แสงสาดศิลา [มี Ebook]

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : สถานการณ์พาไป

ตอนที่ 3 : สถานการณ์พาไป

แก้วที่หนึ่งผ่านไป

ขวดอีกขวดหมดไป

จนตอนนี้บนโต๊ะเต็มไปด้วยขวดเหล้าและเบียร์ที่ว่างเปล่ามากมาย ชายหนุ่มวัยทำงานเจ้าของโต๊ะนั่งเอนไปเอนมาบ้างล่ะ บ้างยังคงคุยและหัวเราะเสียงดัง และมีบ้างที่ฟุบหลับไปแล้ว

ส่วนชวัลนั้นรีบส่งข้อความหาเพื่อนในกลุ่ม แม้ก่อนหน้านี้บอกว่าเจอพี่ที่รู้จัก แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะหายไปนานขนาดนี้

Chawal : มึงกลับกันไปก่อนเลย กูว่าจะกลับพร้อมพี่เขา

Manas : จะเสียซิงแล้วอะดิ เออ ๆ ได้ ๆ พรุ่งนี้วันเสาร์อะเนอะ

Chawal : ไอ้สัด!

“ไหวไหมน่ะ” เสียงยานคางหน่อย ๆ ดังขึ้นข้างตัว เป็นศิลาที่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้และเอียงคอมองมา

“ไหวครับ” ชวัลยิ้มขณะเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง เขาไม่ได้ดื่มเยอะเพราะรู้ตัวดีว่าเป็นคนคออ่อน ในขณะที่ผู้จ้างคนนี้คอทองแดงมาก แม้จะดื่มไปหลายแก้ว ก็ไม่ได้มีอาการเมาหยำเป๋ ติดแค่ใบหน้าออกจะติดแดงระเรื่อตามประสาคนมีแอลกอฮอล์วิ่งพล่านในเส้นเลือด

“เห็นดื่มไม่เยอะ ปกติไม่ดื่มเหรอ?”

“ครับ เห็นงี้ผมเป็นเด็กดีนะ นาน ๆ ทีจะเข้าร้านเหล้า” ชวัลอวดสรรพคุณของตัวเองหน้าระรื่น “แต่พี่คอแข็งมากอะ” แล้วก็ชูนิ้วโป้งให้ หลังจากที่เรียกอีกฝ่ายด้วยสรรพนาม ‘พี่’ มาได้พักใหญ่ก็เริ่มติดปากไปแล้ว

“เป็นบาร์เทนเดอร์ก็ต้องคอแข็งอยู่แล้ว” ศิลาไหวไหล่

“เห พี่เป็นบาร์เทนเดอร์เหรอครับ โคตรเท่อะ” ชวัลตาลุกวาว ขยับเข้าไปใกล้อย่างลืมตัวเพราะกำลังสนใจ

“เท่อะไร ไร้สาระ” ศิลากลอกตา “ว่าแต่เกศยังอยู่รึเปล่า?”

เด็กหนุ่มขยับหน้าเล็กน้อย ลอบชำเลืองมองไป “ยังอยู่ที่เดิมเลยครับ” ชวัลตอบก่อนชักสายตากลับมา…และชะงักไปเพราะตอนนี้เขาพบว่าตอนนี้ใบหน้าของพวกเขาอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งฝ่ามือกันเท่านั้น

ลมหายใจกลิ่นแอลกอฮอล์คลอเคลียกันอยู่ใกล้ ๆ ชวัลสามารถมองเห็นดวงตาอันฉ่ำเยิ้มนิด ๆ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พวงแก้มใสที่เจือด้วยสีแดงระเรื่อ และริมฝีปากที่เคลือบด้วยน้ำเมา ขี้แมลงวันที่มุมปากขวา…ก็คล้ายกับชัดเจนขึ้น

เห็นแล้วมันน่า…

“เฮ้”

เสียงเรียกนั้นไม่ได้ทำให้ชวัลชะงักแม้ว่าตอนนี้เขากำลังใช้นิ้วเกลี่ยจุดแต้มเล็ก ๆ ตรงนั้นอย่างเผลอไผล

เขาคิดว่าตัวไม่เมา…แต่ทำไมไม่รู้ถึงอยากจูบอีกฝ่ายเหลือเกิน

“คู่หลอกจะกลายเป็นคู่จริงแล้วม้างง”

น้ำเสียงยานคางเปรยเลย ๆ ครั้งนี้เรียกสติของชวัลให้กลับคืนมาได้ เด็กหนุ่มจึงชักใบหน้ากลับไปพร้อมทั้งยิ้มแหยให้เจนภพ เพื่อนของศิลาซึ่งเป็นหัวตี้ของคืนนี้ และเป็นคนที่คอยชงเหล้าให้ศิลาไม่รู้ตั้งกี่แก้ว

“พวกกูจะกลับกันแล้ว มึงกลับยังไง…แม่ง ยัยคุณเกศนั่นยังไม่กลับไปอีกเหรอวะ” คราวนี้เจนภพสบถอย่างหัวเสีย เพราะน้ำเมาทำให้สนิทกันเร็วมาก กลายเป็นอีกฝ่ายพูดอย่างเป็นกันเองกับชวัลไปแล้ว

“พี่รู้จักเธอด้วยเหรอ?”

“รู้แค่ว่าแม่มันอยากให้แต่งด้วยใจจะขาด”

ชวัลพยักหน้าหงึก ๆ และประหลาดใจว่าเดี๋ยวนี้ยังมีการจับคลุมถุงชนกันอยู่

“เอางี้ มึงนั่งแท็กซี่ไปส่งมันที่คอนโดก็แล้วกัน ยัยคุณเกศจะได้เลิกตอแยสักที ไอ้ศิ มึงก็ช่วยเล่นบทคนเมาให้เนียนด้วยล่ะ”

เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบ ๆ หันกลับไปมองศิลาที่ทำหน้าเบื่อหน่าย แต่ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับแผนของเพื่อนสนิท “เอางั้นก็ได้ครับ” เขาตอบรับ

“แชร์เท่าไหร่เดี่ยวบอกไปในไลน์ เค้?”

“เออ”

แล้วชวัลก็รับหน้าที่พยุงคนเมาให้ลุกขึ้นยืน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเมาจริงหรือเมาหลอก เพราะร่างกายอ่อนปวกเปียกจนเซไปอีกทาง ชวัลไม่ทันตั้งตัว กลายเป็นว่าซอกคอโดนริมฝีปากเย็น ๆ แนบทับโดยไม่ได้ตั้งใจ พลอยให้เขาขนลุกซู่ไปทั้งตัว ดวงตากลมเหลือบมองคนเมาที่ศีรษะพับไปมา

บอกตามตรง ไม่รู้ว่าเมาจริงหรือเมาทิพย์ แต่พอเห็นดวงตาแดง ๆ เยิ้ม ๆ แล้ว…อืม น่าจะเมาจริง เป็นคนเมาที่ไม่สร้างความเดือดร้อนดีเหมือนกัน

ชวัลเคยชินกับการเก็บศพเพื่อนจากร้านเหล้า ดังนั้นการต้องพยุงคนเมาไปหน้าร้านเพื่อเรียกแท็กซี่ไม่ใช่เรื่องยาก เดินผ่านโต๊ะที่หญิงสาวคนนั้นนั่งอยู่อย่างหงุดหงิดไปเลยโดยไม่ทักทาย

เพราะเป็นร้านดังอยู่แล้ว จึงหาแท็กซี่ได้ไม่ยาก ชวัลจับคนเมาใส่รถ ยังโชคดีที่อีกฝ่ายมีสติพอที่จะบอกว่าต้องไปคอนโดแถวไหน ระหว่างทางนั้นศิลานั่งสัปหงกโงนเงนไปมา เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะจับศีรษะอีกฝ่ายพิงไหล่ของตนบ้าง

เป็นสถานการณ์ที่แปลกดี

ใช้เวลาไม่นาน แท็กซี่ก็มาส่งชายหนุ่มทั้งสองหน้าคอนโดหรูกล่างเมือง ชวัลอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าบ้านของศิลาจะเป็นโครงการระดับลักซูรี่แบบนี้!

ก็ว่า…ทำไมถึงกล้าจ้างเขาด้วยเงินห้าหลักง่าย ๆ แบบนั้น

ศิลายังพอมีสติที่จะจัดการทุกอย่าง ตั้งแต่จ่ายเงิน สแกนลายนิ้วมือเปิดประตูเข้าสู่ล็อบบี้ของตึก ขึ้นลิฟต์…จนกระท่ังมาถึงชั้นที่สิบ โดยทุกขั้นตอนนั้นมีชวัลพยุงเอวโดยตลอด ไม่อย่างนั้นป่านนี้เจ้าตัวไหลลงไปกองกับพื้นแล้ว

“ไอ้ห่าภพ มอมกูเหี้ย ๆ”

ชวัลขำให้กับคำสบถเบา ๆ ของอีกฝ่ายขณะพาเจ้าของห้องเข้าไปยังบริเวณส่วนรับแขก เขาพยายามที่จะไม่สอดส่ายสายตาไปรอบ ๆ อย่างละลาบละล้วง ไม่คิดเหมือนกันว่าตนจะมีโอกาสได้เข้ามาในคอนโดหรูขนาดนี้

“พี่นอนโซฟาเบดนะ” เขาเอ่ยอย่างเกรงใจ เป็นแค่คนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่เข้ามาถึงที่พักส่วนตัวของอีกฝ่ายแล้ว

เด็กหนุ่มค่อยๆ ประคองคนเมาลงนอนบนโซฟาเบด แต่เพราะขนาดตัวพวกเขาค่อนข้างไล่เลี่ยกัน ศิลาตัวสูงกว่าด้วยซ้ำ นั่นทำให้ชวัลเสียหลัก ล้มลงไปบนโซฟาเบดทั้งคู่โดยที่ศิลานอนอยู่ข้างล่าง และมีคนอายุน้อยกว่าคร่อมอยู่ด้านบน เขาเท้าศอกยันตัวไว้ได้ทันก่อนจะล้มทับ

!!

ปลายจมูกชนกันเบา ๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่ดวงตาซึ่งเกือบปิดสนิทเมื่อครู่ปรือเปิดขึ้น ชวัลเห็นความมึนงงในแววตาฉ่ำน้ำในระยะประชิด เห็นประกายบางอย่างไหววูบอยู่ในนั้น แต่ชัดเจนมากเสียจนเขาต้องเบนสายตาไปทางอื่น กลายเป็นว่าเผลอจ้องมองริมฝีปากและจุดแต้มเล็กที่มุมปากขวา

เมื่อครู่นี้เขาเกือบจะได้สัมผัสมันอีกรอบแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่ทำให้สติไม่แจ่มชัด หรือเป็นเพราะเขาได้กลิ่นน้ำหอมอันเจือจางที่ปนมากับกลิ่นแอลกอฮอล์ หรืออาจเป็นเพราะ…สถานการณ์พาไป

ทั้งหมดนั้นมีอิทธิพลมากพอให้ชวัลเอียงใบหน้า ขยับเข้าไปใกล้ รีรออยู่เล็กน้อยเพื่อดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เมื่อไม่เห็นท่าทีปฏิเสธ เขาจึงกดจูบริมฝีปากที่อยากลิ้มลองอีกครั้ง

มันนิ่มเหมือนที่เคยได้สัมผัสเมื่อครู่ ก่อนจะตระหนักได้ว่า…ตัวเองจูบไม่เป็น

ชวัลถอนริมฝีปากออกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ทว่าไม่ทันไร กลับมีแขนคล้องคอเขาไว้ และกดใบหน้าตนให้ลดลงรับจูบที่อีกคนป้อนให้กะทันหัน ดวงตาของคนเด็กกว่าเบิกขึ้นเล็กน้อย จึงเห็นว่าศิลาหลับตาพริ้ม

หนังศีรษะถูกปลายนิ้วนวดคลึง ประกอบกับการขยับของริมฝีปากที่กำลังแทะเล็มกลีบปากของตนทำให้ชวัลเคลิบเคลิ้มอย่างง่ายดาย ปล่อยให้คนที่มีประสบการณ์มากกว่าชักนำแต่โดยดี

ชวัลรู้สึกได้ถึงเรียวลิ้นที่พยายามดุนดันแทรกเข้ามา

“อ้าปาก”

และเสียงแหบพร่ากระซิบสั่ง

เด็กหนุ่มยินยอมพร้อมทำตาม เปิดทางให้ศิลาแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากตน คราวนี้ได้รสของเหล้าจากขวดเดียวกัน ผสมด้วยมิกเซอร์รสผลไม้ ฟุ้งกระจายไปทั่วปาก

คนไร้ประสบการณ์ถูกชักนำให้ตอบรับการเคลื่อนไหวของเกลียวลิ้นที่ไล่ต้อนอยู่ในโพรงปาก แนวฟันถูกสำรวจอย่างถ้วนทั่วจนขนลุกซู่ เร่าร้อนเสียจนภายในแทบลุกเป็นไฟ ปลุกเร้าอารมณ์ที่ไม่ค่อยได้พบเจอนักจนจังหวะลมหายใจรวนไปหมด

“อย่ากลั้นหายใจ” ศิลากระซิบ

ชวัลหอบหายใจ “ผมไม่เป็น” วินาทีถัดไป ลมหายใจของเขากระตุกอีกรอบเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกแรงอันมหาศาลพลิกกลับให้เป็นฝ่ายนอนหงายอยู่บนโซฟาเบด โดยมีคนอายุมากกว่าคร่อมอยู่ข้างบน

ภาพของแสงไฟจากนอกหน้าต่างสาดส่องกระทบโครงร่างของชายที่อยู่บนตัวเขาและแลบลิ้นเลียริมฝีปากซึ่งฉ่ำวาวด้วยคราบน้ำลาย

“ทำอะไรเป็นบ้าง?”

ชวัลจับต้นชนปลายไม่ถูก “คือ…” ความสามารถในการพูดติดลบ ได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อรู้สึกว่าภาพตรงหน้านั้น…ยั่วยวนเกินไป ยิ่งสายตาไม่รักดีไล่มองแนวไหปลาร้าของอีกฝ่ายด้วยแล้ว

ให้ตาย ขออย่าให้ศิลารู้เลย

“ช่วยตัวเอง?”

ใบหน้าร้อนผ่าวจนแทบระเบิด “เป็นครับ” เขาก็เคยผ่านการขัดลำตัวเองเวลาแอบดูคลิปโป๊เหมือนกันแหละ แต่ที่ผ่านมาเขาถูกกระตุ้นอารมณ์โดยคลิปที่มีผู้หญิงช่วยตัวเองมากกว่าคลิปที่มีการร่วมเพศกัน

แต่ทำไมตอนนี้เขาถึง…

“นายแข็งแล้ว”

ชวัลอยากร้องไห้ด้วยความอับอายก็ตอนนี้ เขาไม่เคยมีอารมณ์กับเพศเดียวกันมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย

ก็อยากจะยอมรับอยู่หรอก แต่พอเห็นสีหน้าท้าทายจนคล้ายจะดูแคลนแบบนั้น พลอยให้ตัดสินใจว่าไม่บอกดีกว่า “เพราะพี่จูบผม” เขาโบ้ย ทำหน้างอ

“ใครจูบใครก่อนกันแน่ ให้พูดใหม่” ศิลาย้อนขณะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนปลายจมูกชนกันอีกครั้ง

ชวัลเริ่มสงสัยแล้วว่า คนคนนี้เมาจริงรึเปล่า

แล้วเขาละ…ไม่เมาแน่รึเปล่า แต่ที่มั่นใจคือตอนนี้เขาเป็นฝ่ายรั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้ลงมารับจูบอีกครั้งแล้ว

To Be Continued

มึงๆ เออๆ ไม่รอดแล้วงานนี้

#สาดแสงศิลา