ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #22 : ผมก็ตอบได้

“นี่เธอต้องการอะไรจากมาสฟ้ากันแน่”

เมื่ออยู่ตามลำพังกับคนรักของลูกสาว คมกฤษก็ไม่รักษามาดคุณพ่อที่แสนใจดียามอยู่กับคนในครอบครัว เขากลับมาสวมมาดธุรกิจเขี้ยวลากดินที่อู่อี้เทียนคุ้นเคยดี แล้วเปิดฉากคุยเรื่องของมาสฟ้าทันที ไม่แน่ว่าหากรอนานหว่านี้มาสฟ้าจะบุกมาแย่งตัวคนรักของเธอกลับไปก่อนที่เขาจะได้ลงมือทำอะไร

“ผมไม่คิดว่าคุณจะชอบคำตอบของผมนะครับ” อู่อี้เทียนเอ่ยหน้าตาย เขารับปากที่จะไม่พูดเรื่องนิมิตที่ไม่เป็นจริง แต่อู่อี้เทียนก็ไม่คิดที่จะโกหกคมกฤษถึงเจตนาที่เขายัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิตมาสฟ้า หรือต่อให้อู่อี้เทียนอยากโกหก คมกฤษก็คงไม่เชื่ออยู่ดี เพราะถ้าคนคนนั้นไม่โง่เกินไปก็ต้องรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากมาสฟ้า ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ฉลาดเป็นกรดอย่างคมกฤษก็ต้องมองออก แล้วเขาจะคิดหาคำโกหกให้เสียเวลาทำไม

อู่อี้เทียนครุ่นคิดกับตัวเองเงียบๆ ขณะเดี๋ยวกันก็จ้องหน้า สู้สายตากับคมกฤษไม่มีหลบ ทำให้ผู้อาวุโสที่ควบฐานะพ่อของผู้หญิงหมายปองนั้นหน้าตึงเมื่อได้ยินคำพูดนั้นของเขา อู่อี้เทียนจึงเม้มปากก่อนจะแบ่งรับแบ่งสู้อย่างลังเล “แต่ถ้าอยากให้ตอบ ผมก็ตอบได้”

“ไม่ต้อง!” ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คมกฤษย่อมต้องอยากรู้ ว่าอะไรทำให้อู่อี้เทียนวิ่งไล่งับชายกระโปรงลูกสาวของเขา ไม่ปล่อยแบบนี้ ไหนจะกิตติศัพท์ที่เขาเคยได้ยินๆ ผ่านหูผ่านตามาบ้าง หากเป็นเวาลาอ่านคมกฤษคงบอกตัวเองให้หลับหูหลับตาปล่อยเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้ไป แต่ผู้หญิงที่ไอ้คาสโนว่าชื่อกระฉ่อนมาติดพรรค์ดันเป็นลูกสาวของเขา คมกฤษจึงมีอาการหงุดหงิดเป็นเท่าทวีอย่างที่เป็น ยิ่งเมื่อเห็นสายตากรุ้มกริ่มที่เปล่งประกายยามเอ่ยตอบเขาเมื่อครู่ ข้อสงสับทุกอย่างที่คมกฤษมีก่อนหน้าก็ได้รับการยืนยันแล้ว

สิ่งที่ทำให้ผู้ชายที่ทุ่มเทตามตื๊อผู้หญิงหน้ามือตามัวแบบนี้ คงมีอยู่ไม่กี่เรื่องหรอก

“ผมชอบลูกสาวคุณ แล้วก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ผมพยายามนัดเจอมาสฟ้าก่อนหน้านี้ด้วย” อู่อี้เทียนเปิดประโยคตัดเข้าประเด็นทันทีโดยไม่เสียเวลา ชายหนุ่มเผชิญหน้ากับพ่อของหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมา กระทั่งคมกฤษที่มีอคติต่อเขายังนึกชื่นชมในใจ ว่าอู่อี้เทียนนั้นใจกล้าพอตัว “ผมไม่เชื่อเรื่องข่าวลืออะไรนั่น ไม่สนใจว่ามันจะเป็นจริงหรือไม่จริง ผมชอบมาสฟ้า แล้วมาสฟ้าก็รับปากจะเดทกับผมแล้วด้วย”

“เธอบอกฉันอย่างนี้คาดหวังให้ฉันตอบว่ายังไง?” คมกฤษนิ่วหน้า ย้อนถามอู่อี้เทียนพร้อมกับหัวคิ้วที่ขมวดมุ่น “อยากให้ฉันอวยพรเหรอ ฉันคงทำไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่อยากให้มาสฟ้าต้องลงเอยกับผู้ชายแบบเธอ”

“เรื่องที่มาสฟ้าจะลงเอยกับใคร คุณไม่ใช่คนตัดสินใจสักหน่อย” อู่อี้เทียนอยากให้เกียรติพ่อของคนรัก...สาบานเลยว่าเขาตั้งใจแบบนั้นจริงๆ ก่อนหน้านี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายคิดจะขัดขวางความรักระหว่างเขาและมาสฟ้า อู่อี้เทียนก็ไม่รังเกียจที่จะเพิ่มชื่อคมกฤษในรายชื่อศัตรูของเขามาอีกคน เพียงแต่ทำเช่นนั้นแล้วมาสฟ้ารู้เข้าเธอคงจะไม่สบายใจ “ผมรักมาสฟ้า ขอแค่มาสฟ้ารักผมก็พอ...ส่วนเรื่องคุณอยากจะได้ลูกเขยแบบไหนไม่ใช่ปัญหาของผม”

“งั้นที่พูดมาต้องการอะไร”

“ผมแค่อยากแจ้งให้ทราบ แล้วก็อยากให้คุณรับรู้เอาไว้...เพราะว่าผมไม่มีความคิดที่จะไปไหน แล้วถ้าคุณรังเกียจผมจนนอกหน้า ก็จะรังแต่ทำให้มาสฟ้าไม่ลำบากใจเปล่าๆ แล้วผมไม่อยากให้มาสฟ้าไม่สบายใจ ผมอยากให้มาสฟ้ามีความสุข”

“ก็เลยจะมัดมือชกฉัน ให้ฉันรับเธอเป็นเขยง่ายๆ?”

“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่สน เพราะผมไม่มีทางยอมแพ้เรื่องมาสฟ้า ที่บอกแค่อยากให้คุณรับรู้ไว้ก็พอ ส่วนเรื่องอื่นผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเอง” อู่อี้เทียนบอกสีหน้านิ่งเรียบ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงที่แม้แต่จะนึกหมั่นไส้ คมกฤษก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาพอใจกับท่าทางของอู่อี้เทียนแบบนี้อย่างมาก แน่นอนว่ามีอีกหลายอย่างที่ต้องอาศัยเวลาในการพิสูจน์แต่อย่างหนึ่งที่คนเป็นพ่ออย่างมั่นใจได้ตอนนี้ก็คือ ผู้ชายของมาสฟ้าไม่ใช่พวกมือสมัครเล่นใจเสาะแบบที่ผ่านๆ มาเลย

อู่อี้เทียนเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อตามข่าวลือแน่นอน และยังเป็นมือฉมังในเอาชนะในเกมที่ตัวเองต้องการเสียด้วย นับว่าเป็นคู่แข่งที่คงจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับคนเจ้าเลห์อย่างมาสฟ้าได้ หรืออย่างน้อยอู่อี้เทียนก็คงไม่พลาดพลั้งโดนเหมือนฝันเล่นงานไปจนต้องยอมแพ้ไปตั้งแต่ต้นเกมเหมือนผู้ชายคนก่อนๆ ของมาสฟ้า แต่จะได้เข้ามาเป็นเขยคนโตของบ้านเศวษรฐาไหม ตอนนี้คงเร็วเกินไปที่จะบอก 
 

ทุกอย่างผ่านไปอย่างขลุกขลักและน่าหงุดหงิดยิ่งในความรู้สึกของเชอลีน ผู้ที่มีความอดทนต่ำเตี้ยเรี่ยดินเป็นทุกเดิม ยิ่งต้องรับมือกับความงี่เง่าของเหมือนฝันที่รู้ว่าอู่อี้เทียนบุกเข้ามาในบ้านของพวกเขา และยังเข้าไปคุยกับคมกฤษเรียบร้อยลับหลังเธอ ทำให้เหมือนฝันงัดเอาความงี่เง่าและเอาแต่ใจขั้นสูงสุดที่เธอทำได้มาใช้กับคนในบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมาสฟ้า ที่เจ้าตัวรู้ว่ารักเธอและตามใจเธอทุกเรื่อง

เหมือนฝันถึงกับดิ้นเร้าๆ ยืนยันให้มาสฟ้าไล่อู่อี้เทียนออกจากบ้านไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาด ซึ่งมาสฟ้าก็ต้องเอ่ยปากขอให้ชายหนุ่มออกไปจากบ้านพร้อมกับญาติผู้น้องของเขา

“พี่เขาก็ยอมแล้วหนูจะเอาอะไรอีกเหมือนฝัน” คำถามนั้นมาจากผู้เป็นพ่อ ที่มองหน้าลูกสาวคนเล็กของตัวเองที่ยังดิ้นเร้าๆ ไม่หยุดอย่างเอือมระอา

“ยอมเหรอคะ พ่อไม่รู้อะไร” เหมือนฝันร้องแว้ดสียงแหลม ที่ทำให้แม่ของเจ้าหล่อนถึงกับตากระตุก ในใจเชอลีนก็สะท้อนใจว่าหากเวรกรรมที่ใครเขาว่ามีจริง ลูกสาวคนเล็กนี่แหละคือเวรกรรมที่เธอเคยก่อเอาไว้สมัยสาวๆ ที่ต้อนนี้คืนสนองเธอ เหมือนฝันจึงได้สร้างเรื่องให้เธอปวดประสาทได้ไม่เว้นแต่ละวัน “ไอ้หมอนี่มันร้าย มันจ้องจะแอ้มพี่ฟ้าเห็นๆ ไหนจะเรื่องไอ้ยุทธอะไรนั่นอีกล่ะค่ะ”

“แล้วยุทธเขามาเกี่ยวอะไรด้วย?” มาสฟ้าเองก็รู้สึกเหนื่อยใจที่ต้องพูดเรื่องเดิมๆ กับเหมือนฝัน ที่ไม่ว่าจะคุยกันกี่ร้อยครั้ง เหมือนฝันก็ยังดูติดใจกับความสัมพันธ์ครั้งเก่าของเธอและยุทธนาไม่เลิกรา “เรื่องมันตั้งกี่ปีแล้วฝัน บอกแล้วไงว่ามันไม่ได้มีอะไรแล้ว”

“แต่พี่ฟ้าคุยกับมัน!” เหมือนฝันเสียงกร้าว แค่รู้มาสฟ้าคุยกับไอ้สารเลวนั่นเธอก็ยอมไม่ได้ “พี่ฟ้าลืมไปแล้วเหรอคะว่ามันทำอะไรกับพี่ฟ้าไว้บ้าง ถ้าฝันไม่แฉมันก่อนมันคงทำยิ่งกว่านี้”

“พี่ไม่ลืมหรอกว่าใครทำอะไรกับพี่ไว้บ้าง” มาสฟ้าว่าเสียงเย็น ทำให้แฝดผู้น้องถึงกับสะอึกอึ้งแล้วเม้มปากแน่นอย่างอับจนคำพูด แต่ก็ยังเธอคิดเจ้าแค้นเกินกว่าที่จะยอมปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปง่ายๆ “แต่การที่ฝันจะขุดเรื่องเก่ามาชวนพี่ทะเลาะมันก็ไม่ใช่เรื่องนะ”

“พี่ฟ้าเข้าข้างมันเหรอ!” น้ำเสียงของเหมือนฝันนั้นเจ็บปวดประหนึ่งถูกคนที่เธอรักที่สุดหักหลัง แต่กับคนในบ้านที่ต้องรับมือกับดรามาควีนตัวแม่มาตลอดชีวิต ทั้งสามคนได้แต่เบือนหน้าหนีแล้วไม่พูดอะไร ซึ่งเหมือนฝันเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากคนในครอบครัวของเธออยู่แล้ว หญิงสาวเพียงยกมือขึ้นทาบอกแสดงออกอย่างสมบทบาทว่าเธอปวดหนึบที่หัวใจแค่ไหน “ฝันแซด พี่ฟ้ารักคนอื่นมากกว่าฝัน”

“หยุดเดี๋ยวนี้ หยุดทันที” เชอลีนที่หมดความอดทนก่อนใครเพื่อนลุกพรวดจากเก้าอี้ ก่อนจะฉวยท่อนแขนเล็กของเหมือนฝัน ลากแม่ตัวแสบคนเล็กของเธอไปยังห้องเล็กด้านใน ที่มีไว้เพื่อเก็บของเก่าที่บรรพบุรุษของครอบครัวเศวษรฐาสะสมไว้ แล้วจัดการโยนเหมือนฝันเข้าไปก่อนจะปิดเล็กประตูเสร็จสรรพ “ถ้าคุยกับคนแล้วมีปัญหานักก็ไปคุยกับผีโน้น!”

“แม่!”

เหมือนฝันกรีดร้องพร้อมกับทุบปังที่ประตูหลายที แต่เชอลีนเองก็ไม่ใจอ่อน พร้อมกับหมุนตัวออกมาออกคำสั่งกับคนด้านนอกตาขวาง

“ใครเปิดล่ะเห็นดีกัน”

เอาจริงๆนะคะคุณฝัน ศรีว่าพวกเขาถอยมาตั้งหลักกันก่อนสักหน่อยดีกว่าค่ะ ดูท่าแล้วศัตรูของเรามันจะเก่งเกินไปแล้ว ลูกล้อลูกชนมันแพรวพราว คนที่แสนดีอย่างพวกเราถามแผนของมันมิทันหรอกค่ะ // ก้มหน้าเลียขาแพล้บๆ