คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : 5 จูบ...มีฤทธิ์สะกิดหัวใจ 1/7
การเรียนพิเศษของธริษตรีไม่ได้ใช้ห้องนั่งเล่นเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
วันนี้ด้านนอกไม่มีแดดและมีลมพัดเย็นสบาย
หญิงสาวจึงชวนมานิลานั่งติวหนังสือตรงศาลาไม้ระแนงขนาดกลางริมบึงน้ำหน้าบ้านแทน
“น้องบรีสคะ” มานิลาเรียกชื่อ
ก่อนสะกิดแขนคนที่ฟุบหลับทับชีตเรียนรวมถึงปากกาหลากสีที่วางเกลื่อนอยู่บนโต๊ะ
เธอเข้าห้องน้ำครู่เดียว ออกมาก็เจอธริษตรีในสภาพนี้เสียแล้ว
“ขา...” หญิงสาวเงยหน้าขึ้น
ดวงตายังเยิ้มจากอาการง่วงงุนแต่พอเห็นว่าใครเป็นคนเรียกก็ยิ้มแหย ๆ
แล้วกุลีกุจอหยิบปากกามาขีด ๆ เขียน ๆ บนกระดาษทันที
คนมองยิ้มหัวกับภาพที่เห็น
แล้วเดินมานั่งบนเก้าอี้ตัวยาวฝั่งตรงข้าม
“ขอโทษทีค่ะพี่มะลิ
ลมเย็นสบายบรีสเลยเผลองีบ”
“งีบ ?”
“แหะ ๆ เรียกว่าหลับเลยก็ได้ค่ะ”
“ไหวไหมคะ วันนี้พี่สอนยากเกินไปหรือเปล่า”
หรือแบบฝึกหัดที่เธอให้จะหินเกินไปจนธริษตรีเบื่อ “วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ
แต่น้องบรีสต้องทำแบบฝึกหัดส่งพี่พรุ่งนี้ด้วยนะคะ”
“เออใช่”
คนที่อยู่ในอาการง่วงเบิกตาโพลงฉับพลัน เธอลืมเรื่องสำคัญไปได้อย่างไรกัน
“บรีสจะให้หลานมาเรียนด้วยได้ไหมคะพี่มะลิ หลานสาวบรีสน่ารักค่ะ ไม่ดื้อ ไม่ซน”
“หลานหรือคะ กี่ขวบคะ” แม้เคยสอนดนตรีให้เด็กเล็ก
ๆ มาก่อน เป็นต้นว่าสอนน้องขวัญลูกสาวคุณเสกข์เจ้าของร้านอาหารกลางสวน
แต่สำหรับการสอนวิชาการแล้ว
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะสอนหลานที่ธริษตรีบอกได้หรือเปล่า
“สิบห้าค่ะ”
“สิบห้าหรือห้านะคะ”
มานิลาทวนคำที่คิดว่าตัวเองอาจฟังผิดไป
“สิบห้าค่ะพี่มะลิ”
คนมีศักดิ์เป็นน้าของชรัมพรหลุดหัวเราะพรืด เวลาเธอบอกเรื่องนี้กับใคร
ร้อยทั้งร้อยก็ไม่เชื่อว่าเธอจะมีหลานสาวโตขนาดนี้ “บรีสเป็นลูกหลงของแม่ค่ะ
หลานก็เลยโตทันบรีสแล้ว”
“พี่นึกว่าจะเป็นเด็กเล็ก ๆ เสียอีกค่ะ”
“ว่าแต่ พี่มะลิตกลงหรือเปล่าคะ”
ธริษตรีรอคอยคำตอบอย่างมีความหวัง
“ค่ะ พี่ตกลง”
สอนภาษาอังกฤษเด็กเพิ่มมาอีกสักคนคงไม่ยากอะไร
“เย้ ! ขอบคุณมากนะคะพี่มะลิ”
สองแขนเรียวชูขึ้นสูงยืนยันได้ดีถึงความดีใจ ก่อนลดมือลงแล้วกุมมือติวเตอร์สาว
“ส่วนเรื่องค่าตอบแทน...”
“ไม่เป็นไรค่ะ
ยังไงพี่ก็สอนให้น้องบรีสอยู่แล้ว”
เงินค่าสอนพิเศษที่อาจารย์ตรีทิพย์ให้เธอสูงเกินค่าตอบแทนของติวเตอร์รอบ ๆ
มหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ หากต้องได้เพิ่มอีกเธอก็กระอักกระอ่วนใจที่จะรับไว้
“ไม่เป็นไรไม่ได้ค่ะ มีนักเรียนเพิ่มมา
พี่มะลิก็ต้องได้ค่าตอบแทนเพิ่มสิคะ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่ขอคุยกับอาจารย์ตรีทิพย์เองแล้วกันนะคะ”
เพราะเธอพอจะมองออกว่าถ้าคุยเรื่องนี้กับธริษตรี เรื่องคงไม่จบง่าย ๆ แน่
“แล้วหลานของน้องบรีสจะมาเรียนวันไหนหรือคะ”
“อีกสักสามสี่วันแล้วกันค่ะ พี่มะลิจะได้มีเวลาเตรียมตัวด้วย”
“ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นมาเรียนกันต่อดีกว่าค่ะ
บรีสหายง่วงเป็นปลิดทิ้งแล้วค่ะ”
มานิลาเริ่มเฉลยแบบฝึกหัดที่ธริษตรีทำไปบ้างแล้ว
รวมทั้งอธิบายเทคนิคการทำข้อสอบเพิ่มเติมให้ด้วย
โดยทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ตั้งแต่แรกอยู่ในสายตาของคนซึ่งกลับมาเอาของที่บ้าน
ธตรัฐมองน้องสาวและมานิลาไม่คลาดสายตา
เขาพอจะจับใจความของบทสนทนาได้บ้างตามเสียงคุยที่ลอยมากับสายลม
แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่มานิลาเอาธริษตรีอยู่ ต่างจากครูสอนพิเศษคนอื่น ๆ
ที่มักแอบมาโอดครวญกับเขาอยู่เรื่อยถึงวีรกรรมมากมายของลูกศิษย์ตัวแสบ
รอยยิ้มผุดพรายบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อเห็นน้องสาวตั้งใจเรียนและมานิลาก็ทุ่มเทให้กับหน้าที่ติวเตอร์
แต่ความคิดเช่นนั้นอยู่กับธตรัฐได้ไม่นาน เมื่อทุก ๆ
เหตุการณ์เกี่ยวกับติวเตอร์สาวที่เขาพบเจอแวบเข้ามา
เขาไม่อยากให้น้องผูกพันกับมานิลามากกว่านี้ เพราะหากอะไร ๆ กระจ่างและธริษตรีรู้อย่างที่เขารู้
ยายตัวเล็กจะเสียใจมากขนาดไหน หากช้าไปความเสียใจนี้อาจพ่วงชรัมพรมาอีกคน
เมื่อคืนเขาพูดกับแม่ว่าจะหาครูสอนพิเศษคนใหม่มาสอนแทนมานิลา
โดยยกเรื่องวิทยานิพนธ์ที่หญิงสาวต้องทำขึ้นมาอ้าง
นิสิตปริญญาโทต้องทุ่มเทเวลาให้การเรียนเหนือสิ่งอื่นใด
แต่ความเห็นของเขากลับตกลงไปนอนนิ่งเมื่อผู้เป็นแม่ไม่เห็นด้วย
อีกทั้งยังมีเหตุผลมากมายที่ดีกว่า ในเมื่อพูดกับแม่แล้วไม่ได้ผล
เขาคงต้องพูดกับเจ้าตัวเอง
ความคิดเห็น