(exo fic) ♚ {KRISYEOL} - JOKE เสี่ยวแต่เฉี่ยว ♚

ลำดับตอนที่ #3 : ❥ JOKE {1}

 ❥ JOKE

เสี่ยวแต่เฉี่ยว
 

-1-


 

     “นักเรียนรู้ใช่มั้ยว่าการที่จะเอา absolute ออกจะต้องทำอย่างไร เราจะถอดโดยการเติมบวกลบเข้าไปข้างหน้าแต่อย่าลืมว่าจะต้องพิจารณาช่วงที่เกิ... #)^&0!+!@$%&*!\{#%&>/ @$%&*!\{#%&/”

     “เฮ้อออออ ไอ้โด้ มึงชอบเลขมากเหรอวะ ให้ที่หนึ่งคนอื่นบ้างก็ได้มึงอ่ะ” ร่างโปร่งที่ไม่มีแรงจะพยุงหัวของตนเองให้ตั้งตรงได้หันมาถามเพื่อนตัวเล็กที่นั่งตั้งใจเรียนอยู่ข้างๆ

     “ก็เปล่าหรอก กูก็ตั้งใจเรียนทุกวิชา ไม่เหมือนมึงหรอก วันๆเอาแต่แต่งคอร์ดคิดคอร์ดอยู่ได้ แถมนอนน้ำลายยืดอีกต่างหาก เกรดก็เลยออกมาน้อยกว่ากูไง” คนถูกเรียกละสายตาจากกระดานก่อนจะหันมาตอบคนข้างๆแต่มือก็ยังจดสิ่งที่อาจารย์เขียนบนกระดาน

     “แต่ก็ไม่หลุดท็อป5ของห้องละกัน” ร่างโปร่งพยายามใช้มือแหกตาของตัวเองไม่ให้เปลือกตาปิดลงมา

     “จ้า พ่อคนเก่งงงงงงง ภูมิใจจริงจริ้งงงงง เสียดายมึงไม่ได้เป็นแองเจิลปีนี้”

     “ห๊ะ กูต้องเป็นพริ้นส์สิวะ กูหล่อครับกูหล่ออออ”

     “กูว่าวีอาร์ชิคยังหล่อกว่ามึงอีก”

     “บอยแบนด์ต้องหล่อกว่าสิวะ มึงไม่เข้าข้างเพื่อนเหรอดอก”

     “เออๆ ตามใจมึงเถอะ มึงทำโจทย์เสร็จยังเนี่ย เดี๋ยวครูจะเฉลยละนะเว่ย”

     “เสร็จนานละ”

     “เก่งจ้า พ่อคนเก่งงงง”

“นอนละ หมดคาบแล้วปลุกด้วย” จบประโยคชานยอลก็ฟุบหัวลงกับโต๊ะเรียนเพราะไม่สามารถพยุงคอและหัวของตัวเองได้อีกต่อไป 

     “เออ เดี๋ยวน้ำลายมึงไหลเมื่อไหร่กูจะปลุก ฝันดี -___-” 

“เฮ้ย คยองๆๆๆ” แบคฮยอนที่หนังอยู่ข้างหน้าชานยอลหันมาหาพร้อมกับสมุดจดของตนเอง

“อะไร”

“กูทำแบบนี้ถูกป่ะวะ”

“เอ่อ มึงทำคนละวิธีกับกูอ่ะ แต่ก็น่าจะถูกแหละเพราะคำตอบมันเท่ากัน มึงถามไอ้มหาดูดิ นั่งสมาธิอยู่รึเปล่านั่น”

“เออ พอทำเสร็จก็แม่งหายใจเข้าพุทโธ หายใจออกธัมโมไปละ” 

“เอาวะเพื่อน อีกคนก็นอนอีกคนก็พุทโธ ให้มันได้แบบนี้สิอีดอกกกกก” ดีโอว่าพลางทำโจทย์ข้อต่อไป

“มึงงงงง วันนี้ซ้อมเสร็จกูจะดูวีอาร์ชิคให้ได้ เมื่อวานไอ้ยอลมันไม่ให้ดู แม่งบ่นอะไรไม่รู้ พอจบตอนสัมภาษณ์พี่คริสก็ปิดเลยอ่ะ” หลังจากที่เคลียร์เรื่องโจทย์เลขเสร็จแล้วแบคฮยอนคนสวยขาเม้าส์ก็เริ่มเปิดปากทันที 

“ไอ้ยอลมันไม่ชอบให้ใครมาหล่อกว่ามันมั้ง เฮ้อออ”

“แหมมมม หรือว่าโกรธพี่คริส? อรั้ยยยยยย เมื่อไหร่ยอลมันจะ...”

     “นักเรียนคะ เราจะมาเฉลยกันแล้วนะ ข้อแรก....แบคฮยอนมาเฉลยให้ครูหน่อยค่ะ” เสียงแห่งนรกดังขึ้นขัดจังหวะการเม้าท์แตกของแบคฮยอน ทำให้เจ้าตัวต้องยอมลุกออกจากเก้าอี้แล้วไปเขียนเฉลยบนกระดาน

     ครืดดดดดดดดดดดดด 

     คนที่กำลังสัปหงกได้ที่เลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆก่อนจะสไลด์หน้าจอเพื่อดูแชทเฟสที่ส่งมาเมื่อสักครู่ตามสเต็ปคนหล่อ(?)

“ถอดแอปโซลูทว่ายากแล้ว แต่ถอดเธอออกจากใจฉันยากยิ่งกว่า<3”

“ไอ้บ้า..คิดว่าเขินเหร..”

     “ปาร์ค ชานยอล! ถ้านายแตะโทรศัพท์หรือเปิดปากคุยอีกออกไปยืนขาเดียวกางปีกคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง!” 

     คนถูกเรียกชื่อวางมือจากโทรศัพท์แล้วหันหน้าไปบริเวณประตูห้องเพื่อมองหาต้นเหตุที่ทำให้ตนโดนครูคณิตศาสตร์ผู้เลอโฉมด่า

     “ชิ ไม่เรียนรึไง”

     “ไอ้ยอล บ่นไรวะ” ดีโอหันมาหาเพื่อนก่อนจะหันตามไปที่ประตูห้องเรียน

     ชานยอลมองหาเป้าหมายก่อนจะค้อนตาใส่ร่างสูงหน้าประตูที่ยักคิ้วให้พร้อมกับทำนิ้วโป้งชี้ก้อยให้ ตบท้ายด้วยโปรยจูบแล้วเดินหล่อผ่านหน้าห้องไป (คิดว่าหล่อมากกกก)

     “คนอะไร โว๊ะ” พูดจบร่างโปร่งก็ฟุบโต๊ะอีกครั้ง คณิตศาสตร์คาบนี้มันช่างยาวนานเหลือทน 

     “เดี๋ยวนี้มีกิ๊กนะมึง”

     “บ้า จะไปมีได้ไงวะ”

     “แล้วเมื่อกี้นี่อะไรวะ กูว่ากูไม่ได้ตาฝาดนะ”

     “กวนเวลาคนจะนอนชะมัด..”

     “ปาร์ค ชานยอล ครูว่าครูเรียกชื่อนายเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ออกไปยืนขาเดียวกางปีกคาบไม้บรรทัดหน้าห้องจนกว่าจะหมดคาบ!” ครูคณิตศาสตร์คนสวยอกสะบึมตะโกนบอกเจ้าของชื่อพร้อมกับปาแปรงลบกระดานมาตกที่โต๊ะของสองเกลอพอดีเป๊ะ 

     “ไอ้ยอล กูขอโทษนะมึง เดี๋ยวจะเล็คเชอร์ให้เป็นการไถ่โทษ” ดีโอใช้เวลาที่มีอยู่น้อยนิดพูดกับคนข้างๆด้วยความไม่สำนึก แถมยังสมน้ำน่าในใจ(?)

     “เออๆ มึงไม่ต้องพูดอะไรละ กูไม่ได้นอนเลยเห็นมั้ยยยยยย” ร่างโปร่งหยิบไม้บรรทัดและลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะกึ่งหลับกึ่งเดินไปออกไปหน้าห้อง

....

....

     ปาร์ค ชานยอล เด็กนักเรียนเกรด11ห้อง3 แห่งเซนต์ซูมาน ผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อรับการลงโทษแทนเพื่อนๆทุกครั้งและทั้งชาติ (พูดง่ายๆคือเกิดมาเพื่อชดใช้กรรม ไม่ได้กินบุญเก่าเลยสักนิด) กำลังยืนพิงกำแพงหน้าห้องเรียน ในมือถือไม้บรรทัดและยืนกดโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปเรื่อยๆ

     “โดนทำโทษล่ะสิ” ร่างสูงเจ้าของเสียงเข้ม (ที่ฟังแล้วจะต้องละลาย) เอ่ยขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนโดนทำโทษ

     “เพราะใคร -*-” ชานยอลยู่ปากใส่อีกคนแล้วเล่นโทรศัพท์ต่อไม่แยแสคนตรงหน้า 

     “ก็ไม่รู้สินะ :P” ร่างสูงว่าพลางหยิกแก้มคนตรงหน้า

     “เดี๋ยวโดนนนน คลิปเมื่อวานยังไม่ได้เคลียร์!” ชานยอลเง้อไม้บรรทัดในมือขึ้นพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ของตนเข้ากระเป๋ากางเกง

     “แหม จะเคลียร์อะไรล่ะครับ~ แล้วนี่จะเอาไม้บรรทัดมาวัดใจพี่เหรอครับน้อง” อีกคนเล่นหน้าเล่นตาก่อนจะแย่งไม้บรรทัดมาจากมืออีกคน

     “ไอ้...” 

     “หล่อ แฟน ยอล”

     “หล่อตาย...” 

ฟอด~

“-///////-”

“เขินแล้วน่ารัก เขินบ่อยๆนะครับ :P”

“เอาเวลาไปหาคนที่ถูกใจเถอะ ไอ้บ้าาาาาา”

     “ไอ้คริส ไปกินข้าวววววววววววววว” อยู่ๆก็มีเสียงหวานตะโกนมาจากทิศไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือช่วยชีวิตคนหน้าแดงเอาไว้ได้พอดี 

     “หึ” คริสยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปกับเพื่อนหน้าสวย ทิ้งให้อีกคนยืนเขินม้วนอยู่อย่างนั้น

     ชานยอลยืนค้างอยู่ประมาณ5นาที ก่อนที่มือบางหยิบเศษกระดาษที่ถูกยัดไว้ในกระเป๋าเสื้อ (ตอนไหนก็ไม่รู้) ออกมาเปิดอ่าน

“เมื่อไหร่จะใจอ่อนยอมมาเป็นแฟนพี่สักทีครับคนสวย”

“....ไอ้กรรมการนักเรียนเงิงบาน -/-”

TBC.

© Tenpoints!