ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2/1 ความเหงาเป็นเหตุ
รถเอสยูวีสีำู่ใอนายแพทย์หนุ่มอเล็านเอร์ แบรนโ อสนิทหน้าไน์ลับหรูแห่หนึ่ สถานที่ที่บอี้าร์อราฟาเอลแ้ไว้ว่าให้เามาามหายัยัวแสบที่นี่!
นายแพทย์หนุ่มผู้ระไพลอยโนเป็นแพทย์ผู้เี่ยวา้านเวศาสร์ุเินประำศูนย์ารแพทย์ุเินโรพยาบาลเอนั้นนำอย่าวอเอร์ฮอสพิทอลเนเอร์ เามีนิสัยห่าม ล้าไ้ล้าเสีย ล้าลุย อบพูอะไรร ๆ ไม่เยิ่นเย้อบารั้ไม่่อยรัษาน้ำใอนรอบสั้าเท่าไร อบอะไร่าย ๆ ไม่้อมีพิธีรีอ ริัเวลาทำาน รูปร่าสูให่ หน้าาหล่อเหลา มูโ่เป็นสัน ผมสลวยสีน้ำาลเ้ม นัยน์าสีน้ำาลเ้ม ริมฝีปาบาเียบ สมานามที่สาว ๆ เรียือ 'ลามหนุ่ม' เพราะวามรวเร็วปราเปรียวว่อไวในารทำาน เาึเหมาะะทำานในห้อุเินเป็นอย่ายิ่
แ่ทว่าวามมุทะลุ และนิสัยห่าม ๆ บารั้็สร้าปัหาให้เาไม่น้อย ทั้ับแพทย์้วยันเอรวมไปถึาินไ้ นบารั้ถูร้อเรียนอยู่บ้า แ่เา็ไม่่อยสนใสัเท่าไรเพราะถือว่าัวเอมีวามสามารถ หรืออาะเ่มาเสีย้วย้ำไป
ายหนุ่มเหลือบมอนาฬิาที่้อมือบอเวลาีสาม่อนะถอนหายใออมาเบา ๆ
“ให้มันไ้อย่านี้สิน่า” เาบ่นพึมพำอย่าหัวเสีย รู้สึว่ามันไร้สาระมาับารที่ะ้อมาามหามิเล ึ่มันไม่ใ่หน้าที่อเาเลยสันิ เาลารถโยไม่ลืมที่ะถอเสื้อาวน์พาไว้ที่เบาะรถ เพราะรีบมาไปหน่อยนลืมถอไว้ที่ห้อทำาน
อเล็านเอร์รีบเิน้ำอ้าวเ้าไปในร้าน เสียเพลบรรเลเบา ๆ เามอไปรอบ ๆ เห็นนัท่อเที่ยวยามรารีในร้านมีประปราย บาส่วนะลับันบ้าแล้ว สายามสอส่ายหายัยัวแสบมิเล ระหว่านั้นเอ สายา็ปะทะเ้าับร่าเพรียวระหทีุ่้นาอนที่ำลัามหา
มิเลอนนี้ำลันั่หัวเราะิัอยู่ับบาร์เทนเอร์ หนุ่มหน้าาีนหนึ่ และูเหมือนไอ้หนุ่มบาร์เทนเอร์นนั้นำลัะเินเ้ามาสะิเธอ นายแพทย์อเล็านเอร์เม้มริมฝีปา ยืนออหรี่ามอผ่านวามมืสลัวอไฟสีส้มา เาำลัมอว่าไอ้หนุ่มนนั้นะทำอะไรับยัยัวแสบ
"ผมว่าลับันเถอะรับ ุเมามาแล้ว เี๋ยวผมับรถไปส่" ลีโอเอ่ยถามอย่าเป็นัวลเพราะูแล้วเธอไม่น่าะไหวเพราะเมามาเหลือเิน
ถึแม้ว่าลีโอะอยา่วยพยุมิเล แ่อีใหนึ่็ไม่ล้าเพราะเพิ่รู้ััน ที่สำัเาไม่อยาโนบเสีย้วย ึเลือที่ะเินเ้าไปสะิแนเธอเบา ๆ อนนี้มิเลแทบะลุไม่ไหวเพราะวามเมามาย หิสาวื่มไปหลายแ้ว เธอนั่ฟุบลับเาน์เอร์บาร์อย่าหมท่า พยายามเยหน้าึ้นมอายหนุ่ม สาวน้อยี้เมาปรือามอแล้วส่ายหน้า พูะุะัเสียอ้อแอ้้วยวามเมา
"ไม่ ๆ ใรว่ามาว ใรบอเมา ไม่ไ้มาว" ท้ายประโยมิเลึ้นเสียสู พูไปสะอึไป ร่าบาโนเนเหมือนะล้มฟุบลไปอับพื้น
"ออีแ้วนะ นะ พ่อหนุ่มบาร์เทนเอร์สุหล่อ นายรู้ัวบ้าไหมว่านายหล่อมา ืนนี้ไปับันนะ" มิเลเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียอออ้อนพร้อมยิ้มริ่ม วาเป็นประายวับวาวเพราะฤทธิ์แอลอฮอล์ำลัวิ่พล่านอยูในทุอูอร่าาย สายาเริ่มพร่าเลือน
อเล็านเอร์ยืนออมอนี้เมาอย่าเอือมระอา ไ้แ่ส่ายหน้าับวามไร้สาระอยัยุหนูเอาแ่ใ เาสบถในใอย่าไม่สบอารม์เป็นที่สุ ะโรธใรไ้ในเมื่อเารับปาว่าะามหามิเลเอ
‘ทำไมไอ้พวนั้นมันไม่ามเอวะ! แล้วทำไม้อเป็นเา้วย’
พวนั้นที่ายหนุ่มหมายถึบอี้าร์อราฟาเอล
มิเลพยายามยันายลุึ้นาเ้าอี้อีรั้ แ่็เถลาแทบะทรุลไปอับพื้น บาร์เทนเอร์หนุ่มเห็นันั้นึพยายามะเ้ามา่วย แ่เธอปิเสธสะบััวออ
"ม่าย้อ ไม่้อ ันไหวเห็นไหม ใรบอมาว ันไม่เมาแ่รู้สึลอย ๆ เท่านั้นเอ"
มิเลยิ้มทั้ที่วาหรี่ปรือ เธอสะลึมสะลือและสะอึอีสอสามรั้ พยายามะลุึ้นแ่พื้นมันโลเลยัไอบล
หนุ่มบาร์เทนเอร์พยายามะเ้าไป่วยพยุแ่มิเล็ปัมืออเาออ ายหนุ่มึหันไปว้าระเป๋าสะพายให้แทนโยไม่พูอะไร ไ้แ่มอ้วยวามเป็นห่วเพราะเาูออว่าเธอไม่น่าะไหวึพยายามอยู่ใล้ ๆ แทน เผื่อเธอล้มไปอับพื้นเาะไ้ประอไว้ไ้ทัน
"ันไหว ไม่มีอะไรทำอันรายันไ้หรอ"
หิสาวปรือาส่ยิ้มหวานมอหนุ่มบาร์เทนเอร์ มือเรียวสวยับอบเาน์เอร์บาร์ไว้แน่นันล้ม พยายามยันายทรัวึ้นยืนอีรั้แ่็โนเนไปมา เธอพยายามั้หลั นเมื่อิว่ายืนไหวแล้วึ้าวเิน้า ๆ ้วยอาารเไปมา เินไปไ้สอสาม้าว็รู้สึถึพื้นว่ามันเอียไม่สม่ำเสมอ สู ๆ ่ำ ๆ อบล เพานห้อหมุนิ้ว ๆ สามร้อยหสิบอศา แล้วพลันทุอย่า็ับวูบลทันที
ัหวะที่มิเละล้มไปอับพื้น ้วยวามรวเร็วปราเปรียวอายหนุ่มอีนที่เฝ้ามอนทัู้่อยู่แล้ว็ปรี่เ้ามารวบร่าเธอไว้ไ้ทัน่อนที่หิสาวะล้มพับลไปอับพื้น ึ่ัหวะนั้นหนุ่มบาร์เทนเอร์เอ็รีบเ้าไปประอแ่็ไม่ทัน
ทั้สอหนุ่มมอหน้าันอย่าไม่้อสสัย ร่านุ่มนิ่มที่ไม่รู้เรื่อรู้ราวอมิเลสลบเหมือบอยู่ับอแ็แรอลามหนุ่มอย่า อเล็านเอร์ แบรนโ
"ไม่้อ! ผมัารเอ" อเล็านเอร์พูเสียุร้าว นัยน์าสีน้ำาลเ้ม้อเม็ไปยัหนุ่มบาร์เทนเอร์อย่าั้ใแสออัเนว่าอย่ายุ่! สอหนุ่มปะทะสายาันอย่าุเือโยเพาะหมอหนุ่มที่แสสีหน้าเอาเรื่ออย่าเห็นไ้ั พูเสร็็อุ้มหิสาวไว้ในอ้อมแนนเอ
หนุ่มบาร์เทนเอร์ยื่นระเป๋าถืออมิเลให้อย่าเสียไม่ไ้ อเล็านเอร์ยื่นมือออไปรับ้วยท่าทาไม่พอใ านั้น็สาวเท้ายาว ๆ ออไปาร้านทันที โยไม่สนใท่าทาอลีโอแม้แ่น้อย
ลีโอมอามร่าสูให่ที่อุ้มมิเลออไป้วยสีหน้าเรียบเย นัยน์าสีฟ้าน้ำทะเล้อมอแผ่นหลัอนายแพทย์หนุ่ม้วยแววาลุ่มลึ รามบแน่นเป็นสัน้วยวามรู้สึเหมือนถูแย่อเล่นไปหน้าาเย!
ความคิดเห็น