[ALL] 'นักสานฝัน'แห่งชุมนุมห้วงมิติ

ลำดับตอนที่ #3 : ซิคเรน(Siegrain)

สองแม่ลูกผู้มีเรือนผมและสีของนัยน์ตาเหมือนกันนั่นคือสีฟ้าสดใส ทั้งคู่ได้วิ่งออกมาจากเส้นทางลับด้วยความตื่นตระหนกและมาโผล่ที่ท้ายเกาะซึ่งเป็นจุดที่ไม่ค่อยมีใครผ่าน 

”มีเรืออยู่จริงๆด้วย เรารีบไปกันเถอะ“ จากนั้นด้วยใบหน้าที่คลอไปด้วยน้ำตาแห่งความสิ้นหวังและเสียใจ เอล่ารีบพาลูกชายวัยห้าขวบของเธอขึ้นไปบนเรือประมงขนาดเล็กที่มีขนาดพอจะมีซุ้มให้หลบแดดหลบฝนได้

โดยไร้ซึ่งอุปสรรคใด สองแม่ลูกได้แล่นเรือออกจากเกาะโดยอาศัยลมทะเลยามค่ำคืนในการเดินเรือ ทั้งสองคนเฝ้ามองย้อนกลับไปยังเกาะที่ค่อยๆห่างไกลไปเรื่อยๆด้วยความไม่เต็มใจ

นัยน์ตาสีฟ้าของเด็กชายที่เคยสดใสและไร้เดียงสาในเวลานี้สะท้อนภาพของเปลวเพลิงที่กำลังเผาไหม้คฤหาสน์ทั้งหลังซึ่งสามารถมองเห็นได้จากนอกเกาะ

“คุณแม่ครับ.. พอโตขึ้นผมจะกลายเป็นทหารเรือที่แข็งแกร่งและปกป้องคุณแม่ให้ได้ จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก” 

แววตาที่สะท้อนเงาของเปลวเพลิงของเด็กชายแสดงความดื้อรั้นและมุ่งมั่นขณะที่เขากล่าวคำมั่นสัญญากับแม่ของเขาอย่างแน่วแน่

”ซิค… ฮึกกก..” เอล่าย้อนสายตาที่เอ่อคลอด้วยน้ำตาไปยังลูกชายก่อนจะพุ่งเข้าไปกอดเขาและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ 

เพราะเธอเห็น..

แม้ลูกชายของเธอจะพูดอย่างแน่วแน่แบบนั้นแต่ใบหน้าของเขาก็ยังชโลมไปด้วยน้ำตา แววตาก็เต็มไปด้วยคามเคียดแค้น ทำให้เธอรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและรู้ว่าเด็กชายใจสลายขนาดไหน 

และเธอก็รู้ว่าเขาจะต้องพยายามแก้แค้นแน่นอนแม้จะไม่รู้ว่ามันคือโจรสลัดกลุ่มไหนแต่เขาก็จะทำแน่นอน

************

•< สเตตัส >•

< ซิคเรน เฟอร์นันเดซ >

< คลาส: ผู้วิเศษ[ผู้ชม] >

< ความแข็งแกร่ง: G+ >

< ความอดทน: G+ >

< ความเร็ว: G+ >

< โชค: F- >

************

< ผู้วิเศษ[ผู้ชม] - ความคืบหน้า 78.1% >

************

•< ระบบแชทต่างมิติ >•

< ห้องสนทนาสำหรับการทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการพูดคุย แลกเปลี่ยนข้อมูล สิ่งของ ทำการซื้อขาย หรือกระทั่งภารกิจที่จะออกมาเป็นระยะ >

< ยังไม่เปิดใช้งาน >

************

ซิคเรนเหลือบสายตาไปมองหน้าจอปริศนาที่ปรากฏขึ้นนับตั้งแต่เขาลืมตาดูโลก แม้เขาจะไม่รู้ว่ามันมาจากไหน หรือเหตุผลของการปรากฏขึ้นของมันคืออะไร และที่สำคัญดูเหมือนจะไม่มีใครมองเห็นมันด้วย

เมื่อเขาเริ่มรู้ความและเข้าใจอะไรมากขึ้นเขาก็พบว่ามันมีของขวัญมาให้เขาด้วย [ของขวัญต้อนรับ] ซึ่งเมื่อเขาเปิดก็เจอเม็ดยาอะไรสักอย่าง และด้วยความที่ตอนนั้นเขายังเด็กมากและเผลอกินมันเข้าไป 

ตั้งแต่นั้นมันก็ทำให้เขาสามารถเข้าใจความคิดของผู้คนได้โดยเพียงแค่เขา[เฝ้ามอง]พวกเขาเท่านั้น ซึ่งเมื่อตอนกลางวันความคืบหน้ามันเพิ่งจะ73% 

แต่ตอนนี้มันกลับเพิ่มขึ้นเป็น78%ซะแล้ว

ซิคเรนละสายตาจากหน้าจอปริศนาแล้วมองย้อนกลับไปยังกลุ่มแสงของเปลวไฟที่ห่างไกลจนมองไม่เห็นตัวเกาะนอกจากแสงจากเปลวเพลิง

‘ผม ‘ซิคเรน‘ คนนี้จะต้องปกป้องคุณแม่ให้ได้..‘

……….

- หลายวันต่อมา -

”ซิค!!!“

“คุณแม่ครับ!!“

เสียงร้องด้วยความกลัวและตื่นตระหนกของเด็กชายและหญิงสาวดังลั่นอยู่บนดาดฟ้าเรือโจรสลัดลำหนึ่ง โดยสองร่างที่มีสีผมและสีของนัยน์ตาเหมือนกับกำลังถูกแยกจากกันด้วยชายฉกรรจ์หลายคน

ร่างของซิคเรนโดนผูกเอาไว้กับเสากระโดงเรือด้วยเชือกที่หนายิ่งกว่าท่อนแขนเล็กๆของเขา ทำให้แม้เขาจะมีพละกำลังมากกว่าเด็กในวัยเดียวกันแต่เขาก็ไม่สามารถดิ้นให้หลุดหรือฉีกกระชากตัวออกมาจากเชือกได้

“อ๊าาา!!! อย่านะ!! อย่าเข้ามาาา!!!!” 

“ฮ่าฮ่าฮ่า สนุกให้เต็มที่เลย แต่อย่าทำให้สินค้าเสียหายล่ะ พวกเรายังขายสองแม่ลูกนี่ได้อยู่!!!”

“ไม่คิดเลยว่าจะเจอของดีที่กลางทะเลแบบนี้”

“พวกเราเนี่ยโชคดีสุดๆไปเลยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”

เสียงกรีดร้องด้วยความกลัวและสิ้นหวังของเอล่าดังอยู่ท่ามกลางการรุมล้อมของโจรสลัดชายเกือบสิบคน ขณะที่ซิคทำได้เพียงร้องตะโกนและมองภาพตรงหน้าโดยไม่อาจจะทำอะไรได้

“ไอ้พวกบ้า พวกแกออกไปให้ห่างจากแม่ของฉันนะ!!!” ซิคเรนตะโกนด้วยความเคียดแค้น ทว่ากลับไม่มีใครสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย 

แม้เขาจะด่าทอยังไงแต่ก็ถูกกลบด้วยเสียงกรีดร้องของแม่ของเขาอยู่ดี ขณะที่ใบหน้าของเขานองไปด้วยน้ำตา

‘เราต้องปกป้องคุณแม่สิ!!!‘

แม้จะคิดแบบนั้น แต่ทว่าตอนนี้เขาทำได้เพียง[เฝ้ามอง]เหตุการณ์ตรงหน้าโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยสักอย่างเดียว

< ผู้วิเศษ[ผู้ชม] - ความคืบหน้า 78.3% >

< ผู้วิเศษ[ผู้ชม] - ความคืบหน้า 78.4% >

< ผู้วิเศษ[ผู้ชม] - ความคืบหน้า 78.5% >

….

- หลายวันต่อมา -

*โครม!!*

“คุณแม่ครับ!!! เป็นยังไงบ้าง?!“ ทันทีที่ร่างเพรียวบางในชุดขาดๆถูกโยนเข้ามาในกรงเหล็ก ซิคเรนก็รีบเคลื่อนกายไปหาคนเป็นแม่ที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอมด้วยความเป็นห่วงทันที

”ม..แม่ไม่เป็นไร ซ-ซิคลูกเอานี่ไปสิ กินซะนะจะได้มีแรงไง“ เอล่าพยายามพยุงร่างขึ้นด้วยแขนอันสั่นเทาก่อนจะยื่นชิ้นเนื้อย่างชิ้นใหญ่ไปให้กับลูกชายด้วยสีหน้าแสดความอ่อนโยนที่เขาคุ้นเคย

”คุณแม่..“ ซิคเรนมองดูเนื้อชิ้นใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองดูท่าทางและสีหน้าของแม่ของเขา เขาสามารถรับรู้ความคิดของอีกฝ่ายได้ด้วยการ[เฝ้ามอง]ของเขา 

ทำให้เขาได้แต่โทษตัวเองที่ไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยอีกฝ่ายได้เลย

ซิคเรนฉีกชิ้นเนื้อแล้วส่งคืนให้เอล่าก่อนจะยิ้มเล็กน้อยและแสดงสีหน้าที่ไร้เดียงสาดั่งปกติ “มันเยอะเกินไปผมกินไม่หมดหรอก~”

“ซิค..” เอล่ามองรอยยิ้มไร้เดียงสาของลูกชายด้วยน้ำตาเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มรับและเอาเนื้อชิ้นนั้นมานั่งกินข้างๆลูกชายของเธอ โดยอาสัยช่วงเวลาอันแสนสงบนี้ในการพักผ่อนและสงบจิตใจ ก่อนที่จะถึงเวลาที่เธอต้องไป‘ทำงานเพื่อแลกอาหาร‘ต่อไป

’เราต้องปกป้องซิค..‘

TBC~>>>

...........

ซิคเรน ไม่ใช่ผู้เกิดใหม่นะ~