คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
“ที่พูเมื่อสัรู่ ไม่รู้ริๆ หรือ.. แล้ยั่วเราันแน่”
อีาเลิิ้วมเ้มถาม้วยวาเป็นประายล้ามีแววล้อเลียนัเน มาเลย์น่าสบาเาไม่ยอมหลบ แฝเอาไว้้วยวามไม่เ้าใ แววาท้าทายหวานล้ำอนรหน้า ทำให้อีาหัวเราะเบาๆ อย่าถูใ
“ฝ่าบาททรหมายถึอะไรหรือเพะ”
หิสาวถามเสียหวาน
เาไม่อบำถาม แ่ไล้ฝ่ามือไปามใบหน้าสวยหวานเบาๆ สายามวาไล้ไปทั่ว ระเรื่อยไปยัเรือนร่าลมลึสมส่วน มาเลย์น่ารู้สึร้อนๆ หนาวๆ าสั่นนแทบทรุแ่ยัพยุายอยู่ไ้เพราะอ้อมแนที่รัไปรอบร่าอวบอิ่ม
“ไม่รู้ริๆ หรือแล้ไม่รู้”
อีาถามย้ำอีรั้ เารุ่มร้อนแทบะทันทีที่ไ้สัมผัสร่านุ่มนิ่มอนในอ้อมแน อนมอเธอในท้อพระโร เาหัวใหวั่นไหวมามาย แ่เมื่อไ้สัมผัสแนบิมาว่ามอ ลับทำให้สั่นไหว่านไปทั่วอมาว่าเิมหลายเท่านั
มาเลย์น่าเผยอริมฝีปาน้อยๆ เหมือนวนเิ แ่เธอทำ้วยวามเผลอไผล ไม่รู้ะอบำถามเาเ่นไรี อีาไม่อยารับฟัอันใอีแล้ว ริมฝีปาหยัหนาร้อนรุ่มุมพิประทับลีบปาอิ่มหวาน เมื่อสิ้นสุารรออย ร่าระหผวาสะท้าน ประายไฟแล่นไปทั่วเรือนร่า สัมผัสเ่นนี้่าุ้นเยอบอุ่นหวามในอ เหมือนเป็นสิ่ที่รออยมานานแสนนาน
ลำแนแร่โอบอรัรึแนบแน่น ปลายลิ้นอุ่นวัไล้เลียไปทั่วลีบปาสีสเพื่อเยิมวามหอมหวาน มือให่ลาไล้นวลึไปทั่วเรือนร่า
ร่าามอ่อนระทวย่อสัมผัสอบุรุษเพศ ยิ่มือแร่นวลึหนัหน่วึ้น ริมฝีปารุ่มร้อนูเม้มรุเร้าลีบปาหวาน่ำไม่แพ้ัน อารม์หวาม่อเิไหลวนไปทั่วเรือนร่าโยไม่สามารถห้ามวาม้อารทาธรรมาิไ้
ร่าเพรียวเผยอลีบปารา เมื่อโนเล้นลึหนัมือึ้น ลิ้นอุ่นร้อนที่รอัหวะูลืนวามหวานในโพรปาึมีโอาสสอแทริวหาเยิมมาึ้น
ริมฝีปาหยัหนาบลึุมพิร้อนแร ร่าระหสั่นสะท้านอย่าไม่เยเป็นมา่อน ลิ้นอุ่นหนาเ็บวาูลืนวาม่ำหวานในโพรปา้วยวามหิวโหย ยิ่ื่ม่ำวามหอมหวานมาึ้นเพียไร ยิ่เพิ่มวาม้อารมาึ้นนแทบสำลั ลิ้นเล็สอประสานไร้เียสา ึโนูลืนระหน่ำไม่หยุหย่อน วาม้อารแห่บุรุษเพศพุ่สูึ้นนเินหัห้ามายใไ้
ใบหน้ามเ้มถอถอนออ้วยวาพร่าพราย มาเลย์น่าะพริบา้วยวามุนสสัย วามหวานปรือหยาเยิ้มมอหน้าหล่อเหลาอเา้วยวามเสน่หาไม่่าัน อีาหัวเราะเสียทุ้มแหบพร่า ลำแนำยำวัอุ้มวาน้อยแสนหวานึ้นในอ้อมแน เพียไม่ี่้าว ถึแท่นบรรทมเบื้อหน้า
“รู้ไหมว่ามอแบบนี้ เป็นารเิวนนาไหน”
น้ำเสียทุ้มหวานแหบพร่าระนเอ็นู วามเ้มไล้มอร่าระหที่นอนระทระทวยเย้ายวนบนเียว้า้วยวามพึพอใ
“ฝ่าบาท”
เสียสั่นน้อยๆ แ่เ็ี่เป็นสุในวามิำนึอเา เรียรอยยิ้มเอ็นูาใบหน้าหล่อเหลา่อเนื่อ
“ทำเสียแบบนี้น่ารััฮันนี่ อยารู้ว่าเธอะมีวิธีารเ่นไรมัใผู้ายให้หลใหล ถอเสื้อผ้าออทีละิ้น ให้ันไู้วามามอเธอหน่อย”
อีาพูเสียแหบห้าว มือให่รั้มือเรียวสวยึ้นาเียว้าให้เธอลไปยืนหน้าเีย เรือนร่าสูึ้นไปนั่บนเียแทนเพื่อมอหิสาวไ้ถนั
มาเลย์น่าสั่นสะท้านาสายามที่ำลัมอลามเลียไปทั่วเรือนร่า
“ฝ่าบาท”
มาเลย์น่าถอนเท้าหนี แ่ถูรั้เอาไว้อย่ารวเร็วเพื่อไม่ให้หนีเาไปไ้
“ยั่วให้ัน้อารเธอมาึ้นเรอะ”
ิ้วเ้มหนาเลิึ้นเมื่อเห็นเธอิหนี ิว่าเธอยั่วให้เา้อารเธอมาเป็นทวีู แ่นั่นทำให้ื่นเ้นมาว่าหิสาวที่เยพานพบมา หิสาวพวนั้นอยะปรนนิบัิไม่ล้าัใเา นน่าเบื่อหน่ายมาว่าน่าอภิรมย์ในวามิอเา
มือให่เอื้อมไปปลุสวยเนื้อผ้าบาเบาแนบายรัรึออ้วยวามใร้อน ทำให้เสื้อผ้าหลุาเรือนร่าในเวลาอันรวเร็ว พร้อมับปลิวไปรอบายโยที่เาหาสนใไม่
มาเลย์น่าอุทาน ยมือปปิเรือนร่า้วยวามระหน
“ฝ่าบาทอย่าเพะ”
หิสาวห้ามปรามเสียสั่น นึหวั่นใในวามใร้อนอเา
ใบหน้ามเ้มหล่อเหลาแย้มยิ้ม้วยวาเป็นประายแ่หาไ้โรธริ้วไม่
ร่าระหเปลือยเปล่าถูรั้ให้นอนบนเียว้าอีรั้ หิสาวหลับา้วยวามอับอายัเินยิ่ึ้น ที่้อเปลือยาย่อหน้าบุรุษเพศเ่นนี้ ใบหน้านวลแระเรื่อนลามไปทั่วัว
วามเ้มสีนิลมอไล้ร่าเปลือยอย่าพึพอใ ร่าเพรียวระหลมลึ ทุสัส่วนอวบอิ่มน่าสัมผัส ผิวสีน้ำผึ้เนียนนุ่มุแพรไหม ยามมือแร่ลูบไล้็สั่นสะท้านหวามไหวเรียร้อให้อยาลุเล้ามายิ่ึ้น
ริมฝีปาร้อนรุ่มุมพิลีบปาแสนหวานที่ทำให้เาิใในรสาิ มือให่อบุมออวบอิ่มทั้สอ้าพร้อมับยำเล้นลึหนัๆ
ริมฝีปาอิ่มเผยอออเพื่อราเสียระเส่า เรือนร่าร้อนรุ่มุั่ไฟอให่ที่ลามเลียไปทั่วเรือนาย เาผละออเพียไม่ี่อึใเพื่อปลเปลื้ออาภร์ออ แล้วลับมาลุเล้าเล้าโลมัเิม
มาเลย์น่าเบิามอร่าเปลือยที่สวยามแร่ล้าอเา เธอไม่เยเห็นเรือนร่าเปลือยเปล่าอบุรุษเพศเ่นนี้มา่อน
เรือนร่าายามำยำอุมไป้วยมัล้ามวนลั่ไล้ไหลหล วามหวานไหววูบ เริ่มใสั่นเินบรรยาย ยิ่เห็นวามออาแร่ล้าอยู่เบื้อหน้า ยิ่อยาหลับาหนี แ่ทำไม่สำเร็ ลับ้อมอเหมือน้อมนร์สะ
อีาเลิิ้วมเ้มมอใบหน้าสาวน้อยที่ำลัแ่ำ้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
มาเลย์น่าอายนหน้าแ หลบใบหน้าหันหนีไปทาอื่นทันที มือให่รั้าเรียวสวยให้หันลับมาสบในาสีนิล้วยอำนาที่มีอยู่เปี่ยมล้น รวมถึวามเอาแ่ใอย่าที่ไม่เยถูัใมา่อน
วามหวานสบับเา้วยวามระหน ริมฝีปาหยัหนาุมพิหนัหน่ว ร่าสูทาบทับแทรระหว่าเรือนร่าเย้ายวน มือทั้สอ้าับเรียวาเพรียวให้แยออาัน มาเลย์น่าอุทานอีรั้ ใในท่วท่าน่าอายเสียเปรียบเ่นนี้ ลิ้นอุ่นหนาลุเล้าเยิมวามหวานในโพรปาอุ่น มือแร่เลื่อนไปนวลึสะโพผายไล้วนึ้นไปามสี้าเพื่อเาะุมปทุมถันอวบอิ่มแล้วยำเล้นลึวามนุ่มนิ่มนั้น
ลิ้นเรียวเล็โนูึระรัวไม่อาห้ามปรามไ้ วามแ็แร่ที่ผาล้าำลัถูไถับลีบอไม้ามเบื้อล่านนใ้ร่าแทบาใาวามเสียว่านระสันที่แล่นไปับทั่วร่า
ลีบปา่ำหวานสีส้ำสุแสนเมื่อริมฝีปาหยัหนาละออ มือให่เลื่อนไปลูบไล้ริมฝีปาอนใ้ร่าอย่าทะนุถนอม ริมฝีปาน้อยเผยอหอบหายใสะท้านเสียระเส่า
“รู้ไหมว่าหอบระเส่าแบบนี้ือารยั่ว”
อีาพู้วยน้ำเสียเอ็นูปะปนับลมหายใหอบแรไม่่าับนใ้ร่า เา้อารเรือนร่าามบรรเิเบื้อหน้าอย่าที่สุ
“ฝ่าบาท” มาเลย์น่าเรียเาเสียหวานสะท้านเรือ
“อันเี๋ยวนี้”
เสียแหบทุ้มหวานสั่้าใบหูนุ่มนิ่มหอมรุ่น อ้อมแนอหิสาวโอบรอบเรือนายแ็แร่้วยวามมึนเมาในรสเสน่หา
ใบหน้ามเ้ม้มลเยิมลำอระหโยารูเม้ม้วยวามระหายไม่ลาย เสียหอบหายใที่รุนแรำลัทำให้เธอไม่มีสิที่ะิอันใ
“เปิทาให้ันเี๋ยวนี้” เสียทุ้มสั่นพร่ายัสัุ่ามามิ
มาเลย์น่าแหนเยใบหน้าไป้านบนให้เาุไ้ไ้เ็มที่ สร้าวามพอใให้เาเป็นอันมา มือให่ทั้สอยันวลึยอถันสีส เพื่อรออยให้ริมฝีปาหยัหนาลไปเยิมเป็นสิ่่อไป
ความคิดเห็น