คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ยลโฉม
วิรุฬห์
รัิาลเยื้อย่ายามะวันลับ
สุริยาับแสมืหม่นทั่วเวหา
โอ้าราสุสว่าลานภา
โอ้ันทราส่อสว่าลารารี
ั่วแ้วาราลัษ์นาอัปสร
อรรส่าสมัิยนารีศรี
นเนรเศรรามฤี
ทั่วอินทรีย์ผ่ออร่าม้อแสันทร์
อันผู้ใไ้ยลโมแม้นเพียนิ
็ะิรารึเ็บไปฝัน
เสียเล่าลือไปทั่วแว้นามผ่อพรร
โอ้ามนั้นามุเทพธิา
อันายใไ้ยินเสียแม้นเพียน้อย
เสียเบา่อยุนรีล่อมพฤษา
ามอ่อนหวานามรูปลัษ์ามิริยา
โอ้โสภาามริามรบเอย.
อ์หิาราลัษ์
ามที่ทุผู้นในวั่าเรียานแทนพระนามว่า 'แม่หิ' ำเนิในาิระูลวศ์แห่ษัริย์ เป็นพระธิาเพียพระอ์เียวออ์ษัริย์ภัินัยมหาราและพระมเหสีุฬารัศมี
พระธิาพระอ์น้อยประสูิในวันึ้น ๑๕ ่ำ วันที่พระันทร์เ็มวส่อสว่าลาทั่วท้อนภา
้วยเหุะนี้ พระนนาถึพระราทานพระนามว่า 'าราลัษ์'
แม่หิาราลัษ์ในวัย
๑๘ ันษา เพียบพร้อมไป้วยพระรูปโมที่ามั่ภาพวาอันมิมีหิใในหล้าเทียมเทียบไ้
้วยพระวรายที่ามสมส่วน พระโอษ์ามไ้รูปัระับ สีพระโอษ์แระเรื่อ
พระนโ่ั่ันศร พระเนรลมโ มีประายสุสาวอยู่เป็นนิ
แม่หิไ้รับารอบรมเพาะบ่มให้มีุสมบัิสมเป็นุลสรีทุระเบียนิ้ว
ทรานอันเป็นุสมบัิพื้นานอุลสรีไ้ทุประาร แม้ระทั่านร้อยมาลัย านใบอ
แ่ที่แม่หิทรโปรปรานมาที่สุ ะเป็นารร่ายรำ อันมีำเล่าลือระบือไลว่า
แม่หินั้น "ทรร่ายรำอ่อน้อยุนาอัปสรสวรร์" แลมีประโยเล่าานันปา่อปาไปทั่วทุแว้นินแนใล้ไล
มิมีผู้ใมิเยไ้ยิน ถึิิศัพท์เล่าานพระสิริโมอันามอแม่หิว่า “ใรไ้ยลโมอ์หิเพียนิ
ะิา้อใไปนานแสนนาน” อันเป็นเหุให้บุรุษน้อยให่ล้วนอยายลโมแม่หิแสนามแม้นเพียสัรั้็ัพึพอใแล้ว
หาผู้ใเล่าัทราบว่า
ำแหน่อ์หิึ่ะ้อถูฝึให้ทรมีพระิริยามารยาทที่เรียบร้อย
ามเป็นนินั้นั้อถูฝึฝนมาอย่าเ้มว แล้อแลมา้วยอิสรภาพที่ผู้นมิอาาเาไ้
พระอ์มิอามีโอาสไ้ระทำในหลายสิ่ที่สรีอื่นพึระทำไ้ ้วยเหุนี้ ในเบื้อลึพระทัยแห่อ์หิ
ึทรปรารถนาที่ะออาวัในบารั้รา เพียเพื่อัไ้ทอพระเนรสิ่่า ๆ
ในโลภายนอำแพพระราวัที่มิเยไ้ทรพบเอภายในวั
ศาลาลาสวนอไม้ภายในพระราอุทยาน
อไม้นานานิเบ่บานสะพรั่อออพร้อมันหลาสีสันไปทั่ว
มีสระน้ำไม่ให่มานัอยู่ระหว่าลาพระราอุทยานนั้นพร้อมทั้สะพานไม้สีเหลือแ
พาผ่านทอัวให้สามารถเิน้ามไปยัอีฝั่หนึ่ ึ่เ็มไป้วยพรรไม้น้อยให่ แม่หิโปรที่ะทรพระำเนินมาทอพระเนร
หาวามรื่นรมย์ในพระหฤทัยภายในอุทยานแห่นี้เป็นประำทุวัน หามิเป็นเพลาอรุรุ่็มัะเป็นเพลาเย็น่อนวะวันะลาลับอบฟ้า
ในาลนี้
ะที่แม่หิ ทรพระำเนินอยู่บนสะพานไม้ลาสระน้ำนั้น เสียหนึ่็ัมาแ่ไล
"แม่หิเพะ อไม้มาแล้วเพะ"
ันทร์ หิสาววัย ๑๘ ปี เอ่ยึ้นพร้อมในมือถือะร้าใส่อไม้ที่เ็บมาาพระราอุทยานไว้เ็ม
"ไหน ่าสวยริเียว
ามนั แ่ามริแล้ว เราอบอไม้อนที่ผลิบานอยู่บน้นมาว่า ูมีีวิีวายาม้อลม
หรือเวลาที่มีหมู่มวลแมลมาบินอม" แม่หิหันพระพัร์
พลายื่นพระหัถ์ไปรับอไม้ในมือมาทรถือไว้ "ูทีรึ อไม้ามนานี้
หาเราร้อยเป็นพวมาลัยถวายบูาเทพ ในเทวาลัย ะีไม่น้อย ว่าไหม๊ะันทร์"
อ์หิน้อยทรเอ่ยพลาื่นมอไม้
พร้อมแย้มพระสรวลอย่ายินี
ันทร์นั้นเป็นบุรสาวอแม่นมแย้ม
ที่อยูแลเลี้ยูอ์หิึ่เิบโมาพร้อม ๆ ัน ันทร์เอะถูฝึให้เป็นนาำนัลอยูแลอ์หิมาั้แ่เล็
ๆ ึรัใร่ันเสมอเพื่อน พี่น้อ เพียอยู่ในสถานะนาย-บ่าวเท่านั้น
"ารไปถวายพวมาลัยบูาเทพเ้า
็ีอยู่หรอนะเพะ เพียแ่เส็พ่ออพระอ์ะทรอนุาหรือเพะ ้วยเทวาลัยนั้นอยู่นอวั
ารเส็ออนอวันั้นอา่อให้เิภยันราย่ออ์หิ็เป็นไ้นะเพะ" ันทร์เอ่ยเือน
"มิเป็นไรอ"
อ์หิน้อยรหน้ารัสึ้น "อีสัรู่ เราะไปทูลเส็พ่อเอ พระอ์พระทัยี่อเราเสมอมา
เราาว่าท่านะทรอนุาอยู่แล้ว มิมีปัหาอเ้า" อ์หิแย้มพระสรวลอย่ายินีแลมีวามหวั
ภายในศาลาลาน้ำในยามเย็น ษัริย์ภัินัยมหารา ำลัประทับนั่สับเสียนรีบรรเล
ับล่อมทำนอเสนาะโส พร้อมพระมเหสีึ่ประทับนั่
พระหัถ์ทรร้อยพวมาลัยอมะลิสำหรับเอาไว้บูาพระอยู่้าาย
"น้อหิ น้อว่าะมีอันใทำให้เรามีวามสุเยี่ยนี้อีเล่า"
อ์ษัริย์รัสึ้น
"น้อมิรู้อเพะ
น้อว่าราบใที่บ้านเมือมิมีปัหาใ ๆ หรือประานมิเือร้อน
น้อว่าทุสิ่ทุอย่า็มีวามสุสบีเพะ" แม่หิวัยลานที่เป็นเอสรีอษัริย์ภัินัยมหารา
ทรมีพระิริยามารยาทอันอ่อนหวานาม
หาแ่ทรส่าามสมศัิ์พระมเหสีแห่อ์ษัริย์ รัสอบอย่าอ่อนหวาน นิ่มนวล
"น้อว่าวันนี้ ลูหิอเราัมาหาเราหรือไม่"
อ์ษัริย์รัสพร้อมแย้มพระสรวลอย่าเห็นัน
"น้อว่าเห็นะมาเพะเส็พี่
พรุ่นี้เป็นวันพระ ถ้าน้อเามิผิ
ลูหิะ้อหาเหุไปสัารบูาเทพที่เทวาลัยนอวั
เพื่อหาหนทาหนีเที่ยวเป็นแน่เพะ" พระมเหสีรัสอบพร้อมแย้มพระสรวลเพียนิ
อย่ารู้เท่าทันในพระธิา
"ูนั่นสิ น้อหิ
เ้าพูยัมิทันาำ ลูหิอเราำลัเินมาโน่นแล้ว" อ์ษัริย์รัสึ้นอย่าอารม์ี
"ลูราบเส็พ่อเส็แม่เพะ"
สาวน้อย้มพระวรายราบลอย่าเรียบร้อย นิ่มนวล พร้อมรอยแย้มพระสรวลน่าเอ็นู พลาเอ่ยเอื้อนพระวาาอ่อนหวานอออ้อน
"เส็แม่เพะ เส็แม่ทรร้อยพวมาลัยามริ ามเหมือนอ์เส็แม่เียวเพะ"
"นี่อย่าทำมาเป็นปาหวาน
ประบหน่อยเลย มีอะไระออีล่ะลู ถึไ้มาอ้อนแม่นานี้"
พระมารารัสอบอย่ารู้ทัน
"พุทโธ่ เส็แม่เพะ
มิมีสิ่ใที่เส็แม่ะมิรู้เท่าทันลูอหรือเพะ” อ์หิรัส
พลาแย้มสรวลประบ พร้อมับแนบพระเศียรบพระเพลาอพระมารา “ือ...พรุ่นี้เป็นวันพระ ลูแ่ะทูลอพระราทานพระเมา
ทรอนุาให้ลูออไปสัารบูาเทพ เทวาลัยนอวันะเพะ เส็พ่อเส็แม่ ทรอนุานะเพะ"
สาวน้อยเอื้อนเอ่ยพระวาาพลาอออ้อนอย่าอ่อนหวาน
"ลูรั เ้าโเป็นสาวแล้วนะ
ารที่เ้าะออไป้านอบ่อย ๆ นั้น มันมิี มิเหมาะสมอหนาลู" ผู้เป็นพระบิารัสออมา้วยวามเป็นห่วบุรีนเียว
"ลูระหนัีเพะเส็พ่อ
แ่ลูสัาว่าลูะไม่ไปเถลไถลที่ไหนเป็นแน่ รไปเทวาลัยแห่เียว ะมิแวะเที่ยวนอทาเป็นอันาเพะ
นะเพะเส็พ่อ ทรอนุาเถินะเพะ" ผู้เป็นลูอออ้อนอีราพร้อมับบพระเศียรไปที่พระเพลาอพระมาราอีวาระหนึ่
“น้อหิ
เราัทำอย่าไรีันเล่า วระอนุาหรือมิวร” พระบิารัสพลาหันไปแย้มสรวล
พระเนรสบันับพระมาราอย่ารู้ัน
“นั่นีเพะเส็พี่ เราวระอนุาีหรือไม่เพะ”
เส็แม่ออ์หิรัสอบพร้อมรอยแย้มสรวล
“โถ เส็พ่อเส็แม่เพะ
ทรประทานอนุาเถินะเพะ ลูอไปเพียประเี๋ยวเียวเอ แล้วลูะรีบลับเลยนะเพะ
เส็แม่ะทรรับสั่ให้ลูทำอันใลู็ยอม” พระธิาทรอออ้อนอย่าอให้เห็นพระทัย
“ริรึ ที่ลูบอว่าะให้ทำอันใ็ยอมน่ะ
ริหรือไม่” ผู้เป็นพระมารารัสถามย้ำ
“เพะ เพียแ่ว่าอย่ายานัเล่าเพะ”
อ์หิทรรีบอบ
"...็ไ้
แ่ำไว้ว่า เ้าอย่าไ้เถลไถลไปที่อื่นใ มิเ่นนั้นแล้ว เ้าัมิไ้รับอนุาให้ออไปภายนอไ้อี"
อ์ษัริย์รัสอย่าเร่รึมพลาแย้มพระโอษ์อย่าเอ็นู
บุรีเพียอ์เียวที่พระอ์และพระมเหสีเฝ้าเลี้ยูอย่าทะนุถนอมนั้น
ไ้เิบโเป็นสาว ามสใสั่อไม้แรแย้ม เห็นวรที่พระอ์ะเ็บรัษา
ทะนุถนอมอไม้แรแย้มอนี้ไว้เป็นอย่าี มิให้มีเหลือบริ้นไร หรือแมล่า ๆ
มาัินให้มีมลทิน แลวรพิทัษ์ปป้อเป็นอย่าี เพื่อมิให้ผู้ใหน้าไหนอาหามาเ็ึไปเสียาอ้อมพระอุระ
ความคิดเห็น