คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 1.2
นิยายเรื่อนี้มีเนื้อหารุนแรนะรับ
“เป็นไมั่ หายร้อนหรือยั” เาใ้มือไล้ไปามใบหน้าอเธอ
“พะ พายไม่รู้่ะ ร้อน พายไม่ไหวแล้ว่ะ”
แพรพายเสียสั่นเรือบอายหนุ่ม เธอยิ่ร้อนึ้นว่าเิมเพราะสัมผัสเบาๆอเาเธอเริ่มถอุนัเรียนมัธยม้นออาัว ้วยวามรู้สึร้อนรุ่มนลืมวามอับอาย
แสเหนือะลึ วาเบิโพลับวามามอหิสาวที่นอนบิัวเป็นเลียว ปทุมถันอวบอิ่มสอ้า่าน่าับและูื่ม ผิวเรือนายาวผ่อนวลเนียนน่าสัมผัส ทำให้แสเหนือเริ่มถอเสื้อผ้าอนเอออบ้า แล้วึ้นไปนั่บนเียับแพรพาย
“พายสวยไปทั้เนื้อทั้ัวเลยรู้ไหม”
แสเหนือเสียแหบแห้ มือสั่นเทาแะเม็บัวูันรอรับสัมผัสาเา ่อนะลูบไล้เล้นลึอย่าแผ่วเบาราวับลัวว่าะแสลาย
“พี่เหนือ” แพรพายสะุ้เฮือับสัมผัสแปลใหม่ที่เธอไม่เยพบเอ
“พี่ะับไฟร้อนในัวอเธอให้นะ” แสเหนือระิบเสียแหบพร่าิเม็บัวน้อยูึสลับ้าไปมา อย่าเ็น้อยหิวนมแม่เสียูนมสลับับเสียร้อราอหิสาวัไปลั่นห้อ นเา้อส่นิ้วมือใส่ปาเธอไว้ ึ่เธอ็ูึนิ้วมือเาไม่แพ้ัน
“พี่เหนือ..” แพรพายราออมาเพราะวามเสียว
เสียราอน้อทำให้แสเหนือยิ่ไ้ใ มือหนาเลื่อนไปามผิวนุ่ม ผ่านหน้าท้อแบนราบ และหยุนิ่อยู่บนุหลาบามที่ยัปิสนิท
เาลาลิ้นล่ำามมือ ่อนที่หน้าเาะอยู่รลาายสาว นิ้วเรียวให่แหวให้ลีบอไม้แยออ ทำใหุ้หลาบามสีมพูสที่ปิสนิทปราแ่สายาอเา
“พี่เหนือ พะ” แพรพายสะอื้นไห้เป็น่วๆ เมื่อพี่าย้าบ้านทำให้เธอหายร้อนบ้าเป็นบารั้
“หวานเหลือเินพาย”
ลิ่นายสาวาอุหลาบส ทำให้เาแลบลิ้นออมาแะรลีบเนื้อ สัมผัสูบูึเสรอไม้ที่แ็เป็นไ
สัมผัสอลิ้นทำให้แพรพายปล่อยน้ำหวานออมาให้ายหนุ่มลืนินวามุ่ม่ำอน้ำหวานที่อาบโลมลีบอไม้าม
“หวานเหลือเินพาย๋า”
แสเหนือยหน้าึ้นไปยิ้มับใบหน้าที่แระเรื่อ ทำให้เาพบับภาพเ็ี่ที่น้อนอนส่ายหน้าไปมาเพราะวามเสียว
“หายร้อนบ้าหรือยัรับ” เาถามทั้ที่รู้ำอบอยู่แล้ว
“ยั่ะ พายยัร้อนอยู่เลย” เธออบไปส่ายหน้าไป มือ็ิลบนไหล่เา เธออยาหัวเาใหุ้ลไปที่เิม ลไปเลียไล้ให้เธอหายร้อน
“ั้นเียวพี่ทำให้หายร้อนนะ” ว่าแล้วแสเหนือ็้มูเลียอไม้ามอีรั้ แ่ราวนี้เาส่นิ้วร้ายเ้าไปในโพรอไม้ามที่ไม่เยมีใรเ้าไปมา่อน แม้แ่เ้าออไม้็าม
“พี่เหนือ พะ พายเ็บ” แพรพายร้อบอเาเมื่อรู้สึเ็บานิ้วอเา เาหยุนิ้วที่แทเ้าไป้วยวามเร็วเพราะลืมัว เาหยุแ่นิ้วอยู่ในัวเธอและ่อยๆยับ้าๆเบาๆ เพื่อให้เธอินับมันทั้ทีเาโนโพรสาวบีบรันิ้วนเ็บปว
แพรพายรู้สึว่าวามเสียวมันแล่นึ้นมา นมือไม้เร็ำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ่อนะเลื่อนมาหัวเาไว้เมื่อเาทำท่าะถอถอนหน้าออห่า
แสเหนือรู้ว่าเธอปรับัวไ้แล้ว เา็เพิ่มนิ้วึ้นไปาหนึ่เป็นสอและัหวะารระแทเร็วและแรึ้น
“พะ พี่เหนือ” แพรพายรู้สึเสียวมาึ้นนยสะโพึ้นิใบหน้าและนิ้วอเา และเร็ระุและปล่อยน้ำหวานออมาให้เาื่มินอีรอบ แล้วทิ้สะโพลับที่นอนและปล่อยมือออาหัวเา
“มีวามสุสอรั้แล้วนะ ราวนี้ถึทีพี่บ้านะ พี่สัาว่าะทำเบาๆนะ”
แสเหนือันิ้วออาอไม้ แล้วใ้ลิ้นสัมผัสละเลบนิ่เสรออุหลาบเพื่อให้เธอผ่อนลายวามเ็บ
“น้ำอพายหวานมารู้ไหม ินเท่าไร็ไม่พอ”
แสเหนือบอน้อ แล้วลุนั่มือไม้สั่นเทา ับเนื้อแท้แ็แร่ถูไปมาามร่อเนื้อ่ำน้ำหวาน แล้ว่อยๆสอแทรเ้าไปทีละนิพร้อมับใ้นิ้วเี่ยเม็บัวน้อยเพื่อให้แพรพายลายวามเ็บปว
“ฮืออ พายเ็บ” แพรพายสะอื้นไห้นเสียแ น้ำาแห่วามเสียใไหลอาบหาาไม่าสาย
“อยู่นิ่ๆ อย่าเร็ถ้าไม่อยาเ็บ”
เมื่อเ้าไปนสุ เา้มหน้าระิบบอน้อพร้อมับูบเธออย่าูื่ม และยับเลื่อนายบนร่าบารั้แล้วรั้เล่า
“พี่เหนือ พาย..” แพรพายราเสียระเส่า สอแนเล็โอบอัวเาไว้ เมื่อร่าายอเธอเริ่มระุ
“พร้อมันนะพาย พี่ะพาเธอึ้นสวรร์”
้านแสเหนือระิบิปาอิ่ม ูบน้อนปาบวมเ่อ พร้อมับเร่เอวสอบยับไปมาในัวเธอ นวามรู้สึาบ่านรัวน็เ้ามาแทนที่
ึ่ทำให้หิสาวิเล็บลไปบนไหล่ว้าอย่าแร เมื่อเาพาเธอไปถึุหมายปลายทาและปล่อยธารสีุ่นลบนหน้าท้อน้อยอเธอ
“หายร้อนหรือยั” เาระิบถามและไ้ารส่ายหน้าเป็นำอบ หลัานั้นแสเหนือ็เริ่มับร้อนให้เธอใหม่รั้แล้วรั้เล่านยาหมฤทธิ์...
ฝาผลานเรื่ออื่นๆ้วยนะรับ
เารัเ้าสาว่อนใ
โ่หัวใ
ความคิดเห็น