[ EXO x You] You're my pretty member (กลับมาอัพแบ้ว)

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER ONE

CHAPTER ONE

“นะคะ…” อ๊ากกกกกกกกกก แค่ยังไม่ได้โกหกก็เผลอพูดคำอันตรายออกไปซะแล้ว T_T คุณผู้จัดการแผ่รังสีอาฆาตมาให้ฉันทำไมมมม  แงงงงงง…

“ผจก.ครับ สมาชิกใหม่เป็น..ผู้หญิงเหรอ???” พี่แบคฮยอนพูดออกมาเป็นคนแรก

“เอ่อ…”

“หมอนั่น..ไม่ใช่สิ่ยัยนั่นคือสมาชิกใหม่??” อย่าย้ำสิ่เฟร๊ย!

“ก็อย่างที่เห็น…”

“ฮ…แฮ่ ผมแค่หลอกพวกพี่เล่นน่ะครับ ^O^;;” เอาว่ะกาอินไหนๆก็จะโดนจับได้แล้วแถแม่งเลยละกัน ว่าแต่…

มันจะรอดป่ะวะเนี่ย T^T

ผจก.หยุดแผ่รังสีอาฆาตแล้ว แต่เขากลับแผ่รังสีแห่งความสุขออกมา อึ๋ย~น่ากลัวกว่าเมื่อกี๊อีก…

“อ่อ…งั้นแปลว่าเมื่อกี๊นายแกล้งหลอกพวกเราเล่นใช่มั๊ย คิม กาอิน??” ไม่ได้หลอกอ่ะเมื่อกี้แหละตัวตนจริงๆ ฉันมองพี่ไคที่ดูจะเอ่อ…ใช้สายตาสำรวจว่าฉันเป็นเพศแม่ของพวกเขาที่พูดล้อเล่นเมื่อกี๊รึปล่าว

“ไหนลองถอดหมวกแล้วเงยหน้ามาให้ฉันเห็นชัดๆซิ” พี่ซูโฮลุกขึ้นแล้วเดินออกมาถอดหมวกแสนรัก(?)ของฉันออก พี่เขาจ้องหน้าฉันประมาณหนึ่งนาทีได้แล้วถึงจะใส่หมวกให้ฉันไว้ที่เดิมก่อนจะเดินไปหาผจก.แล้วพูดอะไรบางอย่าง

หรือพี่เขาจะดูออกว่าฉันไม่ใช่ผู้ชาย! อ๊ากกกกก จบกันชีวิตฉัน T____T

“งั้นฉันฝากสมาชิกใหม่อย่าง กาอิน ด้วยนะ อย่าแกล้งน้องใหม่ล่ะ ฮ่าๆ” พูดจบคุณพี่ผจก.ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งฉันไว้กับผู้ชาย(หน้าตาดี)อีกสิบสองหน่อ…

บรรยากาศมาคุมากอย่างแรวงส์…เงียบกว่าป่าช้าแถวบ้านอีกนะเนี่ย…

“ไหนกาอินนายลองถอดหมวกให้พวกเราดูซิ” พี่ซูโฮพูดพลางส่งยิ้มหวานๆมาให้ฉัน คงไม่คิดจะประจานใช่มั๊ยคะพี่ T_T

“อ่า…ครับๆ” ฉันถอดหมวกของตัวเองออกแล้วเงยหน้ามองกับทุกคน ดวงตาของทั้งสิบสองคนยกเว้นพี่ซูโฮที่ดูไม่ตกอกตกใจกับผู้ชาย(ปลอมๆ)ที่มีใบหน้าหวานเหมือนผู้หญิงที่ประกวดมิสทิฟฟานี่เปี๊ยบ (กาอิน:นังไรท์ทำไมแกเอาฉันไปเทียบกับสาวประเภทสองToT)

‘ ไอ่เด็กนี่…หน้าตาโคตรน่ารักเลย!!!’  

“อ่า…เรามาแนะนำตัวกันดีกว่าเนอะ” พี่แบคฮยอนส่ายหัวไปมาเหมือนพยายามเรียกสติสตังค์ของตัวเองคืน ก่อนจะแนะนำตัวเองและยิ้มหวานจนปากเป็นรูปสี่เหลี่ยม(เท่าที่เห็นปากของพี่แบคมันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจริงๆ)

 “ซูโอ ลีดเดอร์เอ็กโซเค” พี่ซูโฮดูติ๊งต๊องไงไม่รู้แฮะ //อิไรท์โดนอซฟ.กระทืบตาย

“คริส ลีดเดอร์เอ็กโซเอ็ม” ดูเย็นชาสุดๆ ท่าทางจะเข้าถึงยาก..

“ชานยอลครับผม ฮี่ๆ” อ่า…เอ๋อสุดๆ

“แพนด้ากังฟู เทา ครับ” วู้ววว แนะนำตัวแปลกแหวกแนวมาก//ตื่นเต้น

“เลย์ครับ” อ๋า… ลักยิ้มบุ๋มลึกนั่นน่ารักสุดๆไปเลยอ่ะ~

“เฉินครับ” ไม่มีอะไรจะพูด อุฮิ..

“ซาลาเปาซิ่วหมินครับผม” นี่ต้องเป็นมักเน่แน่ๆ ผิวขาวเหมือนซาลาเปาเลยแฮะ น่ากินเอ๊ย! น่ารักสุดๆ .//.

“กวางน้อยลู่หานครับ” อ๊ากกกก สเป็คอ่ะน่ารักสุดๆ >//< นี่คงเป็นมักเน่อีกคนแน่ๆ

“ไค มักเน่ของวง” อ่ะเด๊ะ! แน่ใจนะว่ามักเน่อ่ะ หน้าแก่มากกกก บู~

“เซฮุน มักเน่ของวง” เฮือกกกก! คนที่ดูเหมือนไร้อารมณ์กับทุกสิ่งทุกอย่างคนนี้…คือมักเน่!?!แล้วสองหน่อหน้าตาน่ารักนั่นอ่ะ?? เป็นใครหน้าเด็กกว่าพวกนายอีกนะ -_-

“ดีโอครับ” เลือดจะหมดตัวแล้วครับผม ให้ตายเถอะนี่ฉันต้องมาอยู่กะหนุ่มหล่อพวกนี้จริงอ่ะ

“อ่า…คิม กาอิน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ฉันโค้งอย่างนอบน้อมเพื่อเป็นการรักษามารยาท แต่กลับถูกร่างของใครบางคนอุ้มขึ้นเหนือพื้น

“วู้วววว ตัวนายนี่มันเบาจริงๆเลยน้า กาอินนี่~” พี่ชานยอลยกตัวฉันขึ้นสูง เพื่ออะไร??

“อ๊า…พี่ครับปล่อยผมลงเถอะ”พี่ชานยอลยิ้มปริ่มก่อนจะมองหาใครบางคน…

“คริสฮยอง…”

คนถูกเรียกหันมามองหน้าพี่ชานยอลช้าๆแบบสโลวโมชั่น ถ้าฉันสังเกตุดีๆเหมือนจะมีเหงื่อผุดขึ้นมาตามรูขุมขนบนใบหน้าของพี่เขาด้วยแฮะ เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

“อย่าแม้แต่จะคิดนะ ไอ่ชานเอ๋อ”

“ฮี่ๆ”

“…”

“ฮยองรับนะ!!”

“อ๊ะ!! ว๊ากกก!” พี่ชานยอลโยนฉันไปให้กับพี่คริส เชื่อเถอะฉันจะไม่ยอมเข้าใกล้พี่ชานยอลอีก L

ฟุ่บ…

“ฮึบ…ตัวเบาชะมัดกินข้าวเยอะๆนะนายน่ะ -_-“ ฉันตกสู่อ้อมแขนของพี่คริสอย่างง่ายดาย เฮ้! ฉันรอดตายแล้ว ~

“คือ…เอ่อ”

“ว้าววว นายนี่ตัวเล็กจังเลยนะกาอินนี่~” พี่ลู่หานเดินเข้ามาใกล้ตัวฉันแล้วใช้มือของเขายีผมเบาๆ ถึงจะเบาแต่หัวฉันก็ยังคงยุ่งเหมือนไปฟัดกะหมามางั้นแหละ  -_-;;

“พี่คริสวางผมลงเถอะครับ… * ^ * “ ฉันส่งสายตาอ้อนวอนน่ารักๆแบบที่ฉันชอบทำไปให้พี่คริส

ตุบ!!

“โอ๊ย…พี่คริสวางลงดีๆเด่ะ นี่มันโยนลงกับพื้นแล้ว” ฉันจะไม่เข้าใกล้พี่คริสอีกเป็นครั้งที่สองแล้ว ไอ้เราก็บอกว่าวางลงนี่มันโยนลงกับพื้น ก้นกบหักแล้วมั้งเนี่ย

“…” ไม่ต้องมาทำเป็นเมินครับพี่คริส  โฮกกกกก // พ่นไฟ

“ฮ่ะๆ เอาน่าเอาน่าพี่ว่านะตอนนี้เราไปฉลองต้อนรับสมาชิกใหม่ดีกว่า~!” พี่เอ่อ…ซาลาเปา(อซฟ. : ซิ่วหมินต่างหาก!) พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มร่าน่าฟัด เอ๊ย! น่ารัก ทำไมช่วงนี้ฉันถึงพูดผิดบ่อยๆนะ =x=;

วิ้งงงง~

เหมือนมีประกายวิบวับอะไรบางอย่างอยู่ในสายตาของทั้งสิบสองคน อ่า…พวกเขาท่าทางจะชื่นชอบปาร์ตี้มากสินะ  แต่ดูเหมือนว่าคนที่จะไม่แสดงความคิดเห็นก็มีเพียงแค่ เซฮุน…สงสัยไอ่บ้านั่นประสาทท่าจะไม่รับรู้อะไรแล้วมั้งนั่งหน้านิ่งเป็นหุ่นเชียว -_-;;

“กาอินนี่นายอยากกินอะไร??” พี่ไคถามฉันด้วยใบหน้าจริงจังสุดๆ

“อ่า…พิซซ่าครับ!” ฉันอยากกินมากเลยตอนนี้ หวังว่าพี่เขาคงพาไปกินนะ

“โอเค! เราไปกินเนื้อย่างกันเถอะ!!” -_- แล้วคุณพี่ขะถามทำไม…

“ป่ะๆ เราไปกินเนื้อย่างกันเถอะ~~ ^O^” คนที่ดูดีใจที่สุดน่าจะเป็นพี่ซิ่วหมินนะเนี่ย…

เอาเถอะวันนี้อาจไม่ได้แย่อย่างที่คิดก็ได้…

หวังว่านะ…

-----------------------------------------------------------------------------

เย้~~ มาถึงตอนที่หนึ่งแล้วอุฮิ มาเร็วไปเร็วอีกละเมื่อวานก็มาลงอินโทรวันนี้ก็มาลงบทที่ 1 อิไรท์ทำไมช่างคึกจุง ถ้าคึกไปตลอดก็ดีเนอะ ฮี่ๆ (หัวเราะแบบอิหยอย) เอาเป็นว่าช่วยติชมกันหน่อยนะ รักคนอ่านฝุดๆ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ~

Charlotte Chan♥ Charotte Chan♥