คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : CHAPTER 24 คนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี
CHAPTER 24
นแปลหน้าที่รู้ัันี
(ื่ออนืออะไร?...อบ! ือเพลมันเพราะ ไรท์ำลัฟั ฮ๋าๆ)
Sehun part :
หลัาที่แฟนลับและริสฮยอเินเ้าบ้านไปแล้ว ผม็หันลับมาื่มับทุน่อโยที่มีวานั่อยู่้าๆ เมื่อื่มไปไ้สัพัผู้หิัวเล็้าๆผม็เิอาารเมารับ
ผมมอยัยัวเล็อย่ายิ้มๆ่อนะปัผมที่ปรหน้าลมาบนหน้าเธอออไปแล้ว็ระิบถามเธออย่าเป็นห่วทันที “ไหวมั้ย บอแล้วว่าอย่าื่ม ทำไมไม่เื่อันบ้า”
“ไหวเ่....แ่นี้ิ๊บๆน่า......” วาส่ายหัว้วยหน้าาน่ารั
ไหวบ้าอะไรรับ เธอแทบะไม่ลืมาุยับผมอยู่แล้ว ฮ่าๆ
ผมมอ่อนะส่ายหัวหน่ายๆ “ไปๆไปนอนไ้แล้ว เมาไม่รู้เรื่อริๆเลย”
“บอว่าไม่เมาาย........” นัวเล็โวยผม่อนะยแ้วื่ม่อแ่ผม็ึแ้วออมาามือเธอ่อน เธอเลยหันมามอผมวนๆ “เอาแ้วมานี่.....”
“ไม่ให้” ผมบอ่อนะพยุเธอยืนึ้นแล้วหันไปหาทุน “ผมพายัยนี่ไปนอน่อนนะรับทุน”
“เออ ไปเถอะ สภาพน้อัมวันอนายท่าทาะยืนไม่รอแล้ว” เสียเทาบอห้วนๆ
ผมพยัหน้ายิ้มๆ่อนะพยุวาเินเ้าบ้าน แ่แล้วู่ๆยัยนั่น็หยุเิน่อนะหันมามอผม้วยสายาที่แบบนเมามอนปิอ่ะ แ่ว่าผมมอแล้ว....มันเิอารม์อย่าบอไม่ถู(>//<)
“เฮุนนนอ่า........” เธอเรียื่อผม “นายมอหน้าันหาเรื่อเหรอออ.....”
“ฮะ?” ผมมอปาบานั่น่อนะลืนน้ำลาย “ป่ะ...เปล่านี่”
(-//-) ทำไมเรา้อใสั่นแบบนี้้วย ปิแล้ยัยนี่ประำ มอหน้าประำ็ไม่เห็นะเป็นไรนี่
แล้ววา็หันมาสบาับผมรๆพลาเอานิ้วมาแปาผม “ไอ้โรโมยูบ...”
“อ่า ันเป็นโรไปแล้วเหรอ ฮ่าๆ” ผมบอ่อนะลืนน้ำลายพลามอูเสื้อลุมัวนออวาที่ำลัะหลุออมานเห็นไหล่าวเนียนอเธอ
(-_-) ถ้าในเมื่อฟ้าะาลิินานี้....เฮุนนนี้็ะไม่ทน
“วา....”
“หืม” ยัยัวเล็เยหน้ามอผมอย่าใสื่อ “เรียื่อานทามมายหา.........”
แล้วผม็ลั้นหายใ่อนะพู “ไป้าที่อื่นันนะ”
“ทำไม้อไปที่อื่น้วย ในบ้าน็มีั้สามห้อ......” เธอบออย่าไม่เ้าใ
“็.....” ผมบอ่อนะ้อเธอนิ่ๆ “ืนนี้ันอยาอยู่ับเธอแ่สอนอ่ะ”
“อารายอ่าไม่เห็นเ้าายเลย......”
“ละไปมั้ย” ผมับทพูอย่าใสั่น “ไป้า้วยัน”
วาทำหน้าิย่าื่อๆ “ไป็ไ้ รนี้มานเย็นอ่า”
ผมยิ้ม่อนะึเสื้อลุมมาปิไหล่ให้เธอ่อนะพยุยัยัวเล็เินออาบ้านแล้วพาเินไปยัโรแรมเล็ๆที่ั้อยู่ใล้ๆทันที(อนนั่รถมาที่นี่ผมเหลือบไปเห็นพอีเลยำไ้) านั้น..........
าันี้...ส่เพาะน้อวา
(ถ้าอยาไ้ ไปอน้อวาเอนะะ(ไรท์วนบาทาป่ะล่ะ ฮ่าๆ)
ผมลืมาื่นึ้นมาในเ้าวันใหม่พร้อมับหันไปมอผู้หิัวเล็ที่ำลันอนอยู่้าๆอย่ายิ้มๆ วาำลัหลับาพริ้มอยู่ในอ้อมแนอผม ทุนอยาะรู้ล่ะสิว่าเมื่อืนเิอะไรึ้น....เอาเป็นว่า...ผมไม่บอหรอ เพราะมันเป็นเรื่อระหว่าผมับวาเท่านั้น หึหึ ว่าแ่ยัยัวเล็อผมะื่นรึยันะ แบบนี้้อปลุะหน่อย(^^)
แล้วผม็่อยๆยื่นหน้าไปใล้เธอ่อนะริมฝีปาอัวเอไปที่แ้มนิ่มๆ นัวเล็่อยๆลืมาึ้นมาอย่า้าๆ่อนะมอหน้าผมแล้วรีบพลิัวหนีไปทาอื่นอย่าอายๆ
หึหึ ทีเมื่อืนน่ะ้อแทบทั้ืน....(ไรท์: อร้าย ้อทั้ืน เียนเอิ้นเอ ฮ่าๆ)
“วา๋า....” ผมเรียยัยัวเล็่อนะหอมแ้มเธออีรั้ “เมื่อืนหลับสบายมั้ย๊ะ ฮ่าๆ”
“ไอ้ิ๋ม!” นัวเล็หันมามอผมอายๆ่อนะรีบลุึ้นนั่โยที่ยัมีผ้าห่มลุมัวอยู่
ผมมอ่อนะโอบอเธอา้านหลั “อะไรอ่ะ ทีเมื่อืนยัเรียื่อเ้าทั้ืนเลยนะ ทีอนนี้ทำไมเรียายาเ้าอีล่ะหืม”
“หยพูเรื่อเมื่อืนะที” วาบอผมห้วนๆพร้อมทั้หันมาสบาับผม “ันไม่น่า.....”
“ไม่น่าอะไรเหรอรับ(^^)”
“็.....โอ้ย ันะไม่พูมันแล้ว นายมันไอ้นหลอลว” วาบอห้วนๆ
ผมเลิิ้ว่อนะทำหน้าเ้าเล่ห์ “อ๋อ ที่ันบอว่าเราสอนมีอะไรันในอนโเธอืนนั้นน่ะเหรอ อืมๆ ริๆัน็หลอลวริๆนั่นแหละ แ่ว่า...เมื่อืนนี้มัน็เรื่อริไม่ใ่เหรอไรับุภรรยา”
เปลี่ยนสรรพนามเป็นภรรยาเรียบร้อย ไม่้อบอนะรับว่าเมื่อืนเิอะไรึ้น(^^)
“เฮุน อย่ามาเรียันแบบนั้นนะ” วาบอ่อนะัปา “ถ้าันไม่ิว่าเราเยมีอะไรันแล้วันะไม่ยอมนายเลยริๆ นายนี่มัน......”
ุ๊บ!
ผมุ๊บปาบาๆนั่น่อนที่เธอะไ้พู่อ “่าเ้าแบบนี้อยาลไปนอนอีเหรอ หึหึ”
“ไอ้....โอ้ย ันไมุ่ยแล้ว” วาบอ้วยหน้าแๆ่อนะมอ้ายมอวา “แล้วนี่เสื้อผ้าันอยู่ไหนหมเนี่ย ให้ายเถอะ”
ผมมอ่วยเธอหา่อนะหยิบเสื้อผ้า้าๆเียมายื่นให้เธอ “อ่ะนี่”
วารับเสื้อผ้าไป่อนะัารมุเ้าผ้าห่มแล้วพยายามยืนึ้น แ่แล้วเธอ็ล้มลมานั่ที่เียเหมือนเิม ผมมออย่าเป็นห่ว่อนะหยิบาเมาใส่แล้วัารเินลาเียไปยืนออมอหน้าวา
“ยืนยัไม่ไหวแล้วะรีบไปไหน” ผมบอห้วนๆ
วาเยหน้ามามอผมนิ่ๆ “็ะไปอาบน้ำไถามไ้”
“ะอาบน้ำแล้วทำไม้อใส่เสื้อผ้า้วย”
“เอ้า ็ถ้าไม่ใส่เสื้อผ้าะให้ันเินโป๊ไปอาบรึไล่ะ”
ผมเลิิ้วมอนัวเล็ที่นั่มอผมวนๆ “แล้วถ้าโป๊ไปเ้าห้อน้ำมันะแปลรไหน”
“อ้าว็........”
“อ๋อ” ผมมออย่าเ้าใทันที “อายันเหรอไ”
วารีบหลบาผมทันที “็.........”
“เมื่อืน็เห็นหมแล้ว ะอายทำไมรับ” ผมบอยิ้มๆ่อนะนัุ่เ่าลรหน้าเธออย่าเป็นห่ว ”เมื่อืนอโทษนะที่รุนแรไปหน่อย เธอะเ็บมาสินะ”
“........”
ผมยิ้ม่อนะับมือวามาุมเอาไว้ “ันป็นนแรอเธอ แล้วัน็ะเป็นนสุท้ายอเธอเหมือนันนะยัยัวเล็(^^)”
“แล้วนายะรู้ไ้ยัไว่านายะเป็นนสุท้ายอันน่ะ”
ผมเหล่ามอเธอทันที “พูแบบนี้....ิะมีสามีใหม่เหรอไฮะ”
“อะไร ันยัไม่แ่านเพราะะนั้นัน็ไม่มีสามี บนะ”
“ไม่บ” ผมอเธอวนๆ “ลอเธอไปมีนอื่นูสิ ันะามไปูบโว์”
“เฮุน ไอ้บ้า(-//-)”
ผมหัวเราะอย่าปีศา่อนะยืนึ้นแล้วพยุยัยัวเล็ให้ยืนาม “ะไปอาบน้ำใ่มั้ย ะไ้ไปพ ร้อมัน”
“หะ?” นัวเล็มอผมอย่าๆ “ไปพร้อมันอะไร?”
“็ไปอาบน้ำพร้อมันไ๊ะุภรรยา(^^)” ผมแสยะยิ้ม่อนะ้อนัววามาอุ้มแล้วพาเธอเินเ้าห้อน้ำไปทันที หลัานี้ไม่้ออธิบายนะว่าะเิอะไรึ้น
อ่ะๆ พวุิอะไรันอยู่รับ ผม็แ่่วยวาถูหลัเอนะ ฮ่าๆ
หลัาอาบน้ำเสร็ผม็ส่้อวามไปบอพี่ลู่หานให้บอทุน้วยว่าผมะลับเอทีหลั เพราะนี่มัน็สายมาแล้ว พอส่้อวามเสร็ผมับวา็เินทาลับโลัน้วยรถที่ผมโทรให้นับรถอที่บ้านมารับ ผม่วยวายระเป๋าึ้นรถ่อนะนั่เียบๆในะที่วาหลับพิไหล่ผมอยู่้าๆ
(>//<) เห็นแล้วิถึเมื่อืนะมั ใบหน้าอเธอนนี้ทำให้ผมอยาะอยู่แ่บนเีย(ิอะไรันอีแล้วรับ ผมหมายถึผมอยานอนอวาลอเวลา่าหา ฮ่าๆ)
ฮ้า......นอนไม่หลับเลยแฮะ เ็Kakao Story(โเียลเาหลี) ะหน่อยีว่า......ืมๆ
{Luhan_Lu} Status : เิมาไม่เยพบเยเอผู้หิบ้าอะไรนิสัยไม่ีเลย
(-o-) พี่ลู่ะว่าุรุ่นพี่อวาสินะ ือแบบผมเห็นู่นี้ีันมาไ้สัพัแล้ว
{Do Kyungsoo} Status : ผม็แร็พเป็น
(-_-!) ผมเื่อฮะว่าฮยอแร็พเป็น
{Baekhyun_bogbogBaek} Status : อบุโะาที่ทำให้เราเอันอีรั้ Thank For Destiny.....
(^^) สสัยะอินเลิฟเหมือนผมใ่มั้ยฮยอ
{Happy virus Chanyeol} Status : ผมือแฮปปี้ไวรัส ผม้อยิ้มสิ ทำไมอนนี้ผมถึยิ้มไม่ออแบบนี้นะ
หืม? Status อานยอลฮยอนี่มันแปลๆแฮะ? ทัแทไปหน่อยีว่า
{Devil_Sehun} Say :านยอลฮยอ ทำอะไรอยู่ฮะ?
แล้วสัพั.........เา็อบลับมา.......
(Happy virus Chanyeol} Say : นั่ฟัเพลบนรถน่ะ แล้วนายล่ะอยู่ไหนเฮุน
{Devil_Sehun} Say : ผมอยู่บนรถฮะ ำลัเินทาลับเหมือนัน
(Happy virus Chanyeol} Say : อืม
(อืม? ือ? ทำไมอบสั้นผิปิแบบนี้ล่ะ ปินี่้อแวผมแล้วนะ....)
{Devil_Sehun} Say : ฮยอโอเรึเปล่าเนี่ย มีอะไรเล่าให้ผมฟัไ้นะ
(Happy virus Chanyeol} Say : เหรอ ั้นนายพอะบอไ้มั้ยว่านอหัทำยัไถึะหายเศร้าไ้น่ะเฮุน
{Devil_Sehun} Say : ฮยออหัเหรอ? อ่า...นึออแล้ว เรื่อแฟนลับใ่มั้ย? ผมิแล้วเียวว่าทำไมStatusอฮยอถึเศร้านั
(Happy virus Chanyeol} Say : นาย่วยบอวิธีลืมหน่อยไ้มั้ย ันไม่อยาเป็นแบบนี้แล้ว
(ฮยอที่ร่าเริลอเวลาอผม น่าสสาระมั...)
แล้วู่ๆเา็ออฟไลน์ไปโยที่ผมยัไม่ทันไ้อบเลย.......
ผมมอหน้าอมือถืออย่าหน่ายๆ่อนะเ็บมือถือใส่ระเป๋าแล้วมอวาที่หลับาพริ้มอยู่้าๆ เรื่ออผมับวาน่ะเป็นไปไ้สวย แ่เรื่ออานยอลฮยอับแฟนลับน่ะท่าทาะแย่แฮะ ผมล่ะรู้สึสสารานยอลฮยอะมั
เอนที่ใ่ทั้ที...ลับ้อมาอหั แถมศัรูหัวใ็อยู่ในวเียวัน....
เป็นผมนะ ผมะิเธอลับมา ไม่ปล่อยไปแบบนี้หรอ...านยอลฮยอน่ะพาโบริๆ(-,,-)(เมื่อี๊แยัสสารานยอลอยู่เลย อนนี้แลับ่าเาว่าโ่//อิเน่มัน้อารอะไราสัมะ?)
หลัาที่รถแล่นมาไ้สัพั็เ้าสู่โล.......
ผมปลุยัยัวเล็่อนะมอออไปนอหน้า่า วาื่นึ้นมา้วยวามัวเีย่อนะเยหน้ามามอผม้วยสายา่วๆ “ถึแล้วเหรอ?”
“อื้ม” ผมบอ่อนะหันไปหาลุนับ “เี๋ยวลุลับบ้านไป่อนเลยนะรับ อบุมาๆที่ไปรับผม”
ผมบอ่อนะเินลมาารถพร้อมับวา ที่นี่ืออนโอวาฮะ ผมเินึ้นมาบนอนโอวาพร้อมอุปร์พลาัวเหมือนเย พอเ้ามาในลิฟ์แล้วผม็ถอทุอย่าออหมอย่ารำา
มันเหนื่อยนะที่้อ่อนัวแบบนี้ เพราะะนั้นเลิิามผมเถอะรับุาแ(-,,-)
“Hey you”
แล้วู่ๆ็มีผู้ายผมยาวนนึเินเ้ามาในลิฟ์่อนะี้หน้าผม้วยท่าทาประหลาๆ
(-_-!) โอ้ย เอแฟนบอยอีแล้ว นหล่อเ็
“รับ(^^)” ผมยิ้มอบเาอย่าฝืนๆ่อนะมวิ้วมอเาๆ
แล้วเา็เินเ้ามาในลิฟ์พร้อมับหันมาหาผม้วยภาษาอัฤษ “นายำันไ้มั้ย”
“รับ? ุเป็นแฟนลับผมใ่มั้ย?” ผมถามลับ้วยภาษาอัฤษห้วนๆ
(-_-) หรือเาะเป็นแฟนลับ่าาินะ?
“แฟนลับอะไรอนาย” ผู้ายนนั้นทำหน้าโหใส่ผม “เราเยเอันที่ใ้หวันำไม่ไ้เหรอไ”
“ใ้หวัน?”
“ใรอ่ะเฮุน” วาสะิแนผมๆ
ผมส่ายหัวอบวา่อนะหันไปมอหน้าผู้ายนั้นอีรั้ “ุเป็นใร”
“นายนี่สมอเสื่อมะมั” ผู้ายนนั้นพูหยาบๆ “ันพี่ายแฟนลับผู้หิที่นายเินมาส่ที่โรแรมอนอยู่ที่ใ้หวันไ”
“(O_O)หา!”
ใ่ริๆ้วย ถึว่าสิ ผมุ้นหน้าเามาๆ ที่แท้เา็ือผู้ายที่ยืนสูบบุหรี่หน้าโรแรมอนนั้นนี่เอ
แล้วผม็เรียสิลับมา “ุมาหาแฟนลับเหรอรับ”
“ใ่” เาบอผมห้วนๆ
“แ่เธอไม่ไ้อยู่ที่นี่นะรับ” ผมบอลับไปอย่าสุภาพมา
เามวิ้ว “ไม่ไ้อยู่ที่นี่? แล้วนายรู้เหรอว่าน้อันอยู่ที่ไหน แล้วรู้ไ้ยัไหา?”
“ผม็เยไปที่นั่นมาน่ะสิ” ผมบอห้วนๆ “ไม่้อมามอผมแบบนั้น ผมไปเยี่ยมับนอื่นอีหลายนไม่ไ้ไปนเียวะหน่อย”
“ไม่ยัะรู้ว่านายะเยไปห้อแฟนลับออนนี่” วาเหล่ามอผมโหๆ
“อื้ม หึันเหรอุภรรยา(^^)” ผมบอยิ้มๆ
“ไม่ไ้หึะหน่อย” วาบอ่อนะออแล้วหันไปหาพี่ายอแฟนลับ่อนที่เธอะเริ่มพูภาษาไทยและผม็ฟัรู้เรื่อแ่บาำ “ันื่อวา่ะ รู้ัพี่แฟนลับ อนนี้พี่แฟนลับทำมือถือหายน่ะ่ะ เี๋ยวันะให้เฮุนพาพี่ไปหาพี่แฟนลับนะะ”
านั้นผู้ายนนั้น็พูไทยลับ “ริเหรอน้อ มันเยี่ยมไปเลยที่มาเอนไทยที่นี่ นี่พี่็เือบะินหมาที่้าทาแล้วเมื่อี๊ สยอะมั พอีพี่มาเที่ยว่อนหนึ่วัน ะว่าวันนี้ะมาหาไอ้แฟนมันน่ะแ่โทรหามัน็โทรไม่ิ ื่ออนโ็อ่านไม่รู้เรื่อเลยมาโผล่ที่นี่”
“อ๋อ่ะ ั้นแป๊บนึนะะ” แล้ววา็หันมาหาผม “เฮุน”
“๋า” ผมยิ้มอบ
“เี๋ยวนายพาโอป้านนี้ไปหาแฟนลับออนนี่หน่อยนะ” เธอบอ้วยภาษาเาหลี
ผมมวิ้ว “แล้วทำไม้อเป็นันล่ะ”
“็นายเยไปมาแล้วไม่ใ่เหรอไ” วาบอห้วนๆ “พาเาไปหาแฟนลับออนนี่แล้ว็ลับหอพััวเอไปเลยนะ ัน้อารพัผ่อนอย่าสบ ห้ามโทรมาวน้วยเ้าใมั้ย”
“โห เมื่อี๊ที่นอนมาบนรถที่บไหล่ันมาลอทานี่ยัไม่พออีเหรอไ”
ผลัวะ!
ฝ่ามืออวาฟาเ้ามาที่แนผมนา่อนที่นีะมอผมโหๆ “ถ้าไม่อยาายเลิบ่นแล้วพาพี่ายอแฟนลับออนนี่ไปส่ที่อนโแฟนลับออนนี่เี๋ยวนี้เลย”
“ไป็ไ้ นใร้าย” ผมบออนๆพร้อมับหลบมือวาที่ะฟามาอีรอบไปยืน้าพี่ายอแฟนลับ านั้นเมื่อลิฟ์เปิออวา็เินออไปพร้อมหันมาี้หน้าผม
ผมยิ้มให้เธอแห้ๆ่อนะหันลับมามอพี่ายอแฟนลับนิ่ๆ ผู้ายนนี้น่ะหน้าาเหมือนแฟนลับรไหนัน นี่ถ้าแฟนลับไม่บอว่าเป็นพี่ายผม็ิว่าเป็นแฟนเธอนั่นแหละ
แถมท่าทาอเายัู...โห ิบ แล้ว็เถื่อนมาอี่าหา น่าลัวะมั(-,,-)
“นี่ ันไม่ไ้อบเพศเียวันนะ” เสียห้วนๆอพี่ายแฟนลับเอ่ยับผมนิ่ๆ่อนะยับัวหนีานั้นเมื่อลิฟ์ลมาถึั้นหนึ่เา็รีบเินออมาาลิฟ์
ผมมอเา่อนะเินามแล้วหยิบหมวับแว่นึ้นมาใส่พลาัวานั้น็เินไป้าๆเาวนๆ “ผม็ไม่ไ้อบผู้ายเหมือนันไม่้อลัวผมนานั้น”
“็นาย้อัน” เาบอโหๆ “่าเถอะ นายะเป็นหรือไม่เป็นันไม่สนใ แ่พาันไปหาน้อันให้ไ้็พอ”
(-_-!) ำพูำาน่า่วยริๆให้าย
D.O. part :
ผมลืมาื่นึ้นมาในะที่รถำลัอ่อนะมอไปยัหิสาวที่นั่้าๆ เมย์ำลัพิไหล่ผม ให้ายเถอะ ผมไม่อบแบบนี้เลยริๆนะ ยัยเ็บ้านี่ทำไม้อมาอยามผม้วย
รู้มั้ยว่าเธอทั้น่ารำาแล้ว็......น่ารั นาไหน(-//-)
ผมไม่อบให้เธออยู่ใล้ๆเพราะผมไม่อยาะรัใร ผมมีวามฝันในารร้อเพลนะรับ ถ้าผมเิไปมีใให้ใรแล้ววามฝันอผมล่ะ ารเป็นนัร้อที่ยอเยี่ยมมันะยัอยู่ับผมมั้ย
แล้วน้าๆผม็ื่น่อนะยี้ามอไปนอหน้า่ารถฝั่ที่ผมนั่ิ มันทำให้หน้าอเราอยู่ห่าันไม่ี่เนิเมร ลิ่นแมพูอ่อนๆโยมาิมูผมนผมอยาะหายไปารนี้ เพราะมัน่าเย้ายวนใผมะเหลือเิน ไหนะใบหน้าที่แ้มมีสีมพูระเรื่อนี่อี
(>//<) ยัยเ็บ้านี่ำลัะทำให้ผมหวั่นไหวนะ!
“ยอูฮยอ” เสียอินเรียผม “ืนนี้เี๋ยวผมไปนอน้วยนะ”
ผมมวิ้ว “ทำไมอ่ะ”
“วันนี้ผมะียาไล่ยุในห้อนอน ยุมันัผมทุืนเลยอ่ะฮยอ” อินบอ่อนะหันมายิ้มให้เมย์ที่หันไปมอเาแบบอายๆ
(-,,-) มัน็เินผู้หิแบบนี้ทุนแหละอย่าไปิอะไรเลย
เี๋ยวๆ ผมะิอะไรไปทำไม มันะมอใร็เรื่ออมันสิ....
“เี๋ยวผม่วยถือระเป๋านะรับ” อินบอเมย์่อนะยิ้มแล้วึระเป๋าไปามือเธอหลัาที่รถอและพวเราทยอยเินลารถันอย่าเพิ่ื่นนอน
“อบุนะะโอป้า(^^)” เมย์ยิ้มให้อิน
“เอ่อ ไม่เป็นไรรับ ผมเ็มใ” อินยิ้มอบ
เฮอะ...อย่าับในหนั พระเอ่วยนาเอถืออ น่าหมั่นไส้ะมั
ุบ!
เสียอะไรบาอย่าทำให้ผม้อหันไปมอหลัาเินลมาารถ แฟนลับที่เพิ่เินลมาารถล้มลไปนั่ที่พื้นถนนอย่าพัเพียบเรียบร้อย ผมเห็นแบฮยอนยืนหัวเราะอยู่ใล้ๆ าว่าหมอนั่นะแล้แฟนลับอีแหๆ
“อิแบ!” แฟนลับเยหน้าไปมอแบฮยอน่อนะลุึ้นยืนแล้วไล่เะแบฮยอนทันที
(-,,-) ั้แ่ที่ผมรู้ัแฟนลับมา ผม็รู้สึไ้ว่ายัยนั่นอาะเป็นผู้ายแปลเพศมาแน่ๆ
“เธอเินสะุเอนะ ะมาโทษันไ้ไเล่า ฮ่าๆ” แบฮยอนบอแล้วลั้นหัวเราะ “ยัย๊อแฟนลับอมุ่ม่ามเอ้ย ฮ่าๆ”
แฟนลับยืนหอบเหนื่อยๆ่อนะัปามอหน้าแบฮยอน “ันไม่น่าิเลยว่านายะเลิวนบาทาไ้ให้ายเถอะ”
อะไรทำให้เธอิแบบนั้น....ิไ้ยัไว่านอย่าแบฮยอนะลับัวเป็นนปิ(-_-!)
“แบฮยอน ถ้านายแล้แฟนลับอี ันะัารนาย” แล้วพี่ริส็เินเ้ามาพร้อมับถือระเป๋าเสื้อผ้าอแฟนลับมายื่นให้เธอนิ่ๆ “อ่ะนี่ระเป๋าเธอ”
“อบุ่ะ” แฟนลับบอ่อนะรับมันมาอย่าเรใแล้ว็หันไปแลบลิ้นใส่แบฮยอน่อ
แบฮยอนมอวนๆ่อนะพูบ้า “ผม็เป็นอผมแบบนี้แหละฮยอ ่วยไม่ไ้ ็ยัยนี่อยาไม่เหมือนผู้หิเอนี่”
“อิแบ!” แฟนลับบอ่อนะทำท่าเหมือนะย้ำอแบฮยอนแล้วเธอ็ลั้นหายใ่อนะหันม ามอทุนที่ำลัเินลมาารถ “ันอัวลับ่อนล่ะนะ ไม่อยา่านาย... พรุ่นี้เอันอนเ้า่ะ”
านั้นแฟนลับ็เินสะพายระเป๋าออไปเียบๆนเียว ผมมออย่าถอนหายใ่อนะเหล่ไปมอผู้ายัวสูรอาพี่ริสที่ำลัเินลมาารถแล้วมอแฟนลับอย่าาละห้อย
านยอล...หน้าหมอนั่นอนนี้เหมือนมีาิเสียยัไยัั้น(-_-!)
“ไป โยา เ้าเรือนหอเราัน” แบฮยอนบอวนๆเหมือนเย่อนะเินไปลาเพื่อนี๊มาหาผม “ยอู นาย็ามมาเ้าเรือนหอ้วยล่ะ”
(-..-) ผมเลียแบฮยอนไม่แพ้แฟนลับผมบอเลย
ผมมออย่าส่ายหัว่อนะสะพายระเป๋าแล้วเรียมเินามสอนนั้นเ้าไปในหอพัแู่่ๆ็มีมือเล็ๆมาึแนผมเอาไว้่อน ผมเลยหันไปมอเ้าอมืออย่าๆ
“อะไร”
เมย์มอผม้วยสีหน้านิ่ๆ “โอป้าโทรหาัน้วยนะะ”
“ทำไมันะ้อโทรหาเธอ” ผมบอวนๆ
“อ้าว ็เราเป็นแฟนันนี่ะ” เธอบอผมห้วนๆ่อนะออทำหน้าาน่ารัใส่ผมอี “ไม่รู้ล่ะถ้าโอป้าไม่โทรมาหาัน ันะบอใหุ้นมยอนโอป้าลับมาใ้เิม”
“เิมอะไรอเธอ” ผมบอ่อนะมอทุนที่เริ่มทยอยเ้าไปในหอนเือบหม
เมย์ทำหน้าวนๆใส่ผมทันที “็ห้ามมีแฟนไ”
“อยาทำอะไร็ทำไปเลยสิ เธอุมุนมยอนฮยอไ้อยู่แล้วนี่ ็แ่พี่าย อยาะเอาแ่ใอะไรเา็ยอมอยู่แล้วใ่มั้ยล่ะ” ผมบอห้วนๆ
“นี่โอป้าว่าันเอาแ่ใเหรอะ” นถูพูถึมอผมอย่าเริ่มโมโห
“ใ่ แล้วะทำไม เอาสิ ไปฟ้อพี่ายเธอเลยยัยเ็เอาแ่ใ”
เมย์ทำหน้าโรธ่อนะำหมัแล้ว้อผม “โอป้า!”
“อะไร”
“ันะไม่สนใโอป้าอีแล้ว!” เธอบอห้วนๆ่อนะสะบัผมใส่ผมแล้วเินไปึ้นรถทันที
(-_-) อะไรอยัยเ็นั่น ิว่าผมะสนใเหรอถึทำท่าทาอนๆแบบนั้น
บอเลยนะอนนี้ว่าผม.....สน!
อ้า! แล้วทำไมผมะ้อไปสนใยัยเ็นี่้วยรับ ผมไม่เ้าใเลย ฮึ้ย!
แล้วผม็มอไปยัพีุ่นมยอนที่ำลัยืนุยอะไรบาอย่าับน้อิมอย่าเรียสิ ่อนที่เสียอน้อิมะัึ้นอย่าโวยวายอะไรสัอย่า ผมมออย่าสะุ้เมื่อพบว่าพีุ่นมยอนโนเะไปที่เป้านล้มลไปนั่ทำหน้าาบิเบี้ยวอยู่ที่พื้น
(-_-!) ผมเ็บแทนเาริๆ โนะนานั้น (ายัไม่ทันหายเลยนะนั่น)
“ยัย......เ็บ้า!” พีุ่นมยอนบอ่อนะุมเป้าัวเออย่าโอรว
น้อิมเ็บาลที่พื้นอย่าเรียบๆ่อนะออมอเา “สมน้ำหน้า อยามาทะลึ่ใส่ันมัน็้อ เอแบบนี้แหละ แ่แล้วยัะมาหลอเ็อย่าันอี ไอ้เ่าหัวูเอ๊ย ิว่าันะเื่อแเหรอไไอ้เรือแส”
(-,,-) นี่มันเรื่ออะไรรับ? บอผมที
แล้วเธอ็เินไปึ้นรถพร้อมับเมย์ านั้นทั้สอ็หายไปพร้อมับรถราาแพอบ้านพีุ่นมยอน(บาที็รวยไปนะฮยอ) ผมมอาม่อนะหันไปเอเ้าับอีหนึู่่
พี่ลู่หานับเฟิน...(-..-)
“น้อนายพาน้อันไปไว้ที่ไหน บอมาเี๋ยวนี้เลยนะ” เฟินำลัโวยวายใส่พี่ลู่หานอย่าโมโห
“็บอแล้วไว่าไม่รู้” พี่ลู่หานบอห้วนๆ “มัน็ส่้อวามมาบอแ่ว่าเี๋ยวลับมาเอ แล้วเธอะไปเือร้อนอะไรนัหนาฮะ”
“ะให้ไม่เือร้อนไ้ยัไ ไอ้หมอนั่นมันไว้ใไม่ไ้”
“เฮุนมันไว้ใไม่ไ้รไหนไม่ทราบ” พี่ลู่หานเริ่มึ้นเสีย “พูให้มันีๆนะยัยุ้แห้”
“็ไว้ใไม่ไ้เหมือนนายนั่นแหละ”
“นี่!”
ผมว่า ผมึ้นหอีว่า ถ้าอยู่รนี้นานๆ อาไู้มวย(-_-)
ผมมออย่าถอนหายใ่อนะหันหลัลับแล้วเินเ้าไปในหอ เมื่อเินเ้ามานถึห้อนอนแล้วผม็เปิประูห้อเ้าไปอย่าปวเมื่อยัวพลามอไปยัานยอลับแบฮยอนที่เ้ามา่อนแล้ว
สอนนั้นำลันั่ันอยู่ที่เียอานยอลเหมือนเย แถมยัุยอะไรันสัอย่า้วยสีหน้าเรียๆ ผมมออย่ารู้สึสสัย่อนะวาระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่เียแล้วแล้เินไปลาเ้าอี้เพื่อมานั่อ่านหนัสือแบบเียบๆแ่็เี่ยหูฟัอยู่
“นายะปล่อยไปแบบนี้ริๆเหรอ ยัยนั่นน่ะ็แ่ปาแ็ ทำไมนายไม่สู้” แบฮยอนเอ่ยเสียเรียบ
านยอลถอนหายใ “็ถ้าสู้ไปแล้วมันเิอะไรึ้นะสู้ไปทำไมล่ะ”
“็นี่ไ ันถึไ้บอว่านาย้อสู้” เสียแบฮยอนบอ่อนะถอนหายใ “ยอู ันรู้ว่านายำลัฟัอยู่นะ มีวามเห็นอะไรมั้ย”
ผมสะุ้เล็ๆ่อนะหมุนเ้าอี้ไปหาสอนนั้น “เอ่อ...ไม่รู้สิ”
“ปินายเป็นมีวามิที่สุแล้วนะในลุ่มพวเรา นาย้อิออสิว่าะทำยัไ” แบฮยอนบอ่อนะหันไปหาานยอล “โยา ารยอมแพ้มันไม่่วยให้อะไรีึ้น”
“แล้วนายะให้ันทำยัไในเมื่อเ้าเป็นแฟนันไปแล้ว” านยอลบอเศร้าๆ่อนะหยิบมือถือึ้นูหน้าอเพราะมีนโทรเ้า “อ่า ยูรานูน่าโทรมา อัวไปรับสายนะ”
แล้วานยอล็เินออาห้อไป.........
แบฮยอนมอามหลัแล้วเมื่อประูปิเา็หันมามอผม่อ “เรา้อทำอะไรสัอย่านะยอู”
“ทำอะไร” ผมถามห้วนๆ
“็ทำให้แฟนลับับานยอลสมหวัไ” แบฮยอนบอ “นนึ็ปาแ็ไม่มีหลุอะไรมาสันิ ส่วนอีน็ลายเป็นนยอมแพ้ับทุอย่าบนโลไปแล้ว ันไม่รู้ะทำยัไริๆ”
ผมฟัทั้หม่อนะพูอย่าิๆ “ที่บอว่าปาแ็น่ะหมายถึแฟนลับใ่มั้ย”
“แหล่ะ นายิว่าันหมายถึไอ้โยาเหรอไ” แบฮยอนว่าวนๆ
“เลิวนประสาทสัห้านาทีะายมั้ย” ผมบอ่อนะถอนหายใพลามอแบฮยอนแบบโหๆทันที “็อย่าที่หมอนั่นบอ แฟนลับับริสฮยอเป็นแฟนันไปแล้ว...”
“เรื่อนี้ัน็ิหนัอยู่เหมือนัน แ่ท่าทายัยแฟนลับะไม่ไ้อบริสฮยอริๆนะ มันเหมือนับยัยนั่น ไม่พูเพราะานยอลยืนยันว่าเธออบริสฮยอ่อหน้าทุนนานั้น” แบฮยอนบอห้วนๆ่อนะเอามือเาะหัวัวเอ “เอาไีวะ แบบนี้ันอึอันะเว้ย”
“ะไปอึอัทำไม สอนนั้น่าหาที่วระอึอั”
“็ันอึอัเวลาทีุ่ยับสอนนั้นนี่ ไอ้โยา็อย่าับนป่วยลอเวลา ส่วนยัย๊อแฟนลับ็ทำหน้าเหมือนมีใรายลอเวลาที่มอไอ้โยา แบบนี้ัน็อึอัน่ะเ่” แบฮยอนว่า “นายเ้าใมั้ยสอนนั้นน่ะเป็นเพื่อนันแล้วสอนนั้น็ลับไปเหมือนนไม่รู้ัันไปแล้ว”
ผมฟั่อนะพยัหน้า “เออน่า เี๋ยวมัน็มีทาออ”
“แล้วไหนล่ะทาออ ันยัมอไม่เห็นมันเลยนะ” แบฮยอนว่า่อนะเอามือทุบหัวัวเออีรั้
รื!
แล้วานยอล็เปิประูเ้ามาในห้อ่อนะถอนหายใแล้วนั่ล้าๆแบฮยอนบนเีย “เฮ้อ”
“มีอะไรอีล่ะ วันนี้นายถอนหายใเป็นร้อยรั้แล้วนะ” แบฮยอนมอานยอลวนๆ
“พรุ่นี้เย็นัน้อไปิน้าวับที่บ้านน่ะ” านยอลว่า
“อ้าว ั้น็ไปสิ พรุ่นี้พวเราเลิานอนบ่ายพอี นายะมาถอนหายใทำไม” ผมบอ
านยอลส่ายหัว “มันไม่ใ่แ่นั้นน่ะสิ รอบรัวอเยิน็ไป”
“เยินเหรอ?”
เยินือแฟนเ่าอานยอล่อนที่พวเราะเ้ามาเป็นเ็ฝึในSM แล้วสอนนี้็เลิลาันไปนานแล้ว ที่ผมรู้ไม่ใ่อะไรหรอ านยอลเป็นนเล่าให้พวผมฟัเอ เพราะปิหมอนี่็อบเอาอะไรมาเล่าให้ฟัเป็นธรรมาอยู่แล้ว
ส่วนสาเหุที่สอนนี้เลิัน็เพราะวามห่าเพราะ่าน่าไปทำวามฝันอัวเอ สุท้าย็เลิลาันไป แล้วถ้าานยอล้อไปเอับเยินอีรั้ ผม็บอไม่ถูเหมือนันนะว่ามันะเิอะไรึ้น
ไม่แน่นะ...ถ่านไฟเ่ามันอาะมีไฟลุึ้นมาเพราะ่วนี้สภาพิใอานยอลมันแย่เ็มที ผมล่ะภาวนาให้แฟนลับเลิปาแ็ะที ่อนที่ะสายเินไปว่านี้......ไม่สิ เรื่อนี้ผมับแบฮยอนะ้อทำอะไรสัอย่า.....
เพื่อานยอลและแฟนลับ...เพื่อนรัอพวเรา
END D.O. PART....................................
>>>สนทนาับเรียนไรท์เอร์<<<
อันยอ.....
มาอัพรบร้อยาที่บอ....ไม่มีอะไรแน่นอน
สำหรับฟิรีน(-,,-) ือแบบ
อัพบ่อยไปมั้ยอิไรท์นนี้ อบือ...บ่อยนะ
แ่็อยาะอัพ(อะไรอมัน)
อิอิ ือไรท์ะไม่อยู่วันเสาร์ และอีหลายๆวัน
อนนี้เพิ่ะพิมพ์เสร็เมื่อืน(าสารภาพบาป)
่วนี้สิออบอ สมอไปหมละ
านเยอะุเบย.....
วู้...เบื่อาน็มาเียนฟิล่ะ่ะบ่อ(-,,-)
ือ...ไม่มีอะไระบอในอนนี้ ือแบบ
มันมีNCว่ะ่ะ แ่ว่า...NCนี้เียนเพื่อวา
็ามที่บอไปทวาวา ไรท์ไม่เี่ยว5555
วันนี้ไรท์มายืนอุ้มแรอรีมาเิมที่ท่าน้ำ
พร้อมับสามีสมหยอย หอยสามฝา(ื่อโรไทย)
เอาเป็นว่า เี๋ยวะพาเลิราม่าละ ือแบบแ่ไป
ะร้อไห้เอ(อารม์ล้วนๆ)
รัรี รอรีเิม ุ๊บๆ
ความคิดเห็น