คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 25
พูลวิลลาที่หล่อนและเามาพัอยู่มีนาะทัรัและสวยาม แออุ้มร่าบา้าวเินลับมาเพียไม่ี่้าว็ถึห้อพัอัวเอที่ิหาทราย ล้าเท้านสะอาแล้วพาหล่อนเ้าไป้านใน รั้ร่าบาไว้แล้วึหล่อนเ้ามาสู่อ้อมแน ระโบมุมพิ้วยวามหิวระหาย่อเนื่อาเมื่อสัรู่ที่หล่อนเริ่มุไฟเสน่หา
ลลิาทิ้ัวลบนเียว้า ึให้เาามมา่อนะพลิัวลับึ้นมาร่อมเาอยู่้านบนามเิม่อาเมื่อสัรู่่อนที่ริมหาทราย แอสบา ุมมือเรียวบาเอาไว้แน่นราวับะวัใ
“ลิลลี่”
หล่อน่อยๆ ปลเสื้ออเาออนเหลือแ่ร่าายที่เปลือยเปล่า เ่นเียวับอาภร์เพียน้อยิ้นอัวเอ ร่าบาโน้มัวลมาป้อนุมพิร้อนแรให้เา ลิ้นอุ่นๆ แทรมาหาวามหอมหวาน เหมือนื่นาื่นใับวามแปลใหม่ที่ไม่เยพบเห็น แอปล่อยให้หล่อนไ้ทำามใ ในะที่เาแทบะสำลัายไปับวามหวามไหว
ปลายนิ้วเรียวแะไล้ไปามริมสันราม ลมาลูบไล้ที่อ เ่นเียวับุมพิบาเบาแ่ระรัวลบนผิวายอเา หล่อนแะริมฝีปาละไล้มานระทั่ถึแผอว้า หยุพิศมอยออที่อยู่รหน้า
“ไป่อสิ”
เาบอเสียแหบพร่า ยับายให้หล่อนเยมไ้ถนั ปลายาระหวัเี่ยวนแนบิ ะที่หล่อนุมพิปลายยอออเาและใ้เวลาในารเล่นล้ออยู่เป็นนานนเาเือบาใ แอราในลำอ ร่าายอึอัทรมานไปับวามปรารถนา วามแ็แร่พุ่ึ้นมาเบียเสียับหน้าท้ออหิสาวนหล่อนสัมผัสไ้
“ุแอ” หล่อน้มลมอเาที่นอนแผ่หาย วาสีนิลามหรี่ปรือ้วยวามรู้สึที่ทำให้หล่อนเหมือนสูเสียวามเป็นัวเอ ยับสะโพบเบียเสียสีไปับเรือนายที่แ็แร่อเา้วยวาม้อารอเ็อ่อน้อยประสบาร์ เพียแ่ทำามวามเรียร้อในเบื้อลึอิใ
ทรวอูมเหมือนอบัวลอยเ่นอยู่รหน้า ผิวายสล้าามเ่นเียวับยออสีมพู แอยับาย เอื้อมมืออบุมทรวออหล่อนไว้แล้วบีบเล้น้วยวามเพลิเพลิน
ลลิาแอ่นายเบาๆ ให้เาสัมผัสหล่อนไ้ถนัึ้น วาม่านสยิวทวีวามรุนแรมาึ้นเมื่อเายันัวึ้นมาึ่หนึ่แล้วูลืนยออามอย่าูื่มหิวระหาย
แอหอบหายใ วามรู้สึในายมวเ้มึ้นามัหวะ ับารนำพาอหิสาวที่แม้อ่อนประสบาร์แ่็แทบะทำให้เียว้าลุเป็นไฟ
“่อสิ...” เาบอเสียแหบ “อย่าที่ผมเยสอน”
ใบหน้าามพยัรับำอย่าว่า่าย ยับสะโพถูไถับวามเป็นายอเา ให้วามรู้สึร้อนเร่าในาย่อยผ่อนลาย หา็เพียั่วะเมื่อเายับายเบียึ้นมาในวามอ่อนนุ่มนหล่อนเผลอรารว
“อย่าหยุนะะ...”
หล่อนบอ ัริมฝีปานแทบเป็นรอย้ำ รั้นเมื่อเายับเลื่อนไหว้าล หล่อน็ลับเป็นฝ่ายบเบียร่าบาลบนสะโพอเา้วยวามไม่ทันใ ยับโยไปมานเปียื้นพร้อมสำหรับารรอบรอ
แอสูปาเบาๆ เมื่อหล่อนอบุมร่าายส่วนที่แ็แร่อเาไว้ในอุ้มือ ลูบไล้ทัทายับวามแ็ราวับหิน บ่บอว่าเาพร้อมแล้วที่ะ้าวสู่ั้นอน่อไป วาสีนิลามทอโนไป้วยเพลิประายปรารถนา ยามเมื่อ่อยๆ นำพาเาเ้าสู่ร่าายอัวเอ
ายหนุ่มเร็ร่าเม็้วยวามเสียว่านที่แผ่ไปทั่วาย วามรัวนพุ่ึ้นนแทบถึีสุ โยเพาะเมื่อหล่อนรอบรอเาไ้ทั้ัว ร่าบายับให้เหมาะ่อนะหยุหอบหายใ
“ลิลลี่...”
เาเอื้อมมือมาเล้นลึทรวออหิสาว บยี้ไปพร้อมับวามสุที่พุ่ึ้นมาเป็นระลอ เมื่อหล่อนเริ่มปรับัวไ้และยับึ้นลเป็นัหวะ
เสียรวราประสานยามเมื่อหล่อนวบับเา้วยวามเร็วที่มาึ้น ร่าสูระแทรับอย่าร้อนแรส่วามรู้สึให้พุ่ึ้นเป็นระลอ เาโน้มัวึ้นมาฟอนเฟ้นทรวออิ่ม บีบเล้นเป็นัหวะามอารม์ที่หล่อนพาไป ลลิาแหนหน้า แอ่นายให้เารอบรอเ่นเียวับสะโพที่ไม่หยุารเลื่อนไหว แอเร่ัหวะรัวเร็วึ้นถี่ ร่าบายับเร็่อนที่วามสุสมะระเบิพร่าพราว หล่อนหวีเรียื่อเาในะที่ายหนุ่มยัไม่ยอมหยุเพียเท่านั้น ระแทายเ้ามาในัวหล่อนส่วามเสียว่าน้ำๆ นหล่อนร้อไม่เป็นภาษา เาราเสียหนั เมื่อร่าายัวเอเริ่มเรียเร็ับแรเสียสี ยับัวฝาฝัเ้าับวามอ่อนนุ่มที่บีบรันวาม่านเสียวพุ่ึ้นถึีสุ ฝาฝัวามสุไว้ในร่าายอหล่อนหมทุหยหยา
“ุแอ”
เสียหอบหายใประสานเ่นเียวับร่าายที่สั่นระริเมื่อวาม้อารถูปลปล่อยในยแร ร่าบาทิ้ัวลมาอย่าเหนื่อยอ่อนในอ้อมแนแ็แร่อเา อ่อนปวเปียนเา้อระออเอาไว้อย่าอ่อนโยน
“ไหวหรือเปล่า”
หล่อนพยัหน้า ุัวอยู่ในอ้อมอว้า ปล่อยให้เาุมพิเบาๆ บนหน้าผา ไออุ่นาร่าสูทำให้หล่อนรู้สึอบอุ่นและปลอภัย โยเพาะยิ่ในยามที่ร่าายอ่อนแอมาที่สุอย่าในเวลานี้
านาโมนิาเป็นายหาที่สวยาม เาใ้เวลาลอทั้สุสัปาห์อยู่ที่นี่ับหิสาว ้วยวามสุที่เิึ้นในใเียบๆ ารอยู่ใล้ลลิาือวามสบายใ ือวามรัที่บริสุทธิ์ออมาาใอหิสาวที่ยัอ่อนเยาว์่อโล ่อีวิ เา่วยหล่อนให้เหมือนมีีวิใหม่ เา็เป็นราวับพระเ้าอลลิาแล้วนั่นเอ
ความคิดเห็น