ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [CHAPTER 3] - ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัว//ปริศนาของทั้ง 2 [ON]
“รอน แฮรี่ยัไม่ลับมาอีหรอ พอี ศ.มัอนนาัลเรียให้ไปประุมพรีเฟ็น่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูับรอนะที่ทุนำลัแยย้ายลับหอนเอ หลัาารรับประทานอาหารมื้อ่ำ รอนหันไปมอ้ายมอวาเพื่อมอหาเพื่อนรัอเา เฮอร์ไมโอนีู่ท่าทาระวนระวายใมา ไม่รู้ทำไม ยิ่บอโบอว่านัเอเา เาำลัะสารภาพรัันั้นหรอ... ทำไมถึไ้รู้สึเ็บๆลาอันะ... เฮอร์ไมโอนี่ิในใับิิริยาอัวเอที่ิว่าโำลัสารภาพรัับแฮรี่ รอนมอเฮอร์ไมโอนี่้วยสีหน้าวย เายื่นมือไปแะที่แนเฮอร์ไมโอนี่ เธอสะุ้ึ้นมาเล็น้อย่อนะหันไปยิ้มเือนๆให้รอน
“รอน ึ้นหอไป่อนนะ ันอรอแฮรี่ แล้วเี๋ยว้อไปประุมพรีเฟ็อี รารีสวัสิ์นะ”
“ะ เี๋ยว เฮอร์...”รอนยัไม่ทันพูบ เฮอร์ไมโอนี่็รีบเินออมาาโ๊ะในห้อโถ่อย่าวไว แล้วเินรไป้านอระเบีย รอนมอเฮอร์ไมโอนี่อย่าๆ เาลุึ้นาโ๊ะห้อโถ่และเินึ้นหอไปพร้อมับเฟร็และอร์ พี่ฝาแผอเา โยที่ไม่รู้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ะออไปนั้น าอเธอลับแ่ำออมา..
**************************************************************************************************************
“บ้าริ อึๆ” เฮอร์ไมโอนี่ที่นั่อเ่ารทาระเบียทาเิน้านอ แสันทร์สาส่อบนใบหน้าอเฮอร์ไมโอนี่ที่ำลัเปรอะเปื้อนไป้วยน้ำาอเธอ ันไม่รู้ทำไมถึไ้เสียในานี้ทั้ๆที่วระยินีเรื่อที่โอาะสารภาพรัับแฮรี่ไม่ใ่หรอ ทั้ๆที่ันวระยินี ทั้ๆที่ันไม่เห็น้อลัวเรื่อนี้ ทำไมัน เาเป็นเพื่อนันนะ.. เฮอร์ไมโอนี่ิใใน เธอสะอึสะอื้นออมาเบาๆ ึ่อนนี้่อน้าึมาแล้ว ทำให้ระแวนั้นไม่มีนัเรียนนไหนอยู่เลย แสเทียนเริ่ม่อยๆับลไปเรื่อยๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้ทำไมว่า้อเสียใับเรื่อที่ิไปเอ หรือถึแม้ว่าะเป็นริ ัน็วระยินีไม่ใ่หรือ??? หรือว่าันแอบอบแฮรี่มาลอั้นหรอ??? ทำไมัน เาเป็นเพื่อนรัันนะ บ้าที่สุเลย!!
“เป็นอะไรไป เรนเอร์ เสียใเรื่อพ่อพอี้สุที่รัอเธอที่ำลัะไ้แฟนแล้วั้นหรอ”เสียมัลฟอยัึ้นมา มัลฟอยออมาา้าหลั้นไม้รหน้าเธอ เฮอร์ไมโอนี่ใมา นี่เาแอบฟัและูเธอมาลอเลยั้นหรอ!!
“หุปปาไปะมัลฟอย!!” เฮอร์ไมโอนี่ลุึ้น่อนะหันหลัแล้วรีบเินออมา แ่มัลฟอยเร็วว่าเาวิ่มาับ้อมือที่บอบาอเฮอร์ไมโอนี่อย่าแร และระาให้เธอหันลับมา เธอัวเไปหามัลฟอย
“โอ้ย!! ะบ้าหรอมัลฟอย ทำบ้าอะไรน่ะ ปล่อยันนะ!!” เฮอร์ไมโอนี่พยายามสะบั้อมืออมัลฟอยออ โยที่ใบหน้าอเธอยัมีรอยน้ำาเ็มไปหม บวับแสันทร์ที่สาส่อใบหน้าเธอ ยิ่ทำให้เห็นรอยน้ำาและาที่แ่ำัมาึ้น แ่็เผยวาู่สีน้ำาลลมโที่สวยับใยิ่นั ใบหน้าหวานอเธอ สันมูที่เารูป และริมฝีปาที่อวบอิ่ม ึ่อนนี้ริมฝีปาอเธอเม้มเ้าหาันอย่าแรเพื่อพยายาม่มน้ำาไม่ให้ไหลออมาให้เาไ้เห็น
“ทำไมเรนเอร์!? ันว่าแล้วเียวว่าเธอ้อรัไอ้พอเอร์นั่น หึๆ น่าสมเพ ายผู้รอ! ับเ็สาวเลือสีโลน!!! ฮ่าๆๆ” มัลฟอยับ้อมือที่บอบบาอเฮอร์ไมโอนี่แรมาึ้น มัลฟอยยิ้มและหัวเราะอย่าสะใเยี่ยผู้นะ เธอมอร่าสูที่ำลัหัวเราะเย้ยเธออย่าเ็บใ
“หุปปาไปนะมัลฟอย!!! ันไมไ้ร้อไห้เพราะแฮรี่!!! และ่วยเอามือสปรอนายออไป!! ปล่อย!!” เฮอร์ไมโอนี่ะอใส่มัลฟอยพลาพยายามสะบัมืออเาออ แ่มัน็ไม่เป็นผล เธอสู้แรอผู้ายร่าให่นี้ไม่ไ้เลย มัลฟอยับมือทั้ 2 ้าอเธอพารสะโพอเธอเอ และอเธอให้แนบิับัวอเา มัลฟอยยื่นมือไปลูบไล้แ้มอมมพูอเฮอร์ไมโอนี่ เาใ้นิ้วโป้ปาราบน้ำา มัลฟอยยิ้มอย่าเ้าเล่ห์ ่อนที่เาะบีบหน้าอเธอเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่้อามัลฟอยอย่าเ็เี่ยว สายาทีุ่ันอเธอทำเอามัลฟอยยิ่อบใ
“ราว่อนนายเ้ามาลวนลามัน ยัูบันอี!!! นายน่ะมันเลวที่สุ รู้ัวไว้มัลฟอย!!!!”เฮอร์ไมโอนี่พูเสียั ่อนะมอมัลฟอย้วยสายาที่เลียั่
“ทำไมันล่ะเรนเอร์ โรธันหรอ เลียันหรอ เสียายั้นหรอทีู่บแรไม่ใ่อไอ้พอเอร์!!!” มัลฟอยำรามใส่เฮอร์ไมโอนี่เสียั่อนะเลื่อนมือไปบีบาอเฮอร์ไมโอนี่อย่าแร
“แฮรี่มันอบลบับโไปแล้วนะ พวมันุยันรนี้่อนหน้าเธอสัพัะ้วยล่ะ ไม่ไ้เินสวนันหรอเรนเอร์ หรือว่าพวมันะไปสานวามสัมพันธ์ที่ลึึ้่อที่ไหนสัแห่ละมั้ ั้นันว่าเรา 2 นมาทำอะไรที่สานวามสัมพันธ์อันับเธอให้มันีว่านี้ันเถอะ เธอ้ออบุันนะที่ันยอมแะัวเลือสีโลนอย่าเธอ เรนเอร์...” มัลฟอยยิ้มมุมปาอย่าเยือเย็น ่อนะ่อยๆ้มหน้าไปหาเธอ
“อย่ามายุ่ับันนะไอ้ผู้ายสปร!! ปล่อย!!”เฮอร์ไมโอนี่ร้อเสียะุะั เ็สาวเบือนหน้าหนี เธอเริ่มน้ำาลอเพราะวามหวาลัวเ็หนุ่มรหน้านสีหน้าเธอีเผือ
“ทำไมละเรนเอร์ที่น่ารัอัน? ยัไม่ิใรสาิอันอีั้นหรอ นั่นสิ ในรถไฟเธอเป็นนเ้ามาูบันเอ ั้นราวนี้ ันะย้ำรอยูบนั่นอีที ว่าูบแรอเธอ มัน็ือไอ้ผู้ายสปรนนี้ยัไล่ะ!!”มัลฟอยไม่รอ้า เ้าับหน้าเฮอร์ไมโอนี่่อนะประบปาเ้าหาอย่าแร เายี้ริมฝีปาเฮอร์ไมโอนี่เพื่อที่ะพยายามให้เธอปาเปิออ เพราะเ้าัวเม้มปาเ้าหาันแน่นสุแรเพื่อไม่ใ่ลิ้นอเาแทรเ้ามาไ้ แ่มัลฟอยไม่ยอมแพ้แ่นั้น เาถอนูบออมาเล้น้อย ่อนะระแทเ้าไปอย่าแรทีนึ เฮอร์ไมโอนี่เ็บน้อยอมเปิปาออ มัลฟอยไม่รอ้า เาเอาลิ้นสาๆร้อนๆอเาเ้าไปในปาอเธอ เารู้สึไ้ถึลื่นาวเลือที่เาระแทปาอเธอไป
เาวานลิ้นในปาอเธออย่าสนุสนานเพื่อหาวามหวานาปาอเ็สาวที่อนนี้ใบหน้าอาบไป้วยน้ำา เฮอร์ไมโอนี่หลับาปี๋เพื่อไม่ให้เห็นภาพผู้ายรหน้าที่ำลัูบเธออย่าูื่ม ายหนุ่มูบไปไ้สัพั็ถอนริมฝีปาออมาอย่า้าๆ เา่อยๆลืมาึ้นมา ร่าสูใหายเมื่อเาเห็นเฮอร์ไมโอนี่ ที่ำลัร้อไห้อย่าหนั น้ำาอเธอไหลมาไม่หยุ อบาอเธอนั้นแ่ำ รอย้ำรแ้มอเธอับริมฝีปา้าๆที่มีเลือออนิหน่อย เาใับสภาพอเ็ผู้หิรหน้าอเา พลาิในใว่าเาทำรุนแรเินไปรึเปล่า เาอาะทำให้เธอเลียไปโยสมบูร์แบบ็ไ้แ่เาไมไ้้อารแบบนั้น
มัลฟอย่อยๆปล่อย้อมือทั้ 2 ้าอเธออออย่าบาเบา ึ่อนนี้เธอยัหลับาและร้อไห้ออมาไม่หยุ เฮอร์ไมโอนี่่อยๆทรุัวลไปนั่อับพื้น เ็สาวเอามือึ้นปิหน้าอัวเอแล้วร้อไห้อย่าหนั มัยฟอยทำัวไม่ถู ไ้แ่นั่มอภาพที่เห็นอย่ารู้สึผิ เาอยาะ้มลไปปลอบเธอะเหลือเิน แ่เาเลียพวเลือโสโรไม่ใ่หรอ ทำไม้อไปสนใใยีับพวเลือั้น่ำัน้วย!!
“หึ หมแรแล้วหรอเรนเอร์!? ไม่ปาเ่แล้วั้นหรอ”มัลฟอยพูึ้น้วยน้ำเสียะุะัเล็น้อย เฮอร์ไมโอนี่ไม่เถียลับมา หาแ่เธอลับล้มลไปนอนับพื้นทันที
“เฮอร์ไมโอนี่!!” มัลฟอยเผลอเรียื่อเล่นอเธอออมา้วยวามใและเป็นห่ว มัลฟอยรีบ้มลไปอุ้มเฮอร์ไมโอนี่ึ้นมาอย่าแผ่วเบา ่อนะพาไปส่ห้อพยาบาล
**************************************************************************************************************
“เิอะไรึ้น ุมัลฟอย นี่มันึแล้วนะ!?” มาามพอมฟรีย์ทัมัลฟอยที่อุ้มเฮอร์ไมโอนี่มา้วยน้ำเสียใ
“ุเรนเอร์นี่ มาๆพาเธอมานอนที่เีย” มาามพอมฟรีย์รีบเินไปทาเียเือบหลัสุ และให้มัลฟอยวาัวเธอลบนเีย
“เาเป็นอะไรุมัลฟอย” มาามถามเา้วยสีหน้าใ มัลฟอยอ้ำๆอึ้ๆเล็น้อย
“ายริ มีรอย้ำรแ้ม้วย ปา็แ ายริุเรนเอร์ สีหน้าเธอูแย่มา ุะอบันไ้รึยัุมัลฟอยว่าุเรนเอร์เธอไปโนอะไรมา??” มาามทำสีหน้าใมาว่าเิม
“อืม.....” เสียเฮอร์ไมโอนี่ัึ้น ทั้มาามและมัลฟอย็รีบหันหน้าไปให้วามสนใร่าบาที่รู้สึัวแล้ว
“ุเรนเอร์เป็นอะไรมารึเปล่า เธอไปโนอะไรมา!?” มาามถาม้วยวามเป็นห่ว
เฮอร์ไมโอนี่มอหน้ามัลฟอยที่สีหน้าเาูเป็นัวลมา ถ้าเธออบว่าเาลวมลามเธอละ็มัลฟอยโนไล่ออแน่ๆ แ่เธอลับไม่ิแบบนั้น
“นะ นะหนู..ู่ๆ็หน้ามืน่ะ่ะมาาม... หน้าไป..ระแทอะไรเ้าสัอย่า”เฮอร์ไมโอนี่โหออไปทำเอาายรหน้าใ ว่าทำไมเธอถึไม่บอว่าเาเป็นนทำเธอ
มาามทำสีหน้าๆเล็น้อย แ่็ไม่เอะใอะไร
“โอเๆ เธอรอันประเี๋ยวนะ เธอูเหมือนะมีไ้อยู่้วย เี๋ยวันเอายาทาับยาินมาให้ ฝาูุเรนเอร์้วยุมัลฟอย”พอมาามพูเสร็็รีบเินิ่ไปหายามาทันที
“ทำไมถึโหไปแบบนั้นล่ะเรนเอร์ ปป้อันรึไ”มัลฟอยนั่ลบนเ้าอี้้าๆเียอเฮอร์ไมโอนี่ ่อนที่เาะเอื่อมมือไปึผ่าห่มมาห่มัวอเธอไว้ให้ถึะระ้าๆทำแ่็ทำไป้วยวามห่วใยลึๆ
“หึ... ันป่าว แ่ไม่อยาเห็นใรบานร้อไห้ี้มูโป่อนโนไล่ออ”เฮอร์ไมโอนี่หน้าแนิหน่อย่อนะทำหน้าิ้วมวและเบือนหน้าหนีมัลฟอย มัลฟอยอมยิ้มเล็น้อยเมื่อเห็นอาารอเ็สาวรหน้า
“ั้นหรอ ไม่โรธันรึไเรื่อที่...”มัลฟอยพูไม่ทันาำ
“โรธสิ! โรธมา้วยไอ้นวยโอาศ โอ้ย!!”เฮอร์ไมโอนี่ะลุึ้นมา่อว่ามัลฟอย แ่เธอเหมือนะหน้ามืเลยล้มลไปนอนบนเีย อีอย่าบวับ้อมืออเธอที่พ้ำ่อน้ามา
“อย่าฝืนัวเอไปเลยยัยหัวฟู นอนพัผ่อนไปปเถอะ อบริๆเรื่ออวเ่เนี่ย”มัลฟอยยิ้มมุมปา เายื่นมือมาีหน้าผาอเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ้วยวามเอ็นู
“โอ้ย!? ทำอะไรเนี่ย เ็บนะ”เฮอร์ไมโอนี่เามือมาับหน้าผาอัวเอ มัลฟอยลั้นำเล็น้อย ใบหน้าเ็สาวรหน้าำลัระบายไป้วยสีมพูอ่อน
“อ่า มาแล้วุเรนเอร์ อ่ะุมัลฟอย ืนนี้้อใหุ้นอนเผ้าุเรนเอร์แล้วล่ะ ยัไเธอ 2 น็เป็นพรีเฟ็แล้วนี่ันไ้ยินมาน่ะ อ่ะรับยาทาับยาินไปุมัลฟอย เผอิันมีานเร่่วนาัมเบิลอร์มาเมื่อี้ ฝา้วยนะุมัลฟอย” เฮอร์ไมโอนี่เบิาว้า เธอยัไม่ทันะไ้้าน มาาม็รีบวิ่ออไปาห้อพยาบาละแล้ว เธอไ้แ่นอนหน้าอึ้ๆ ่อนะะโนออมาว่า
“นี่ัน้อให้นายมาเฝ้าันทั้ืนหรอหรอเนี่ย!!!”เ็สาวะโนึ้นเสียัพลาย่นมู
“โอ้ยย!! ะะโนเสียัทำไมเนี่ย ยิ่ไม่สบายอยู่ หัเียบปาบ้านะเรนเอร์!!”มัลฟอยุเฮอร์ไมโอนี่
“ะ ะ ็ใร อยาะอยู่ับอีาโริบ้าามับนายล่ะที่....”อนแรร่าบาเ้นเสียัแ่พอำหลัๆเธอลับูเศร้าใลมาเล็น้อย เธอ่อยๆ้มหน้าและหรี่าล
“หึ ันไม่ไ้อยาะแะัวเลือสีโลนแบบเธอมานัหรอเรนเอร์”มัลฟอยพู้วยสีหน้าเรียบเย ส่วนหิสาวที่นอนอยู่บนเีย็เบือนหน้าหนีไปอีฝั่ โยไม่ไ้อบอะไรมา
ห้อพยาบาลอยู่ในวามเียบ ไม่มีใรนอาเาและเรนเอร์ มัลฟอยพลามอไปที่ถายา มีทั้ยาทา ยาิน มัลฟอยหยิบถายามา่อนะเอายาทาออมา
“หันหน้ามาเรนเอร์”มัลฟอยพูเสียเรียบ
“ทำไม ะทำอะไรอี ูบันอีรึไ”เ็สาวอบ้วยเสียเรียบ
“เลิพูถึเรื่อนั้นสัทีไ้มั้ย หันหน้ามา ะทายาให้”มัลฟอยทำหน้าหน่ายๆ
“วาไว้รนั้นล่ะ เียวันทำเอ”เธอยัหันหน้าไปอีฝั่
มัลฟอยิ้วมวทันที เพราะเาเป็นนไม่อบารมาพูอะไร้ำๆ และเาไม่อบนที่ื้อรั้น อย่าเรนเอร์ เธอเป็นนแบบนั้นเลย เาส่ายหน้าเล็น้อยับนิสัยเ็ๆอร่าบา มัลฟอยถอนหายใเฮือให่ออ ร่าสูลุึ้นวายา ่อนะเอามือไปับไหล่อร่าบาที่นอนอยู่บนเีย ให้หันมานอนแนวร
“ะ ะ เียว ะทำอะไรน่ะ”ร่าบาพูะุะั ใบหน้าอเธอแสอาารใเล็น้อย ร่าสูไม่สนใำพูอเธอ เาพยายามัารัวเธอให้นอนรๆ เ็สาวมอารระทำเา้วยวามมึน
“บอแล้วไว่าันะทำเอ ปล่อย”เ็สาวิ้วมวใส่มัลฟอย เาับไหล่ทั้2้าอเธอไว้ อนนี้ัวเาำลัร่อมัวเธอนมิลำัว
“นี่ อย่ามายุ่ับันะไ้มั้ย มัลฟอย... อืม....” ร่าบาเบิาว้าเมื่อรู้สึัวอีที มัลฟอยที่ำลัไหล่เธอทั้ 2 ้าใบหน้าอเาแทบะลมาูบเธออยู่แล้ว ร่าสู็ใไม่แพ้ัน เ็สาวหน้าแมา มัลฟอยับเฮอร์ไมโอนี่้อาันนานเือบ 5 นาที ใบหน้าที่หวานอเฮอร์ไมโอนี่ ับใบหน้าที่หล่อเหลาั่เทพบุร ผิวสีีๆอมัลฟอยถูย้อมไป้วยสีแ่ำ มัลฟอย่อยๆโน้มัวลไปหาเฮอร์ไมโอนี่อย่า้าๆ ูเหมือนราวนี้เ็สาวลับไม่มีทีท่าว่าะปิเสธสิ่ที่อยู่รหน้า มัลฟอยประทับูบลไปรหน้าผาท่อมลาแสันทร์และแสเทียนที่สาส่อเ้ามาเป็นพยานให้เาับวามโรแมนิเ่นนี้ เมื่อมัลฟอยถอนูบบนหน้าผาอเธอ เ็สาวไ้แ่ทำหน้าเินมา หน้าที่แ่ำนเหมือนลูมะเือเทศ ผ่านไปสัพันทัู้่รู้สึัวว่าเิอะไรึ้น "นี่มันเรื่ออะไรันเนี่ย นี่ันยอมให้าบ้ามัลฟอยูบหน้าผาันหรอ ยี๊"เฮอร์ไมโอนี่ิ "บ้าิบ นี่ันูบหน้าผายัยเลือสีโลนไ้ยัไันเนี่ย ให้ายเถอะ!!"มัลฟอยิ
“น่ะ น่ะ นี่... ยอมให้ันทายาไ้รึยัไ”มัลฟอยพู้วยท่าทาเินๆและเบือนหน้าหนีเล็น้อย ่อนะ้มหน้าลเล็น้อย
เมื่อเ็สาวื่นาวามฝัน(สำหรับทั้ 2 เรื่อที่เมื่อสัรู่็เหมือนวามฝันเท่านั้น พวเาเลียันะาย) ็ระพริบาถี่ๆึ้นมา ่อนะเบิาว้าใบหน้าอเธอแยิ่ว่าอะไระอี เธอเหมือนพยายามะพูอะไรออมา แ่เพราะวามเินสุิ่เลยพูไม่ออไ้แ่พูอืมๆๆ ทั้ 2 เบือนหน้าหนีันสัพั มัลฟอย่อยๆโน้มัวึ้นมาและปล่อยมือาไหลอเ็สาว เา่อยๆหยิบยาทาาโ๊ะ้าๆ
“หันหน้ามาสิ ะทายาให้”มัลฟอยทำสีหน้าเมินๆเล็น้อย เ็สาวไม่ปิเสธ เธอ่อยๆพยายามลุมานั่และหันหน้าไปหามัลฟอย เธอพยายามหลบสายาับมัลฟอยเพราะวามเินอาย มัลฟอยเอ็เ่นัน
เา่อยๆเปิฝาวยาออมาเล็น้อย เาใ้นิ้วี้ิ้มลไปในวยาสีน้ำาลๆึ้นมา มัน่อน้าเหนียวมานิหน่อย เาแะมันึ้นมาเล็น้อย ่อนะ่อยๆทาลไปบนใบหน้าหวานๆอเ็สาว เา่อยๆเอานิ้วเลี่ยยาทานั่นไปที่บริเวแ้มอมมพูอเธอ เ็สาวไ้แ่นั่ัวเร็ที่มัลฟอยำลัสัมผัมแ้มอเธออย่าอ่อนโยนและนุ่มนวล
"อ่อนโยนับันเป็น้วยหรอเนี่ย"เฮอร์ไมโอนี่ิในใและอมยิ้มออมาเล้น้อย
เาทา้อแ้มเธอทั้ 2 ้าับ้อมืออเธอเสร็ มัลฟอย็ัแเอายามาให้เธอทาน เาอยูแลเธอทุอย่า ไม่ว่าะหาน้ำ ป้อนยา ทายาให้ และพัน้อมือที่บอบ้ำอเธอ เฮอร์ไมโอนี่ไ้แ่มอารระทำที่แสนะอ่อนโยนและอบอุ่นอมัลฟอย นเธอเผลออมยิ้มึ้นมาเล็น้อย นาย็ไม่ไ้เลวร้ายอะไรนี่น่ามัลฟอย ิๆ เฮอร์ไมโอนี่พลายิ้มออมา
“นอนพัะ ันะอยเฝ้าเอ”มัลฟอยพูึ้นหลัามัลฟอยัแเ็บอะไร่อมิอะไรเสร็็มานั่เ้าอี้้าๆเียอเธอ
“ไม่่วหรอ ันอยู่นเียวไ้ อีอย่าันลัวนายะลัหลับัน”เ็สาวรหน้าเบ้ปานิหน่อย ่อนะทำหน้าเิใส่ มัลฟอยมอเ็สาวที่ำลัทำนิสัยเ็ๆใส่เา “น่ารัเหมือนันนะยัยนี่” มัลฟอยเผลอิ
“หึ ใระไปล้าลัหลับยัยหัวฟูหนอนหนัสือแบบเธอันล่ะ หลับไปเลยป่ะ”มัลฟอยอมยิ้มเล็น้อย่อนะเอามือไปยี้หัวอเออร์ไมโอนี่เบาๆ
“โอ้ยๆ หยุเลยนะ นอนแล้วๆและ็ไม่้อมานั่เฝ้าันทั้ืนหรอ” เฮอร์ไมโอนี่ทำหน้าแ้มป่อใส่มัลฟอย่อนะ่อยๆัวออหลับลไป ผ่านไปไ้สัพัเมื่อแน่ใว่าเฮอร์ไมโอนี่หลับแล้ว มัลฟอย็ฟุบหน้าล้าๆแนอเฮอร์ไมโอนี่ เามอใบหน้าที่อ่อนหวานอเธอ พลายิ้มระรื่นออมา อนนี้เาลับไม่รู้สึเลียอะไรเธอ ที่เธอเป็นเลือสีโลน เาลับรู้สึอบเธอมาึ้นะ้วย้ำไม่รู้ว่าทำไม มัลฟอยยื่นมือไปลูบไล้เส้นผมอๆใบหน้าอเธออย่าเบาๆ เพราะลัวเธอะื่น
“ริ้วยสิ.....”มัลฟอยิถึเรื่อ ศ.เรียประุมพรีเฟ็ เายัไมไ้ไปบอ ศ.มัอนนาัลเลย มีหวัโนุายแน่ๆ ้อรีบไปบอะแล้ว ส่วนเรื่อเ้านอนหอ ็ันไม่มีพรีเฟ็นำทาเาบ้านะอี ายล่ะ ไม่เป็นไรหรอมั้ ยัไ ศ. ้อพาไปอยู่แล้วถ้าพรีเฟ็หาย มัลฟอยลุึ้นเพราะมีเรื่อ้อไปแ้เี่ยวับที่เาับเออร์ไมโอนี่้อมาอยู่ห้อพยาบาล อีอย่ามาามเอ็ันให้เาอยู่เฝ้าอี
“หลับไป่อนนะ ยัยหัวฟู ไว้ันะรีบลับมา” มัลฟอยพูพลาเอามือลูบไล้แ้มอเธอเบาๆ ่อนที่เาะ้าวเินออไปาห้อเพื่อไปหา ศ.มัอนนาัลเี่ยวับเรื่อ่าๆ
“โอเุมัลฟอย ุรีบลับไปเฝ้าุเรนเอร์เถอะ ันะแ้เรื่อนี้ให้ศาราารย์บ้านเธอให้ว่าเธอ้อไปเฝ้าุเรนเอร์ ส่วนเรื่อประุมพรีเฟ็ันเห็นว่าเธอ 2 นไม่มาเลยเป็นพรุ่นี้อนเ้าน่ะ”ศ.มัอนนาัลพูึ้น
“อบุรับ ศาราาร์”เ็หนุ่มผมบลอน์พูึ้น ่อนที่เาะเินลับไปห้อพยาบาลเพื่อไปหายัยหัวฟู เารู้สึเป็นห่วมาไม่รู้ทำไม ระหว่าเินเาพลาิอะไรในหัวอเาไปเรื่อยเปื่อยว่า
เธอรู้สึเหมือนันรึเปล่านะ เรนเอร์ วามรู้สึแบบนี้น่ะ.... ฮ่าๆๆ ไม่หรอเธอไม่รู้หรอมั้ ันเอาแ่แล้เธอนเธอะเลียันมา .... มัลฟอยทำหน้าเศร้านิหน่อย อย่าบอนะ ว่าเาำลัแอบอบเธอ รัเธอหรอ ไม่หรอ แ่อารม์ั่ววูบเท่านั้น ่อนที่วามิั่วร้ายะโผล่ึ้นมา
เธอมัน็แ่เรื่อมือในารแ้แ้นไอ้พอเอร์ับวีสลีย์ไม่ใ่หรอหรอ นันั้นมันแ่เลือสีโลน ะไปสนใมันทำไม!! อีอย่าลอร์มื็อยาไ้ัวยัยยนั่นใะานี่น่า...........????????
............. เรื่อมือแ้แ้น...........
ลูเียส แ้อให้... ลูายอแ... มาทำภาริให้ัน ให้เาเป็นผู้เสพวามายะลูเียส.... ถ้าหาแทำภาริรั้นี้พลา...
มัลฟอยัริมฝีปาัวเอ เี่ยวับเรื่อที่เาไ้ยินมา เาสบัวามิเรื่อนั้นออ รวมถึเรื่อที่เี่ยวับเรื่อที่เาอาะำลัอบเรนเอร์
เมื่อมัลฟอยลับมาถึห้อพยาบาล เา็รีบเินริ่ไปหาเฮอร์ไมโอนี่ เา่อยๆเินเ้ามาอย่าเียบๆ ่อนะเินมานั่เ้าอี้้าๆเีย เามอหน้าเธอ้วยแววาแฝไป้วยอะไรบาอย่า ่อนที่เาะฟุบหน้าหลับลไป้าๆแนอเฮอร์ไมโอนี่
**************************************************************************************************************
หลัามัลฟอยหลับสนิทลไปแล้ว เ็สาว่อยๆลุึ้นมาอย่า้าๆ
เธอเสาถาพรึมพรำอะไรบาอย่า ่อนะเอาไม้ายสิทธิ์แะรหน้าผามัลฟอยเบาๆ.......
" โพรเทโ้ ฮอริบิลิส "
**************************************************************************************************************
[CHAPTER 4]
ความคิดเห็น