เขียนตามใจเจ๊เองจ้า(?) ไม่ต้องอ่านนะจ้ะ(?)--

ลำดับตอนที่ #3 : The Game JoinTale รักข้ามมิติของนางฟ้าผู้ต้องสาป Chapter 1 : ความหวาดกลัวของนางฟ้า... [ 10% ]

Chapter 1 : ความหวาดกลัวของนางฟ้า...

       "เราจะทำอย่างไรกันดีล่ะคะ?"

       เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะที่ยืนอยู่ไม่ห่างไกลจากเตียง ซึ่งเธอกำลังพูดคุยกับสามีของเธอด้วยอาการกังวลและเป็นห่วงอย่างมากราวกับว่าเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับเหตุการณ์นี้อย่างไรดี บนเตียงหนึ่งมีร่างของเด็กหญิงตัวน้อยวัยห้าขวบที่กำลังนอนอยู่...

       "ผมคิดว่าเราควรจะให้ลูกคนเล็กของเราอยู่ที่วังศ์นี้เถอะ"

       "เราจะขังเด็กคนนี้ให้อยู่แต่ในปราสาทเหรอคะ!?"

       "ที่รัก ลูกของเราไม่เหมือนคนอื่น หากเราให้เด็กคนนี้ออกไปพบปะผู้คนล่ะก็มันจะนำมาซึ่งสู่สงครามในอนาคต และจากนั้นก็จะก่อเกิดการล่มสลายของจักรวาล"บุรุษผู้เป็นสามีกล่าวขณะที่มือทั้งสองข้างของเขาจับที่แขนภรรยา เขาเองก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะสามารถทำเพื่อความปลอดภัยทั้งต่อตัวลูกสาวและคนอื่นด้วย

       "ไม่...คาเทียลล่าของแม่ ฮึก"

       "ผมขอโทษที่รัก...จนกว่าเราจะสามารถหาวิธีถอน 'คำสาป' นั้นได้เราจำเป็นจะต้องทำแบบนี้"

       บทสนทนาเหล่านั้นจบลง เหลือเพียงเสียงสะอึกสะอื้นของสตรีที่มีศักดิ์เป็นมารดาของเด็กหญิงตัวน้อย กับบุรุษผู้หนึ่งที่มีศักดิ์เป็นถึงบิดาได้เข้าโอบกอดภรรยาอย่างปลอบประโลม

       "ท่านแม่...ท่านพ่อ?"เด็กหญิงตัวน้อยค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงรบกวนนั้นเลยทำให้เธอตื่น

       "อะ คาเทียลล่าของแม่ต่นแล้วหรอ แม่ทำให้ลูกตื่นรึเปล่าจ๊ะ"หญิงสาวรีบเช็ดนํ้าตาก่อนจะเดินเข้าไปหาบุตรสาวคนเล็กด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนขณะนั่งลงบนพื้นข้างๆเตียง

       "ท่านแม่...หนูได้ยินเสียงท่านแม่ร้องให้ ท่านแม่เป็นอะไรรึเปล่าก๊ะ?"

       "ไม่มีอะไรหรอกจ้ะคาเทียลล่าลูกรัก นอนเถอะ เดี๋ยวแม่จะอยู่เป็นเพื่อนลูกเองนะจ๊ะ"

       ผู้เป็นมารดากล่าวด้วยรอยยิ้ม หากแต่ทว่ามันกลับดูเศร้าสร้อยอย่างไรอย่างงั้น แต่เด็กหญิงตัวน้อยกลับไม่รับรู้ถึงมันเลย มีเพียงแค่อ้อมกอดของผู้เป็นแม่ที่โอบกอดและนอนอยู่เคียงของเด็กน้อยอยู่อย่างงั้น...

       "ไม่นะ!! ไม่!!! กรี๊ดดดดดด!!!"

       "เฮือก!!!"

       เด็กสาวสะดุ้งตื่นจากความฝัน ความรู้สึกของเธอนั้นราวกับหัวใจแทบจะหยุดเต้น ภาพความฝันสุดท้ายที่เด็กสาวเห็นนั้นคือตอนที่เธอเกือบจะถูกเจ้าพวกผู้ชายแปลกหน้าทั้งสามลวนลามข่มขืน คุโระลุกขึ้นนั่งค่อยๆกอดตัวเองและเริ่มกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนกจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนนั้น แต่เพราะเสียงร้องของเธอทำให้คนข้างนอกวิ่งเปิดประตูเข้ามา

       "เกิดอะไรขึ้น---"

       "ม-ไม่นะ! อย่าเข้ามา!!!"

       คุโระตอนนี้สติแตกและจิตใจที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวจนทำให้เธอลุกขึ้นวิ่งหนีออกจากห้องไปโดยไม่ฟังเสียงของชายทั้งสองเลย...

[ 10% ]