ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [OS/SF] MarkBam

    ลำดับตอนที่ #3 : เดาใจไว้แล้วว่าเธอรักฉันแบบที่ฉันรัก ...[1/2]

    • อัปเดตล่าสุด 8 มี.ค. 58








     


     

    ยิ้มของเธอมันช่างหวานเธอยิ้มให้กันแบบนั้นหมายความว่าไง

    สายตาเธอมันช่างซึ้งแบบนี้ก็คงต้องคิดว่าเธอมีใจ

     

     

    “กูล่ะรำคาญไอ้เด็กโย่งนั่นจริงๆเลยเห็นหลายทีละไม่รู้มันจะตะโกนโหวกเหวกอะไรนักหนา” 

    แจ็คสันบ่นพลางจ้องไปยังโต๊ะตัวถัดไปข้างหน้าอีกประมาณ
    3 แถว ผมมองตามสายตามันก็เจอกับเด็กน่าจะปี 2  แต่ตัวนี่สูงชิบหายนี่ขนาดนั่งมันยังสูงกว่าเพื่อนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับมันตั้งเยอะ

     

    “เพื่อนมันนี่ก็ไม่รู้เป็นไบ้รึป่าวตั้งแต่กูดูมาเนี่ยไม่ยักกะได้ยินเสียง ได้ยินแต่เสียงไอ้เด็กโย่งนั่น”

    “มึงก็อย่าไปยุ่งกับน้องมันเลย รีบๆแดกแล้วรีบขึ้นเรียน”

    ผมทนไม่ไหวกับความสอดรู้สอดเห็นของมันเลยต้องรีบเบรกมันซะก่อน มีเพื่อนเป็นมันก็มีทั้งดีและไม่ดี มันดีตรงแจ็คสันมันเฮฮาไม่รู้จักคำว่าเครียด แต่มุมไม่ดีของมันคือมันชอบสอดรู้สอดเห็นหรือพูดภาษาบ้านๆคือ ขี้เสื อก นั่นเอง

     

    จะว่าไปเพื่อนไอ้เด็กโย่งนั่นก็ไม่พูดจริงแหละเหมือนไอ้โย่งจะพูดอยู่คนเดียว ขนาดตอนนั่งตัวยังเล็กขนาดนี้อยากเห็นตอนยืนจริงๆเลย อยากเห็นหน้าด้วย เอ่อ คือไม่ได้สนใจอะไรนะครับ ผมคงติดนิสัยขี้เสื อกมาจากแจ็คมันมั้ง  ผมนั่งมองแผ่นหลังบางๆนั่นซักพักน้องมันก็ขยับตัวแล้วลุกขึ้น อื้อหือกูนี่นั่งลุ้นมากครับตัวเล็กจริงๆขนาดยืนแล้วยังตัวเล็ก หันหน้ามาครับน้อง 1     2      3  หันสิ   4      5    เร็วๆเด้ถ้านับถึงสิบแล้วไม่หันพี่จะเดินไปดูหน้าแล้วนะครับ  6 นับถึงแค่ 6 น้องก็หันมา โอ้ว น่ารักกว่าที่คิด

    “เชี่ยมาร์คครับมึงหลับในหรอครับ เชี่ยมาร์ค” 

    “ห๊ะ เออ แม่ง กูรู้สึกง่วงๆว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตอนนี้ผมเหมือนไม่มีสติ หันกลับไปมองอีกทีน้องก็หายไปแล้ว อ่า ตัวเล็กกลับมาก่อนครับ พี่ยังมองไม่เต็มอิ่มเลยครับบบบบบบบบบ

     

     

     

     

    วันนี้วันเข้าค่ายกระชิบมิตรอะไรซักอย่างที่รุ่นพี่ม.ปลายเสนอให้มี มันก็น่าสนุกดีนะครับอยากรู้เหมือนกันว่ารุ่นพี่จะให้ทำอะไรบ้าง 

    “เอาล่ะ พี่จะให้น้องทั้งสองชั้นปีแบ่งกลุ่มนะคะ ไม่ต้องคุยกันค่ะไม่ต้องฮือฮา เอาล่ะ น้องรู้จักใครเดินไปหาคนที่รู้จักเลยค่ะ”

    รุ่นพี่ฮโยซองคัพ D (แจ็คสันพาเรียกผมป่าวทะลึ่งลามกนะครับ) พูดจบทุกคนก็เดินไปหาคนรู้จัก ผมโดนไอ้แจ็คลากไปหาไอ้เจบีที่อยู่อีกห้องแต่สนิทกันมากเพราะเรียนด้วยกันตั้งแต่ประถม พอรวมกลุ่มได้ก็เฮฮากันไปตามประสาผู้ชาย จนกระทั่ง

    “ปี๊ดดดดดดดดดด    เอาล่ะค่ะถึงเวลาแบ่งกลุ่มจริงๆแล้วนะคะ พี่ๆช่วยน้องแบ่งกลุ่มด้วยค่ะ”

    อ้าว เมื่อกี๊หลอกนี่เอง  ดีเหมือนกันจะได้รู้จักคนอื่นบ้างอยู่แต่กับไอ้บ้าสองตัวนี้มันก็รู้สึกเบื่อๆ รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผมแล้วก็ทำเก้เก้กังๆเหมือนจะพูดแต่ไม่กล้า แก้มที่อมชมพูนั่นทำให้ผมสัมผัสได้ว่าพี่เขากำลังเขินผม แน่แหละครับผมหล่อนี่นะ อิอิอิอิ  แล้วพี่เขาก็บอกให้ผมเดินตามไปมุมๆนึง  ผมยืนรอซักพักก็เริ่มมีคนทยอยมา  ผมมองดูรอบๆสายตาก็ไปสะดุดกับน้องตัวเล็ก ผมปอยชมพูมีเขาคนเดียวไม่ผิดแน่ๆ อ่า ทำไมรุ่นพี่ต้องจับมือด้วยล่า

    “กลุ่มนี้นะครับตัวเล็ก”  

    ผมถึงกับหายใจผิดจังหวะ บังอาจมาเรียกตัวเล็กของผมว่าตัวเล็ก(ของแกตอนไหนไม่ทราบ) ผมรู้สึกหงุดหงิดมากครับ ฮึ่ย ทำไมต้องหงุดหงิดวะ งงตัวเอง
    .__.

     

    ตัวเล็กเอาแต่นั่งมองต้นไม้ ไม่รู้ต้นไม้มีอะไรน่าสนใจ นี่คนหล่อๆนั่งตรงนี้น่าสนใจกว่าตั้งเยอะ ผมสะกดจิตน้องตัวเล็กหลายรอบมากแต่น้องก็ยังคงมองตามกระรอกน้อยบนต้นไม้ สงสัยต้องกลับไปฝึกวิชาสะกดจิตใหม่ซะแล้ว

    “เรามาแนะนำตัวกันดีกว่าเนอะ เราชื่อ บังมินอา ปี 3 ห้อง c” 

    มินอาเพื่อนร่วมสายชั้นพูดขึ้นก่อนที่จะเวียนกันแนะนำตัว


    “มาร์ค ต้วน ปี 3 ห้อง B

    ผมเก๊กเสียงที่คิดว่าชิคที่สุดจนในที่สุดตัวเล็กก็เลิกสนใจกระรอกมาสนใจผมแทน อ๊ากกกก ฟินชรุง ตาใสๆนั่นจ้องผมตาแป๋ว ผมทำเป็นเสมองไปทางอื่น โอย ใจจะวายคนอะไรไม่ยิ้มยังน่ารัก

     

    “เอ่อ ผะ ผม กะ กันต์พิมุกต์  ภูวกุล ปี2 ห้อง B ครับ”    เชี่ยละ มัวแต่ฟินลืมฟังเลยครับ

    “พูดดังๆหน่อยครับ ได้ยินไม่ถนัดเลย”

    ปากมันไปโดยไม่ได้นัดหมายกับสมอง โอ้โห ความอยากรู้มันบังคับครับ  ผมเห็นตัวเล็กหลับตาแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะลืมตาขึ้นมา อ่า บังเอิญผมนั่งตรงข้ามน้อง บังเอิญผมมองน้องอยู่ มันเลยบังเอิญสบตากัน ผมเลยยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดส่งให้น้องไป  


    “กันต์พิมุกต์  ภูวกุล แบมแบม ปี2 ห้อง B ครับ!!

    น้องพูดจบก็ยิ้มให้ผม มันเป็นยิ้มที่สดใส ยิ้มทั้งหน้ายิ้มจนตาเป็นสระอิ ผมชอบยิ้มของน้องจังครับ ยิ้มแบบนี้น้องมีใจให้ผมชัวร์ มาร์คเชื่ออย่างนั้น

     

    “เรามาโหวตหัวหน้ากลุ่มกันเถอะ เราโหวตมาร์ค”

    บัง มินอา เจ้าเดิมครับแล้วเสนอผมอีกด้วย จากนั้นทุกคนก็โหวตผมกันหมดรวมถึงตัวเล็กด้วย อ่า ตัวเล็กเลือกผมขนาดนี้ผมคงต้องยอมแหละครับ

    ฐานแรกที่โดนคือฐานสามัคคีคลานลงหลุม ชื่อฐานน่าเล่นมากครับ - - โดยทุกคนจะต้องคลานฝ่าดงรุ่นพี่ที่ยืนขนาบอยู่สองข้างเพื่อไปยืนในหลุมที่เส้นผ่านศูนย์กลางน่าจะประมาณ 1 เมตร กลุ่มผมมี10คนต้องยืนในหลุมนั่นให้ครบทุกคนวิธีไหนก็ได้ ยืนให้นิ่งห้ามล้มภายใน 30 วินาทีถือว่าผ่าน พอแนะนำตัวกับรุ่งพี่เสร็จแล้วผมก็เริ่มคลานคนแรกเลยครับ สปิริตของหัวหน้าครับ ผมแอบชำเลืองมองตัวเล็กนิดหน่อยเห็นน้องทำหน้าตานิ่งๆผมก็วางใจ พอเริ่มคลานรุ่นพี่ก็เริ่มแกล้งเลยครับ ทั้งแป้งทั้งลิปสติกเต็มหน้าเต็มหัวเลยครับ มีคนแอบลูบหน้าผมด้วยครับ!!! ลวนลามคนหล่อหรอ  พอมาถึงหลุมผมก็จัดแจงให้ผู้หญิงอยู่ข้างใน แต่มีคนนึงตัวใหญ่มากเธอเลยขออยู่วงนอกผมเลยดันตัวเล็กเข้าไปข้างในแทน น้องดูตกใจที่ผมจับน้องแล้วพลิกให้น้องหันหน้ามาทางผม ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะครับสถานการณ์มันบังคับจริงๆ จริงๆนะนี่มองหน้าเหมือนไม่เชื่อ ผมสัมผัสได้ว่ามันอัดกันแน่นเกินไปผมเลยอุ้มตัวเล็กขึ้นมาหน้าผมอยู่ระดับคอน้องพอดี อ่าห์ ฟิน น้องก็ไม่ได้คัดค้านนะครับแค่ตกใจนิดหน่อย(มั้ง) มันเป็นแค่เกมครับอย่าคิดมาก   ขอผ้าเช็ดกำเดาผมผืนนึงครับ

     

    ฐานที่ 3 ผมว่าผมโดนแกล้งครับ คือรุ่นพี่ให้ผมเลือกว่าจะกลิ้งผ่านแอ่งน้ำที่ลึกเท่าตาตุ่มคนเดียวหรือจะกลิ้งทั้งกลุ่ม ตอนแรกความแมนผมยังไม่มาหรอกครับเพียงแค่ผมหันไปเห็นหน้าตัวเล็กที่เหมือนจะร้องไห้ความแมนผมก็วิ่งเข้าร่างทันทีเลยครับ

    “ผมขอรับผิดชอบคนเดียวครับ!!”  อ่า ขอเสียงปรบมือให้ผมด้วยครับ

     

    พักเที่ยงผมนั่งกินข้าวกับกลุ่มที่ทำกิจกรรมด้วยกัน แน่นอนมีตัวเล็กด้วย น้องก็ยังพูดน้อยเหมือนตอนแรกแถมทำหน้าตื่นๆเวลามีคนชวนคุยด้วย น้องเป็นคนขี้อายสินะ ตอนน้องกินข้าวแก้มบวมๆนั่นเคี้ยวตุ้ยๆเหมือนหนูแฮมสเตอร์เลยครับ ฮือ น่ารักกกกกกกกกกก

     
     

    หลังจากกลับจากค่ายผมก็ไม่ค่อยได้เจอกับตัวเล็กเลยครับ เจอกันบ้างเวลาพักเที่ยงเจอแบบผ่านๆน่ะครับ อยากจะเนียนเข้าไปทักอยู่เหมือนกันแต่เห็นหน้าไอ้โย่งเพื่อนน้องแล้วหมดอารมณ์

     

     

    ตอนนี้ผมจบม.ต้นแล้วครับ เตรียมขึ้นม.ปลาย ส่วนตัวเล็กกำลังจะม.ต้นปีสุดท้าย เผลอแปปเดียวก็ผ่านไปเกือบปีแล้วหลังจากค่ายวันนั้น ผมสัมผัสได้ครับว่าตัวเล็กหลบหน้าผม ไม่ได้คิดไปเองนะครับ ยกตัวอย่าง

    วันนั้นผมเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วบังเอิญสวนกับน้องที่กำลังเดินออกมา น้องดูตกใจมากอ่ะครับผมกำลังจะอ้าปปากทักน้องก็ก้มหน้าแล้ววิ่งทันที คนหล่อ งง อ่ะครับ

    มีอีกครับ ตอนกินข้าวที่โรงอาหาร มีจังหวะนึงผมหันไปสบตาน้องพอดีน้องก็ตกใจรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย  ผมว่าแบบนี้น่าแกล้งนะครับ อิอิ ยิ่งขี้อายยิ่งน่าแกล้ง

     

     

    เธอรักกันเธอยังไม่ทันได้พูดหรอกแต่ที่เห็นเพราะตัวเธอหมายความอย่างนั้น

     

    ตอนนี้ผมอยู่ม.ปลายปี 2 น้องตัวเล็กอยู่ม.ปลายปี1  น้องโตขึ้นมานิดหน่อย เปิดเทอมมากับผมสีบลอนด์ทอง โอ้โห เจิดจรัสมากครับ ฮือออออออ ยิ่งตอนแดดส่องน้องเหมือนมีแสงออกจากตัวเลยครับ ถ้าถามผมว่าผมรู้สึกยังไงกับน้องผมบอกเลยว่าผมเอ็นดูน้อง เกือบสองปีที่ผ่านมาผมไม่ได้คุยกับน้องเลยครับมันเลยดูห่างเหินกันไป อย่าใช้คำว่าห่างเหินเลยครับเพราะเราไม่เคยสนิทกันน้องดูหลีกเลี่ยงผมยังไงก็ไม่รู้ - -  แต่ผมก็จำน้องได้นะครับด้วยหน้าตาที่น่ารักและหุ่นอันบอบบางพี่มาร์คลืมไม่ลงครับ

    “มาร์ค กูว่าน้องหัวบลอนด์ทองคนนั้นต้องชอบมึงแน่ๆ”

    แจ็คสันเพื่อนขี้เสื อกของผมทักขึ้น ตอนนี้เรากำลังเล่นบาสกันอยู่ครับ คาบชมรมอ่ะนะ


    “หือ ตัวเล็กอ่ะนะ”

    ผมหันไปถามแจ็คสันโดยที่ไม่ได้หันไปมองที่น้อง คือผมเห็นแล้วครับว่าน้องมานั่งอยู่ตรงม้านั่งตรงนั้น เห็นแทบทุกครั้งที่ผมมาที่สนามบาส มันเป็นเรื่องที่บังเอิญดีจริงๆ


    “ตัวเล็กไหนวะ”

    “เอ้า ก็น้องผมบลอนด์ทองที่มึงพูดถึงนั่นไง”

    “น้องเขาชื่อตัวเล็กหรอวะ”

    “คนบ้าที่ไหนจะชื่อตัวเล็กวะแจ็ค”

    “เอ๊า ก็มึงเรียกน้องเขาว่าตัวเล็ก”

    “ไอ้สาส กุแค่เรียกเพราะเห็นน้องตัวเล็กเฉยๆเว่ยจริงๆน้องชื่อแบมแบม”

    “รุ้ดีจังเลยนะครับเพื่อนมาร์ค แอบคิดอะไรกับน้องป่ะเนี่ย”

    แจ็คสันพูดพลางกระแซะผม ไอ้นี่วอนมากครับ คิดอะไรเล่าไม่ได้คิ๊ด ผมไม่ได้ตอบแต่หันกลับไปเลี้ยงลูกบาสต่อ แต่แจ็คสันมันเป็นคนขี้เสื อกอ่ะครับ สลัดไม่หลุดง่ายๆหรอก

    “กูสังเกตมานานแล้วนะเพื่อน กูเจอน้องเขาบ่อยมาก แถมน้องเขาชอบมองมึงด้วยอ่ะไม่เชื่อมึงลองสังเกตดูนะครับ อิอิ”

    แจ็คสันใช้จังหวะที่ผมชะงักกับคำพูดมันมาแย่งลูกบาสไป ผมได้แต่ยืนนิ่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ที่น้องหลบหน้าเวลาเจอ หลบตาเวลาบังเอิญสบตา นี่มันอาการของคนเขินชัดๆ นี่น้องเขินผม เฮ้ย น้องเขินโผมมมมมมมม 

     

     

    “มึงมองอะไรอยู่วะมาร์ค” เชี่ย เกือบสำลักน้ำ

    “ไอ้เจบีกูเกือบสำลักน้ำตายแล้วครับไอ้ห่า”

    “ฮ่าๆ ซอรี่ๆกูไม่คิดว่ามึงจะตกใจ ว่าแต่มึงนั่งมองน้องแบมทำไมครับ”    ผมหันควับทันทีเลยครับ

    “มึงรู้จักตัวเล็กด้วยเหรอวะ”

    “ตัวเล็ก?”

    “เออ น้องแบมนั่นแหละ”

    “อ่อ น้องแบมเป็นเพื่อนกับยูคยอมรุ่นน้องชมรมฟุตบอลกูเอง สนใจหรอ แต่บอกก่อนว่าน้องเข้าถึงยากกูพิสูจน์มาแล้ว ฮ่าๆ มาร์คหน้ามึงตลกสัสๆ กูไม่ได้ทำอะไรเว่ยแค่เข้าไปคุยแล้วน้องแม่งถามคำตอบคำ”

    ทีนเกือบลอยเลยครับ ไอ้นี่ก็พูดให้คิด

    “กูยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”   ปากไม่ตรงกับใจ คนหล่อมักจะเป็นครับ

    “เหรอครับ หน้ามึงนี่พร้อมกระทืบกูมาก แต่ตัวเล็กก็น่ารักดีนะ”

    “อย่ามาเรียกตามกูนะสัส”

    “หั่นแหนะมีหวง กูไม่ทะเลาะกับมึงละไปซื้อข้าวมาแดกก่อนหิวมาก”

    พลาดท่าให้ไอ้เจบีที่คิดว่าตัวเองชิคจนได้  ถ้าถามว่าทำไมผมไม่เข้าไปคุยกับน้อง ผมบอกเลยว่าผมกลัวกระต่ายจะตื่น(เคยได้ยินแต่ไก่ตื่น) ผมต้องค่อยๆย่องเข้าไปหาครับ ช้าๆได้กระต่ายน่ารัก อิอิ (สำนวนอะไรของเอ็ง)

     

     

    รู้สึกผมจะย่องนานไปหน่อยผ่านไป1ปีแล้วครับ - - ตอนนี้ผมอยู่ปี3 น้องปี2 จริงๆก็กลัวว่าจะมีคนตัดหน้านะครับแต่ว่าสัญชาตญาณมันบอกผมว่าน้องมีใจให้ผมยังไงน้องก็ไม่มองคนอื่น อย่าว่าผมหลงตัวเองนะครับผมไม่ได้หลงนะครับ คือหนึ่งปีที่ผ่านมาผมอยู่ที่ไหนในโรงเรียนจะเจอน้องทุกที่เลยครับ ไม่ได้คิดไปเองด้วยครับ น้องมองผมตลอดเวลาจริงๆนะ เชื่อผมมมมมมม เวลาผมหันไปกะจะจับให้ได้คาหนังคาเขา น้องก็วิ่งหนีหรือไม่ก็แกล้งอ่านหนังสือเล่นโทรศัพท์ตลอดเลยครับ   เห็นไหมครับน้องมีใจให้ผมจริงๆ 3 ปีขนาดนี้ผมว่าน้องต้องรักผมแล้วแน่ๆเลยครับ   มาร์คเชื่ออย่างนั้น

     

        
     

     เดาใจไว้แล้วว่าเธอรักฉันแบบที่ฉันรัก

    ผิดถูกไม่รู้คนเดียวที่รู้คือเธอเท่านั้น

     

    และตอนนี้ผมมั่นใจแล้วครับว่าผมอยากได้ตัวเล็กมาอยู่ข้างกาย 3 ปีที่ผ่านไปมันไม่ได้ผ่านไปเฉยๆครับ นับวันผมยิ่งอยากเข้าหาน้องอยากใกล้ชิดอยากบอก เอ่อ รัก กรี๊ด เขินจรุง อยากเห็นหน้าน้องตอนผมบอก เอ่อ  รัก กรี๊ด  นึกแล้วฟินน้องต้องเขินหน้าแดงก้มหน้างุดแน่ๆ จากนั้นผมก็จะเชยคางน้องขึ้นมา แล้วก็...

    “เชี่ยมาร์คเลือดกำเดามึงไหล!!!!

    “ห๊ะ”

    “ไม่ต้องห๊ะ เงยหน้าขึ้นเลยสัส จารย์ครับผมขอพามาร์คไปห้องพยาบาลนะครับเลือดกำเดาเพื่อนผมไหล”

    มึงแลเป็นคนดีมากเพื่อนแจ็ค

    “ขอบใจมึงมากมาร์คที่กำเดาไหล กูกำลังง่วงพอดีเลยครับ”

    จากนั้นมันก็กระโดดขึ้นเตียงคนป่วยแล้วเข้าเฝ้าพระอินทร์ทันที กูเกือบจะซึ้งแล้วไอ้ซั๊ซ















    ...TBC...

     


    แง๊ ไม่คิดว่าจะมีคนอ่าน เดี๋ยวมาต่อให้พรุ่งนี้นะคะเค้าขอไปเคลียร์งานก่อน ชุ้บ 



     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×