PLAYING WITH FIRE ♡ #เฉิงจัส #หนงคุน IdolProducer

ลำดับตอนที่ #20 : PLAYING WITH FIRE : 18 (REWRITE)

ช่ายสวี่คุนอยากจะบ้าตายเขาทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าบิดาและมารดาของเฉินลี่หนง ดวงตาดุดันที่มองมาเหมือนจะไม่ชอบใจนั่นด้วยยิ่งทำให้อยากหายไปซะเดี๋ยวนี้ ส่วนเจ้าตัวดีนั่งยิ้มจนตาปิดอยู่ข้างๆดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้า ไม่เคยประหม่าอะไรเท่านี้มาก่อนในชีวิต

ความเงียบยิ่งทำให้ช่ายสวี่คุนอยู่ไม่สุข เขาเอาแต่คิดไปต่างๆนาๆในหัวถึงความเลวร้ายในไม่กี่นาทีที่จะเกิดขึ้น ถ้าถูกห้ามไม่คบกันจะทำยังไงแล้วถ้าโดนเกลียดจะต้องทำตัวแบบไหน

“คบกันมานานรึยัง” เสียงเข้มเอ่ยถามลูกชายตัวดี

“ก็สักระยะแล้วครับ แห่ะๆ” เฉินลี่หนงยิ้มแห้ง

“คบกันทั้งที่รู้ว่าสองเผ่าพันธุ์อาจจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ก็ยังอยากจะคบกันหรอ”

คำถามให้ทำให้ช่ายสวี่คุนก้มหน้าลงเพราะตลอดมาเรื่องนี้ก็กวนใจเจ้าตัวมาตลอด ความรักระหว่างเผ่าพันธุ์มันไม่ถูกต้องด้วยซ้ำ

“ถ้าพ่อไม่ให้ผมคบกันพี่เขา ผมก็ขอออกจากฝูง”

“ลี่หนง!” สวี่คุนพูดชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง

จ่าฝูงมองลูกตัวเองสลับกับแวมไพร์ที่นั่งทำหน้าเศร้าแล้วส่ายหัวไปมา อยากจะมีหลานเอาไว้สืบสกุลถ้าไปรักกับแวมไพร์สาวก็ยังพอถูไถไปได้ แต่นี่คนรักของลูกชายคนเดียวของเขากลับเป็นผู้ชายด้วยกัน

“แกเอาอะไรมามั่นใจว่าจะไม่ทิ้งกัน”

“…”

“แกไม่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์หรอลี่หนง แกยังเด็กมากนะยังเจออะไรในชีวิตได้อีก”

เฉินลี่หนงจ้องมองหน้าบิดาและจ้องลึกลงไปในดวงตาแข็งกร้าวอย่างไม่เกรงกลัว เขาเอื้อมมือไปกุมมือของช่ายสวี่คุนแล้วบีบมันเบาๆ

“ครอบครัวมันไม่ได้แปลว่าคนๆนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะครับพ่อ ครอบครัวหมายถึงคนที่เราอยากจะใช้ชีวิตด้วย และผมก็มั่นใจว่าผมรักพี่สวี่คุนผมอยากให้พ่อเข้าใจ”

“พ่อเป็นห่วงอนาคตแกนะลี่หนง แม่แกก็ด้วย”

เฉินลี่หนงยิ้ม

“อย่ากังวลถึงอนาคตเลยครับพ่อ ผมอยากอยู่กับปัจจุบันอยากทำวันนี้ให้มันดีที่สุด ผมเจออะไรมาอาจจะไม่เท่าพ่อและผมอาจไม่มีคุณสมบัติเป็นจ่าฝูง แต่ที่ผมยังคงเป็นและจะเป็นตลอดไปคือลูกของพ่อกับแม่นะครับ”

ทุกอย่างเงียบเหมือนตรงนี้ไม่มีใครนั่งอยู่สักคน สวี่คุนเงยหน้ามองบิดาและมารดาของลี่หนงโดยที่นั่งกุมมือของเจ้าหมาตัวโตนี่ไปด้วย ตลอดชีวิตที่ผ่านเขาหลงผิดแต่อีกฝ่ายก็ยังอยู่เคียงเขาเสมอมันก็พอจะพิสูจน์ให้เห็นถึงความจริงใจ สวี่คุนไม่เห็นจะสนว่าเฉินลี่หนงจะเป็นหมาป่าหรือเป็นมนุษย์ ในเมื่อรักแล้วก็อยากที่จะรักในตัวตนจริงๆ

“ผมขอร้องนะครับให้ผมกับลี่หนงรักกันนะครับ”

ช่ายสวี่คุนไม่เคยยอมก้มหัวให้ใคร ถ้าฟ่านเฉิงเฉิงเป็นแวมไพร์ที่เย็นชาสวี่คุนเองก็เฉยชายิ่งกว่าอะไร แต่ตอนนี้สวี่คุนก้มหัวให้กับจ่าฝูงของหมาป่า

“เฮ้อ ให้มันได้แบบนี้สิเด็กสมัยนี้ ฉันจะไม่ห้ามให้เธอกับลูกชายฉันรักกัน แต่ลูกชายฉันยังเด็กเธอจะรับได้ไหมถ้าตอนนี้เขาอาจจะไม่ใช่ฝ่ายที่ดูแลเธอได้”

สวี่คุนพยักหน้า “ความรักมันไม่ใช่แค่ว่าใครดูแลใคร ผมคิดแค่ว่าเราต่างฝ่ายต่างต้องดูแลกัน”

จ่าฝูงถอนหายใจยาวเหยียดมองภรรยาที่พยักหน้าให้ตนเอง เขาจะไปห้ามอะไรได้ในเมื่อลูกชายต้องการแบบนี้ คนเป็นพ่อเป็นแม่สิ่งที่ทำได้คือสนับสนุนในสิ่งที่ลูกชอบ เขาเลี้ยงลี่หนงได้แค่ตัวเพราะฉะนั้นถ้าลี่หนงจะชอบใครสักคนและคนๆนั้นเป็นช่ายสวี่คุนที่เป็นทั้งแวมไพร์และผู้ชาย ในฐานะพ่อแม่ก็คงจะต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกรัก

“ฉันฝากลูกชายของฉันด้วยนะจ๊ะสวี่คุน ถ้าตาหนูมันดื้อแม่อนุญาตให้ลงโทษได้เลยเจ้าเด็กนี่มันดื้อยิ่งกว่าอะไร” มารดาของลี่หนงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงใจดี

“คะ ครับคุณป้า”

“ป้าอะไรจ๊ะ ต้องเรียกว่าแม่นะยังไงก็ต้องมาเป็นสะใภ้บ้านนี้” เธอบอกแล้วหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าเหวอๆของแฟนลูกชาย

“ไม่เอาน่าแม่อย่าแกล้งพี่เขา ดูดิ่แก้มแดงหมดแล้ว” ลี่หนงจิ้มแก้มของคนพี่แล้วหัวเราะเสียงดัง

“แกก็อย่าไปทำให้ลูกชาวบ้านเขาเสียใจล่ะ ไม่งั้นฉันจะไล่แกออกจากฝูงจริงๆ” บิดาเอ่ยบอกลูกชายเสียงเข้มแล้วหันไปหาช่ายสวี่คุน “ถ้ามันแกล้งอะไรเธอก็มาบอกฉันจะเพ่งกะบาลมันให้”

“พ่อครับนี่ลูกนะ”

“ก็ลูกไงเลยต้องเตือนแกไว้ อย่าให้ฉันสมน้ำหน้าที่เลิกกันก็แล้วกัน”

เฉินลี่หนงลุกขึ้นไปกอดบิดาและมารดาพร้อมรอยยิ้ม เขาขอบคุณที่ตัวเองเกิดมาในครอบครัวที่ดีและอบอุ่น มันทำให้ลี่หนงรู้สึกว่าตัวเองยังคงมีที่ให้กลับมาเสมอไม่ว่าเขาจะพบเจออะไรมาในชีวิต การที่มีบิดาเป็นจ่าฝูงไม่ได้ทำให้ลี่หนงหลงใหลในอำนาจแต่กลับต้องใจกว้างเฉกเช่นที่บิดาเป็น

“ผมรักพ่อกับแม่นะครับ”

ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองออกไปยังไงดี ช่ายสวี่คุนรู้สึกเหมือนเกิดใหม่เขาโชคดีมากและมันมากเกินไปด้วยซ้ำถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำก่อนหน้านั้น เฉินลี่หนงเป็นสิ่งดีๆในชีวิตและทำให้เขามีความสุขดึงเขาออกมาจากความเกลียดชังและความดำมืด

มือเรียวเอื้อมไปจับมือของเฉินลี่หนงเอาไว้แล้วสอดประสานระหว่างนิ้วมือจนไร้ช่องว่าง เจ้าหมาป่าตัวโตหยุดเดินแล้วหันมองคนรักที่กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน

“เหมือนฝันเลยผมไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสุขขนาดนี้มาก่อน” ลี่หนงยิ้มจนตาปิดแล้วกระชับมือให้แน่นกว่าเดิม

“เรายังต้องผ่านอะไรอีกมากมายในชีวิต ฉันรู้ว่าฉันทำให้เสียใจมาเยอะแต่นับจากนี้ฉันจะทำให้นายมีความสุขเหมือนที่นายทำให้ฉันมีความสุข”

เฉินลี่หนงรั้งตัวของแวมไพร์ตัวขาวเข้ามาใกล้ๆ ก้มลงไปหอมแก้มนิ่มด้วยความเอ็นดูและรักใคร่ ถึงใครจะมองไม่เห็นตัวตนภายในของช่ายสวี่คุนแต่เขามองเห็น ความอ่อนโยนภายใต้ความแข็งกร้าวลี่หนงสัมผัสได้

“แค่พี่รักผมแค่นี้ผมก็มีความสุขที่สุดในโลกแล้ว”

“เว่อร์จริงๆเลยเจ้าหมา”

“จริงๆนะครับ การที่เรารักใครสักคนแล้วถูกรักตอบมันเป็นอะไรที่ดีมากๆ ผมรักพี่นะ”

มือใหญ่ประคองสองข้างแก้มก่อนจะก้มลงกดจูบลงบนริมฝีปากนิ่มของสวี่คุน อาจจะไม่ใช่จูบที่ลึกซึ้งก็แค่จูบธรรมดา แต่มันอบอุ่นหัวใจเกินกว่าใครจะรู้

“พี่ก็รักนายเฉินลี่หนง”

tbc.

#เล่นกับไฟเฉิงจัส