[Fic Reborn] stops functioning ปิดการทำงานมัดใจนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #20 : [CHAPTER : 11] SERUM FINISH 01

สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน T^T ไรเตอร์กลับบมาแล้ว หลังจากที่ไรเตอร์เบี้ยวรีดเดอร์ไปเมื่อหลายเดือนก่อน ไรเตอร์ขอโทษด้วยนะคะ T[]T!!! ไรเตอร์จะกลับมาแต่งต่อแล้วค่า >_<!! พล่ามมามากแล้ว มาชมกันเลยดีกว่า

________________________________________________________________________

[CHAPTER : 11] SERUM FINISH 01

CHAPTER 11 : SERUM FINISH

                “นี่รัล...”เสียงสาวแสนสวยเจ้าของฉายา ‘แมงป่องพิษ’ เอ่ยกล่าวเรียกชื่อเพื่อนสาวที่กำลังง่วนกับการผสมตัวยาสำคัญอยู่ ใบหน้าเคร่งเครียดรับกับหน้ามนทำให้ดูน่ากลัวแบบพิลึก

                “มีอะไร..เบี้ยงกี้”

                “ฉันว่ามันดูแปลกๆนะว่ามั้ย...ไอ้พิษเนี่ย”เบี้ยงกี้รื้อเอกสารที่กองอยู่หน้าจอประมวลผล พร้อมกับยื่นข้อมูลบางอย่างให้กับอัลโกบาเลโน่สาว

                “แปลกยังไงล่ะ”รัลมิจิขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม เธอเองยังไม่รู้เลยว่า ‘ไอ้ที่มันแปลกๆ’ มันแปลกยังไง เธอเองยังไม่เข้าใจเลย

                “ฉันมีความรู้สึกว่ามันยังออกฤทธิ์ยังไม่ถึง 70 % เลยด้วยซ้ำไป” เบี้ยงกี้ถอนหายใจพร้อมกับยีหัวตัวเองแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะสีน้ำตาลอ่อนก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าว่า

                “ถ้าโชคเข้าข้าง...พวกเคียวโกะจะปลอดภัย...แต่ถ้า..”

                “แต่ถ้าอะไร...”รัลมิจิเค้นคำตอบทันทีที่เบี้ยงกี้เว้นช่องว่าให้ตัวเองหายใจ

                “แต่ถ้าเซรุ่มที่ใช้นั้นมันไม่สำเร็จก็แสดงว่า...พวกเธอต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างนี้แหละจนกว่าจะตาย...”

                “...!!!”

ห้องโถงใหญ่ของ วองโกเล่

                “ฮาฮิ...ฮารุไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณยามาโมโตะไม่รู้ว่าพวกคุณสึนะเป็นมาเฟียนะคะเนี่ย..!!”เสียงใสจากหญิงสาววัย 25 ปีแต่ด้วยใบหน้าที่อ่อนวัยกับท่าทางและนิสัยส่วนตัวของเธอนั้นไม่เข้ากับอายุของเธอทำให้เธอถูกทักบ่อยๆว่าเป็นเด็กอยู่เสมอ

                “ฮ่าๆ ก็ฉันคิดว่าเป็นการเล่นมาเฟียจริงๆนี่นา ขนาดในหนังยังเหมือนเลย ฉันคิดว่าสีนะก็คงเล่นแบบในหนังละ ส่วนอีกใจนึงฉันก็คิดอยู่เสทอนะว่า อย่าให้มันเป็นจริงเลยเพราะว่าฉันคงแย่แน่ถ้ามาเฟียมันมีจริงในญี่ปุ่นน่ะ”ชายหนุ่มตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม วันนี้เป็นเวรของเขาที่ต้องมาดูแลเธอ ที่พลัดกับเพื่อนชายเจ้าอารมณ์อย่าง ‘โกคุเดระ  ฮายาโตะ’อยู่ทุกวัน

                “ฮารุว่าตื่นเต้นเร้าใจดีออกค่ะ ฮารุชอบให้คนปกป้อง” หญฺงสาวกล่าวแล้วยิ้มอย่างเขินอาย พร้อมกับทำท่าทางบิดไปมาราวกับว่าเธอได้ดอกไม้จากชายหนุ่มที่ชอบก็ไม่ปาน ยามาโมโตะหลุดหัวเราะออกมาทันที

                “ฉันว่ามิอุระคงหายากหน่อยนะ คนมาปกป้องน่ะ”ยามาโมโตะพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจากการหัวเราะเหมือนครู่นี้ ไม่รู้ว่าเขาหัวเราะที่มันตลกหรือหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินกันแน่ แต่เขารู้เพียงแต่ว่า อยากให้เธอเห็นใบหน้าของเขาในตอนนี้ ที่...แดงไปถึงใบหูแล้วกระมัง

                “เอ๋...ทำไมคุณยามาโมโตะพูดอย่างนี้ล่ะคะ ฮารุน่ะ..ออกจะน่ารักขนาดนี้ ใครล่ะที่จะไม่ปกป้องฮารุ ทุกคนเขาก็คงปกป้องหมดล่ะค่ะ..”หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงขึ้นเสียงนิดๆ รับกับใบหน้าที่ชูขึ้นเพื่อนแสดงว่าเธอนั้นมั่นใจกับความน่ารักของเธอ ยามาโมโตะส่ายหัวอย่างระอาพร้อมกับจับหัวเธอโยกไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว

                “น่าหมั่นไส้จริงๆเลย เธอเนี่ย ฮ่าๆ”ยามาโมโตะหัวเราะร่อนอย่างมีความสุข ทำให้ฮารุเองพลอยหัวเราะไปด้วย

                บรรยากาศของทั้งคู่นั้นดูมีความสุขและสนุกซะเหลือเกิน โดนไม่ทันสังเกตว่ามีสายคู่นึงที่กำลังเดือดพล่านทั้งโมโห ทั้งอิจฉา ทั้งเศร้า ทั้งเสียใจ และอีกต่างๆ นานา อารมณ์ที่บรรยายไม่ถูก

ชายหนุ่มยืนพิงกำแพงมือข้างนึงกำแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาจนเห็นได้ชัด อีกข้างนึงล้วงเข้าไปหยิบมวนบุหรี่ที่อยู่ข้างปกเสื้อด้านซ้ายขึ้นมา พร้อมกับจุดมันแล้วอัดเข้าเต็มปอดเพื่อระบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นเต็มหัวใจเขาอยู่ตอนนี้ มันมันพอทุเลาลงไปได้บ้าง เขาหันหลังให้กับภาพที่มันทำให้หัวใจของเขาบีบแน่นจนแทบอยากจะกกระอักก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินจากไป หญิงสาวผู้เป็นพี่สาวของเขายื่นหลอดสีแดงคล้ายน้ำยาอะไรบ้างอย่างให้กับเขาก่อนจะทำหน้าเพยิดไปทางสองหนุ่มสาวแล้วยิ้มให้กับเขา

“ไปสิ...เอานี้ไปให้เธอ”หญิงสาวเหยียดยิ้มให้น้องชาย แม้ว่าการทำแบบนี้อาจจะทำให้น้องชายของเธอเจ็บเจียนตาย แต่ว่าถ้าเขาได้เรียนรู้ว่าการที่รักแบบไม่ต้องครอบครองมันเป็นแบบไหน เมื่อนั้นน้องชายของเธอจะได้เจอรักที่แท้จริงและบริสุทธิ์...

...

เหมือนกับแม่ของเขา....แม่ของฮายาโตะ...

“เธอก็เอาไปให้เองสิ..ฉันมีธุระต้องไปทำ”ชายหนุ่มบ่ายเบี่ยงพร้อมกับเดินกระแทกไหล่พี่สาวอย่างเธอจนเธอแทบเซจนเธอต้องสวนกลับไปแบบเจ็บๆซะหน่อยถือเป็นการสั่งสอนตามฉบับพี่สาวสุดโหดคนนี้

“ธุระของแกคือการไปอัดบุหรี่ลงปอดหรือไงไอ้โง่...ถ้าเป็นฉันจะพยายามแย่งเธอมา..ฉันจะทำทุกวิถีทางที่จะได้เธอมาไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ยอม”

“...!!”

ชายหนุ่มตาเบิกกว้างราวกับเธอผู้เป็นพี่สาวอ่านใจเขาออก เวลาที่เขาเครียดเรื่องอะไรก็ตามเขาจะทำแบบนี้อยู่เสมอ อัดบุหรี่ลงปอดให้หายเครียดแล้วตามด้วยดื่มวอดก้าเพื่อคลายเครียด ซึ่งตัวเขาเองก็รู้ว่ามันไม่มีค่าอะไรเลยที่ทำแบบนี้ แต่แค่...มันทำให้เขารู้ว่า...มันดีขึ้นมาเพียงนิดเดียวแค่นั้น..ก็ยังดี

“อย่ามาทำเป็นสั่งสอนฉัน...ยัยปีศาจ ฉันจะทำอะไร ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่ง!!”ชายหนุ่มสะบัดหน้าแล้วเดินกระแทกเท้าจากไป ทำให้คนทั้งสองที่ไม่รู้เรื่องอะไรต้องหันไปทางต้นเสียงพอดี

“หึ...ทีทสำคัญแกต้องแกนิสัยเจ้าอารมณ์ของแกด้วยล่ะกัน”เบี้ยงกี้พึมพำไล่หลังก่อนที่จะหันไปส่งยิ้มให้กับคนทั้งคู่ที่ทำหน้าสงสัยจนเธอหลุดหัวเราะออกมา

“เรื่องเล็กน้อยน่ะฮารุ..ยามาโมโตะ ไม่มีอะไรมากหรอก”เบี้ยงกี้ว่าเสร็จสรรพก่อนที่จะกรายยิ้มแล้วยื่นหลอดสีแดงสดให้ยามาโมโตะและก้มลงกระซิบข้างหูว่า

‘เซรุ่มเสร็จแล้ว...ให้เธอกินได้เลย แต่ต้องรอเวลาให้ยามันออกฤทธิ์ก่อนนะ เธอจึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม’

ชายหนุ่มมองหน้าแล้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่จะเอ่ยคำขอบคุณเบี้ยงกี้ใช้นิ้วแตะที่ริมปีปากบางก่อนที่จะพูดว่า

“ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณ...แค่นายดูแลฮารุให้ได้มากที่สุดก็พอแล้ว....ให้มากกว่าคนแถวๆนี้ที่มันไม่ยอมทุ่มเทกับความต้องการที่สุดของมัน และอยากให้มันรู้ว่า ความเจ็บปวดมันสะกดยังไง และความผิดหวังและโอกาส ฉันอยากมันได้รับรู้ว่าไม่ควรปล่อยโอกาสหลุดลอยไป..ก็แค่นั้น”หญิงสาวว่ายาวก่อนที่จะเอามือยีหัวชายหนุ่มแล้วสาวเท่าเดินออกไป ยามาโมโตะมองไล่หลังหญิงสาวไปแล้วหันมามองหลอกแก้วในมือก่อนที่จะหันหน้าไปทางประตู พร้อมพึมพำเบาๆ

“ขอบคุณมากๆนะ..เบี้ยงกี้”

“บอกแล้วไงว่าอย่ามาสอดเรื่องของคนอื่น...”โกคุเดระสบถคำหยาบออกมาเบาๆพร้อมกับเดินออกมาจากซอกแคบๆของทางเดิน เขาก้มมองปลายเท้าตัวเองที่มีแต่ก้นบุหรี่เต็มไปหมด ชายหนุ่มจ้องมองพร้อมกับก้มเก็บมันขึ้นมาแล้วหลับตาลงหวนนึกถึงวันวานที่เค้าเคยมีความสุขมาก

.

.

.

‘บอกแล้วไงคะว่าอย่าสูบบุหรี่อีก...ทำไมคุณโกคุเดระถึงบอกยากขนาดนี้เนี่ย !!’

ฉันไม่ได้บอกยากอะไรหรอก...ฉันอยากให้เธอพูดว่าฉันบ่อยๆ เราจะได้สนิทกันมากขึ้น

‘รู้มั้ยคะว่ามันไม่ดี...เห็นมั้ยคะว่าข้างกล่องมันเป็นรูปอะไร มันเป้นรูปผลกระทบของมันว่าเวลาสูบมันเป็นยังไง ดูสิคะ !!”

ฉันดูตลอดเวลา..ฉันมองเธอตลอดเวลาเลย และฉันก็รู้ว่ามันเป็นยังไงเวลามองเธอ

‘ชอบให้ตะคอกอยู่เรื่อยเลย ฉันล้ะเบื่อจริงๆ กลิ่นควันก็เหม็นชวนเวียนหัวเลิกสูบได้แล้วค่ะ ฮารุขอร้อง’

ถ้าเป็นเธอ...ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ถ้าเธอขอร้อง..ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ....

ขอเพียงแค่เธอพูดมันออกมา....

‘ich liebe dich’ (ฉันรักเธอ)

‘คุณโกคุเดระพูดอะไรน่ะคะ...อ๋อๆ คุณบอกว่าคุณจะเลิกสูบบุหรี่แล้ว โอเคค่ะดีมากเลยฉันจะได้ไม่ต้องมาเก็บกวาดตามซอกตึก ซอกทางเดิน’

คำสั้นๆที่เธอฟังไม่ออก...มันเป็นเรื่อง่ายมากสำหรับคนอย่างเธอ ผมอุตส่าห์พูดออกไปแล้วแต่เธอกลับไม่รับรู้...อย่างนี้มันควรจะต้องทำอย่างไร ผมควรจะต้องทำยังไงเธอถึงจะรู้ว่า...ความหมายของมันคืออะไร...

“จงยิ้มให้กับมัน อย่าถอยกับความรู้สึกของตัวเอง...”เสียงทุ้มต่ำของชายรูปร่างสูง นัยน์ตาสีนิลดำพร้อมที่จะเชือดทุกสิ่งที่ขวางหน้าจ้องมองผม เขามองลึกเขาไปในตาของผม ก่อนที่จะกระตุกยิ้มขึ้นมาแล้วตบบ่าผมสองสาวป้าบก่อนที่จะเดินจากไป

.

.

.

.

ความรู้สึกของผม...คืออะไร...

ขนาดตัวผมเองยังไม่รู้เลยว่า...ผมนั้น...

...รู้สึกอย่างไร

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เย้~ จบแล้วค่ากับตอนใหม่ของรอบปี 2013 แหม มาถึงก็ดราม่าเลยเนอะว่ามั้ย ???  >< คำว่าวาเลนไทน์ไม่มีสำหรับไรเตอร์หรอกค่ะ เพราะว่าไรเตอร์คิดฉากหวานไม่ออก 55555 เอาดราม่าไปอ่านก่อนแล้วกันเนอะ //โดนเสย

อ่านแล้วช่วยวิจาร์ยกันหน่อยนะคะ ^_^ โยชิขอล้ะน่อ จะได้ปรับปรุงแก้ไขฝีมือตัวเองต่อไป

Addio.

#YOSHIKUNI <3 XOXO