ลำดับตอนที่ #3
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โลกนี้แม่งคนเบียวกันไปหมดแล้ว
าเนอุ้มผมึ้นมาแนบับออเาทำให้ไ้ยินเสียหัวใอเาที่เ้นเป็นัหวะอย่า่อเนื่อและเร็ว ลิ่นอาเนนั้นล้ายลึับพี่ผมมา มีลิ่นอใบาอ่อนๆ ทำให้รู้สึผ่อนลาย
' ว่าแ่...ในโลนี้มีนใ้น้ำหอม้วยหรอ? '
ผม้อมอไปยัสายน้ำที่ไหล ลาที่สูันเสียระทบันัแ่็ูสบ าเนหยุเิน่อนะเอ่ยึ้นอย่าอ่อนโยน " พื้นินนั้นสปร เียวเ้าะเลอะไ้" ผมหันวับมามอาเนที่พยายามไม่ให้ผมเินลไป
" น้ำนี้็หาใ่ว่าะสะอา ้าเรว่าอาะทำให้ร่าายเ้าอ่อนแอ " เาเอ่ย่อนะ่อยๆหันมอ้ายวารอบาย ่อนะส่ายหน้าไปมาเบาๆ
' อิหยัว่ะ แม่เอ้ย! ผมว่าแม่เบียวหนัล่ะ เียวะพาไปหาหมอเร็วๆนี้นะ ' ผมเอ่ยึ้นในใ ไม่สามารถพูไ้ึ่็ีับนปาไวอย่าผม าเนมอใบหน้าผมอย่าลัเลใบหน้านั้นถามว่า
' เ้าอยาะเล่นน้ำริๆหรือ? ' เาูไม่่อยอยาให้ผมเล่นน้ำเสียเท่าไหร่ ผมพยัหน้าทันที
' ปล่อยุเล่นน้ำเหอะ ุเหม็นัวเอ '
เา่อยๆวาผมลบนโหินใล้ๆน้ำ ่อนะพึมพำอะไรสัอย่าแล้วยื่นวเล็ๆที่บรรุอเหลวสีแ้น มาให้ผม ว่าแ่เาเอามาาไหนแว่ะ...
' สีแ้น? ล้ายับเลือเลย... '
"ินมัน มันะ่วยให้อาารเ้าีึ้น " เาเอ่ย่อนะลูบเส้นผมสี็อโแลอผมอย่าแผ่วเบา เา่อยๆเลื่อนมือหยาบอเามาสัมผัสใบหน้าอผม แล้ว่อยๆโน้มมาใล้ๆ ลอสัเุีๆ ใบหน้าอเาราวับหลุัลอมาาพี่ายอผม
เอาริิ...ยัหลอนที่หมอนี้มันลวนลามอยู่เลย ุำหนว่วยโผม้วยยับ!!!
่อนที่าเนะไ้เ้าใล้ผมมาว่านี้ ็มีเสียวิ่มาทานี้ ผมมไม่รู้ว่าเาใ้โทรโ่พร้อมับะโนรึเปล่าแ่เสียนั้น็ทำให้ผมในเท้าที่ำลัะแะพื้นลับลิ้เือบน้ำ...ผมเผลอึาเนลมา้วย
ิบหายล่ะ
ลายเป็นว่าทั้ผมทั้าเนเปียน้ำทัู้่ แ่ที่เปียเยอะสุะเป็นาเน เาไม่ยอมให้ผมลน้ำริๆ เาเอาัวเามารับผมเอาไว้ ่อนะยยิ้มบาๆให้ผมแล้วยมือสาผมสี็อโแลอผมอย่าแผ่วเบา แ่ือสภาพอนนี้โรล่อแหลมสุๆ ผมำลันอนบนัวเา...
ใ่ นอนบนัวมันเลยล่ะ ูแววาีในั้นสิ ...
โริโม่ยเรยรับ
ผมลืมที่ะสัเุุที่เาสวมใส่ไปไ้ยัไันนะ...
ผมมอร่าอเาทั้ร่าล้วนแ็ราวับเหล็ล้วนราวับอัศวินแห่วามมื็มิปาน ัับผ้าลุมหลัยาวสีาว แบะ ลวลายามเราะเานั้นเป็นสีทอ ผสมผสานันอย่าลัว เส้นผมสีเินอเา ที่ผมเผลอนึแบบลึๆนะว่าเหมือนนแ่ลับเ้าับัวเาพร้อมับเนรสีทะเลอย่าหาสิ่ใเปรียบ
' นี้ผมเป็นสาวน้อยในาร์ูนหรอที่้อบรรยายรายละเอียพี่ายที่้อะยันเเระใส่ทุเมื่อ '
ผมเผลอไผลใ้มือลูบเราะที่ลาอเาอย่าลืมัว สัลัษ์นี้มันุ้นมา...สัลัษ์าบสีทอนั้น
ิบผ*ย นั้นมันล้ายับoนิเoะเรื่อนึเลย อะแฮ่ม...
" ท่านาเน!!!! " เสียะโนเรียื่อาเนยัั่อเนื่อผม่อยๆหันไปมอพบายนหนึ่ำลัวิ่มาทานี้ เามอผม่อนะรีบวิ่มาระาอเสื้ออผมให้ออห่าาาเนราวับว่าผมือสิ่สปรที่สุ ผมนั้นไร้เสียไม่สามารถที่ะพูอะไรออไปไ้
' อะหัล่ะเว้ย! ระาแรอีนิอผมไ้หัริๆอ่ะ พี่แมาแรมา '
หน้าอผมแทบูบับพื้นิน แ่พื้นิน่าเบาบาโอบอุ้มร่าอผมไว้ลแรารถูผลั ราวับสามารถสื่อสารับผืนิน ผมนำมือลลูบผืนินอย่าแผ่วเบา พลันปราลุ่มอไม้เล็ๆเบ่บาน ลีบอไม้สีแา่อยๆล่อลอยมาสัมผัสับผิวน้ำ่อนะมีเสียบาอย่ามาระิบ้าๆหูอผม อย่าแผ่วเบานแทบไร้เสีย
' ิิิ โหร้ายยิ่นั '
" อย่านำัวสปรอเ้ามาแะ้อนัรบแห่แสเ็า เ้าเ็ทาส สปร!!"
ับพลันบรรยาาศรอบ้านูมืหม่นทันที าเน้อมอายที่มาใหม่ับพลัน ้วยสายาเย็นยะเยือราวับะ่าให้ายหาแะ้อผม หรือพูแบบเมื่อรู่ ทำให้ายนนั้นะัไปั่วรู่
' นี้เาิว่าอยู่ในยุ้าทาสหรอ ? '
ู่ๆราวับท้อฟ้ามืหม่นทันทีับพลันบนมืออาเนปราาบเล่มหนึ่ าบยาวส่ามริบเรือนสว่าไสว ่าูน่าุ้นเยอย่าน่าประหลาใ ปลายมาบ่อที่ลำออายนนั้น่อนะมันนวามมอาบลบนผิวายนนั้นนเลือออ
" ทาเวล เ้าหา้าเอไ้เยี่ยไร " เนรสีทะเลหม่นอาเนมืหม่นบรรยาาศรอบัวเาูอึอั ลิ่นอายทีู่พร้อม่าใรสันไ้ทุรา
" เป็นเียริอย่ายิ่ที่นัรบแห่แสเ่นท่านะำ้าไ้...้าามรอยเท้าท่านมา " ทาเวลโลหัวให้าเน่อนะเอ่ยออมาใบหน้าีพลาราวับเห็นผี าบในมืออาเนพร้อมะบั่นออีฝ่ายทุเมื่อ
" โห " น้ำเสียอาเน่ำลเย็นยะเยือ หายใไ้อย่ายาลำบารัสีอำมหิแผ่ระายรอบัวอเา ายที่ื่อทาเวลทำสีหน้าเลิลั่อ้ำอึ้นาเนเริ่มหมวามอทน าเน้อเหลือบมอสิ่ที่่อนไว้้านหลัอ ทาเวล
" บันทึแห่สัย์ริ..."
" ฟ...ฟั้า่อนท่านาเน! " ายนนั้นนำสมุเล่มหนึ่ออมาาาร่อนอนาเนยืนมอเา้วยแววาที่อ่านไม่ออ แ่ถ้าเาิะแะ้อผมหรือทำแบบเ่นเมื่อ่อนหน้าาเน็พร้อมะ่าเาทันที ทำไมผมมั่นใน่ะหรอ...ผมเห็นมืออเาที่นำไปไว้หลัันนั้นำลัปรารูปร่าล้ายอาวุธบาอย่า แ่ออร่าพลัมันลับเป็นสีำมื
" ท...ท่านราามีหมายสารว่าอยาะให้ท่านเินทาไปรวบรวมิ้นส่วนแห่เเสับะที่ัเรียมไว้ ...อรับ! " ายนนั้นเอ่ยอย่าหวลัวเมื่อเผลอ้อไปยัแววาอาเน
" ้าอนำนอ้าิามไป้วย ไ้หรือไม่ " เาเอ่ยถาม้วยน้ำเสียเย็นๆ
" ...เรว่าที่ะไม่พอน่ะอรับ พระราาไม่้อารให้ผู้ใล่วรู้นอาะเินทา "าเนเียบไปทันที ่อนะ้อมอผมแล้วหันมายยิ้มให้ทาเวล
" ้าเ้าใแล้ว ออบุท่านมา " าเนพูบ็รีบโอบอุ้มร่าผมที่เปื้อนินโลนอย่ามิรัเีย ่อนะพาเินลับไปยัเส้นทาเิมที่ามา
" ...เียวสิรับท่านาเน ท่านหิไอริมาอพบรับ! " าเนหยุ้าวเินั่วรู่่อนะเอ่ยบาสิ่อย่าแผ่วเบานแทบะไร้เสีย
" ยัไม่เลิามอแยอีหรอ..." เนรสีทะเลอาเน่าหม่หมอไร้แวว ราวับนาย าเิน่อยๆเินาไปโยไม่หันมามอ ผมแอบเหลือบมอายนนั้น เาำลัเินามมาอย่า้าๆ
ทาเวล้อมอไปยัรอยเท้าอาเน ที่มีรอยเลือามเา บนพื้นินนั้นมีรอยยาว เป็นทาราวับมีอะไรบาอย่าลามาพร้อมับราบเลือ
บันทึแห่สัย์ริ หาเรา้อารรู้สิ่ใเพียระลึถึพรแห่แสสามประาร ็ะสามารถรู้สิ่ๆนั้นไ้้วยารเียนสิ่ที่้อารรู้ลบนระาษหาไ้รับารอบรับัวหนัสือะปรา
เป็นสิ่ที่ผู้อุทิศนเเ่แสะไ้รับ
อยู่ๆร่าอทาเวล็ล้มลไปแนบับพื้นินราวับถูอะไรสัอย่าลไป วามรู้สึลื่นเหี่ยนลอยึ้นมาที่อหอย วามรู้สึแสนน่าสะเอียลอยว่อนไปทั่ว สายน้ำอน้ำพลันเปลี่ยนเป็นสีา พื้นิน่อยพลันมลายแสลาย
บันทึแห่สย์ริลับมลายหายไปเป็นผุยผ่อหน้า่อาอทาเวล ร่าอทาเวลราวับถูผืนินนั้นึล ทาเวละเียะายอย่าร้อนรนแ่ยิ่หาะเียะายเท่าใ ผืนินะรัมาึ้นเท่านั้น
" ท่านาเน่วย้า้วย!! "
ผม้อมอไปที่ายนนั้นที่ำลันอนทุรนทุราย ผมระุส่วนเสื้อที่หลุพ้นออมาาเราะเล็น้อย อเาให้หันมามอผม เาหันมามอผม แล้วยยิ้ม
" เ้าัวล่อสิ่ใ? " าเนยยิ้ม่อนะมอมาที่นิ้วอผมที่ี้ไป้านหลั าเนยยิ้มให้อีรั้ ่อนะริมฝีปาลบนหน้าผามนอผม อย่าอ่อนโยน
" เ้าไ้ยินสิ่ใ อย่าเอ่ยทัรู้หรือไม่ ป่าแห่นี้มีอมัน " าเนลูบเส้นผมสี็อโแลอย่ารัใร่
" ผู้ใทำสิ่ลบหลู่ ผู้นั้นัมีอันเป็นไป นผู้นั้นทำสิ่ที่ลบหลู่ แม้แ่แสสว่า็มิอายื่นมือหายื่นมามา่วยะถือเป็นารละเมิอมัน ้าว่าเรื่อพวนี้เ้า็วรำเสียให้แม่น " ผมไ้แ่พยัหน้าเบาๆ
ทุอย่าล้วนมีเ์อมันสินะ แ่...เมื่อี้ายนนั้นยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะนอาระาัวผมให้ออห่าาาเน...
สายาอผมไม่รัีเหลือเิน เผลอไปเห็นมือวาที่ไว้อยู่้าหลัเา มือที่มีออร่าวามมืมิรายล้อมแผ่ยายเป็นวว้ายาวเป็นเส้น พอมอไป พบว่ามันำลััินร่าอทาเวล อย่าน่าสยสยอ....ใบหน้าอเาเหวอะหวะราวับอมบี้...
รินะ...นึว่าหลุออมาา วoิ้xเoธ
ผมเผลอหยุหายใเ้นไปั่วรู่ ภาพที่เห็นรหน้านั้น...ไม่ใ่เรื่อปิ นี้มันไม่ใ่แล้ว...
วามรู้สึหวาลัวัินภายในิใอผม
หาผมหนี...ะมีุบแบบเียวันรึเปล่า
เมื่อเินพ้นออมาสัพั ผมเห็น ร่าอเ็สาวนหนึ่ำลัยืนมอบ้านหลัที่ผมับาเนอาศัย เธอมีเรือนผมสีำยาว นี้มันทรฮิเมะันี้หว่า... ทำให้เธอูาวับเ้าหิสูศัิ์็มิปาน เธอสวมุเรสสีมพูอ่อนยาวลูไม้สีาวายระโปรฟูฟ่อ เธอใส่ที่ลุมไหล่สีาวสะอาา ราวับสาวน้อยแรแย้มแสนบริสุทธิ์
' นี้อาะเป็นเหุผลว่าทำไมาเนถึยอมปิวัิเพื่อเธออย่าไม่้อสสัย ผมะไ้ลับบ้านไหมนะ.... ' ผมเผลอับเราะเหล็ที่แนบิับแนเาอย่าลืมัว เาเหลือบมอผม่อนะยยิ้มเเสยะ
อา...วันนี้รู้สึิ้ววาระุถี่ๆเลย...ะรอไหมนะ
" ท่านาเน! " เ็สาวหันมามอาเน่อนะยยิ้มสว่าไสวให้อย่ามีวามสุ
แม่๋า หนูแสบา...ใร็ไ้อแว่นันแทีเถอะ
" ท่านือ? " าเนเอ่ยมอเ็สาวรหน้า้วยใบหน้าเรียบนิ่
"อ...ท่านำ้ามิไ้หรือ?..." เธอล่าว้วยน้ำเสียเศร้าๆ่อนะหลุบา่ำลอย่าน่าสสาร
' มอาาวพลูโ็รู้ว่าเธอำลัอ่อยาเน ผมวรรีบถอยห่าหนีารัสีสีมพูนี้ีหรือไม่ '
" ออภัย ้ามิเยเอท่านหิแม้แ่หนเียว .... " าเนเอ่ย้วยวามนอบน้อม่อนะยยิ้มอ่อนโยนให้
' นี้็ยิ่มเรี่ยรา ิว่าหล่อนัหรอ เอ๊ะ...มีอะไรแปลไปไหม ไม่หรอเนอะ '
" ท...ท่าน่วย้าาโรที่ลาำมิไ้หรือ? " เธอล่าว้วยแววาที่ลอไป้วยน้ำใสๆ ทำใหู้น่าทะนุถถนอมมายิ่ึ้นไปอี
" ท่านำผิเสียแล้ว ้าไปลา็ริแ่นที่่วยท่านนั้นือ ท่านบารอนธาราออภัย้วยที่้าทำให้ท่านเ้าใผิ" รอยยิ้มละมุนอย่าเสรเเสร้ถ่ายทอออมาอย่าราบรื่น
ผมรู้สึไ้ำลัมีนสนุอยู่...
"......แ่ว่า้ารัท่าน! " เธอพูออมา่อนะยื่นมือทั้สอไปับแนอาเน
รี้ บัสีบัเถลิ่าบอรัผูายเพียแ่เอหน้าหนเียว....ผู้หิโลนี้่ารุไวเหลือเิน!!
" ออภัยท่านหิ ปล่อยมือ้วย " าเนยยิ้มให้เ็สาวพร้อมเอ่ยอย่าสุภาพ
" ท่าน...มอบใให้ใรไปแล้วสินะถึไม่ล้าะแะ้อ้า " หยาน้ำใสๆไหลรินอาบแ้มทั้สออเธอ ่อนะ่อยๆปล่อยมือออาาเน
" ถึแม้ท่านไวเาน์ราเมับท่านเอิร์ลวอเทเอิร์น ท่านพ่ออท่านหิะสนิทับท่านพ่ออผมเพียนาหมายมั่นเราสอ แ่ถ้าผมมิ้อารท่านพ่อ็มิอาทำให้ท่านสมหวัไ้ "
" เพราะแบบนั้น้าถึยอมไม่ไ้ที่ท่านะปิเสธ ้ายอมทำทุอย่าเพื่อท่านมาลอ..." เธอ่อยๆเหลือบามามอผม
" หรือว่าเ็นนี้..." เธอเอ่ยพลามอผมอย่าเย็นา หมสิ้นลุุหนูแห่ไวเาน์ลอว์เลียนาร์
" อย่าไ้ริอาท่านหิ " าเน้อมอไอริ้วยสายาอันมืมนพร้อมบว(?)
' เอ...นี้มันอะไรันนี่ ทำไมทุอย่า่ามารุมที่โผมัน เียวสาวน้อยันยัไม่รู้เรื่อห่าเหวอะไรเลย พวุมิุยอะไรัน โลนี้มีนปิป่ะถามริถ้ามีมาุยับูหน่อยเถอะนะ เบียวันหมเลยแม่มเอ้ย มาวันออมาาบ้านป่ะถามริ...'
' นี้็ยันบรา่อน นี้็ ี้มโนไ้โล่ อีน็ลายเป็นผีวoิ้oเoธ มีอะไรปิบ้าป่ะ '
======================
** เรียำแหน่บรราศัิ์ ย้า ามอัฤษ **
- ยุ ถ้าเทียบับอไทยือ เ้าพระยา
- มาวิส ถ้าเทียบับไทย ือพระยาพานทอ
-เอิร์ล ถ้าเทียบับไทย ือ พระยา
-ไวเาน์ ถ้าเทียบับไทย ือ พระ-หลว
-บารอน ถ้าเทียบับไทยือ ุน
หา้อมูลหรือเนื้อเรื่อผิพลาหรือเพี้ยนไปออภัยไร์เริ่มมึน หาำไหนผิพลาอมเม้น์บอไร์หน่อยนะะะเป็นพระุอย่ายิ่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น