ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 1 เรื่องมันมีอยู่ว่า 3
โปรวานเมาไร้สิ ลบนเียในห้อนอน เานั่ล้าเธอ มอนหลับาพริ้มแล้วถอนหายใเฮือให่
“ยัยโ่ เธอโ่มารู้ไหม ที่ินเหล้าเมาเพราะผู้ายเลว ๆ นหนึ่”
พอว่าน้อไปแบบนั้นแล้ว นว่า็สะุ้เล็น้อย เพราะไม่แน่ใว่าอนที่เาบอเลิเธอ เธอื่มเหล้าหรือเปล่า แ่นั่นมัน็ผ่านมาสอปีแล้ว ถือว่าเป็นอี็แล้วัน ไม่วรนำมาเหมารวมับอนนี้
โปรไม่รู้หรอว่า ทำไมเธอถึเลิับสามี แ่เาไ้ยินน้อสาวอเา่าผู้ายนนั้นว่าเป็นนเลว เาิว่ามัน้อเลวริ ๆ นั่นแหละ มันถึล้าทำให้ผู้หิน่ารันหนึ่เสียใไ้นานี้
ามปลาบับ้อหน้าน้อไม่วาา มือหนาแะแ้มเนียนนุ่มเบา ๆ
ุลนิาเอียแ้มเ้าหามืออบอุ่น เธอยับใบหน้าไปมา ทำท่าราวับลูแมวน้อยำลัอ้อนเ้าอ ท่าทาอเธอทำให้หัวใแร่เ้นแร
โปรระบายลมหายใออบาเบา เาึมือลับ และบอับัวเอว่า เา้อลุไปารนี้ ้อออไปาห้อนี้ ่อนที่ะทำอะไรที่มันเลยเถิไปมาว่านี้
แ่พอโปรยับัวะลุาเีย นเมา็ลืมาึ้นมา แล้วับมืออเาไว้แน่น้วยสอมืออเธอ
“พี่โปร…” น้ำเสียเบาแผ่วไม่แน่ใ ิ้วเรียวมวมุ่น้วยวามสสัย
โปรยันั่อยู่ที่เิม เามอสบาที่เ็มไป้วยวามไม่แน่ใอหิสาว
ุลนิา้อใบหน้าที่เ็มไป้วยหนวเรา เธอำเาไ้ ไม่ว่าอย่าไร็ำไ้ แววาอเายัเหมือนเิม แ่หิสาวไม่แน่ใว่า…
“ฝันไปเหรอ หรือเมานเห็นภาพหลอน”
“เมานประสาทหลอน”
โปรว่าเสียเ้ม แล้วึมือออามือนุ่ม เายับัวหันหลัให้เธอ และำลัะลุาเียอีรั้ แ่ยัไม่ไ้ทันไ้ลุไปไหน นเมา็โผมาอเาไว้เ็มวแน
“อฝัน่ออีสัหน่อยไ้ไหมะ ถ้าเป็นภาพหลอน็อหลอนให้นานว่านี้” นเมาอู้อี้บอับแผ่นหลัว้า
โปรถอนหายใเฮือให่ เารับรู้ไ้ถึวามอบอุ่น และวามเนียนนุ่มที่แนบับแผ่นหลั
โปรับ้อมือบาสอ้าอหิสาว ่อย ๆ ้าออาายำยำ เาหันลับไปหา เธอลนอนหาย เา้อมือบาสอ้าแนบับที่นอนอยู่้าศีรษะเธอ
นถูับไม่ไ้มีสีหน้าื่นใ เธอยัิว่าอยู่ในห้วฝัน และหาเป็นฝันริ ๆ เธอ็อยาให้วามฝันนี้ยาวนานลอทั้ืน
“ูบ้าสิะ ทำเหมือนที่เราสอนเยทำัน”
“ร่าน”
ในอในใมันร้อนวูบวาบไปหม เพราะสิ่ที่เราสอนเยทำัน ทุที่ที่เาเยีราเป็นเ้าอบนร่าามนี้ ไอ้เลวที่เธอแ่าน้วย มันลบรอยอเาไปหมแล้ว
“้าอยาร่านับพี่โปรทั้ืน”
ุลนิามอนที่ะโหน้าอยู่เหนือเธอ้วยสายาหวานเื่อมยั่วยวน
โปรบรามแน่น เาำลั่อสู้ับวาม้อารที่แล่นพล่านอยู่ในาย
“พี่โปรา…”
“ร่านนานี้ ะแ้ัให้สัหน่อย็แล้วัน”
“อื้อ !”
ปาอิ่มถูประทับูบอย่าุันเร่าร้อน โปรูบ้วยวามโรธรุ่นที่ปะทุอยู่เ็มอ เารุนแรและเอาแ่ใ มือหยาบร้านึทึ้เสื้อผ้าออาายสาว รไหนถอยาิั เา็ีระามันออ้วยแรโรธ
เาโรธทั้ที่ไม่มีสิทธิ์โรธ แ่็ะโรธในานะนที่ไ้รอบรอเธอเป็นนแร
ความคิดเห็น