『Whisper of LOVE • Short Fanfiction』

ลำดับตอนที่ #29 : ▲ [D.Gray man] White & Dark lord (Tyki x Allen) - Part 8 🚨NC🚨

*คำเตือน มีคำบรรยายถึงกิจกรรมทางเพศ ไม่เหมาะสมสำหรับผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปีค่ะ*

แนะนำกดเล่นเพลงเพื่ออรรถรสได้นะคะ :)

การกระทำดังกล่าวทำให้ทีกี้รู้สึกประหลาดใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สีหน้าอึดอัดบ่งบอกได้ดีว่าคนตรงหน้ากำลังร้อนอย่างที่ปากว่า นิ้วเรียววุ่นวายอยู่กับการปลดพันธนาการเสื้อคลุมที่แสนเทอะทะออก เพียงชั่วครู่มันก็ตกลงไปกองอยู่ที่พื้น ปรากฏเพียงร่างผอมบางในชุดออกงานสีขาวทั้งตัว

ภาพนั้นโดดเด่นท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน แรงดึงดูดบางอย่างส่งให้มือหนาคว้าเด็กหนุ่มเข้ามาใกล้และประกบริมฝีปากอย่างไม่รอช้า ท้ายทอยของคนตัวเล็กถูกล็อกไว้ให้ไม่อาจต่อต้าน สัมผัสนั้นร้อนรุ่มราวกับจะสูบเอาพลังชีวิตออกไปทั้งหมด

อเลนรู้สึกหายใจลำบากจนต้องอ้าปากเพื่อกอบโกยอากาศ อีกฝ่ายฉวยโอกาสแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก สติที่มีน้อยอยู่แล้วยิ่งเลือนลาง กายที่เคยร้อนระอุเพิ่มอุณหภูมิสูงขึ้นราวกับจะละลายหายไป มือบางปัดป่ายหาที่ยึดเกาะกับแผ่นอกของคนตรงหน้า ทีกี้เองก็เลื่อนมือมาโอบรอบเอวคอดกิ่วเพื่อพยุงไม่ให้ร่างที่อ่อนปวกเปียกล้มลงไป ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวลิ้นของใครอีกคนที่ไม่ประสีประสาราวกับหิวโหยนักหนา

ริมฝีปากบางโดนครอบครองอย่างนั้นอยู่พักใหญ่จนคนตัวสูงกว่ายอมถอนใบหน้าออก เด็กหนุ่มทำได้เพียงหอบอย่างหมดแรงพิงอกกว้างไว้พร้อมมือเรียวที่สั่นระริก หยาดน้ำใสไหลออกจากหางตาทั้งสองข้างเป็นสาย

เสียงของความต้องการที่กำลังเปล่งปะทุร้องบอกว่าอยากได้มากกว่านี้ อเลนไม่เข้าใจว่าในตอนนี้เขากำลังเป็นอะไรไป ยามที่กายของคนทั้งคู่สัมผัสกัน ราวกับมีแรงดึงดูดมหาศาลจนไม่อยากผละออกไปไหน กลิ่นกายของอีกฝ่ายที่อบอวลทำให้เขามึนหัว

ทั้งหมดนั่นเป็นเพราะแอลกอฮอล์รสชาติขมปร่าที่ทำให้สัญชาตญาณอยู่เหนือสามัญสำนึก เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมตามไรผม ความรู้สึกร้อนตั้งแต่เมื่อครู่แผดเผาจนต้องเผลอขยำอกเสื้อของตนแน่น

ผู้นำตระกูลโนอาขมวดคิ้วเข้าหากันเหมือนอารมณ์เสีย เขามองหน้าคนตัวเล็กที่ขึ้นสีแดงระเรื่อไปจนถึงใบหู ดวงตาคู่สวยฉ่ำวาวไปด้วยน้ำตา มันช่างเป็นภาพที่อันตรายต่อหัวใจเหลือเกิน

เพราะเด็กตรงหน้าเป็นโซลเมท แรงดึงดูดอันน่าประหลาดนี่ถึงได้รุนแรงนัก กลิ่นหวานละมุนจากอีกฝ่ายที่เขาชื่นชอบคละคลุ้งไปทั่วพื้นที่จนกลัวว่าจะควบคุมสติของตัวเองไม่ได้

ใบหน้ามนช้อนขึ้นสบตาชายตรงหน้า ดวงตาสีทองของฝ่ายตรงข้ามสวยเหลือเกินในเวลานี้

“อือ… ผมร้อนครับ ถ้าเป็นคุณ… ถ้าเป็นคุณมันจะไม่เป็นอะไร”

มือหนาของลอร์ดทีกี้บีบเข้าที่ไหล่บางไม่เบานักราวกับกำลังชั่งใจ ใบหน้าหล่อขบกรามอย่างอดกลั้น มองหน้าคนไร้สติพร้อมหัวคิ้วที่ย่นเข้าหากัน แอลกอฮอล์สามารถเปลี่ยนคนๆ หนึ่งได้มากเพียงนี้เลยหรือ

“เธอกำลังพูดอะไรออกมารู้หรือเปล่าหนุ่มน้อย”

“ผ..ผมไม่รู้ แต่มันทรมานครับ” เสียงหวานงึมงำในลำคอระคนกับหอบหายใจ

ความรู้สึกทรมานอัดแน่นที่กลางลำตัว กายบอบบางสั่นเทิ้ม ความต้องการที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกถูกปลดปล่อยออกมาทีละน้อย ยิ่งหอบหายใจเท่าไร กลิ่นของอีกฝ่ายก็ยิ่งคละคลุ้งเข้ามาในหัวจนไม่อาจครองสติเอาไว้ได้ ยิ่งสัมผัสโดนกายของอีกฝ่าย ความรู้สึกเหมือนไฟช็อตก็เข้ามาเล่นงานไม่หยุดหย่อน อเลนคลายริบบิ้นบริเวณคอเสื้อของตนออกหวังระบายความร้อนนี้ออกไป

เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ในโลกแห่งนี้ที่เขาไม่มีความกล้าพอจะไว้ใจใคร กลับมีคนตรงหน้าที่ทำให้รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่เจอสถานการณ์น่ากลัว ในเวลานี้เจ้าของดวงตาสีขี้เถ้าตัดสินใจไปอย่างยั้งคิดว่าคนๆ นี้จะช่วยเขาได้เหมือนทุกครั้ง

“ถ้า…เป็นคุณ แฮ่ก… ต้องช่วยผมได้แน่ครับ”

ความอดทนของคนฟังพลันขาดผึง ปลายเท้าทั้งคู่ของคนเมาลอยขึ้นจากพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทัศนียภาพรอบข้างพลันเปลี่ยนไป ทั้งร่างโดนโยนลงไปกับฟูกนิ่มๆ ที่เขาจำได้ดีว่านั่นเป็นเตียงนอนของตนเอง

แพขนตาหนาของคนตัวเล็กกระพริบเข้าหากันด้วยความงุนงง ไม่นานความรู้สึกเย็นวาบก็ฉาบไปทั้งหน้าขา เมื่อกางเกงขายาวที่เคยสวมใส่ถูกปลดทิ้งและโยนออกไปอย่างไม่ใยดี

เพียงดึงปราการด่านสุดท้ายออก ส่วนกลางที่อึดอัดก็ตั้งชันขึ้นต้านแรงโน้มถ่วง เพราะฤทธิ์ของเครื่องดื่มนั่นอาจจะรุนแรงเกินไปสำหรับมนุษย์ เด็กหนุ่มคงจะอดทนอยู่ภายใต้ผ้าคลุมในงานเลี้ยงมาตลอดเป็นแน่

ทันทีที่ฝ่ามืออุ่นกอบกุมเข้ามา ทั้งร่างบางก็สะดุ้งขึ้นตอบสนอง เขารีบคว้าแขนแกร่งของอีกฝ่ายที่ทาบอยู่บนหน้าท้อง แต่ก็ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะดันออกไป

“ค..คุณกำลังทำอะไรครับ” ใบหน้าหวานเคลือบไปดวยสีแดงจัด แม้จะไม่มีประสบการณ์แต่อเลนก็รู้ดีว่าสิ่งที่ทีกี้กำลังทำมันไม่ใช่วิธีช่วยแบบปกติ

ริมฝีปากได้รูประบายยิ้มขำ… ตัวเองมาขอให้ช่วยเองแท้ๆ

“ฉันกำลังจะทำให้เธอหายทรมานอยู่นี่ไง”

“ทำแบบนี้… อื้อ แล้วจะหายใช่ไหม” เจ้าของผิวสีขาวจัดสั่นระริกราวกับกระต่ายตัวน้อยๆ ดูทำหน้าเข้าสิ… แววตาที่ฉ่ำเยิ้มนั้นราวกับจะสะกิดให้สัญชาตญาณบางอย่างของคนมองลุกโชนได้ในเวลาอันสั้น

เสียงอื้ออึงในลำคอตอบรับเมื่อมือหนาเริ่มสาวขึ้นลงเป็นจังหวะ อเลนเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นราวกลับกลัวจะเผลอส่งเสียงประหลาดออกมา ส่งให้ทีกี้ที่คงรอยยิ้มไว้อยู่โน้มตัวลงไปจูบซับน้ำตาและกระซิบที่ข้างหูอย่างแผ่วเบา พวงแก้มใสของเด็กผมขาวคนนี้ก็พลันขึ้นสีแดงจัด

“ไม่ต้องกลั้นเสียงหรอกนะ …ไม่มีใครได้ยินหรอก” เสียงทุ้มต่ำที่แหบพร่าตอนสุดท้ายทำให้อเลนแทบเป็นบ้า ความรู้สึกร้อนแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่างโดยเฉพาะบริเวณที่ชายคนนี้สัมผัส

ทีกี้เลื่อนริมฝีปากมาประกบกับคนตรงหน้าในจังหวะที่เผยอออกเบาๆ ขณะเร่งจังหวะ ลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวกันอย่างลุ่มลึกต่างจากกายบอบบางที่กำลังบิดเร้าด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด กลิ่นของอเลน วอล์คเกอร์ที่ติดอยู่บนที่นอนและกำลังคละคลุ้งในอากาศทำให้คนยังมีสติแทบคลั่ง ได้แต่บอกตัวเองว่าเด็กตรงหน้ายังเตรียมร่างกายไม่พร้อม

“อื้อ…!” ข้อมือเล็กพยายามดันไหล่กว้างออกเมื่อสัมผัสใหม่มาจ่ออยู่ที่ทางเข้าด้านหลัง อเลนมองเห็นว่านั่นเป็นนิ้วมือของอีกฝ่ายที่กำลังสอดเข้ามาพร้อมกันสองนิ้ว ความรู้สึกเจ็บทำให้น้ำตาไหลออกจากดวงตาคู่สวยเป็นทาง

ทีกี้ยังไม่ปล่อยให้ปากนุ่มนิ่มเป็นอิสระ ลิ้นร้อนยังคงตวัดเกี่ยวราวกับผูกติดกันเอาไว้ คนน้องยังไม่ละความพยายามที่จะเอามือดันเจ้าของแขนแกร่งออก แต่ข้อมือข้างนั้นก็ถูกกดไว้กับเตียงเสียก่อน

กระต่ายน้อยตัวสั่นเทิ้ม เสียงครางในลำคอดังออกมายามที่นิ้วยาวพยายามจะควานหาอะไรบางอย่าง แม้สติที่มีจะเลือนรางแต่เขาก็รีบเบนหน้าไปด้านข้างจนหลุดออกจากพันธนาการริมฝีปากได้ ของเหลวใสไหลออกมาจนถึงปลายคางอย่างน่าอาย

“อะ อื้อ ทะ…ทำอะไรครับ! ตรงนั้นมันสกปรก อ๊ะ…” แต่คนใจร้ายกลับเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกจนทั้งร่างกระตุกเกร็ง

“อ๊ะ เจ็บ… ผมเจ็บครับ”

ช่องทางที่เคยเหือดแห้งกำลังตอดรัดสิ่งแปลกปลอมด้วยจังหวะรัวเร็ว น้ำตาของคนถูกกระทำไหลออกมาเป็นทาง ทั้งที่รู้สึกเจ็บแต่ลมหายใจกลับหอบถี่มากขึ้นราวกับจะขาดใจ ทีกี้ระบายยิ้มร้ายยามเห็นสีหน้าทรมานของอีกฝ่าย

“ถ้าไม่ทำแบบนี้ฉันก็ช่วยเธอไม่ได้หรอกนะ”

ยิ่งนิ้วของเขาผลุดเข้าออกมากเท่าไรก็ยิ่งทรมาน ความรู้สึกอัดแน่นของแกนกลางราวกับกำลังจะปะทุในไม่ช้า อเลนกัดริมฝีปากล่างตัวเองจนห้อเลือด ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่มือถูกปล่อยให้เป็นอิสระ และกระดุมเสื้อก็ถูกปลดออกจนเหลือเพียงแผ่นอกเปลือยเปล่า

ลิ้นสากของคนตัวโตไล้ไปตามผิวเนียนละเอียด ยอดอกสีชมพูสวยกำลังชูชันราวกับต้อนรับให้ผู้มองเข้าไปครอบครอง ลมหายใจที่หอบถี่ของร่างบางทำให้รู้ว่าอีกไม่นานคงถึงจุดหมายแล้ว

“อ๊ะ… ตรงนั้นมันไม่ได้นะครับ! อื้อ ผมจะ… ผมจะ อื้อออ!”

ทีกี้เค้นหัวเราะเมื่อทั้งร่างบิดเร้ามากกว่าเดิมเมื่อเขากดย้ำไปยังจุดๆ หนึ่งของช่องทางด้านหลัง กายบอบบางกระตุกเกร็งเป็นจังหวะเมื่ออารมณ์พุ่งพล่านจนถึงขีดสุด ของเหลวสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสาย เลอะหน้าท้องขาวเนียนเพียงเพราะการสัมผัสไม่กี่ครั้ง

สติขาวโพลนไปหมด เขานอนหอบหายใจอย่างหมดท่า เรี่ยวแรงโดนสูบออกไปจนหมด ริมฝีปากของผู้นำตระกูลครอบครองยอดอกสีหวานแบบไม่ทันตั้งตัวจนเจ้าตัวหลุดเสียงครางออกมาอีกครั้ง ทั้งดูดและขบเม้มมันราวกับต้องการทำลายให้พังเสียตรงนั้น กายบางแอ่นรับความรู้สึกวาบหวามอย่างไม่รู้ตัว สติสัมปชัญญะดิ่งลงสู่ศูนย์เพราะถูกคนตรงหน้าควบคุมไว้โดยหมดสิ้น

พลันทั้งร่างก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อช่องทางที่เคยมีนิ้วมือถูกแทนที่ด้วยแรงดุนจากบางสิ่งที่กำลังแข็งเกร็งและเต้นเร้าตามจังหวะชีพจร ดวงตาที่พร่ามัวของอเลนหลุบลงมองทั้งความตกใจ พบว่าอีกฝ่ายกำลังแทรกแก่นกายของตนเข้ามาอย่างเชื่องช้า

“อึก… เจ็บ ไม่เอาครับ! มันเข้ามาไม่ได้หรอก! ผมเจ็บ…” มือบอบบางพยายามดันหน้าท้องกำยำของอีกฝ่ายออกไป แต่คนตัวโตก็ยังพยายามฝืนใส่ความใหญ่โตนั้นเข้ามา

อันตั้งใหญ่ขนาดนั้นมันจะเอาเข้ามาได้ยังไง เขารู้สึกเหมือนจะตายได้เลย…

ทีกี้พ่นเสียงขึ้นจมูกเมื่อช่องทางด้านในตอดรัดส่วนหัวที่ใส่เข้าไปได้แล้วอย่างรุนแรงราวกับกำลังโหยหาให้กายของเขาให้เข้าไปนักหนา ใบหน้าคมคายก้มลงจูบแก้มใสอย่างแผ่วเบา ก่อนเลื่อนไปขบเม้มที่ใบหูที่เจือไปด้วยสีแดง

“ไม่ต้องเกร็ง มันจะไม่เป็นอะไรหรอกนะหนุ่มน้อย …เธอเชื่อฉันสิ” เสียงแหบพร่าของอีกฝ่ายกระซิบให้กำลังใจ น่าแปลกที่มันทำให้ผ่อนคลายขึ้นได้อย่างน่าประหลาด

และกว่าจะรู้ตัวความรู้สึกทั้งหมดก็ถูกแทนที่ด้วยความจุกเมื่อชายตรงหน้าใส่ความใหญ่โตเข้ามารวดเดียวจนเสียงร้องไม่ออกมาด้วย กลายเป็นหยาดน้ำตาที่ไหลพรากจากดวงตาคู่สวยแทน

“ไม่เป็นไรหรอกนะ… ไม่เป็นไร”

เสียงทุ้มน่าฟังปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน แต่การกระทำไม่เป็นแบบนั้นเลยสักนิด อเลนรู้สึกเจ็บเหมือนกับช่องทางเพียงหนึ่งเดียวของเขาจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ฮื่อ…เจ็บ อย่าขยับนะครับ”

ประโยคห้ามปรามนั้นราวกับกำลังเร่งเร้า ทีกี้ยกยิ้มก่อนจูบซับน้ำตาให้คนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา เขาค่อยๆ เคลื่อนสะโพกสอบอย่างเชื่องช้า ความเจ็บปนกับความรู้สึกวาบหวามไปทั่วท้องน้อยเข้าโจมตีร่างตรงหน้า

นิ้วเรียวทั้งห้าเผลอกำแขนแกร่งของเจ้าของเรือนผมสีดำแน่น เพราะเด็กหนุ่มมักจะกลัวกับสิ่งที่ไม่รู้จักอยู่เสมอ เปลือกตาบางทั้งสองข้างจึงได้ปิดแน่นสนิทราวกับไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

“อ๊ะ… อื้อ! ไม่เอาแล้ว อ๊ะ …อื้มมม” แต่การทำแบบนั้นยิ่งทำให้ช่องทางสีสวยตอดรัดแน่นกว่าเดิมจนผู้คุมจังหวะต้องขบกรามแน่น เขาปิดปากคนขี้กลัวด้วยปากตัวเองอย่างแผ่วเบา เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นเป็นจังหวะรัวเร็วอย่างน่าอาย

กายบางบิดเร้าอย่างไม่อาจทานอารมณ์สุขสมที่เข้าครองสติ ยิ่งถดหนีความอึดอัดที่ถาโถมมากเท่าใด มือหนาก็รั้งสะโพกกลมกลับเข้ามาเพื่อไม่ให้แก่นกายของตนหลุดจากช่องทางที่กำลังบีบรัดมากขึ้นเท่านั้น

เจ้าของเสียงทุ้มครางต่ำ ไม่นานนักของเหลวสีขุ่นก็พุ่งออกจากร่างของอเลนเป็นครั้งที่สอง ในขณะที่แผ่นอกขาวเนียนกำลังกระตุกเกร็ง ทีกี้ไม่ปล่อยเวลาให้เด็กหนุ่มได้หอบหายใจ เขาสับสะโพกเร็วกว่าเดิมจนคนใต้ร่างหายใจแทบไม่ทัน ยามสิ่งนั้นลากผ่านจุดกระสันที่นิ้วยาวเคยกดย้ำ ก็ยิ่งทำให้สติพลุ่งพล่าน ไหล่บางบิดเร้าราวกับปลาตัวน้อยๆ ที่โดนโยนขึ้นมาบนบก

อเลนนึกสับสนอยู่ในใจว่าทำไมตัวเองจึงไม่ปฏิเสธชายคนนี้เลย ร่างกายมันตอบรับอัตโนมัติเหมือนโหยหามาเนิ่นนาน เขาชอบกลิ่นของอีกฝ่ายที่คละคลุ้ง แม้จะทำให้เวียนหัวแต่กลับชวนให้รู้สึกหลงไหลอย่างบอกไม่ถูก

ทีกี้เลื่อนใบหน้าลงมาตามลำคอ ไหล่ลาด และเนินอกของอีกฝ่าย อดไม่ได้ที่จะขบเม้มประทับรอยสีกุหลาบบนผิวขาวเพื่อระบายความรู้สึกอัดอั้น กลิ่นของอเลนทำให้เขาเวียนหัวและหน้ามืดตามัวไม่ต่างกัน

มือหนาจับคนตรงหน้าพลิกตัวอย่างกะทันหัน แทรกกายที่เคยดึงออกไปแล้วกลับเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วจนคนด้านล่างกระตุกเกร็ง

แผ่นหลังขาวเนียนปรากฏเด่นชัดอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากอุ่นค่อยๆ บรรจงประทับตราสีชมพูลงไปอย่างเชื่องช้า ความหอมหวานทำให้เขาครองสติแทบไม่ไหว ช่องทางนั้นบีบรัดราวกับจะฉีกแก่นกายให้ขาดเป็นท่อนๆ

คนใจร้ายเร่งการเสือกไสให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ลมหายใจของคนทั้งคู่หอบถี่ตามจังหวะที่แสนเร่งรีบ กายแกร่งทรุดตัวลงเอาคางวางกับไหล่ขาวของคนตัวเล็ก เสียงหวานที่ครางกระเส่ายิ่งทำให้ความคิดหลุดลอยไปไกล ดวงตาสีทองทอดมองท้ายทอยของอีกฝ่ายที่น่ากัดจนยากจะห้ามใจ

เสียงหวานที่เปล่งออกมาแหบพร่าราวกับจะขาดใจ ไม่นานนักทั้งร่างกำยำและบอบบางก็กระตุกเกร็งเป็นจังหวะเดียวกัน พร้อมกับชุดฟันเรียงสวยที่กัดลงบนไหล่ลาดอย่างเต็มแรง ความอุ่นร้อนฉาบไปทั่วหน้าท้องและช่องทางด้านหลังจนอเลนทำได้เพียงจิกเล็บเข้ากับแขนของคนร่างโตจนเกิดบาดแผล

ชายจากโนอาขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นด้วยรู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อครู่เกือบจะเผลอกัดหลังคอของเด็กคนนี้ไปเสียแล้ว โชคยังดีที่วินาทีนั้นตัดสินใจเลื่อนใบหน้ามาไว้ที่ไหล่เสียก่อน หากทำเช่นนั้นไปก็เหมือนบังคับให้อีกฝ่ายสร้างพันธสัญญาโซลเมทโดยที่ไม่ได้เอ่ยปากขอ

อเลนในตอนนี้สติเลือนรางเกินกว่าจะประมวลผลเรื่องราวทุกอย่างได้ เขาปล่อยให้ความปรารถนาเข้าครอบงำจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด รู้ตัวอีกทีภาพตรงหน้าก็ตัดไปเหลือเพียงความมืดมิดเท่านั้น

          

โยกมาลงในเด็กดีแล้วค่ะ โอ๊ยตาย ทำไมฉันเขินแบบนี้นะ;-;

เนื้อหาไม่ยาวมากแต่เป็นตอนบาป 100%ค่ะ

แล้วพบกันพาร์ทหน้าค่ะ

SNAP