คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 22 : หนูตัวร้าย
อนที่ 22 : หนูัวร้าย
-อิรุ-
"ผม้อแวะไปเอาอที่อนโ่อน" ผมบอปายเมื่อรถเ้าสู่รุเทพฯ แล้ว
"รับ" ปายไม่ไ้ถามให้มาวาม เพียอบรับ้วยน้ำเสียเรียบ่าย
"หิวไหม อยาแวะินอะไร่อนหรือเปล่า"
"ไม่หิวรับ รอลับไปินที่บ้านเลยีว่า ปายส่ายหน้าปิเสธ แ่เหมือนนึบาอย่าึ้นมาไ้
"อารุหิวหรือเปล่ารับ"
"ยัไม่หิว" ผมยยิ้มมุมปา ในใรู้สึอบอุ่น ผมรู้อยู่แล้วว่าปายะถาม
"เี๋ยวผมโทรบอิน่อนะไ้ไม่เป็นห่ว"
"อืม"
ผมมอร่าเล็อปายที่ยืนิผนัระ ปายำลัมอทิวทัศน์ภายนอ้วยวาหลใหล
"เป็นยัไบ้า" ผมเินเ้าไปยืน้อน้านหลัปาย มอามสายาออีฝ่ายไป
"วิวสวยมาเลยรับ" ปายหันลับมา "โอ๊ะ!" เสียอุทาน้วยวามใัึ้น เมื่อร่าเล็อปายปะทะเ้าับอว้าอผม
"ใอะไร" ผมถามยิ้มๆ
ปายใ้สอมือันอผมออ "ผมไม่รู้ว่าอารุยืนอยู่รนี้"
"แล้วหายใหรือยั" ผมระับมือที่โอบเอวปาย ไม่สนใอาารผลัไสออีฝ่าย
"ปล่อย่อนรับ" ปายประท้ว
"อบ่อนสิ"
"หายแล้วรับ ทีนี้ปล่อยผมไ้หรือยั"
"ถ้าผมไม่อยาปล่อยล่ะ"
"ไหนอารุบอว่าะเป็นเ็ีไม่ใ่เหรอรับ"
"หึๆ" ผมยอมลายอ้อมแนออแ่โยี โนพูัอแบบนี้ะเเร่อไ้อย่าไร
"อารุไ้อหรือยัรับ"
"ไ้แล้ว"
"ั้น.."
"ผมหิวแล้ว"
ปายมอผม้วยแววาหลาหลายวามรู้สึ ที่เ่นัที่สุือวามรู้สึพูไม่ออบอไม่ถู เพราะมันแสออมาอย่าัเน
"ในู้เย็นน่าะมีอะไรพอเอาทำินไ้บ้า" ผมับไหล่สอ้าอปาย หมุนัวอีฝ่ายและันเบาๆ ให้ออเิน "ออาหาร่ายๆ อะไร็ไ้"
"มาม่า้มแล้วันนะรับ" ปายอบ้วยน้ำเสียหมั่นไส้
"ถ้าปายทำผมินทั้นั้น"
"พูเอนะรับ"
"แล้วแ่วามรุาอปายเลย"
"พูแบบนี้็เหมือนบอไม่ให้ผม้มมาม่านั่นแหละรับ" ปาย้อนผม้วยสายา
"ฮ่าๆ"
"ถอยหน่อยรับผมะเปิู้เย็น"
ผมเื่อฟัแ่โยี รอให้ปายหยิบอออมาแล้วึยื่นมือไปรับ
"อารุไปนั่รอ็ไ้รับ ผมทำแป๊บเียว"
"ผม่วย"
"่วยยุ่ใ่ไหมรับ" ปายถามยิ้มๆ
"ถ้าปายยอมให้ยุ่ผมะีใมา"
ปายเยหน้าึ้นสบาผม ล้ายเล่นเม้อาโยไม่มีำพู
"ูเหมือนวันนี้อารุะเื่อฟัเป็นพิเศษ ถ้าอย่านั้น็ไปนั่รอีๆ ไ้แล้วรับ ผมะไ้รีบทำ ไหนว่าหิวแล้ว"
"..."
"เร็วสิรับ" ปายเร่เมื่อเห็นผมยัยืนเย
"ล" ผมวาอที่ถืออยู่ลบนเาน์เอร์รัว ่อนพูึ้นเบาๆ
“แย่แล้ว”
“อะไรเหรอรับ” ปายถามพร้อมับใ้สายาสำรวผมว่าเิอะไรึ้น
“ผม..”
“รับ?” ูเหมือนปายะริๆ แล้ว
“ผมแย่แล้ว”
“อารุปวท้อเหรอรับ” ปายเินเ้ามาใล้้วยสีหน้าเป็นห่วและรู้สึผินิๆ ิว่าผมปวท้อเพราะหิว
“เปล่า ผมสบายี แ่ิึ้นไ้ว่า่อไปผม้อเป็นนลัวแฟนแน่เลย”
“...”
“ะินไหมรับ้าว”
“ฮ่าๆ” ผมหัวเราะเสียัเมื่อเห็นสีหน้าเหลือออปาย ยอมเินออมาแ่โยี
ูเหมือนปายะื่นอบแสไฟยาม่ำืนเป็นพิเศษ ึยืนมอทิวทัศน์ภายนออย่าไม่รู้เบื่อ
“อบไหม” ผมทำลายวามเียบภายในห้อึ้น
“รับ” ปายอบโยไม่หันลับมามอ สายายัมอผ่านระออไป
“ผมหมายถึห้อนี้”
ปายหันลับมามอ “น่าอยู่มารับ”
“น่าอยู่็มาอยู่สิ”
ปายเลิิ้วึ้น สายาบ่บอว่าำลัอารม์ี “อารุะยให้ผมเหรอรับ ใีั”
“ทำไมะไม่ไ้ล่ะ แ่ผมมี้อแม้หนึ่”
“ั้นไม่เอารับ” ปายอบทันวัน
“ไม่ฟั่อนเหรอเผื่อะน่าสนใ”
“อารุเป็นนัธุริ ผมสู้ไม่ไ้หรอรับ ยอมแพ้ั้แ่แรีว่า”
"ืนนี้้าที่นี่เถอะ"
ปายอึ้ไป านั้นยิ้มนิๆ พู้วยน้ำเสียไม่รีบไม่ร้อน
“ผมยัไม่ไ้เมานะรับ อารุิว่าะไ้ำอบแบบไหนัน”
“ถ้าเมาแล้วะอบลเหรอ”
“อือ” ปายทำหน้าิ่อนอบ “ไม่รับ”
“อเหุผลหน่อย”
“็เพราะ...” ปายลืนำพูลอเมื่อผมิพูัหน้า
“หรือว่าปายลัวผมทำอะไร เี๋ยวนะ นี่ปายิไปถึไหน ำลัิอะไรับผมหรือเปล่า”
สีหน้ายาะเื่ออปายทำให้ผมอยิ้มไม่ไ้ อีฝ่ายึึาใส่
“ใระไปิรับ!”
“ไม่ิเหรอ” ผมทวนถาม้วยสีหน้ารื่นเริ
“ไม่ิรับ”
“อืม” ผมพยัหน้าให้รู้ว่าเ้าใแล้ว พร้อมยับเท้าเ้าไปใล้ ใ้สอแนััวปายไว้ับผนัระ
“ทำยัไีล่ะ ปายไม่ิแ่ผมันิ”
“...”
“ไม่ถามหน่อยเหรอว่าผมิอะไร”
“ไม่อยารู้รับ”
“ผมอบุ”
ปายเยหน้าึ้นสบา หาแ่ริมฝีปายัปิสนิท
“ำลัิอะไรอยู่” ผมปัผมที่ลมาปรใบหน้าปายอออย่านุ่มนวล “ิว่าผมใหยอุอีแล้วใ่ไหม”
“...”
“ไม่เื่อเหรอ”
“ฟัให้ีนะ” ผมโน้นัวไประิบริมหู “ผมรัปาย”
“...”
ผมถอยออมามอหน้าปาย ึพบว่าั้แ่้นนบ ปายไม่ไ้แสสีหน้าแปลใหรือะลึให้เห็น เพียมอผมยิ้มๆ เท่านั้น ผมใ้เวลาเสี้ยวนาทีในารประมวลผล
“ปายรู้อยู่แล้ว”
“ันานั้นใรมอไม่ออบ้ารับ ผมไม่ไ้โ่ะหน่อย”
“เ้าเ็แสบ” ผมหัวเราะ ทั้อ่อนใและบันไปพร้อมัน “ั้ใแล้ผมใ่ไหม”
“เปล่ารับ” ปายส่ายหน้า “ในเมื่ออารุไม่บอแล้วทำไมผม้อิไปเอ้วยรับ อารุอบผม็้อบอให้ผมรู้้วยัวเอ”
“ถ้าอย่านั้น...”
“ไม่มีำอบรับ”
“ปาย”
“อารุลืมหรือเปล่ารับว่าเยแล้ผมไว้แ่ไหน” ปายมอผมยิ้มๆ ถึอนนี้ใระไม่รู้ัวบ้าว่าำลัโนแล้ลับ
“อยาเป็นแมวบ้าเหรอ”
“ใรอยาเป็นแมวันรับ”
“ั้นอยาเป็นอะไร”
“็้อเป็น...” ปายันอผมออ เินผ่านพร้อมพู “ไม่บอรับ”
ผมหัวเราะ ิะว้าร่าเล็เอาไว้ ปายลับพลิ้วัวอออย่าสวยาม
“เป็นเ็ีหน่อยรับ ระวัะโนัะแนนวามประพฤิ”
“ล”
“ีมารับ”
“ถ้าอย่านั้นืนนี้็้าที่นี่นะ” ผมถือโอาสมัมือ เพื่อระับวามสัมพันธ์
“ามสบายเลยรับ ผมะลับแล้ว”
“มันึแล้ว”
ปายหันลับมามอผม้วยวายิ้ม ผมสบาับปายรู่หนึ่ ่อนยสอมือึ้นในท่าทายอมแพ้
“ลับ ลับเี๋ยวนี้เลย”
ผมมอร่าเล็ที่เินฮัมเพลาไป้วยสายานใ
เฮ้อ ปายะเป็นอะไรเล่า ็้อเป็นหนูัวร้ายอยู่แล้ว
ความคิดเห็น