ชะตารักผูกใจ มี E-Book [จบ]

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ

บทนำ

ดินแดนแห่งมังกรของแค้วนฉู่ ปีรัชศกเสวียนจงที่สิบแปดก่อนขึ้นรัชศกของจ้าวหยางพระองค์ใหม่

สตรีผู้หนึ่งในอาภรณ์ของตำแหน่งแม่ทัพหญิงนามว่า ไป๋กุ้ยอิง กำลังนั่งอยู่บนหลังม้าสีดำนิลตัวเขื่องอยู่นิ่งๆ ด้วยมาดงามสง่าแม้จะเป็นเพียงอิสตรี

สายตาเรียวสวยของนางคมเฉี่ยวดุดัน ฝ่ามือเรียวงามของนางจับดาบเอาไว้มั่น ใบหน้างดงามของนางเปื้อนเลือดแห้งกรัง อาภรณ์ของนางที่มีเกราะหนักบดบังเรือนกายมีรอยแตกหักขาดวิ่น เส้นผมของนางที่เดิมทีมัดเอาไว้จนเรียบตึงอยู่กลางศีรษะเริ่มหลุดลุ่ยลงมาปรกใบหน้าเป็นสายจนเต็มวงหน้ารูปงาม รอบร่างบอบบางของนางกำลังถูกห้อมล้อมไปด้วยเหล่าอาชาศึกหลากผู้หลายนามที่เป็นฝ่ายศัตรู

นางกำลังจนมุมให้กับฝ่ายตรงกันข้ามอย่างเห็นได้ชัด ลูกน้องของนางที่เคลื่อนพลกันมาร่วมรบกับนางแบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย

หนึ่งคือผู้ภักดีต่อนางและสองคือผู้ที่ภักดีต่อคนที่นางรักแลเคารพ ฝ่ายหนึ่งที่เป็นผู้ภักดีได้ตายไปจนหมดสิ้นแล้วเหลือฝ่ายสองเพียงรอเวลากลับไปเพื่อแจ้งข่าวเรื่องราวของนาง

นางเป็นตัวแทนออกศึกครานี้เพื่อหมายปราบกลุ่มกบฏนอกเขตเมืองหลวงและไล่ล่ากันมาจนถึงเขตชายแดนแห่งแคว้นฉู่แห่งนี้

การศึกครั้งนี้นางรู้ดีว่ามันเป็นแผนการของใคร

และการไล่ล่าที่หมายมาดให้นางมาตายด้วยความปราชัยนอกเขตเมืองหลวงนี่ นางก็รู้ดีว่าเป็นประสงค์ของใคร

นางผิดเองที่เกิดมาเป็นสตรีไร้ศักดิ์ไร้ฐานะฐานันดรไม่ควรเคียงคู่กับมังกรเช่นเขา จ้าวหยางหมิงเซียน

บุรุษผู้เป็นโอรสแห่งมังกร เป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งแคว้นฉู่

ผู้มีชายาเอกที่รักพระองค์ยิ่งนัก และมีชายารองที่รักพระองค์ไม่ยิ่งหย่อน ทั้งยังเหล่าอนุชายาทั้งหลายที่รักพระองค์ไม่ต่างกัน

และอีกไม่นาน จ้าวหยางหมิงเซียนก็จะได้ขึ้นครองราชย์ เป็นโอรสสวรรค์อย่างเต็มภาคภูมิ โดยไร้สตรีเช่นนางไปทำให้พระองค์ทรงสั่นคลอนในพระทัย

ถึงแม้ว่าพระองค์จะบอกกับนาง...

บอกว่ารักนางสุดหัวใจ รักนางชอบนางจากใจจริง 

แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร...

กับสตรีกำพร้าไร้ศักดิ์ไร้ฐานันดรเช่นนาง

นางที่เป็นเพียงบุตรสาวบุญธรรมของท่านแม่ทัพใหญ่ไป๋หลิงและฮูหยินใหญ่ที่รักบุตรสาวแท้จริงยิ่งชีพ เพื่อบุตรสาวของตัวจะได้เป็นชายาเอกของจ้าวหยางหมิงเซียน และกับชายาเอกของเขาที่เปรียบเสมือนน้องสาวที่แท้จริงของนาง แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไร

ระหว่างนางกับเขา มันจะเป็นไปได้อย่างไร

เช่นนั้นแล้ว ศึกครานี้ ก็ถือเสียว่านางได้ทดแทนบุญคุณให้กับทุกคนก็แล้วกัน

ไป๋กุ้ยอิงคิดอย่างนั้นพลางจ้องมองไปรอบทิศทางด้วยสายตาเรียวคมก่อนจะเงื้อดาบในมือขึ้นชูชี้ฟ้าและตะปบสีข้างของม้าเพื่อพุ่งชนกับเหล่าศัตรูอย่างไม่มีหวั่นเกรง นางไม่เคยคิดจะก้มหัวให้ใคร ไม่เคยคิดแม้กระทั่งยอมสยบให้โชคชะตาฟ้าลิขิต   

การศึกที่อาจหาญ การรบที่บ้าคลั่ง แม้เป็นเพียงอิสตรีรูปร่างบอบบางกำลังเกิดขึ้นกับสตรีเพศนางนี้

นามว่าไป๋กุ้ยอิง… 

ไป๋กุ้ยอิง/อิงอิง/อิงเอม