ทิ้งทวนร้ายหวนคืนรัก

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้นของการจากลา 3(รีไรท์)

“นี่บ้านใครเหรอคะคุณไอ”เจนจิราผู้ช่วยเลขาจอมสอดรู้สอดเห็นหันมาถามเจ้านายหนุ่มโดยตรงของเธอ เมื่อเขาเปลี่ยนจากพาเธอไปคฤหาสน์หลายร้อยล้านมาเป็นบ้านชั้นเดียวขนาดย่อมราคาไม่กี่เเสน

          “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”ไอศูรย์เองก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จนเขาต้องก้มไปตรวจสอบโลเคชั่นที่เจ้านายหนุ่มส่งมาให้อีกที ว่าเขามาถูกที่หรือไม่  

          ‘ก็มาถูกหนิหว่า เเล้วนี่บ้านใครวะ’ชายหนุ่มยืนเท้าสะเอว เกาหัวแกรกๆอย่างใช้ความคิด กำลังชั่งใจว่าจะโทรหาเจ้านายดีหรือจะกดออดเรียกเจ้าของบ้านดี

          “คุณไอ” ผ้าเเพรยืนรดน้ำอยู่บริเวณข้างรั้ว เธอเห็นบุคคลสองคนมายืนด้อมๆมองๆบริเวณหน้าบ้าน จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆปรากฏว่าเป็นไอศูรย์เลขาคนสนิทของคุณธีร์

          “คุณผ้าเเพรทำไมมาอยู่ที่นี่ครับ” ไอศูรย์มีทีท่าตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณผ้าเเพรอยู่ที่นี่ เธอควรจะอยู่คฤหาสน์บ้านเจ้านายเขาสิ เเล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ รวมถึงทำไมเจ้านายเขาถึงยอมปล่อยให้คุณผ้าแพรออกมาอยู่ที่นี่

          เเพรส่งยิ้มบางๆไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เธอผายมือเชิญเเขกทั้งสองเข้าบ้าน“เชิญคุณไอกับคุณผู้หญิงเข้าบ้านก่อนนะคะ คุณไอทานข้าวมารึยังคะ เเพรทำเเกงเขียวหวานกับไก่ทอดไว้ คุณไอสนใจลองทานดูมั้ยคะ”หญิงสาวเอ่ยชวนไอศูรย์น้ำเสียงสดใส  ขณะเดินนำพาเขามาหาบุคคลที่นั่งรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย อยู่คนเดียวเงียบๆในบ้าน

          “โห...ลาภปากผมเลยครับ ขอฝากท้องด้วยคนนะครับคุณแพร” ไอศูรย์ไม่ปฏิเสธคำเอ่ยชวนจากผู้หญิงของเจ้านาย เพราะใครๆในบริษัทและคฤหาสน์วิวรรณวิวัฒน์ต่างก็รู้กันดี ว่าการได้กินอาหารฝีมือของผ้าแพรถือเป็นเรื่องโชคดี เพราะหญิงสาวทำอาหารอร่อยชนิดหาตัวจับยาก จนเชฟบางคนยังต้องนึกอาย ที่หญิงสาวแต่งตัวบ้านๆคนนี้ทำอาหารอร่อยกว่าเชฟอีก เขาล่ะอยากกินอาหารที่ผู้หญิงของเจ้านายทำทุกวัน เเต่ติดตรงที่ว่าเจ้านายเขาไม่ยินยอมเนี่ยสิ

          “คุยธุระกันตามสบายนะคะ เดี๋ยวเเพรไปเตรียมอาหารให้”

          “ไอ้ไอ”เสียงทุ้มต่ำในยามปกติ ตอนนี้ถูกปรับเป็นเสียงดุตามอารมณ์ของเจ้าตัว พลางส่งสายตาเชือดเฉือนให้กับลูกน้องคนสนิทที่มันบังอาจกล้ามาขอกินข้าวฝีมือเมียเขา

          “ผมไม่ได้ทำอะไรนะครับ คุณเเพรเธอเอ่ยชวนผมกินข้าวเอง” เลขาคนสนิทส่ายมือส่ายไม้ปฏิเสธเป็นพลวัน เพื่อยืนยันว่าเขาไม่ได้ทำอะไรจริงจริ๊งจริงๆ ถึงเเม้จะรู้ว่าเจ้านายเป็นคนขี้หวง หวงทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณผ้าเเพร เเต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อรสชาติอาหารของคุณผ้าแพรมันทำให้เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ

          ไอศูรย์เเบมือขอเอกสารจากเจนจิรา ที่ยืนนิ่งค้างเติ่งเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง จนไม่ยอมนั่งเก้าอี้ว่างข้างไอศูรย์

          “คุณเจนเอกสารครับ...เอกสาร” 

          “เอ่อนี่ค่ะ”เจนจิราพึ่งได้สติจากการกวาดตาสำรวจบ้าน รวมไปถึงสำรวจผู้หญิงอีกคนในบ้าน ฉีกยิ้มเเก้เก้อ กระดากอายน้อยๆ ที่เผลอทำตัวป้ำๆเป๋อๆ ต่อหน้าท่านประธานใหญ่เเห่งบริษัทวิวรรณวิวัฒน์ กรุ๊ป 

          “นี่ครับนาย”ไอศูรย์ยื่นเอกสารให้เจ้านาย ที่ยังนั่งนิ่งทำหน้ายักษ์ตรงหัวโต๊ะ ไม่รู้ว่าโกรธที่เขามาขัดจังหวะอยู่กับคุณผ้าแพรสองต่อสองหรือว่าโกรธที่เขามากินข้าวฝีมือคุณเเพร

“ไม่ครับ คุณเเพรชวนผมทานข้าวแล้ว ขืนผมไม่อยู่คุณแพรจะเสียใจ”ไอศูรย์ส่ายหน้าดิ๊ก ยังไงเขาก็ไม่กลับ จนกว่าจะได้ทานอาหารฝีมือคุณเเพร

          “ไอ้ไอ”ธีร์พูดได้เพียงเเค่นั้น เพราะหญิงสาวเจ้าของบ้านเดินกลับมาพร้อมกับถาดอาหารใบใหญ่ที่มีกับข้าวเพิ่มขึ้นมาอีสองสามอย่าง

          “ได้เเล้วค่ะคุณไอ เชิญคุณผู้หญิงทานข้าวด้วยกันนะคะ”เอ่ยชวนหญิงสาวที่ดูเหมือนเป็นลูกน้องของไอศูรย์ให้ทานด้วย ดูเหมือนว่าเธอคนนี้ยังคงเกร็งอยู่ มือบางจึงวางจานข้าวสวยร้อนๆไว้ตรงหน้าเธอเป็นอันดับแรก และวางให้ไอศูรย์เป็นอันดับถัดมา หลังจากนั้นจึงวางชามเเกงเขียวหวานร้อนๆเเละน่องไก่ทอดสีเหลืองทองส่งกลิ่นหอมกรุ่น

           เจนจิราถูกเชื้อเชิญ โดยหญิงสาวที่มีเครื่องหน้าสวยหวาน มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ แถมพอยิ่งเธอยิ้ม เธอก็เหมือนจะถูกมนต์สะกดให้ยิ้มตามหญิงสาวคนนั้น พลางเหลือบมองบรรดาอาหารที่พึ่งจะถูกยกมาจากในครัว มันหน้ากินสมกับที่คุณไอกล้าเถียงท่านประธานเพื่อที่จะได้กินอาหารที่ผู้หญิงคนนี้ทำ แต่นั่นมันคุณไอไง คุณไอศูรย์ที่ทำงานกับท่านประธานมานาน จนสนิทสนมชิดเชื้อนับถือกันเป็นพี่เป็นน้อง ส่วนเธอพึ่งจะมาทำงานเอง 

          “จะเป็นการรบกวนคุณ….”เจนจิราตอบรับ เเต่ยังอยากจะถามชื่อคนเชิญเพื่อเป็นมารยาท

          “ผ้าเเพรค่ะ”

          “เจนนะคะ”

          ผ้าเเพรส่งยิ้มหวานจนตาเป็นสระอิให้เจนจิรา“ทานให้อร่อยนะคะคุณไอคุณเจน”หญิงสาวถือถาดเดินกลับไปมุมห้องครัวดังเดิม เนื่องจากคิดจะไปทำขนมหวานเพิ่ม 

          ท่านประธานใหญ่จ้องมองทุกอิริยาบถของหญิงสาว แล้วรีบลุกตาม เเต่ไม่วายกำชับขู่อาฆาตไอศูรย์เสียงเขียว

          “ไอ้ไอมึงนะมึง กินเสร็จเเล้ว มาทางไหนรีบกลับไปทางนั้นเลยนะ อย่าให้เห็นว่ามึงยังอยู่ขัดมือขัดตีนกูอีก”