ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 เลขาส่วนตัว และความรุนแรงของครอบครัว
ห้อเรียนอมพิวเอร์ั้น 2
"ผมอทำานผม่อเลยนะรับรู"
"ามสบายเลย"
"รับ"
ผมเริ่มเปิโปรแรมึ้นมา ผมในอนาทำานเี่ยวับ ารสร้าบอทภายในเมส์และ บอทในารอบโ้ ผมวิัยเี่ยวับบอท นไ้AIส่วนัวในที่สุ ผมในอนนั้นอยาะใ้AIแฮ็้อมูลภายในบริษัทหรือ ปล้นธนาารไม่ไ้ ในอนนั้นยุนั้นผมอายุ็ปาไปแล้ว33 ทุที่ที่ผมพยายามแฮนั้นป้อันสู แ่ยุนี้ทำไ้แ่มันะเป็นสิ่ที่ผมะไม่ทำหาไม่ำเป็น
"ทีน เล่นเมส์ันป่ะ"
"อนนี้ว่าะเล่นันมึเล่น้วยไหม"
"ไม่ว่ะพอีูไม่ว่าอ่ะ"
"ไม่ว่าทำอะไรว่ะ "
"เออนั้นิ ไหนูิ มึไม่ลายาหรอว่ะ แล้วมันภาษานหรอว่ะ"
"่าเถอะ พวมึเล่นันเลย"
ผมเียนไปเรื่อยนผ่านเวลามานาน ผมมอเวลาในอ ใล้วเวลาเลิเรียนวิานี้้แล้ว
"เสร็พอีเลยแหะ"
"รูรับ มีพวที่เ็บ้อมูลไหมรับ"
"ไม่มีเลยรู็ไม่มีที่ไม่ใ้าน้วย ว่าแ่เธอทำอะไรในอมรู?"
"ทำานรับ"
ผมมอเวลาอีรั้เหลือเวลาอนนี้่อน้าน้อย
"อัพ้อมูลไปบนที่เ็บ้อมูลเราบัีเราีว่า "
"เธอะสมัรบัีหรอ"
"รับ ผมว่าะอัพ้อมูลใส่ไว้"
ผมเริ่มอัพ้อมูลที่เียนไว้ทั้หม และอัพนิยายไป้วย ใ้เวลานานพอสมวร
"ใ้เวลานาน แ่็ุ้มที่ทำมันออมา
"เธอว่าไนะ?"
"ไม่มีอะไรรับ เสร็แล้วรับ เวลาใล้หมแล้วรับ"
"ั้น็ไปห้อพวเธอไ้แล้วเหลือเวลาอี ไม่ถึสิบนาที"
"ั้น"
"นัเรียนทุนทำวามเารพ"
"อบุรับ/่ะุรู"
ผมเินออาห้อมาพร้อมับเพื่อนร่วมห้อ
"ป่ะลับัน"
"เออๆ"
พวเินลมาพร้อมึ้นรถลับ ผมึ้นรถพ่ออผม อนนี้น่าะเือบ4โมแล้ว
"พ่อ ทีนไปที่ทำานับพ่อนะ มีเรื่อ้อทำ"
"มึไม่้อไป ูะรีบทำานรีบลับ"
"อ่า"
ผมอบพ่อไปแบบเยๆ ็นะให้ทำไไ้ เ็ที่ไม่มีอะไรเป็นิ้นเป็นอันั้แ่ป.1
"่าเถอะ"
ผมไ้แ่ิไม่สามรถทำอะไรไ้ ผมอยาะพาแม่ออไปริๆ
.
.
.
.
.
.
บ้าน เวลา 20:10 น.
"ไอ้ทีนมันอยู่ไหน"
"แม่เรารีบไปห้อป้าันนะ"
"แม่รีบมานี้"
ผมรีบเินไห้อป้าที่อยู่อาารร้าม แ่พ่อผมมาเห็นพอี
"ะไปไหนไอ้ทีน อีเียะไปไหน!!"
ผมรีบเอาัวมาบัแม่ และแล้ว็โนวเหล้าปาโนหัว เลือสีแสไหลออมาาหน้าผาอผม ผมพยายามึมือแม่ไปห้อป้า ป้าว์เปิประูพาผมับแม่เ้าไป
"ทีนเป็นอะไรมาไหม ?"
"เลือ?"
"ทีนลู้อทำแผล หรือไม่็้อไปโรพยาบาล"
"ไม่เป็นอะไรรับแม่ อีสัเี๋ยวมัน็หยุรับ ป้าว์รับ ผมอผ้าสะอาับน้ำเปล่าทีรับ"
"ทีน ้อไปหาหมอป้าปล่อยทีนอย่านี้ไม่ไ้ "
"ไปไม่ไ้รับ แล้วผมไม่เป็นอะไรรับ"
"แม่ไปนอนให้พรุ่นี้มาหานะรับ ส่วนป้าไม่้อ่าพ่อนะรับ"
"ทุนแยย้ายไปนอนนะรับ"
ผมมอพวท่าน่อนะ่อยๆทำแผล ผมในอนาโนมาว่านี้มาๆ
"แ่ร่าายนี้้อ่อยๆทำให้สู้ไ้้แล้วสิ "
"แ่เราแ้ไอีนั้นไม่ไ้"
ผมนึไปถึอนที่เสียแม่ไป แม่เป็นโรหลายโรมาๆ แ่ยัสู้เลี้ยพวผมมาไ้ ผมมีพี่ไม่แท้ 4 น พี่าย 2 น พี่สาว 2 น ผมเสียแม่ไปอีไม่นาน ไม่สามารถแ้ไไ้แม้แ่น้อย...แ่อนนี้ผมพยายามิหาวิธีแล้ว ผม้อหาเินให้ไ้มาๆ แล้วให้แม่ผ่าั ผมมในวามินหลับไป
.
.
.
.
.
.
.
.
เ้าวันอัาร เวล่า 04:30 น.
"้อออำลัายให้เยอะๆแล้ว ้อมมีเวย์โปรีน้วย อนนี้ทำไ้แ่ออำลัายนั้นล่ะ"
ผมออำลัาย พร้อมฝึทัษะิัวเสมอ แ่อนนี้ฝึไ้แ่ร้อเพลเท่านั้น ทัษะผมนั้นมีเยอะมาๆ แ่ไม่สามารถเ่สุวามสามารถสัทา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.............................................................................................................................................................................................
่อๆ ิไ้เน้อ
ความคิดเห็น