ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 - ฆ่าสามคน
บทที่ 3 - ่าสามน
“เ้าหนู! เ้าทำให้้าผิหวัริๆ! แ่ลูสาวนเียว ะทำเพิ่มอีเมื่อไหร่็ไ้ ทำไม้อปป้อนาถึนานี้?”
ทันทีที่เ้ามา ายที่มีรอยแผลเป็นบนศีรษะ็เอ่ยับหยาือเล่ย้วยวามูแลน านั้นหัวเราะลามหยาบ้า “้าไ้ยินมาว่าถึลูสาวเ้าะอายุแ่ 5 วบ แ่นาามเหมือนับแม่ที่ายไป ผิวพรรผุผ่อ น่ารัมา!”
“เหอ เหอ แ่บ่อนเทียนเทียนเล่ออพวเราประอบารแบบถูหมาย และพวเราไม่วรทำอะไรโยพลารให้พวเ้าหน้าที่หรือทหารลมารวสอบ เพราะั้นเ้าลนามะ! ราบใที่เ้าเียนื่อลไป บัี่อนหน้านี้อพวเราเป็นอันเลิแล้ว่อัน”
ว่าบ ายแผลเป็น็หยิบระาษแผ่นหนึ่ออมา เนื้อหา้าในไม่ำเป็น้ออ่าน มันือสัาื้อายผู้หิ
“หึ!”
หยาือเล่ยแ่นเสีย ไฟโทสะเริ่ม่อัวในใเา
เมื่อเห็นว่าหยาือเล่ยนิ่ันไม่ไหวิ ายแผลเป็น็หมวามอทนอย่าสมบูร์ เอ่ย้วยน้ำเสียโหร้าย “ูเหมือนพอ้าไว้หน้า เ้า็ิว่า้าเป็นแ่ัวินพืไร้พิษส!”
“พวเ้าสอน! ไปวัลูาับัลิ้นอเ้าหมอนี่ออมา แล้วบัับให้มันเียน!”
“อรับพี่เีย!”
นัเลบ่อนทั้สอน้อมรับำสั่ เินเ้าหาหยาือเล่ยทันที้วยใบหน้าทีุ่ร้าย
ทันในั้นหยาือเล่ยัปืนพออมา ยึ้นเล็้วยท่าับปืนมาราน ปาระบอสีำเล็ไปยันัเลทั้สอ
“โฮะ โฮ่? มีท่อนเหล็เล็ๆอยู่ในที่แบบนี้้วยหรือนี่”
เห็นารระทำอหยาือเล่ย นัเลทั้สอหัวเราะเยาะ ไม่เือเนื้อร้อนใ ยัูแลนเา
ปั ปั!
หยาือเล่ยเหนี่ยวไโยไม่ลัเล ระสุนถูยิออไปสอนั เลือระเ็นราวภาพอไม้ผลิบาน
นัเลทั้สอล้มลไปพร้อมับเสียที่ัึ้น ถูยิหัวายาที่!
“อา! เสี่ยวปา!”
เห็นภาพนี้ วาอายแผลเป็นเบิว้า ภายในสะท้อนให้เห็นถึวามลัว
แม้ลูน้อสอนอเาะไม่ใ่นับู๊ที่ปลุิวรยุทธให้ื่นึ้น แ่สมรรถภาพร่าายแ็แรมา ระนั้นพวเาลับถู่าายในพริบาเียว!
สายาอายแผลเป็น้อวามสนใไปยัแท่เหล็สีำในมืออหยาือเล่ย พินิมออาวุธลับที่สั้นและรูปร่าแปลประหลาิ้นนี้ เาใมา
เาระ่าีถึวามสามารถในาร่อสู้อหยาือเล่ย
เ็หนุ่มผู้นี้อ่อนแอ เป็นเศษยะที่แม้ระทั่สุนัรั็สู้ไม่ไหว
แ่ะนี้ลับสามารถสัหารายร่าำยำสอนในั่วพริบาเียว
ารที่นธรรมาสามารถ่าายำยำสอนไ้อย่า่ายาย เห็นไ้ัว่าทั้หมเป็นเพราะอาวุธลับนั่น!
แววาอายแผลเป็นเริ่มทอประายสั่นไหว ใบหน้าอเาเผยถึวามละโมบอย่าปิไม่มิ
“เ้าหนู มอบอในมือเ้ามา แล้ว้าะให้เ้าายแบบไม่ทรมาน!”
สีหน้าอายแผลเป็นมืมน ระหว่าล่าว ระลอวามผันผวนอลื่นพลัานอันทรพลัเริ่มแผ่ออมา
เหนือหัวอเา อสรพิษที่ปลุมไป้วยเล็สีำ่อยๆ่อัวึ้น
ิวรยุทธประเภทสัว์ร้าย!
วาอหยาือเล่ยหรี่แบล แม้เ้าอร่านี้ะเป็นยะใน้านวรยุทธ แ่เามาาระูลให่ ไ้อ่าน《สารานุรมแห่ิวรยุทธ》ั้แ่เ็ ทำให้สามารถรู้ไ้ทันทีว่าิวรยุทธอายแผลเป็นอยู่ในั้น 1
ิวรยุทธอสรพิษเล็ำ!
ปั!
เสียระสุนปืนลั่น หยาือเล่ยไม่พูเรื่อไร้สาระ ยิใส่ายแผลเป็นรๆ
วู—!
แ่ในัหวะนี้ ายแผลเป็นสวนออไป ะเียวัน หาอสรพิษที่ยาวและแหลมมราวับแส้สะบัอออย่ารุนแรพร้อมๆับำปั้นเา ฟาลบนระสุน ระเบิมันแหลเป็นิ้นๆไ้อย่าน่าเหลือเื่อ
อย่าไร็าม ภายใ้แรระแทาวามเร็วอระสุน แม้ายแผลเป็นะไม่ไ้รับอันราย แ่็ถูแรปะทะอันทรพลัถอยหลัไปสอ้าว
“นี่น่ะเหรอพลัอิวรยุทธ? … ”
หยาือเล่ยะลึ เมื่อรู่เป็นรั้แรที่เาเห็นิวรยุทธในโลนี้
“่าเป็นอาวุธสัหารที่ทรพลัเสียริ!”
ะเียวัน เมื่อไ้สัมผัสับอำนาสัหารอันทรพลัอปืนพ้วยัวเอ ายแผลเป็นรู้สึประหลาใและมีวามสุในะเียวัน วามโลภในใเายิ่่อัวรุนแรึ้น
ถ้าไ้มันมารอบรอ ้วยอานุภาพอวัถุิ้นนี้ บวับานบำเพ็เพียรอบเรวบรวมลมปราั้น 1 อเา ่อให้เอศัรูที่อยู่ในอบเรวบรวมลมปราั้น 2 ็สามารถ่อรไ้
หวือออ——!
วินาทีถัมา ร่าอายแผลเป็นพุ่อออย่ารุนแร ฝ่ามือเาเปลี่ยนรูปล้ายเี้ยวอสรพิษ้วยพลัอิวรยุทธ เล็ไปที่อหยาือเล่ย
ในเวลาเียวัน ร่าเาอสรพิษเล็ำ็พุ่ามเ้ามาเ่นัน หัวน่าเลียอมันอ้าปาว้าเ็มไป้วยท่าทีุร้าย
เมื่อ้อเผิับารบุโมีอย่ารุนแร หยาือเล่ยทำารอบโ้รับมือ
“ระุ้นิวรยุทธ!”
วาอหยาือเล่ยทอประายเย็นา สั่วามิับเลื่อนไปยัันเถียน
ในราเียว ร่าเาิวรยุทธั้น 2 รูปทรปืน AK47 ็ปราึ้น!
ปั!
ะเียวัน ปืนพไทป์54ในมืออหยาือเล่ย และิวรยุทธปืน AK47 เหนือศีรษะอเา แทบะหลอมรวมเป็นหนึ่ และยิออไปพร้อมๆัน
ปั ปั ปั ปั ปั!
ปาระบอปืนลุเป็นไฟ ห่าระสุนแหวอาาศ้วยวามเร็วอันน่าอัศรรย์ ระมยิใส่ายแผลเป็น
ระสุนปืนที่เิาิวรุยทธ เล็ไปยัหัวออสรพิษเล็ำ
ฟัฟฟฟฟฟ!
ายแผลเป็นสะท้านไปทั้ร่า เารีร้อ ล้มลับพื้น เสื้อบริเวหน้าอถูย้อมเป็นสีแาน ิวรยุทธออสรพิษเล็ำที่อยู่บนหัว ภายใ้อำนาระสุนทะลุทะลว มัน่อยๆสลายหายไป
บนพื้น ายแผลเป็นยื่นนิ้วที่เปื้อนไป้วยเลือี้ไปที่หยาือเล่ย พูเสียสั่น “เ้าล้าทำร้าย้า? รู้หรือไม่น้อาย้าเป็นนอทำเนียบยุทธาเีย เ้าไม่รอแน่ … ”
“น่ารำา!”
หยาือเล่ยยิเป้าาเอายแผลเป็น ทำลายุยุทธศาสร์ออีฝ่ายรๆ
สำหรับเ่าหัวูที่ิไม่ี่อเ็แบบนี้ ารทำลายไ่มันเป็นารลโทษที่ีที่สุอย่าไม่้อสสัย!
“อ๊าาาาา–!”
ายแผลเป็นส่เสียร้อน่าสมเพราวับหมูถูเือ แหปาะโน “่วย้วย! ใร็ไ้มา่วย้าที!”
อย่าไร็าม เนื่อาห้อใ้ินแห่นี้ถูออแบบมาเป็นพิเศษเพื่อทรมานนัพนันที่หมัว บัับให้พวเา่ายหนี้ ันั้นมีาริั้นวนันเสียที่ีเยี่ยม วามวุ่นวาย้าล่าย่อมไม่ึูวามสนใอเหล่านัเลบ่อน้าบน
ปั!
หยาือเล่ยยิอีรั้ ปลิีวิอายแผลเป็น
เหลือบมอสามศพบนพื้น หยาือเล่ยสีหน้าเยเมย เินออาประูห้อใ้ินอย่าไม่แยแสใๆ
3ความคิดเห็น