คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 27
บทที่ 27
ระรอน้อยลืมามา้วยวามัวเีย ยามที่เ้าอห้อยับร่าายเพื่อเรียมลุึ้นนั่
ร่านาเล็ระโลไปนอนหมอบบนหมอน พลาอ้าปาหาวนอนหลับอีรั้
มันั้ใูับพลัเียนำนวนมา ำเป็น้อปรับพลัเ้าสู่ร่าายึ่วเหาหาวนอนเป็นพิเศษ
มือแร่้อนร่านาเล็ พาไปนั่ยัโ๊ะอาหาร
วาลมโ้อนมอสบวามเ้ม ยามที่ายหนุ่มยื่นผลไม้ที่หั่นไว้แล้วมอบให้
อุ้มือนาเล็ับผลไม้เนื้อาวนวลใส่ปาอย่าเอร็อร่อย ยิ้มหวานให้ายหนุ่มที่ัีบอาหารรับประทานพร้อมัน
วามุมออาัปิริยาระรอน้อยลอเวลา ป้อนผลไม้ิ้น่อไปทันที ยามที่แ้มยุ้ยเี้ยวผลไม้นหมิ้น
ระรอน้อยใ้อุ้มือับ้อมือแร่ พลาส่ายหน้าุ๊ิ๊ ่อนับที่พุน้อยๆ ยื่นออมา
“หึๆ เ้ายัไม่อ้วน ินไ้อีเยอะ”
เ้าัวเล็เือบะพยัหน้ารับ แ่มันำไ้ว่าระบบเยบ่นเรื่อที่มันอ้วนึ้น
วาลมโ้อนมอสบพ่อรูปหล่อ ลัเลเล็น้อย่อนะยอมรับผลไม้ไปิน่อนท้ออื
มันอยาโทษอีฝ่ายที่เอาแ่ประเนอินให้มัน ยามนึถึภาริที่้อระทำ นิ้วนาเล็ี้ไปทาหน้า่า
“เ้าะไปแล้วเหรอ”
ระรอน้อยผศีรษะไปมาเพื่อยืนยันำอบ
“้าะให้นิามไปูบ้านอเ้า อย่าลืมำสัาล่ะ”
ใบหน้านาเล็เ็มไป้วยเส้นนผึ้นลอีรั้ ราวนี้มันวัมือให้ายหนุ่มโน้มไปหน้าไปหามัน
ยามที่ไออุ่นร้อนรผ่านใบหน้า อุ้มือน้อยประอาไ้รูป ่อนะยืัวนปลายมูแะันแผ่วเบาพลาเอ่ยำสัา
“ี๊ๆ”
“เอาล่ะไปไ้ ้าะให้นิามเ้าไป้วย”
ร่าเล็ระโออไปทาหน้า่า เสียผิวปาัยาวส่สัา
เียนระรอน้อยเห็นายุำสอนใ้วิาัวเบาระโิามอยู่ห่าๆ
มันระโ้ามิ่ไม้ไปมา เพียไม่นาน็ถึวนเสนาบีลาโหม
วาลมโหันไปมอเหล่าายุำที่หยุยืนรอนอวน มันระโ้ามำแพไปยัเรือนพัอนเอ
ระบบรีร้ออย่าีใ “โฮส์ลับมาไ้เสียที หายไปนานเลยนะราวนี้ สรุปไ้ยาถอนพิษไหม”
“ไ้ิ ระับนี้แล้ว ้า้อรีบนำยาไปรัษาท่านพ่อ เ้าไปับ้าอนนี้เลย”
“ล” ระบบในร่าเ็สาวอุ้มระรอน้อยเินไปยัเรือนพัอบิา
ลิ่นยาสมุนไพรอบอวลเพียแ่เปิประูเ้าไป้านใน
น่าเสียายที่มีเพียยาะลอารแพร่ระายพิษร้าย อาารป่วยไ้ที่เิึ้นทวีวามรุนแรามาลเวลา
“้ามาเยี่ยมท่านพ่อ อเวลาเป็นส่วนัว้วย” เ็สาวเินเ้าไปในห้อที่มีฮูหยินนั่เฝ้าพร้อมบ่าวรับใ้
“เ้าเอาสัว์หน้านมาทำไม” ฮูหยินูเินแหวใส่
“้าเอามาอวท่านพ่อ แม้อนนี้ท่านะไม่ไ้สิ แ่้าเื่อว่าเาะ้อไ้ยินเสียพวเรา มันอาบน้ำสะอาแล้ว อย่าไ้ัวล ้าอเวลาไม่นาน”
ฮูหยินแสอาารระฟัระเฟีย่อนยอมเินออไปพร้อมบ่าวนสนิท
เ็สาวเอ่ยับเียนระรอน้อย “โฮส์แน่ในะว่ายาที่เอามาไ้ผล”
“แน่นอนิ”
ร่านาเล็ระโไปยืนบนหมอน ้อมอายลานที่นอนหลับไม่ไ้สิ ผิวหน้าหมอล้ำ ริมฝีปาี มีอาารหอบหายใไม่หยุ ล้ายนนอนฝันร้ายไม่ยอมื่น
อุ้มือนาเล็ปรายาลูลอนนานิ้ว้อย “่วย้าป้อนยา้วย”
“เมล็ให่นานี้ ลืนเ้าไปิอายไหม”
“ไม่มีทา มันละลายในปาทันที เ้ารีบ้าปาให้ไว อีเี๋ยวฮูหยินะเ้ามาแล้ว”
“ล” มือเรียวับ้อนาบิาึ้น ่อนะใ้นิ้วับฟันบนและล่าออห่าัน นเิ่อพอีำ
ระรอน้อยระโไปยืนบนไหปลาร้าอนป่วย ่อนะหย่อนยาลูลอนลไป เพียไม่นานยาละลาย
ระบบและเียนระรอ่าลุ้นระทึ ้อสัเอาารนป่วยแบบาไม่ะพริบ
เพียไม่นานสีหน้าผู้ป่วยเริ่มีึ้น ระบบทาเินหายใเริ่มลับมาเป็นปิ เาไอสำลัออมาเป็นเลือสีำ
เปลือาบาเบาเปิึ้น้าๆ นป่วยพยายามปรับสายา่อนะมอเห็นลูสาวนโปรแวะมาเยี่ยมูอาาร
“อิ…อิ”
“ใ่เ้า่ะ ลูแวะมาเยี่ยม”
ายลานหันไปมอุสีาวที่อยู่เบื้อหน้าอย่ามึน “นี่…ระรอเหรอ”
“สัว์เลี้ยอลูเอ เอ่อ…ท่านพ่อฟื้นแล้ว ้าะให้นรีบไปแ้หมอหลวมาูอาาร”
ระบบรีบหาโอาสเผ่นออาห้อ มันไมุ่้นเยเหมือนโฮส์ที่ประบเ้าบ้านเ่มา ลัวะแสพิรุธให้เห็น
“อ๊ะ” เสียหวานอุทานยามเือบเินนแม่เลี้ย
น้ำเสียหวานเอ่ยำหนิ “ระวัหน่อยิ”
ระบบในร่าเ็สาวมุ่ยหน้าเล็น้อย่อนเอ่ย “เอ่อ…ท่านพ่อฟื้นแล้ว ามหมอมาูอาารีไหม”
“หา!!! ท่านพี่ฟื้นแล้วเหรอ” ฮูหยินรีบวิ่เ้าไปในห้อ
เ็สาวึหันไปออำสั่สาวใ้ “เ้าไปามท่านหมอมาูอาารท่านพ่อ้วย ะไ้รัษาถู้อ”
“เ้า่ะ” สาวใ้นสนิทอมารารีบออไปัาร
ระรอน้อยแย้มยิ้มว้ายามที่ทำภาริสำเร็ เหลือแ่รอูอาาร่ออีระยะ
“อนนี้ท่านพ่อีึ้นแล้ว เหลือแ่สำลัเอาพิษออให้หม ทุอย่า็ีึ้น ้าหวัว่าหมอหลวะไม่่ายยาผินทำให้อาารแย่ล”
ระบบาลุวาว “ั้นโฮส์วรอยูู่อาารอย่าใล้ิ ห้ามหนีเที่ยวไปไหน่วนี้”
เียนระรอน้อยหรี่าอย่ารุ่นิ มันนึถึำสัาที่ให้ับพ่อรูปหล่อ แ่เรื่อทานี้็สำัเ่นัน “็ไ้”
เ็สาวอยารีร้อ้วยวามีใ “ถ้าอย่านั้นพวเราสลับร่าันีไหม”
“ไม่เอา ้าี้เีย ทาสอิ…ทำหน้าที่่อไปนะ ้าฝาวามหวัไว้ที่เ้าแล้ว”
“ไม่อยารับฝา โฮส์เปลี่ยนใเถอะนะ”
ระรอน้อยระโึ้น้นไม้หนี “อย่าพูมา เี๋ยว้าะเปลี่ยนใ ไม่อยู่่อนะ”
“โอเ ผมไม่พูแล้ว” ระบบอบ้วยวามเศร้าึม
ความคิดเห็น