คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
สวี่ฮอเฮาไ้ฟั็ใพูไม่ออั่วะ หัวสมอพลันทบทวนิริยาท่าทาพระสวามี่ว่อนหน้าอีรั้แล้วโบมือเรียนสนิทมาสั่าร “ไปสืบมา เมื่อืนวานฝ่าบาทเส็ำหนัสนมอ์ไหนหรือมีใรเ้าเฝ้าบ้า” สวี่เหลิ่เหมยไม่ใ่นเลา ที่ผ่านมาเพียไม่อยาถือวามยาวสาววามยื สิ่ไหนหาไม่ลบหลู่พระนา็ปิา้าหนึ่ลไ้ อย่าเรื่อพระสวามีะเส็ร่วมวสัน์พระสนมนไหน ฮอเฮาสุลสวี่ไม่เยให้หรือููไปสอบถาม
เพราะถึแม้นสวี่ฮอเฮาไม่ไ่ถาม วันรุ่ึ้นเหล่าบรราพระสนม สนมยศน้อยทั้หลายที่ไ้เริลีลาเร่าร้อนบนเียับฝ่าบาท็ะแสท่าทาพร้อมทูลรายานมาเอ สวี่เหลิ่เหมยไม่้อทำอะไรพวนาเ้นผาๆ ทั้ั้หน้าั้าเป็นอริศัรูันอี้วย
“หม่อมันเลินเล่อเอเพะ” ใบหน้าสวี่ฮอเฮาายแววหนัใ นัยน์าำลับทอประายร้อนแรราวับสามารถลุเป็นไฟไ้ทุเมื่อ “ไม่ระวันปล่อยนมือยาวลอบแท้าหลั” สวี่เหลิ่เหมยรู้อยู่่อนแล้วพระสวามีรัพระธิาอ์โนนี้มา เปรียบั่แ้วาวใไม่อยาพราาทว่าะาฟ้าำหน นเย็นาเยี่ยอ์หิให่หานู่หลินใลับถูเสิ่นินอ๋อหลอมละลายเสียไ้ บุรุษในแว้น้าเสี่ยนนใหล่อเหลาปานไหนนาไม่เยเหลียวแล
“น้ำทะเลไม่มีวันแห้เหือันท์ใ อำนาวาสนานั้นไ้ย่อมหอมหวานนัพาภัยเ้ามาหา” วามหมายรัวเสียยิ่ว่าร แม้นสวี่ฮอเฮาะไม่สนใเหลียวแลบรราพระสนมในวัหลัแ่พวสนมเหล่านั้นเล่า ไม่อาเพิเย! ราบใที่สวี่เหลิ่เหมยยัสวมมุและเป็นประมุแห่หำหนัทัุ้มอำนาไว้ในำมือ็ยาะหลีเภทภัยาผู้่อนายในที่มื อำนาุบุปผาบานอหนึ่ึ่ล่อาล่อใหมู่ภมรให้มาอมมและอยารอบรอ
“อบพระทัยาหวไทเฮาเพะ” สวี่ฮอเฮารู้สึเหมือนหัวใหล่นวูบถึ้นเหว นาไม่แผลฤทธิ์นทำให้พวสนมั้น่ำเหล่านั้นิว่าหมเี้ยวเล็บแล้วหรือ นึิยิ่เ็บใ ศีรษะ็ร้อนวูบวาบึ้นับพลัน ฮอเฮาเพียวุ่นวายับารเรียมสินเิมให้พระธิาอ์เียวอพระนา พวสนมถึลับำเริบเสิบสานเล็เป้านาหส์ทอเยี่ยพระนาาึลที่่ำหรือ...ไม่มีวันเสียหรอ
ใ้เวลาไม่นานนสนิท็เินสับเท้าเร็วรี่เ้ามารายาน “เมื่อืนู่เฟยเ้าเฝ้าทูลถวายน้ำแบำรุพ่ะย่ะ่ะ” เ่าไม่เพียบอล่าว่าวที่นไปสืบยันำระเบียนบันทึืนวสัน์อหานฮ่อเ้าออาลัษ์มาถวาย้วย “สามเือนที่ผ่านมา ฝ่าบาทเรียสนมิผินปรนนิบัิมาที่สุแ่...” ล้วบันทึารเ้าเฝ้าออาสาบเสื้ออีหนึ่เล่มส่ให้นายหิ “ผู้เ้าเฝ้าที่ห้อทรอัษรมาสุลับมิใ่อ์ายสามหานิ้วเิ้” น้ำเสียเ่า่อนเลศนัย
าหวไทเฮาเหลือบมอสอนายบ่าวสนทนาปราศรัย ยยิ้มมุมปาอย่า่อยสบายใึ้น ‘มาราเป็นเ่นไร ธิาย่อมเป็นเ่นนั้น’ ไ้เห็นสวี่ฮอเฮาัารปัหาวันนี้นับว่าเปิหูเปิา หาวันหน้าอ์หิให่อภิเษเป็นลูสะใภ้ย่อมไม่ทำให้ำหนัินอ๋อเสื่อมเสียื่อเสียแน่นอน “แสร้บา...ผลัผิให้พ้นัว” าอวิ๋นหิบาร้อนพลาเอ่ยเบาๆ
วามริหวไทเฮาาอวิ๋นหอายุน้อยว่าสวี่ฮอเฮาทว่าพระยศสูว่า พระนาอภิเษับเสิ่นฮ่อเ้เป็นฮอเฮาอ์ที่สอสืบทอมุหส์่อาพี่สาวที่สิ้นพระนม์ อายุอนาับฮ่อเ้เ่าห่าันเือบยี่สิบปี อ์รัทายาท้าโวที่สิ้นพระนม์็ือหลานายที่เิาาฮอเฮาอ์แร ฮ่อเ้น้อยอ์ปัุบันนับาิแล้วเป็นเหลน
“ที่แท้็เป็นนาับลูอนา” สวี่ฮอเฮาวาสว่าวาบ วามรู้สึเลียั็พลุ่พล่านึ้นมาอย่าระับไม่อยู่ “่หเลี่ย หานหมิห้าว” นามบุรุษน้าหลัืออ์ายรอแห่ราวศ์หาน “เรื่อนี้หม่อมัน้ออวามร่วมมือาหวไทเฮาแล้วเพะ” สวี่เหลิ่เหมย่มไฟโทสะในทรวให้มอล หัวสมอมีแผนหนึ่ผุออมา
“ย่อมไ้ มิรบวนใเลย” าหวไทเฮาอมยิ้มน้อยๆ วาายแววสนุสนาน “ถือว่าทำเพื่อินอ๋อับอ์หิให่ แ่ปัวานิหน่อย มือเปื้อนเล็น้อย ไม่นับว่าลำบา”
“อบพระทัยเพะ” สอสรีสูศัิ์ที่เปรียบั่หส์ฟ้าสบาแฝวามนัยลึล้ำ ริมฝีปาแย้มยิ้มทว่าลับสร้าแรันมหาศาลให้เหล่า้าหลวรับใ้เสียวสันหลัวาบ
ความคิดเห็น