ไป๋เตี๋ย ผีเสื้อน้อยผจญภัย

ลำดับตอนที่ #3 : ดินแดนบรรพต

ดินแดนบรรพต

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย (เชื้อพระวงศ์) เลเวล : 1

ค่าพลังโจมตี : 10 ค่าพลังเวท : 0

ค่าความว่องไว : 5 ค่าพลังป้องกัน : 5

[กำลังบาดเจ็บ ต้องการการรักษา]

ไป๋เตี๋ยรู้สึกเจ็บที่บาดแผล ถ้าเป็นเวลาปกตินางคงรีบไปที่โรงพยาบาลแต่ว่าตอนนี้ที่แห่งนั้นไม่มีอยู่ ที่พึ่งเดียวของไป๋เตี๋ยตอนนี้มีเพียงร้านค้าเสมือนจริง ไป๋เตี๋ยไม่รั้งอยู่ในที่ที่มีกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง นางรีบเดินทางต่อไป ก่อนจะได้พบเจอกับถ้ำเล็กๆ ที่พอให้สตรีตัวเล็กๆ เช่นนางเข้าไปหลบพักได้

ไป๋เตี๋ยไม่ลังเลที่จะเข้าไปในถ้ำ และเมื่อมองสำรวจรอบถ้ำแล้วพบว่าถ้ำแห่งนี้มีนางอยู่เพียงลำพังไป๋เตี๋ยก็ถอดชุดทหารที่ใส่อยู่ออกและหยิบน้ำสะอาดออกมาจากช่องจัดเก็บเพื่อล้างแผล เมื่อเสร็จสิ้นไป๋เตี๋ยก็นำเสื้อคลุมที่อยู่ในช่องจัดเก็บออกมาและกดลงไปที่บาดแผลเพื่อห้ามเลือด 

นางไม่กลัวติดเชื้อของพวกกลายพันธุ์ เพราะนางได้รับวัคซีนแล้ว แต่ที่นางกังวลคือบาดแผลและเลือดที่อาจจะไหลออกไปจนหมดตัว

พรึ่บ

เมื่อเห็นว่าเลือดเริ่มหยุดไหล ไป๋เตี๋ยก็เปิดหน้าต่างเกมขึ้นมา นางต้องเอาชีวิตรอดในสถานที่แห่งนี้และก่อนอื่นนางต้องทำแผล

[ร้านค้าเสมือนจริง]

น้ำทิพย์/ช่วยให้ร่างกายคลายความเหนื่อยล้า : 1 เหรียญทอง

ผลไม้ทิพย์/ช่วยให้ร่างกายอิ่ม 2 ชั่วยาม : 5 เหรียญทอง

เสื้อ/ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น : 2 เหรียญทอง

กางเกง/ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น : 2 เหรียญทอง

ดาบไม้/อาวุธ : 10 เหรียญทอง

มีดสั้นเล็ก/อาวุธ : 10 เหรียญทอง

ธนูไม้/อาวุธ : 10 เหรียญทอง

ผ้าพันแผล/ห้ามเลือด : 10 เหรียญทอง

แผนที่ปริศนา : 50 เหรียญทอง

โอสถฟื้นฟูระดับต่ำ/รักษาบาดแผลและอาการเจ็บป่วย : 50 เหรียญทอง

อื่นๆ (ต้องการเลเวลที่สูงขึ้น)

ไป๋เตี๋ยนิ่งไปเล็กน้อย นางกำจัดมนุษย์กลายพันธุ์ไปสองตัว ได้รับเหรียญทองมายี่สิบเหรียญ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอสำหรับโอสถฟื้นฟูระดับต่ำเลยด้วยซ้ำ ถ้าจะซื้อผ้าพันแผลนั่นก็ดูจะไม่มีประโยชน์นัก

นางรู้ดีแม้ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าจะเป็นเกม แต่ว่าถ้านางตายก็คือตายจริงๆ นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เพราะความเจ็บปวดตอนนี้เป็นของจริง

“มีระบบกู้ยืมไหม?” เป็นถึงองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ที่รั้งตำแหน่งนายพล ไม่คิดว่าวันนี้จะต้องกู้ยืมเงินของผู้อื่น ยามนี้ไป๋เตี๋ยเริ่มรู้สึกหดหู่ใจมากแล้วจริงๆ 

ติ้ง!

[เปิดใช้ระบบกู้ยืม สำหรับผู้เล่นใหม่]

มีด้วยรึ?

ไป๋เตี๋ยแทบจะผุดลุกขึ้นยืนด้วยความยินดีเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณเตือนจากระบบเกม ไม่น่าเชื่อว่าเกมนี้จะมีระบบกู้ยืมเงินจริงๆ พอเห็นหน้าต่างแจ้งเตือนนี้ไป๋เตี๋ยก็รีบเปิดเข้าไปดูด้วยความรีบเร่ง

[ยืม 100 เหรียญทอง]

[ยืม 1000 เหรียญทอง]

[ยืม 10000 เหรียญทอง]

“ถ้ายืมแล้วต้องแลกด้วยอะไรเล่า?” ไป๋เตี๋ยพึมพำ

ปัญหาคือเกมนี้ไม่ยอมอธิบายรายละเอียดเกมให้ผู้เล่นได้รับรู้ ไม่รู้ว่าผู้สร้างเกมขี้เกียจ หรือว่าต้องการจะกลั่นแกล้งผู้อื่นกันแน่ แน่นอนว่าด้วยนิสัยของดอกเตอร์จางไป๋เตี๋ยเดาว่าเป็นข้อหลัง

แต่อย่างไรเวลานี้ไป๋เตี๋ยก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก สุดท้ายนางก็ตัดสินใจยืมเงินจากระบบก่อนหนึ่งร้อยเหรียญทอง รอให้แน่ใจว่าข้อแลกเปลี่ยนในการกู้ยืมเงินเป็นสิ่งใด ไป๋เตี๋ยค่อยพิจารณาดูอีกรอบว่าจะยืมเงินมากกว่านี้ดีหรือไม่ จะคุ้มค่าหรือเสียเปล่า

ติ้ง!

(ยืมเงินหนึ่งร้อยเหรียญทอง ยืนยัน)

[การยืมเงินเสร็จสิ้น]

ข้อความขึ้นเพียงเท่านั้นก็เงียบไป ไม่มีอะไรปรากฏขึ้นมาอีกแล้ว ไป๋เตี๋ยจึงกดเข้าไปในร้านค้าเสมือนจริงและตรวจสอบจำนวนเหรียญทองที่นางมี 

120 เหรียญทอง

หนึ่งร้อยได้มาจากการกู้ยืม ยี่สิบได้มาจากการสังหารพวกกลายพันธุ์ เมื่อมีเงินพอไป๋เตี๋ยก็กดซื้อโอสถฟื้นฟูระดับต่ำมาหนึ่งเม็ด พร้อมด้วยแผนที่ที่ยังไม่รู้ว่าสามารถใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง แต่เมื่อซื้อของทั้งสองอย่างแล้ว นี่ก็เท่ากับว่า เงินทั้งหมดที่ไป๋เตี๋ยยืมมาได้ถูกใช้ไปจนหมดสิ้นในเวลาอันสั้นทันที

“เอาเถอะเดี๋ยวค่อยหาใหม่…” ไป๋เตี๋ยบอกกับตัวเอง และเมื่อได้โอสถมานางก็ใช้งานมันโดยเร็ว โอสถเม็ดสีขาวถูกกลืนลงคอพร้อมกับน้ำสะอาด จากนั้นไป๋เตี๋ยก็กดเชื่อมต่อกับแผนที่ที่ซื้อมา

และเพราะต้องใช้เวลานาน ไป๋เตี๋ยที่เจ็บปวดและเหนื่อยล้าจึงค่อยๆ หลับใหลไปในที่สุด

รุ่งเช้ามาเยือนดวงตาคู่งามกะพริบไหว ไป๋เตี๋ยรู้สึกสับสนไม่น้อย แต่เมื่อความเป็นจริงฉายชัดนางก็ตั้งสติได้ ไป๋เตี๋ยกดเข้าไปในระบบนำทางเป็นอย่างแรก และเมื่อพบว่าระบบนำทางยังคงอยู่ในช่วงแก้ไขดังเดิม นางก็ถอนหายใจ ก่อนจะเปลี่ยนมาเปิดหน้าต่างค่าสถานะของนางในเกมแทน

ค่าสถานะ

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย (เชื้อพระวงศ์) เลเวล : 1

ค่าพลังโจมตี : 10 ค่าพลังเวท : 0

ค่าความว่องไว : 5 ค่าพลังป้องกัน : 5

ค่าสถานะอื่นๆ (เพิ่มเติม)

ร่างกายของไป๋เตี๋ยกลับมาเป็นปกติ นางก้มหน้าลงมองที่หน้าท้องของตัวเองที่เคยมีบาดแผลถูกกัด ตอนนี้กลับถูกรักษาจนหายดีหลงเหลือไว้เพียงรอยแผลจางๆ

ไป๋เตี๋ยรู้สึกเหลือเชื่อ นี่มันโลกแห่งความจริงหรือโลกของเกมกันแน่ ทั้งๆ ที่ความเจ็บปวดเป็นของจริง แต่ทุกอย่างรอบตัวกลับดูเพ้อฝันไปเสียหมด

ติ้ง!

[ภารกิจประจำวัน กระโดดกบ 100 ครั้ง วิ่ง 20 ลี้]

[ภารกิจใช้หนี้ กำจัดมนุษย์กลายพันธุ์ 12 ตัว]

ภารกิจใช้หนี้…พวกกลายพันธุ์หนึ่งตัวเท่ากับสิบเหรียญทอง ถ้าต้องสังหารสิบสองตัวก็จะเป็นเงินหนึ่งร้อยยี่สิบเหรียญทอง นับว่าไม่ได้แย่มากนัก ปัญหาคือการชดใช้หนี้ต้องทำให้เสร็จสิ้นภายในวันนี้หรือไม่ ถ้าไม่สำเร็จจะเกิดเรื่องใดขึ้นและที่สำคัญนางจะไปตามหาพวกกลายพันธุ์ได้ที่ใด

พอคิดมาถึงตรงนี้ ไป๋เตี๋ยก็นึกถึงแผนที่ที่นางกดเชื่อมต่อทิ้งเอาไว้ ไป๋เตี๋ยรีบกดออกจากค่าสถานะและเปิดหน้าต่างแสดงแผนที่ขึ้นมาโดยเร็ว

ดินแดนบรรพต ป่าเก้าพิษ

แผนที่ที่ไป๋เตี๋ยได้มา เป็นแผนที่ของป่าเก้าพิษที่ตั้งอยู่ในดินแดนบรรพต ที่ไม่มีอยู่ในบันทึกการสำรวจของชาวดาวนิรันดร์กาล แต่มันน่าแปลกที่ระบบเกมกลับรู้จักที่แห่งนี้ ทั้งๆ ที่ผู้สร้างเกมก็เป็นคนของดาวนิรันดร์กาล…

หรือว่าดอกเตอร์จางจะมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา?

ไป๋เตี๋ยได้เพียงแค่สงสัย แต่ก็ไม่มีผู้ใดมาให้ความกระจ่างแจ้งได้ องค์หญิงแห่งดาวที่ห่างไกลจึงสลัดความคิดของตนทิ้งและเริ่มศึกษาแผนที่ที่ปรากฏอยู่ที่เบื้องหน้าโดยละเอียด

แผนที่ป่าที่นางได้รับมามีขนาดค่อนข้างใหญ่ แต่พวกมันจะถูกจัดแบ่งเป็นสีๆ ไป สีเขียวคือปลอดภัย สีแดงคืออันตราย ส่วนสีดำนั่นคือห้ามเข้าใกล้…โชคดีจริงๆ ที่ตอนนี้ไป๋เตี๋ยอยู่ในเขตของสีแดง อย่างน้อยก็ไม่ใช่สีดำ

ไป๋เตี๋ยพิจารณาดูแผนที่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ก่อนจะพบว่าบนแผนที่ไม่ได้มีเพียงแค่สีสามสีเท่านั้น แต่มันยังมีอีกสีที่ดูเล็กจ้อยไม่ได้โดดเด่นรวมอยู่ด้วย…เป็นสีทอง

สำหรับไป๋เตี๋ย สีทองอาจจะหมายถึงสมบัติหรือของล้ำค่า นางไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ตอนนี้คงต้องพึ่งพาดวงของตนเอง และที่สำคัญที่ใกล้ๆ ถ้ำที่นางหลบพักก็มีพื้นที่สีทองปรากฏอยู่

ด้วยเหตุนี้ไป๋เตี๋ยจึงตัดสินใจจะไปที่นั่น หลังจากจดจำแผนที่ได้คร่าวๆ ไป๋เตี๋ยก็ปิดหน้าต่างโปร่งแสง ก่อนจะเริ่มทำภารกิจประจำวันอย่างกระโดดกบ

และเมื่อเสร็จสิ้นก็กดซื้อน้ำทิพย์กับผลไม้ทิพย์มาตุนเอาไว้ด้วยเหรียญทองที่ได้มาจากการสังหารพวกกลายพันธุ์ อาหารและน้ำสำคัญมาก นางจะอดตายไม่ได้เด็ดขาด

[ภารกิจประจำวันสำเร็จ ได้รับน้ำทิพย์ 2 ขวด]

ตอนนี้เหลือภารกิจวิ่งยี่สิบลี้กับสังหารมนุษย์กลายพันธุ์

เอาล่ะ ไป๋เตี๋ยหยิบชุดทหารมาสวมใส่ตามเดิม เพราะตอนนี้นางไม่มีทางเลือกใดๆ เงินก็ไม่มี เป็นถึงองค์หญิงแห่งดาวนิรันดร์กาล แต่กลับไม่มีเงินช่างน่าขันยิ่งนัก เมื่อปลงตกแล้วไป๋เตี๋ยก็เริ่มออกเดินทางต่อไป จุดมุ่งหมายก็คือเขตป่าที่มีพื้นที่สีทองเปล่งประกาย

ไป๋เตี๋ยวิ่งมาเรื่อยๆ จนเริ่มเข้าใกล้เขตสีทอง หน้าต่างโปร่งแสงปรากฏขึ้นมาแจ้งเตือนว่านางทำภารกิจประจำวันเสร็จสิ้นแล้ว พร้อมกับได้น้ำทิพย์มาสองขวดเป็นของรางวัล ระหว่างทางไป๋เตี๋ยได้พบเจอกับสัตว์ป่าจำนวนหนึ่ง ยังดีที่นางไม่เจอสัตว์ร้ายหรือพวกกลายพันธุ์

มนุษย์กลายพันธุ์นั้นไม่ชอบแสงสว่าง พวกมันออกล่าตอนกลางคืน เวลานี้ดวงอาทิตย์ตั้งตรง มันไม่แปลกที่ไป๋เตี๋ยจะไม่พบเจอกับพวกมัน แม้จะเป็นเรื่องดี แต่นี่ก็เป็นปัญหาสำหรับนางเช่นกัน เพราะว่าไป๋เตี๋ยจำเป็นจะต้องทำภารกิจใช้หนี้

คงต้องรอยามค่ำคืน

ไป๋เตี๋ยถอนหายใจและหยิบน้ำทิพย์ออกมาดื่มกิน น้ำทิพย์ดีกว่าน้ำเปล่าธรรมดา มันช่วยให้ร่างกายนี้คลายเหนื่อยได้ ยามนี้ไป๋เตี๋ยยอมรับแล้วว่าร้านค้าเสมือนจริงนั้นสามารถใช้งานได้จริงๆ

[เข้าเขตปริศนา]

แจ้งเตือนปรากฏขึ้นมาแต่ไป๋เตี๋ยไม่ได้หยุดเดิน เพราะว่าตอนนี้นางมาถึงเป้าหมายแล้ว ไป๋เตี๋ยเดินตรงเข้าไปเรื่อยๆ สายตากวาดมองไปรอบด้าน ตามหาสิ่งที่นางคิดว่าน่าจะเป็นของล้ำค่าหรือสมบัติ แต่สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของไป๋เตี๋ยกลับไม่ใช่ของล้ำค่าหรือสมบัติ เพราะตอนนี้นางได้พบกับ ‘กระทิงป่า’ ตัวหนึ่ง

ด้วยกลิ่นอายสังหารและคาวเลือดจากกาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่เป็นสัตว์ร้าย

[ภารกิจพิเศษ กำจัดสัตว์ร้ายรับ 5 เหรียญทอง]

ไป๋เตี๋ยหยุดเดิน กำจัดสัตว์ร้ายได้ห้าเหรียญทอง เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าสัตว์ร้ายตัวนี้จะไม่ได้แข็งแกร่งเทียบเท่ากับมนุษย์กลายพันธุ์ที่นางเผชิญหน้าไปเมื่อคืน เพราะเหตุนี้ไป๋เตี๋ยจึงไม่ลังเลที่จะเข้าไปเผชิญหน้ากับมัน

นางหยั่งเชิงดูความสามารถของกระทิงป่าตรงหน้า และเมื่อมันรับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของนางก็ส่งเสียงขู่คำรามดังสนั่น

โฮกกก!

กระทิงป่ากระโจนเข้าใส่ไป๋เตี๋ยทันทีเมื่อสิ้นเสียงร้องคำราม ไป๋เตี๋ยเองก็ไม่รอช้า นางเรียกมีดคู่ออกมาจากช่องจัดเก็บ ก่อนจะโยนมีดเล่มหนึ่งเข้าปักที่ดวงตาของสัตว์ร้าย ส่วนมีดอีกเล่ม ไป๋เตี๋ยกำแน่นและกระโดดเข้าไปตัดผ่านที่ลำตัวของมัน

นางไม่แน่ใจว่าจุดอ่อนของกระทิงตัวนี้อยู่ตรงไหนเพราะนี่เป็นการสังหารกระทิงเป็นครั้งแรก และด้วยเหตุนี้นางจึงแทงไม่เลือก กดย้ำลงไปในบริเวณที่คิดว่าน่าจะเป็นจุดตายของสัตว์ทุกตัว

หัวใจ สมอง

พลั่ก ปัก!

ตุบ!

สัตว์ร้ายไม่มีสิทธิ์ร้องอีกต่อไป ไม่นานมันก็ล้มลงและตายไปในที่สุด ไป๋เตี๋ยเห็นเช่นนั้นก็ถอนหายใจ อย่างน้อยสัตว์ร้ายก็ไม่ได้แข็งแกร่งเกินความสามารถของนาง

[ภารกิจสำเร็จ]

[รับห้าเหรียญทอง]

[จัดเก็บ กระทิงป่า(สัตว์ร้าย) ยืนยัน/ยกเลิก]

?

ไป๋เตี๋ยขมวดคิ้ว เมื่อวานตอนที่สังหารพวกกลายพันธุ์ไม่มีหน้าต่างนี้ปรากฏขึ้นมา หรือว่าเพราะเป็นซากสัตว์ถึงสามารถจัดเก็บได้กัน ไป๋เตี๋ยเก็บความสงสัยเอาไว้ เพราะถึงอย่างไรก็ไม่รู้จะไปถามผู้ใด

นางกดยืนยันเพื่อจัดเก็บกระทิงป่า และไม่นานกระทิงทั้งตัวก็หายวับไปอยู่ในกระเป๋าเกม โดยที่หลงเหลืออยู่ มีเพียงคราบเลือดเท่านั้น

เอาล่ะ นางจะต้องรับมือกับความประหลาดนี้ให้ได้ เพื่อเอาตัวเองให้รอด อย่างน้อยก็จนกว่าระบบนำทางจะถูกซ่อมแซมจนเสร็จสิ้น

หลังจากจัดการกับกระทิงป่าแล้วไป๋เตี๋ยก็เดินตรงต่อไป ระหว่างทางได้พบเจอกับสัตว์ป่าบ้างประปราย แต่สัตว์ป่าไม่เป็นปัญหาไป๋เตี๋ยจึงปล่อยผ่าน และดูเหมือนว่าพวกมันเองก็ไม่กล้าเข้าใกล้นางเช่นกัน ความหวาดระแวงนี้คงเป็นปกติของสัตว์ป่า 

ในขณะที่ไป๋เตี๋ยกำลังมองสำรวจเพื่อหาสมบัติหรือของล้ำค่า ตอนนั้นนางก็ได้กลิ่นหอมบางอย่างที่แตกต่าง เป็นกลิ่นหอมที่ช่วยให้ร่างกายรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายอย่างประหลาด ไป๋เตี๋ยไม่รอช้าและรีบเดินตามกลิ่นหอมนั้นไป ก่อนที่นางจะได้พบกับ…

###