ลำดับตอนที่ #3
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๓ ผู้ชายแปลกหน้า
อนที่ ๓
ผู้ายแปลหน้า
“อโทษรับ “ ายหนุ่มหน้าาีเอ่ยึ้น้านหลัออัยยภัทร
“อ้อ!! อโทษ่ะ” อัยยภัทรรีบล่าวำอโทษ และหลีทาให้ายหนุ่มเพราะิว่าายหนุ่ม้อารเลือหนัสือรหน้าเธอ
“ผมไม่ไ้ะเลือหนัสือรับ ผมแ่อยารู้ัุเยๆ ผมรภัทร เรียรเยๆ็ไ้ แล้วุล่ะ” ายหนุ่มหน้าาีเอ่ยแนะนำัว่อนะสอบถามื่อออัยยภัทร
“อัยยภัทร่ะ เรียไอว่าไอเยๆ็ไ้” อัยยภัทรอบลับอย่าๆ แ่เมื่อายหนุ่มรหน้าแนะนำัวแล้ว เธอะเมินเย็ูเสียมารยาทเินไป
“ุไอมาื้อหนัสือนเียวหรอรับ ผมแนะนำไ้นะรับ ผมเห็นุไอเลือหนัสือนานแล้วยัไม่ไ้หนัสือเสียที” ายหนุ่มอาสาอย่าแ็ัน
“ไอมาับพี่สาว่ะพอีพี่พระพายไปื้อาแฟ อีเี๋ยวะลับมา ส่วนหนัสือนี่ไอ็เลือื้อไปหลายเล่มแล้ว ส่วนที่ำลัูอยู่็ูรอพี่พระพายเยๆ่ะ” อัยยภัทรอบามวามริ รภัทรหน้าเือนเล็น้อย
“ุไอูอบอ่านหนัสือนะรับ”
“่ะ ไออบอ่านหนัสือ แล้วุรล่ะะ”
“ผม็อบรับ ุไออบหนัสือแนวไหนล่ะรับ เผื่ออบแนวเียวันเราะไ้มาแร์ันไ้”
“ไออ่านไ้หลายแนว่ะ แ่ถ้าอบเป็นพิเศษเป็นพวปรัา่ะ อ่านแล้วรู้สึรู้ััวเอมาึ้น”
“เหมือนผมเลยรับ ั้นผมออนุาแลไลน์ันไว้ไ้ไหมรับ เราะไุ้ยันเรื่อหนัสือ”
“ไ้สิะ ั้นเี๋ยวไอแสนเอ่ะ” รภัทรรีบุลีุอเปิิวอาร์โ้ไลน์ให้หิสาวแสนเพิ่มเพื่อนทันที
“ไออุ่นนน” เสียอพรพระพายัึ้นทำให้อัยยภัทรหันมอไปทา้นเสียทันที
“ทานี้่ะพี่พระพาย “อัยยภัทรยมือูึ้นเพื่อบอำแหน่ให้พรพระพายเินมาหาเธอ
“ใรอ่ะไออุ่น” พรพระพายถามทันทีที่เห็นหน้าอรภัทร
“เาื่อรภัทร่ะ เรียุร็ไ้” อัยยภัทรแนะนำรภัทรให้พรพระพายรู้ั
“สวัสีรับ นนี้ใ่พี่พระพายอุไอไหมรับ” รภัทรรีบผูมิรทันที
“ใ่่ะ” หิสาวหันไปอบ
“ไออุ่นลับันเถอะ พี่ศึำลัลับใล้ถึบ้านแล้ว พี่ี้เียฟันหน้ายัษ์บ่น” พรพระพายไม่ไ้สนใในัวอรภัทรแม้แ่นิเียว หิสาววนอัยยภัทรลับทันทีที่มาถึ ึ่อัยยภัทร็เห็น้วย่อนะอัวลารภัทรลับ
“ไอ้หน้าอ่อนนั่นมาีบไออุ่นหรอ” ทันทีที่ึ้นรถพรพระพาย็รัวำถามใส่อัยยภัทรทันที
“เาื่อร่ะพี่พระพาย แล้วเา็ไม่ไ้มาีบไอ้วย เราุยันเรื่อหนัสือเยๆ” อัยยภัทร อธิบายให้พรพระพายเ้าใ
“มอาาวพลูโยัรู้เลยว่าไอ้หน้าอ่อนมันีบไออุ่น รู้ไหมอนพี่ื้อาแฟพี่ศึโทรมาเป็นร้อยสาย อนแรพี่็ิว่ามีเรื่ออะไร่วน แ่เปล่าเลยโทรมาถามว่าไออุ่นอยู่ไหน ทำไมปล่อยให้ไออุ่นอยู่นเียว” พรพระพายพูเื้อยแ้วไม่หยุ
“แ่ไอโแล้วนะะพี่พระพาย อีอย่าไอ็ไม่ไ้ไปไหน ไอเลือหนัสือรอพี่พระพายในร้านพี่พระพาย็เห็น” อัยยภัทรอบเสียอ่อย นะศึทำเหมือนเธอเป็นเ็น้อย้าวบที่้อามุมวามประพฤิลอเวลาเสียอย่านั้น
“พี่เห็นว่าไออุ่นเป็นเ็ีแ่ไหน แ่พี่ไม่เ้าใพี่ศึที่อยู่ๆโรบ้า็ำเริบ สสัย้อให้ป๊าพาไปหาหมอแล้วล่ะ” พรพระพายบ่นหน้า้ำ หิสาว้อรีบุลีุอเือบทิ้แ้วาแฟวิ่มาหาอัยยภัทร เพราะนะศึโทรมาทำเสียเ้มโวยวายที่ทิ้ให้อัยยภัทรอยู่นเียว
“ไออุ่น” หลัาบ่นเื้อยแ้วอยู่นเียว พรพระพาย็เรียอัยยภัทรึ้นมา
“ะพี่พระพาย?” หิสาวหันไปมอหน้าอพรพระพายอย่าสสัย
“ไออุ่นอยาทำานไหม?” พรพระพายถามึ้น เหมือนแสสว่าที่ส่อมาให้อัยยภัทร ำถามอพรพระพายเรียรอยยิ้มว้าออัยยภัทร ใบหน้าสวยหวานมีวามหวัเปล่ประายในแววา
“ทำานหรอะ ไออยาทำ่ะพี่พระพาย” หิสาวอบพรพระพาย้วยน้ำเสียื่นเ้น ้วยท่าทา สีหน้าและแววาออัยยภัทรทำให้พรพระพายอยาบปาัวเอทันที เธอไม่น่าให้วามหวัับอัยยภัทร่อนเลย เธอวระไปถามนะศึเสีย่อน
“ไออุ่น พี่ไม่แน่ในะว่าพี่ศึะอนุาไหม แ่พี่ะพยายาม” พรพระพายแบ่รับแบ่สู้
“ไอเ้าใ่ะ” น้ำเสียที่ื่นเ้นในอนแรลับเศร้าสร้อยลทันที พรพระพายยิ่รู้สึผิมาึ้นไปอี
“แ่ไออุ่นเื่อฝีมือพี่สิ ยัไพี่ศึ็้อยอม พี่ะทำสุวามสามารถเลย ไม่้อเป็นห่วไปนะ ไออุ่นอพี่อยาไ้อะไร พี่ะหามาให้สุวามสามารถแน่นอน” พรพระพายเอื้อมมือมาลูบหัวออัยยภัทรอย่าปลอบใ
“อบุนะะพี่พระพาย “ อัยยภัทรฝืนยิ้มอบ แม้วามหวัที่ะไ้ทำานมันะน้อยนิ แ่เธอ็ยัหวั เธอเรียนบมายัไม่ทันไ้ใ้วามรู้ ใ้ีวิที่เธออยาเป็นเลย เธอลับ้อมาแ่านับนะศึ แ่เธอะมีสิทธิ์ปิเสธอะไรล่ะ ในเมื่อบุุที่เ้าสัวิิเ็บเธอมาเลี้ยูมันล้นหัวนใ้ืนไม่หม
ผู้ายแปลหน้า
“อโทษรับ “ ายหนุ่มหน้าาีเอ่ยึ้น้านหลัออัยยภัทร
“อ้อ!! อโทษ่ะ” อัยยภัทรรีบล่าวำอโทษ และหลีทาให้ายหนุ่มเพราะิว่าายหนุ่ม้อารเลือหนัสือรหน้าเธอ
“ผมไม่ไ้ะเลือหนัสือรับ ผมแ่อยารู้ัุเยๆ ผมรภัทร เรียรเยๆ็ไ้ แล้วุล่ะ” ายหนุ่มหน้าาีเอ่ยแนะนำัว่อนะสอบถามื่อออัยยภัทร
“อัยยภัทร่ะ เรียไอว่าไอเยๆ็ไ้” อัยยภัทรอบลับอย่าๆ แ่เมื่อายหนุ่มรหน้าแนะนำัวแล้ว เธอะเมินเย็ูเสียมารยาทเินไป
“ุไอมาื้อหนัสือนเียวหรอรับ ผมแนะนำไ้นะรับ ผมเห็นุไอเลือหนัสือนานแล้วยัไม่ไ้หนัสือเสียที” ายหนุ่มอาสาอย่าแ็ัน
“ไอมาับพี่สาว่ะพอีพี่พระพายไปื้อาแฟ อีเี๋ยวะลับมา ส่วนหนัสือนี่ไอ็เลือื้อไปหลายเล่มแล้ว ส่วนที่ำลัูอยู่็ูรอพี่พระพายเยๆ่ะ” อัยยภัทรอบามวามริ รภัทรหน้าเือนเล็น้อย
“ุไอูอบอ่านหนัสือนะรับ”
“่ะ ไออบอ่านหนัสือ แล้วุรล่ะะ”
“ผม็อบรับ ุไออบหนัสือแนวไหนล่ะรับ เผื่ออบแนวเียวันเราะไ้มาแร์ันไ้”
“ไออ่านไ้หลายแนว่ะ แ่ถ้าอบเป็นพิเศษเป็นพวปรัา่ะ อ่านแล้วรู้สึรู้ััวเอมาึ้น”
“เหมือนผมเลยรับ ั้นผมออนุาแลไลน์ันไว้ไ้ไหมรับ เราะไุ้ยันเรื่อหนัสือ”
“ไ้สิะ ั้นเี๋ยวไอแสนเอ่ะ” รภัทรรีบุลีุอเปิิวอาร์โ้ไลน์ให้หิสาวแสนเพิ่มเพื่อนทันที
“ไออุ่นนน” เสียอพรพระพายัึ้นทำให้อัยยภัทรหันมอไปทา้นเสียทันที
“ทานี้่ะพี่พระพาย “อัยยภัทรยมือูึ้นเพื่อบอำแหน่ให้พรพระพายเินมาหาเธอ
“ใรอ่ะไออุ่น” พรพระพายถามทันทีที่เห็นหน้าอรภัทร
“เาื่อรภัทร่ะ เรียุร็ไ้” อัยยภัทรแนะนำรภัทรให้พรพระพายรู้ั
“สวัสีรับ นนี้ใ่พี่พระพายอุไอไหมรับ” รภัทรรีบผูมิรทันที
“ใ่่ะ” หิสาวหันไปอบ
“ไออุ่นลับันเถอะ พี่ศึำลัลับใล้ถึบ้านแล้ว พี่ี้เียฟันหน้ายัษ์บ่น” พรพระพายไม่ไ้สนใในัวอรภัทรแม้แ่นิเียว หิสาววนอัยยภัทรลับทันทีที่มาถึ ึ่อัยยภัทร็เห็น้วย่อนะอัวลารภัทรลับ
“ไอ้หน้าอ่อนนั่นมาีบไออุ่นหรอ” ทันทีที่ึ้นรถพรพระพาย็รัวำถามใส่อัยยภัทรทันที
“เาื่อร่ะพี่พระพาย แล้วเา็ไม่ไ้มาีบไอ้วย เราุยันเรื่อหนัสือเยๆ” อัยยภัทร อธิบายให้พรพระพายเ้าใ
“มอาาวพลูโยัรู้เลยว่าไอ้หน้าอ่อนมันีบไออุ่น รู้ไหมอนพี่ื้อาแฟพี่ศึโทรมาเป็นร้อยสาย อนแรพี่็ิว่ามีเรื่ออะไร่วน แ่เปล่าเลยโทรมาถามว่าไออุ่นอยู่ไหน ทำไมปล่อยให้ไออุ่นอยู่นเียว” พรพระพายพูเื้อยแ้วไม่หยุ
“แ่ไอโแล้วนะะพี่พระพาย อีอย่าไอ็ไม่ไ้ไปไหน ไอเลือหนัสือรอพี่พระพายในร้านพี่พระพาย็เห็น” อัยยภัทรอบเสียอ่อย นะศึทำเหมือนเธอเป็นเ็น้อย้าวบที่้อามุมวามประพฤิลอเวลาเสียอย่านั้น
“พี่เห็นว่าไออุ่นเป็นเ็ีแ่ไหน แ่พี่ไม่เ้าใพี่ศึที่อยู่ๆโรบ้า็ำเริบ สสัย้อให้ป๊าพาไปหาหมอแล้วล่ะ” พรพระพายบ่นหน้า้ำ หิสาว้อรีบุลีุอเือบทิ้แ้วาแฟวิ่มาหาอัยยภัทร เพราะนะศึโทรมาทำเสียเ้มโวยวายที่ทิ้ให้อัยยภัทรอยู่นเียว
“ไออุ่น” หลัาบ่นเื้อยแ้วอยู่นเียว พรพระพาย็เรียอัยยภัทรึ้นมา
“ะพี่พระพาย?” หิสาวหันไปมอหน้าอพรพระพายอย่าสสัย
“ไออุ่นอยาทำานไหม?” พรพระพายถามึ้น เหมือนแสสว่าที่ส่อมาให้อัยยภัทร ำถามอพรพระพายเรียรอยยิ้มว้าออัยยภัทร ใบหน้าสวยหวานมีวามหวัเปล่ประายในแววา
“ทำานหรอะ ไออยาทำ่ะพี่พระพาย” หิสาวอบพรพระพาย้วยน้ำเสียื่นเ้น ้วยท่าทา สีหน้าและแววาออัยยภัทรทำให้พรพระพายอยาบปาัวเอทันที เธอไม่น่าให้วามหวัับอัยยภัทร่อนเลย เธอวระไปถามนะศึเสีย่อน
“ไออุ่น พี่ไม่แน่ในะว่าพี่ศึะอนุาไหม แ่พี่ะพยายาม” พรพระพายแบ่รับแบ่สู้
“ไอเ้าใ่ะ” น้ำเสียที่ื่นเ้นในอนแรลับเศร้าสร้อยลทันที พรพระพายยิ่รู้สึผิมาึ้นไปอี
“แ่ไออุ่นเื่อฝีมือพี่สิ ยัไพี่ศึ็้อยอม พี่ะทำสุวามสามารถเลย ไม่้อเป็นห่วไปนะ ไออุ่นอพี่อยาไ้อะไร พี่ะหามาให้สุวามสามารถแน่นอน” พรพระพายเอื้อมมือมาลูบหัวออัยยภัทรอย่าปลอบใ
“อบุนะะพี่พระพาย “ อัยยภัทรฝืนยิ้มอบ แม้วามหวัที่ะไ้ทำานมันะน้อยนิ แ่เธอ็ยัหวั เธอเรียนบมายัไม่ทันไ้ใ้วามรู้ ใ้ีวิที่เธออยาเป็นเลย เธอลับ้อมาแ่านับนะศึ แ่เธอะมีสิทธิ์ปิเสธอะไรล่ะ ในเมื่อบุุที่เ้าสัวิิเ็บเธอมาเลี้ยูมันล้นหัวนใ้ืนไม่หม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น