คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความรู้สึกลึกข้างในใจ
บทที่ 3
นอิฮัวแทบะาในาึเอามือบาบไหล่เาเบาๆนเาปล่อยปาอวบอิ่มอนา แล้วันร่าอนาไปที่โ๊ะเียนหนัสือแล้วเอามือวาที่สิ่ที่วาอยู่บนนั้นลไป้านล่าอย่าไม่อินััอบมัน วาร่านาลบนโ๊ะนั้นัวนาลไป แล้วบูบนา่ออย่าเร่าร้อนึ้นเรื่อยๆ มือหนาบีบเ้นออวบ้านนอเสื้ออนาอย่าเมามันานั้นมือหนาสอเ้าไปในสาปเสื้ออนาแล้วแหวมันออาันอย่ารุนแรนเห็นเอี๊ยมัวบาๆ้าในนั้น ออวบให่อนาปราเ็มสอาอเา เา้มลอ้าปาูึผลอิเถาทีุ่นันออมาอย่าเห็นไ้ั เาูึมันอย่าเมามันูมันอย่าโหยหารุนแรนเสื้อเอี๊ยมสีาวัวบาอนาเปียเป็นวว้า านั้นเาปลสายล้อออนาออนเอี๊ยมัวบาหลุออาออวบนั้น เาอ้าปาไล้เลียมันอย่าลุ่มหลเลียนร่าอวบแอ่นอเ้าหาปารุ่มร้อนอเา นารวราระเส่า มือบาเสยเ้าไปในเส้นผมอร่าหนาศีรษะอเาลมานิออวบนั้น
เาูึมันนร่ออวบออิฮัวอลมเบาๆอย่าร่านร้อน “อ๊าย อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ท่านอาเ้าา อ๊าย” นาร้อรวราปานะาใ ร่าหนาเมื่อไ้ยินเสียรวราอนใ้ร่าและเอ่ยเรียเาว่าท่านอา เาึไ้สิึ้นมาทันที เาเยหน้าึ้นาออวบออิฮัว แล้วผละออาายอวบอนาทันวัน อิฮัวะลึที่ร่าหนาผละออมาานาอย่ารวเร็ว นาึไ้สิึ้นมาเ่นันึลุึ้นแล้วรวบเสื้อผ้าที่หลุลุ่ยอนาึ้นมาปปิร่าายส่วนบนที่เปิโล่ให้เาเยมเมื่อสัรู่ “อาออภัยที่ล่วเินเ้า ลืมมันไปเสีย แล้วออไปาห้อนี้ ” เาเอ่ยึ้นแล้วเอามือเสยผมนเอที่ปรหน้าลมาเพราะมันหลุลุ่ยาเมื่อรู่ที่่าพัวพันันอย่าเร่าร้อนนั้น อิฮัวหน้าร้อนวูบึ้นมาทันที นาเหมือนถูปิเสธ้ำแล้ว้ำเล่าเหมือนเารัเียนาเหลือทน นาปล่อยโฮออมา รีบแ่ายลวๆ แล้วเอามือปิหน้าวิ่ร้อไห้ออมาาห้อหนัสือนั้น
หลายวันผ่านไปสออาหลาน่าทำเป็นมอไม่เห็นัน ่าเยาใส่ัน หลีเลี่ยที่ะพบเอัน แม้ำเป็น้อพูุยันเมื่อหลบเลี่ยไม่ไ้็ะพูาันอย่าห่าเหินเย็นา อิฮัว็ทำัวห่าเหินับเา าที่เมื่อ่อนเาพยายามออห่าานาฝ่ายเียว แ่นาพยายามเอาอเอาใพยายามพาัวเอมาพบเอเา หาเรื่อที่ะพูุยับเาทำเป็นมอไม่เห็นว่าเาพยายามหลีหนีนา แ่บันี้นา็หลีหนีเาเ่นัน นาเ็บปวใที่เาทำเหมือนรัเียนาเหลือแสน นาึบอับนเอว่าะพยายามลืมวามรู้สึที่มี่อเาไป หามีบุรุษใที่พึในาและเ็มใที่ะบหานา็ะเปิใลอบหาบุรุษนั้นีว่ามาเฝ้ามาื้อนที่เาไม่มีวันะรัอบนา ไม่มีใให้นาเ่นนี้ มันเ็บปวเินไป หัวใวน้อยๆอนามันทานทนไม่ไหวอี่อไป
านั้นหารอแม่ทัพ่มาเยี่ยมเยียนนามาวนนาออไป้านอนา็ไม่เยปิเสธเาเลย หรือมีบุรุษอื่นเ่นบุรายอหบีเหลียวที่มีนามว่าเหลียวฝานมาเทียวไล้เทียวื่อนา าเิมนามัะปิเสธเาไป นา็ไม่ปฺิเสธอี่อไป นาออมา้อนรับเาที่ศาลาริมบึบัวนั้นเสมอเมื่อเามาอพบนาและมัะหาอแปลาที่สรีมอบหรืออินที่ึ้นื่ออเมือมาฝานา อิฮัวรับเอาไว้ทุอย่าอย่าเ็มใและอยู่พูุยับบุรุษเหล่านั้นอย่าสนิทสนมมาึ้น บุรุษเหล่านั้น่ามีวามหวัึ้นมาว่าสาวเ้าะมีใแล้ว ึเทียวมาหานาไม่เว้นแ่ละวัน
อนนี้นที่อารม์พลุ่พล่านเินะระับไ้ อารม์เสีย่ายๆลโทษทหารในบัับบัาและบ่าวที่ทำผิ่อหน้าเาแม้เพียเล็น้อย็ะลโทษทันที แม้ทำานั้าไม่ไ้อย่าใเา็ถูลโทษเ่นัน วามเร่เรียนี้แผ่ไปทั้อทัพและในวน็ไม่เว้นเ่นัน บ่าว่าัวเร็ึ้นมาทันทีแทบะทำอะไร้อระวัเป็นพิเศษหาท่านแม่ทัพอยู่ท่ีวน หาวันใเาออไปนอวนบ่าวไพร่แทบะโห่ร้อยินีันทั้วน แ่ไม่ล้าแสออให้เารู้ ยิ่วันไหนมีบุรุษมาหาหลินอิฮัวเายิ่อารม์เสียอาละวาหนัว่าทุวัน พ่อบ้านเหยา็สัเุเห็นแ่ไม่ล้าปริปาไ้แ่แอบเฝ้ามอเหุาร์เียบๆภาวนาให้ท่านแม่ทัพรู้ในเอเสียทีะไ้ไม่ลำบาบ่าวไพร่ในวน
วันหนึ่เาเร่เรียนทนไม่ไหวออไปร่ำสุราับสหายนเมามายแทบไม่รู้สิ สหายึพาเาึ้นรถม้ามาส่ที่วน บ่าวออไปพยุเามาไว้ที่ห้อนอนอเา หลินอิฮัวเห็นเหุาร์ที่เาเมามายนบ่าวไพร่้อประอไปส่ที่ห้อนอนอเาเ้าพอี นาอใอ่อนมิไ้ึไ้เินเ้าไปในเรือนให่เอาะละมัใส่น้ำแล้วเอาผ้าไปนั่้าๆเียอเาแล้วลมือถอเรื่อแ่ายอเาออเพื่อะให้เาไ้นอนสบายๆ แล้วลมือเ็ัวเานทั่วพอนาเ็ัวเาใล้ะเสร็แล้ว เาฟื้นืนสิมาเล็น้อยลืมามาเห็นอิฮัวอยู่รหน้า เาผุลุึ้นทันทีประบูบนาอย่ารุนแรอิฮัวปิปาอนานแน่นไม่ยอมให้ลิ้นสาที่มีลิ่นสุรารุนแรนั้นเ้าไปในปานา แ่เาบริมฝีปา้านล่าอนาเบาๆ นาึำ้อยอมเปิปาอวบอิ่มนั้นออให้เาสอลิ้นสาเ้าไปวานิมวามหวานในปาอนานทั่ว ลิ้นสาเ้าพัวพันลิ้นเล็อนาอย่าูื่มนูบที่รุนแรนั้นเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานยาวนานึ้นนร่าอวบแทบะาอาาศหายใ นาีไหล่เาเบาๆ ใบหน้ามที่แ่ำ้วยฤทธิ์สุรานั้นึยอมปล่อยปาอวบอิ่มนั้น
และหันไปโมีใบหน้าหวานเาพรมูบนทั่วใบหน้าหวานอนา ุไ้ออนาและเลียไล้ใบหูเล็ๆนั้นนร่าอวบสั่นระริมือหนาแหวสาปเสื้ออนาออนหลุาไหล่มน เาึผ้ารัเอวอนาออนมันหลุออาเอวอนั้น เมื่อสาปเสื้อนั้นแยออว้านแทบะหลุออาัวอนใ้ร่า เา็้มลูึยอออวบนั้นอย่าเมามัน ูนมันแทบะิเ้าไปในปาหนาอเา ูนร่าอวบแอ่นหลัโ้เพื่อป้อนออวบเ้าไปในปาหนานั้นอย่าถนัถนี่ ร่าอวบรวราระเส่าอย่าทนไม่ไหวอี่อไป เมื่อูึยออนั้นนพอใเาึึเือที่ล้ออระหนั้นนเอี๊ยมัวบาหลุออพ้นัวอนา นมอเห็นออวบให่นั้นอย่าเ็มาอเา มือหนาฟอนเฟ้นนมันปลิ้นออาม่ามนิ้วอเา ส่วนปา็ไล้เลียมันอย่าเอร็อร่อยนนใ้ร่าทนไม่ไหวอี่อไปส่เสียรวราระเส่าอย่าร่านร้อน เมื่อไล้เลียออวบนั้นนพอใเา็ไล้เลียไปเรื่อยๆนทั่วร่าามพบหน้าท้อาวนวล็พรมูบมันนทั่ว ไล้เลียสะือเล็ๆนั้นอย่าหยอเย้า านั้นไล้เลียลไป้านล่านพบเนินอวบให่เ็มมืออเา
ความคิดเห็น