สาวน้อยผู้มั่งคั่ง (จบแล้ว) มี E-BOOK

ลำดับตอนที่ #24 : หนุ่มหล่อ ปากหมา

ตอนที่ 24 หนุ่มหล่อ ปากหมา

มนตรากลับมาถึงบ้านเห็นบิดายืนรออยู่ชานเรือน พร้อมกับถือตะเกียงมาคอย เขาเห็นว่าดึกมากแล้วบุตรสาวบุญธรรมยังไม่กลับเสียที คนเป็นบิดาจะหลับลงได้อย่างไร ใจเขาอยากจะตามไปเฝ้าเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหนได้แต่ไหว้วานให้ทหารหญิงไปตามตัวบุตรสาวกลับมา

ได้ยินเสียงรถม้าวิ่งมาอี้เทียนจึงถือตะเกียงเดินออกไปยืนต้อนรับบุตรสาว เขาตีหน้าขรึมหวังจะสั่งสอนให้นางรู้ถึงความผิดที่ได้กระทำลงไป

ทว่ามนตราไวกว่ารีบวิ่งเข้าไปสวมกอดบิดาส่งสายตาออดอ้อนเขา

"ท่านพ่อข้ากลับมาแล้ว ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องรอ ลูกสำนึกผิดแล้ว"

อี้เทียนอยากจะดุบุตรสาว แต่เห็นปากเล็ก ๆ กำลังอ้าปากหาวคิดว่านางคงจะง่วงนอนมากแล้วเช่นกัน ใจเขาจึงอ่อนยวบทันที

"ไป ๆ กลับมาแล้วก็ไปอาบน้ำนอนเสีย ค่อยคุยกันตอนเช้า"

"ฮิฮิฮิ...ท่านพ่อใจดีที่สุดเลย"

มนตราขอตัวไปอาบน้ำให้สดชื่น เธอกลับมายังห้องของตนเอง ไม่เห็นน้องชายอยู่ด้วยจึงคิดว่าพี่ใหญ่คงพาไปนอนด้วยแล้ว

หญิงสาวเผลอหลับไป โดยลืมโยนของเข้าไปเก็บไว้ในมิติวิเศษ ไหนจะถุงเงินที่ใส่ตั๋วเงินไว้อีกห้าสิบตำลึงทองอีก พวกมันถูกปล่อยทิ้งไว้อย่างไร้ค่านัก

.......

ยามอิ๋นท่านลุงเหยียนเฟิงและบุตรชายเดินทางมาส่งไก่ถึงหน้าเรือนของหญิงสาว ที่ตื่นเพราะเสียงเคาะประตูของพี่ชาย เธอถูกปลุกจึงงัวเงียลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย จัดการมัดผมลวก ๆ แล้วเดินออกมาต้อนรับแขก

ดวงอาทิตย์ยังไม่ทันโผล่พ้นขอบฟ้า สองพ่อลูกก็มาส่งไก่เสียแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาคงจัดการไก่ให้หญิงสาวทั้งคืนจนไม่ได้หลับได้นอน

"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะลุงเหยียน ขออภัยด้วยที่รบกวนท่านแต่เช้ามืดเช่นนี้"

มนตราตักน้ำในโอ่งมาล้างหน้าลวก ๆ เดินออกมาต้อนรับชายชราที่ยืนรอเจ้าของเรือนอยู่หน้าเกวียนม้าของตน

"แม่นางไม่ต้องเกรงใจไป แค่ช่วยซื้อไก่จากข้ามากมายเช่นนี้ ข้าก็ดีใจแล้ว..นี่คือบุตรชายของข้าชื่อเหยียนซือรู้จักกันเอาไว้..ต่อไปนี้เขาจะมาส่งไก่ให้เจ้าแทนข้า"

มนตราจ้องไปยังเงาตะคุ่ม ๆ ของชายร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ท้ายเกวียน รู้ทั้งรู้ว่าฟ้ายังมืดอยู่ แล้วเขาไปยืนทำอะไรตรงนั้นกันนะ

"สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าชื่อฉินฉินไว้ตอนบ่ายข้าจะไปคุยเรื่องสัญญาซื้อขายกับท่านนะเจ้าคะ แต่ว่าลุงเหยียนข้าต้องขออภัย หากข้าต้องการให้ท่านเป็นตัวแทนนำไก่มาส่งให้กับข้าจะได้หรือไม่เจ้าคะ.."

"เจ้าคิดจะใช้งานผู้อาวุโสหรือ ที่เรือนของเจ้าไม่เคยสอนมารยาทให้หรืออย่างไรกัน"

ในที่สุดชายหนุ่มที่เอาแต่ยืนทำบางอย่างอยู่หลังรถม้าก็เปิดเผยตัวตนออกมาเสียที เขาสาวเท้ายาว ๆ เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวท่าทางไม่พอใจ

"เมื่อวานก็หนหนึ่งแล้ว เจ้าใช้งานบิดาของตนให้มาสั่งไก่แทนยังไม่พอ ไก่จำนวนหนึ่งพันตัวรู้หรือไม่กว่าบิดาข้าจะหามาให้จนครบ ต้องเสียแรงไปมากเพียงใด เจ้ามีสมองไว้กั้นหูหรืออย่างไร..เป็นสตรีคิดเกินตัวก็เช่นนี้ อยู่เรือนปักผ้าไปไม่ดีกว่าหรือ อย่าทำการค้าให้เหนื่อยเลย"

เหยียนเฟิงเข้ามาขวางบุตรชายตนเอาไว้ แล้วแอบหยิกแขนเขาเบา ๆ

เจ้าลูกคนนี้อาการหยิ่งผยองกำเริบหรืออย่างไร ค้าขายเงินดีเช่นนี้ใครจะไม่รับไว้กันเล่า

"เจ้าว่าอย่างไรนะ..พูดใหม่อีกครั้งสิ"

มนตรานึกโกรธเข้าแล้ว นางกำมือแน่น หากไม่ติดว่าชายที่ปากเสียใส่ตนมีบิดาคอยปกป้องอยู่ นางคงต่อยปากเขาไปแล้ว

"เจ้าไม่รู้อย่ามาพูดดีกว่า ที่ข้าให้บิดาไปเจรจาสั่งไก่แทน เป็นเพราะข้ามีธุระต้องไปทำ ไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้ แล้วเจ้ารู้ทั้งรู้ว่าบิดาเหนื่อยแล้วทำไมไม่ทำเองเล่า เก่งแต่รอให้บิดาหาเงินให้ใช้หรือ”

“ข้าเป็นสตรีแล้วอย่างไร ในเมื่อข้าเพียงทำการค้าไม่จำเป็นต้องให้คนนอกเช่นเจ้ายื่นมือมาสอด อีกอย่างข้าก็ไม่ได้ใช้งานบิดาเจ้าโดยเปล่าเสียหน่อย ข้าได้ของเจ้าได้เงิน มีตรงไหนไม่ยุติธรรมกันฮะ!"

เหยียนซือกันบิดาออกแล้วเปิดปากฉะกับหญิงสาว

"สตรีก็เหมือนกันหมด วัน ๆ เอาแต่วิ่งแจ้นมาให้ท่าข้าถึงที่ เจ้าเองคงหลงรูปกายภายนอกของข้าเช่นกันสินะ ไม่เห็นต้องใช้เรื่องการค้ามาอ้างเพื่อเจอหน้าข้าเลย..เจ้าซื้อไก่แค่พันตัว ซื้อใจข้าไม่ได้หรอกแม่นางตัดใจเสียเถิด"

ไม่ว่าจะโลกนี้หรือโลกเดิมมนตราก็ไม่เคยเจอคนมั่นหน้าเช่นเขามาก่อน คนอะไรหลงตัวเองชะมัด หากกิจการของตระกูลตกไปอยู่ในมือเขา มีหวังล่มจมแน่นอน

เหยียนเฟิงทนพฤติกรรมหยาบคายของบุตรชายไม่ไหวเช่นเดียวกัน เขาไม่น่าเล่าเรื่องแม่นางผู้นี้ให้บุตรชายฟังเลย เป็นอย่างไรเล่าเขาเข้าใจผิดเสียได้ กลับคิดไปว่านางเป็นเหมือนสตรีในหมู่บ้านที่เรียกร้องความสนใจจากตนโดยเข้าทางบิดา

"เหยียนซือพอได้แล้ว! พ่อยินดีร่วมทำการค้ากับแม่นางผู้นี้เอง นางไม่ได้ทำผิดอะไร หากไก่ในโรงเรือนของพ่อไม่พอ ก็ไปเอาของญาติพี่น้องมาเติมได้..เจ้ารีบขอโทษนางเดี๋ยวนี้"

อี้เทียนไม่ชอบใจเช่นกันที่มีคนมาว่าร้ายบุตรสาวตนเช่นนี้ แม้ว่าเจ้าหนุ่มคนนี้จะหน้าตาดีรูปร่างสมส่วนแข็งแรง ไม่ผอมแห้งเป็นไม้เสียบผีดังบุรุษในตัวเมือง เสียอย่างเดียวปากจัดยิ่งกว่าสตรี

เหยียนซือไม่ขอโทษตามที่บิดาสั่ง เขาทำหูทวนลมเดินไปขนตะกร้าไก่ลงจากเกวียนม้าของตน

"ข้านำไก่มาส่งเจ้าแล้วจ่ายเงินมาสิ ไก่หนึ่งพันตัวสิบตำลึงทอง"

หูต้าลู่เดินมาพร้อมกับถุงเงินยื่นส่งให้ชายชรา ก่อนจะบังตัวน้องสาวไว้ด้านหลังพลางจ้องตากับชายไร้มารยาท

"ท่านลุงเหยียนเฟิง พ่อข้าให้นำเงินค่าไก่มาให้ท่าน ขออภัยด้วยข้าทนพฤติกรรมหยาบคายของบุตรชายท่านต่อไปไม่ไหวแล้ว เชิญกลับไปเถิด"

เหยียนเฟิงรู้สึกอับอายมากรีบลากบุตรชายขึ้นเกวียนม้าไป แล้วเอ่ยขอตัวลาสองพี่น้องทันที วันนี้ต้องกลับไปคุยกับเจ้าหัวรั้นนี่ให้รู้เรื่อง

กล้าดีอย่างไรไปต่อว่าลูกค้าเช่นนี้!

"ไอ้คนปากเสีย! ชาตินี้ก็หาเมียไม่ได้หรอกโว้ย! เชิญขึ้นคานต่อไปเถิด"

มนตราทนไม่ไหววิ่งออกไปยืนกลางถนน แล้วตะโกนด่าคนเสียงดังจนชาวบ้านที่อยู่แถวนั้นสะดุ้งตื่นกันเป็นแถว

เหยียนซือยังไปได้ไม่ไกลนักได้ยินเต็มสองรูหู จึงหันหลังกลับไปเห็นหญิงสาวยืนเท้าเอวแลบลิ้นปลิ้นตามาทางเขา

"ท่านพ่อรอสักครู่ ข้าจะลงไปคุยกับนางให้รู้เรื่อง"

ทว่าผู้เป็นบิดากลับไม่ทำตามคำขอ ชายชรารีบเร่งบังคับม้าให้วิ่งเร็วมากกว่าเดิม เพื่อกันไม่ให้บุตรชายกระโดดลงไปเอาเรื่องสตรี

"เจ้าสมควรโดนนางด่าแล้ว เท่านี้ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ"

"ท่านพ่อข้าต่างหากที่เป็นบุตรชายของท่าน เหตุใดถึงเข้าข้างนางเล่า"

"เจ้าลูกชั่ว! นางเป็นใครเจ้ารู้หรือไม่ หากผูกมิตรกับนางไว้ ในอนาคตข้างหน้าเราจะไม่อดตาย นางยอมซื้อไก่ของเราตัวละตั้งสิบอีแปะ ให้ราคาดีกว่าพวกพ่อค้าเร่ที่กดราคาลงจนเหลือแค่ตัวละแปดอีแปะเสียอีก วัน ๆ เจ้าเอาแต่เก็บตัวอ่านตำราอยู่ในป่าจะไปรู้เรื่องอะไร!"

เหยียนซือถูกบิดาดุได้แต่เก็บความโกรธไว้ในใจรอวันเอาคืน

มนตราเห็นรถม้าวิ่งไปไกลแล้วก็กระทืบเท้าด้วยความโมโหหลายต่อหลายที ก่อนจะเดินกลับมานับตรวจดูไก่อย่างละเอียด

อย่าให้ขาดเชียว ฉันจะกลับไปเอาเลือดหัวเจ้าบ้านั่นออกแน่!

"ข้าจะไปทำน้ำหมัก พี่ใหญ่ท่านช่วยเชือดคอไก่ออกให้ข้าที พวกเครื่องในให้แยกใส่ถังไม้เอาไว้ แล้วทำความสะอาดให้เรียบร้อย อ้อ...ต้องล้างอย่างดีอย่าให้เหลือขนติดมาแม้แต่เส้นเดียวนะเจ้าคะ"

ทหารหญิงมาร่วมด้วยช่วยอีกแรง ไก่พันตัวกว่าจะจัดการเสร็จคาดว่าน่าจะใช้เวลาจนถึงเช้า

อี้เทียนเดินมาช่วยบุตรสาวบุญธรรมผัดไส้สำหรับยัดใส่ตัวไก่ คราวนี้นางปรับเพิ่มรสชาติให้มีทั้งรสเผ็ดและรสธรรมดา

"ท่านพ่อไก่ขอทานแบบมีไส้ข้าว่าทำแค่สามร้อยตัวก็พอเจ้าค่ะ ท่านจะได้ไม่เหนื่อยมากนัก"

"ตามใจเจ้า"

มนตราบอกสูตรทุกอย่างให้บิดาบุญธรรมรับรู้อย่างไม่ปิดบัง เพราะถึงอย่างไรเธอก็ไม่คิดจะยึดอาชีพนี้ไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว

ได้เงินมาสักก้อนก็ขายสูตรให้กับเหลาอาหาร จากนั้นก็ขอส่วนแบ่งรายได้สักสามต่อเจ็ดส่วน เพียงเท่านี้ก็พอหอมปากหอมคอแล้ว

อี้เทียนผัดไส้ในกระทะไปเหล่ตามองบุตรสาวไป

"ฉินฉินเจ้าจะเลิกทำการค้ากับพ่อลูกสกุลหวังหรือไม่"

"ไม่เจ้าค่ะ..ลุงเหยียนเฟิงไม่ได้ทำผิดอะไรแม้แต่น้อย บุตรชายของเขาต่างหากที่ผิด ข้าแยกแยะได้เจ้าค่ะ แต่จะดีมากหากเจ้าหมอนั่นเลิกหลงตัวเองลงบ้าง ไม่เช่นนั้นหากลูกเหลืออดเข้าสักวัน คงได้ท้าต่อยกับเขาแน่"

อี้เทียนเห็นบุตรสาวแรงดีแต่เช้าได้เช่นนี้ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

"อย่าโกรธไปเลย เจ้าตัวแค่นี้จะไปสู้อะไรได้ ให้พี่ชายเจ้าสู้แทนดีกว่า เจ้าจะได้ไม่เจ็บตัวดีหรือไม่"

"พี่ใหญ่สู้เก่งหรือเจ้าคะ"

"ตอนเขายังเด็กมักมีเรื่องชกต่อยกับเด็กในเมือง หน้าตาบวมปูดกลับมาทุกวันจนพ่อปวดหัวยิ่งนัก"

"ท่านพ่ออย่าเผากันลับหลังสิขอรับ...น้องรองเจ้าจะให้พี่ใหญ่เสียบเครื่องในไก่เลยหรือไม่"

หูต้าลู่โผล่เข้ามาในครัวกะทันหันทันได้ยินบิดากำลังพูดเผาตนอยู่พอดี

"ท่านจัดการไก่เสร็จแล้วหรือ"

"เหล่าทหารหญิงพวกนางคล่องแคล่วมาก ใช้เวลาเสี้ยวลมหายใจก็เสร็จไปแล้วสามตัว สายลมยังไม่ทันพัดผ่านพวกนางก็จัดการเสร็จสิ้นแล้ว"

"ถ้าเช่นนั้นท่านจัดการเสียบเครื่องในที่หมักแล้วได้เลยเจ้าค่ะ"

ทั้งครอบครัวช่วยกันเตรียมของขายจนถึงเช้าตรู่ มนตราตั้งใจจะเปิดร้านช่วงบ่ายของวันนี้ เพราะกว่าจะย่างไฟให้ไก่สุกได้ต้องใช้เวลาอีกเยอะ

ฉันคงต้องจ้างคนมาช่วยแล้ว หากดึงดันจะทำกันต่อด้วยจำนวนคนเท่านี้อาจจะเหนื่อยเกินไป ต้องหาเวลาไปปรึกษากับพี่ม่านอวี้เสียแล้ว