ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #20 : พิเศษไหม

“ผมจูบคุณได้ไหม?”

“อื้อ” มาสฟ้าเหลือบมองใบหน้าคร้ามของชายหนุ่ม พลันแก้มนวลก็ซับสีเลือดจากนั้นจึงส่งเสียงเบาๆ ในลำคอตามด้วยการผงกศีรษะอนุญาตอู่อี้เทียนให้เขาจูบเธอได้ เมื่อคนตัวเล็กยินยอมอู่อี้ประทับจูบหนักๆ ไปทั่วหน้างามของเธออย่างคนที่อดกลั้นมานาน ถือเสียว่าเป็นการเอาคืนโทษฐานที่มาสฟ้าทำให้เขารักเธอหัวปักหัวปำ

“รัก รัก รัก”

“บอกรักฉันบ่อยๆ ไปก็เท่านั้นแหละค่ะ ฉันไม่ใจอ่อนหรอก” มาสฟ้าว่าขณะที่มุมปากทั้งสองข้างฉีกกว้างเพราะคำบอกรักเท่าจำนวนจูบของอู่อี้เทียน เขาจูบเธอกี่ครั้งปากเขาก็กระซิบบอกรักเธอเท่านั้น มันชวนจักจี้และเอ็นดูมากกว่าจะรู้สึกวูบวาบแบบชายหญิงควรจะรู้สึกเวลาบอกรักกัน

มาสฟ้าว่าพลางย่นจมูกซึ่งยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูดื้อรั้น แต่ในสายตาของอู่อี้เทียนไม่ว่ามาสฟ้าจะแสดงสีหน้าแบบไหนเธอก็น่ารักน่าเอ็นดูและสวยหมดจดในความรู้สึกของเขาไม่เปลี่ยนแปลง พูดง่ายๆ เขามันก็แค่ไอ้คนคลั่งรักคนหนึ่งเท่านั้น

“โกหก คุณรักผมจะตายไป”

“ฉันเคยบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่เชื่อคำว่ารักอะไรนั่น” มาสฟ้าเอียงคอ ย้ำคำพูดเดิมของเธอกับอู่อี้เทียนเหมือนตอนที่พวเขาอยู่ที่บ้านของจ้าวเวยหลงด้วยกัน “แล้วก็ไม่คิดว่าแค่ผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งมาบอกรักฉันบ่อยๆ จะเปลี่ยนอะไรได้”

“ไม่เห็นต้องรีบตัดสินใจเลยนี่นา” อู่อี้เทียนยักไหล่ เขาก็ไม่ได้สนใจว่ามาสฟ้าต้องคิดแบบเดียวกันสักหน่อย เขาบอกรักเธอไปก็เพราะนั่นคือความรู้สึกของเขาจริงๆ ในขณะนั้น “อีกอย่างผมเองก็บอกคุณไปแล้วเหมือนกันว่าผมไม่แคร์ คุณไม่ต้องรักผมก็ได้ ตราบใดที่คุณอยู่กับผมแล้วไม่ไปรู้สึกกับคนอื่น ผมก็พอใจแล้ว”

แค่คิดว่ามาสฟ้ารักคนอื่นขณะที่เธออยู่กับเขา แม้แต่คิดว่าเธอแคร์คนอื่นที่ไม่ใช่เขา อู่อี้เทียนก็ทนไม่ได้

“คนเรามักจะไม่พอใจอะไรง่ายๆ” มาสฟ้าเองก็ไม่ได้ไร้เดียงสา เธอรู้ดีว่าผู้ชายของเธอไม่ใช่พวกที่มีเหตุผลนัก กลับกันอู่อี้เทียนเป็นคนที่เจ้ารมณ์และหึงหวงที่สุดคนหนึ่งเท่าที่มาสฟ้าเคยพบเจอ การที่เขาพูดจามีหลักการนั้นค่อนข้างย้อนแย้งไปสักนิด

“ผมเพิ่งผ่านความตายมานะที่รัก แค่มีตัวนุ่มๆ ของคุณนอนอยู่บนเตียงกับผม แค่ได้เห็นหน้าสวยๆ ของคุณเป็นอย่างแรกทุกเช้า ผมก็พอใจแล้ว”

“ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าคุณโกหกฉันอยู่” มาสฟ้าหรี่ตามองอู่อี้เทียนอย่างจับผิดขณะที่ร่างกายของเธอยังคงอิงแอบเข้ากับแผงอกกว้างของเขาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ

“คุณพิสูจน์ได้ตลอดเวลาเลยนะ” ชายหนุ่มตอบด้วยเสียงระรื่นแบบเดียวกับสีหน้าแพรวพราวของเขา พลางออกแรงรัดเอวบางของมาสฟ้ารั้งเธอเข้ามาใกล้กระทั่งปลายจมูกโด่งของพวกเขาจรดกัน “ผมจะทิ้งกุญแจบ้านไว้ให้ อยากบุกพิสูจน์ตอนไหนก็เอาเลย”

“ฉันไม่กล้าล่วงเกินคุณชายอู่หรอกค่ะ” มาสฟ้าว่าล้อๆ รู้ว่าเรื่องตำแหน่งทายาทนี้เป็นเรื่องที่อู่อี้เทียนเอือมระอา ซึ่งเธอก็คิดถูกเพราะเขากลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายทันทีที่ได้ยินคำพูดของเธอ “หรือจะให้เรียกว่าคุณชายบ้านจ้าว คุณเป็นหลานชายคนแรกนี่นา”

“ตระกูลจ้าวเป็นฝ่ายแม่ ตามธรรมเนียมผมนับว่าเป็นคนบ้านอู่”

“อา...ซับซ้อนจังค่ะ”

“เอาจริงๆ ก็ไม่ได้ซับซ้อนหรอก แค่พวกผู้ใหญ่อยากให้มันยาก” อู่อี้เทียนที่คุ้นเคยกับเรื่องธรรมนองนี้ดีเพราะเขาอยู่กับมันมาตั้งแต่เกิดย่นจมูก ซึ่งต่างจากมาสฟ้าโดยสิ้นเชิง “มันจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวก็เมื่อผมยกขึ้นตำแหน่งหลานชายคนแรกของตระกูลมาอ้าง เพื่อแย่งตำแหน่งผู้นำกับเวยหลงเท่านั้นแหละ ถ้าผมไม่ทำเรื่องก็จะเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น เว้นแต่ว่าคนที่เป็นผู้นำตอนนี้เป็นลุงเยี่ยน ความชอบธรรมทุกอย่างของผมถึงจะกลายเป็นโมฆะ แต่ก็อย่างที่คุณรู้นั่นแหละ ตาผมดันเชื่อคำคำนายของคุณแล้วยกตำแหน่งที่ควรเป็นของลุงรองให้เวยหลงก่อน เรื่องมันก็เลยซับซ้อนขึ้นมาไงล่ะครับ...”

“เอ๊ะ!” มาถึงตรงนี้คนที่มีความผิดเต็มๆ อย่างมาสฟ้าก็ถึงกับชักสีหน้า ผลักอู่อี้เทียนออกห่างประหนึ่งว่าเขาเป็นก้อนถ่านติดไฟก้อนใหญ่ และเมื่อมองชายหนุ่มแล้วเห็นเพียงสายตาขบขัน ปราศจากความโกรธเคืองใดๆ ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้เวลาที่เขากล่าวหาว่าเธอเป็นพวกหมอดู มาสฟ้าก็โล่งใจเพียงมองค้อนเขาพอเป็นพิธีก่อนว่า “อย่ามาโทษกันสิคะ ฉันก็แค่บังเอิญเจอท่านเท่านั้น...ตอนนั้นท่านถามอะไรก็บอกไปอย่างที่เห็นเฉยๆ ไม่รู้เสียหน่อยว่าจะทำให้ใครพลอยเดือดร้อนไปด้วย”

คำพูดเมื่อครู่คือการโกหกคำโตแต่มาสฟ้ากลับไม่รู้สึกละอายใจ ตอนที่เห็นเรื่องความขัดแย้งของครอบครัวชายหนุ่มในนิมิต มาสฟ้ารู้ดีว่าการที่เธอมอบคำทำนายให้จ้าวลี่หยาง คุณตาของอู่อี้เทียนนั้นจะเกิดผลตามมาอย่างไร

ทว่าตอนนั้นเรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับมาสฟ้าก็คือช่วยให้น้องสาวของตนได้ลงเอ่ยกับจ้าวเวยหลง มาสฟ้าคิดทุกอย่างเผื่อว่าที่น้องเขยของตน แต่โชคชะตากลับเล่นตลก คนที่ควรจะตายเมื่อหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้กลับไม่ตาย ซ้ำร้ายเธอยังเป็นฝ่ายตกลงรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น...พูดไปใครจะเชื่อ

“ใช่ ทุกอย่างที่คุณบอกท่านก็ดันเป็นจริงหมดเลย” อู่อี้เทียนว่าพลางโคลงศีรษะเบาๆ คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้เมื่อไหร่ สีหน้าของชายหนุ่มก็ผลันซับซ้อนขึ้นมา “ผมอยากจะเถียงว่าคุณไม่ได้เห็นอนาคตจริงๆ เลยเถียงได้ไม่เต็มปากเลย”

“ก็บอกแล้วไงว่าคุณน่ะเป็นคนแรก” มาสฟ้าชักสีหน้าใส่ชายหนุ่มอีกครั้ง หนนี้เพราะความหงุดหงิดล้วนๆ สำหรับมาสฟ้าแล้วเรื่องเธอเห็นในนิมิตไม่ได้เกิดขึ้นจริง นั้นก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจและเธอก็ไม่รู้ว่าจะรับมือยังไงกับมันเหมือนกัน “เลิกล้อฉันสักที พลาดแค่ครั้งเดียวก็เรื่องคุณ เวลาเรื่องอื่นเกิดขึ้นจริงๆ ไม่เห็นให้เครดิตกันเลย”

“โทษที ผมไม่ได้สนใจเรื่องว่าคุณเห็นอะไรในนิมิตของคุณ” อู่อี้เทียนยิ้มพราย ขณะใช้มือประคองซีกหน้างามของมาสฟ้าไว้ในมืออย่างทะนุถนอมและอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน รั้งหญิงสาวกลับมาอิงแอบกันอีกครั้ง “ตราบใดที่คุณไม่เห็นตัวเองรักคนอื่นนอกจากผมในนิมิต ก็ช่างหัวนิมิตคุณเถอะ”

“เลิกหึงไร้สาระสักทีค่ะอี้เทียน” มาสฟ้ายกมือขึ้นทาบมือสากระคายของชายหนุ่ม พร้อมกับกลอกตาหนักอย่างระอาใจ ยิ่งเขาแสดงออกว่าพร้อมที่จะหึงเธอ แม้แต่จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาสฟ้าก็รู้สึกท้อแท้ขึ้นมานิดๆ กับแค่เหมือนฝันคนเดียวเธอก็เหนื่อยจะแย่แล้ว ยังจะมีอู่อี้เทียนเพิ่มมาอีกคนหรือนี่ “ถ้าฉันจะรักคนอื่นฉันคงรักไปแล้วล่ะค่ะ ไม่รอให้คุณตื่นจากโคม่าแล้วถ่อมาหาฉันถึงนี่ แล้วค่อยคิดเรื่องที่จะรักคนอื่นหรอก”

“แล้วนั่นมันหมายความว่ายังไง” อู่อี้เทียนไม่ใช่พวกที่ชอบคิดอะไรซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องของมาสฟ้า “หมายความว่าคุณรักผมหรือเปล่า”

“ยังค่ะ” คำตอบนั้นของมาสฟ้าทำให้อู่อี้เทียนผิดหวังก็จริง แต่ไม่ได้แปลกใจกับคำตอบนั้นของหญิงสาว ก่อนหน้านี้มาสฟ้าก็พูดคำเดียวกันตอนที่เขาขอเธอแต่งงาน แล้วเขาจะไปแปลกใจอะไร “ฉันยังสงสัยอะไรนิดหน่อย รอให้ฉันหาคำตอบได้เมื่อไหร่ ฉันถึงจะตัดสินใจว่าจะรักคุณดีไหม”

“ทำไมคุณต้องหาคำตอบ อยากรู้อะไรก็ถามผมสิ ผมอยู่ตรงนี้แล้วไง” หนนี้คนใจร้อนเป็นฝ่ายนิ่วหน้า ทีนี้เขาเริ่มสับสนจริงๆ แล้ว

“แน่ใจเหรอคะ?”

“แน่สิ” อู่อี้เทียนยืนยันเสียงหนักแน่นจริงจัง สีหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความแน่วแน่สุดๆ ขนาดที่มาสฟ้าเองก็คาดไม่ถึงกับความเปิดเผยตรงไปตรงมาของเขา “อยากรู้อะไรก็ถามมาเลย”

“คุณเป็นอะไรกันแน่คะอี้เทียน”

“ฮะ?”

ทั้งๆ ที่แน่ใจว่าตัวเองจะตอบคำถามของมาสฟ้าอย่างตรงไปตรงมา ไม่ว่ามาสฟ้าจะถามเขาเรื่องอดีตที่เขาข้องเกี่ยวกับสาวๆ มากหน้าหลายตา หรือกระทั่งความถี่ในการตรวจโรคทางเพศสัมพันธ์ อู่อี้ก็พร้อมที่จะตอบเธออย่างตรงไปตรงมา แต่มาสฟ้ากลับทำให้มาสฟ้าเขาต้องงงงวย ด้วยการเอ่ยถามคำถามที่กระทั่งเขาเองก็คาดไม่ถึงแทนเสียอย่างนั้น

“คุณเป็นอะไร ทำถึงมีอำนาจเหนือนิมิตของฉัน คุณเป็นใครกันแน่”

อู่อี้เทียนคิดว่าเขาไม่มีเรื่องให้ต้องหวาดกลัวอีกแล้วหลังจากที่ผ่านความตายมาหนหนึ่ง แต่ตอนนี้...หลังจากที่เขาถูกจ้องมองด้วยสายตาคล้ายกับว่าเธอต้องการมองทะลุเข้าไปถึงจิตวิญาณของเขา สายตาหวาดระแวงราวกับต้องการจับผิดเขาทุกลมหายใจเข้าออกของมาสฟ้า สายตาที่หญิงสาวใช้มองเขาตอนนี้มันปราศจากความพิศวาสกระทั่งความสนิทสนมก่อนหน้าก็หายไปด้วย ในสายตาของมาสฟ้าตอนนี้เหลือแค่ความอยากรู้อย่างเห็นและไม่ไว้ใจ

แล้วจะให้เขายอมรับสายตาแบนั้นได้ยังไง...มาสฟ้าจะโกรธหรือจะเกลียดเขา อู่อี้เทียนมั่นใจว่าตัวเองสามารถทำใจยอมรับได้ แต่การคิดว่ามาสฟ้าไม่รู้สึกอะไรเลยกับเขา...เพียงจินตนาการ อู่อี้เทียนก็ไม่อาจยอมรับได้

“การที่ผมผมรักคุณหัวปักหัวปำ นับว่าพิเศษได้ไหมล่ะ” อู่อี้เทียนตอบด้วยสีหน้ายียวน ทั้งทีในใจนั้นคันคะเยอเพราะก่อนหน้านี้เขาคิดว่ามาสฟ้าจะไม่รู้มีความรู้สึกใดๆ ต่อเขาแล้ว ขณะเดียวกันมาสฟ้าก็ยังคงมองเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมล้นด้วยคำถาม ไม่สามารถกลั่นกลองใดๆ ออกมาได้อู่อี้เทียนเองก้ไม่รอให้เธอคิดออก เขาพูดต่อทั้งที่สายตาตรึงแน่นอยู่ที่ดวงหน้างามของคนตัวเล็ก “แต่ผมคิดว่าคงนับว่าพิเศษไม่ได้ ก่อนหน้าที่ผมจะมา...ผมรู้ว่ามีผู้ชายคนอื่นที่รักคุณก่อนผมไปแล้ว”

“ค่ะ คุณไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่รักฉันหรอก” มาสฟ้ายอมรับด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ประชดประชั้นคนตัวโตแต่กำลังขบคิดอยู่ ว่าการที่อู่อี้เทียนรักเธอนั้นสามารถนับเป็นเรื่องที่ทำให้เขามีอำนาจเหนือนิมิตของเธอได้ไหม แต่อู่อี้เทียนที่ฟังกลับหน้าบึ้ง ขบกรามเข้าหากันแล้วจ้องมาสฟ้าอย่างโกรธๆ

อะไร มีคนอื่นเคยรักมาสฟ้ามาก่อนเขาแล้วยังไง มันรักเธอได้ครึ่งหนึ่งที่เขารักหรือเปล่าล่ะ เหอะ!

เอ่อ จิตใจคุณหรี่จะไม่ให้มีใครพิศวาทคุณมาสคนามของเราก่อนเลยหรือยังไงเล่าคะ ทูนหัวของศรีเขาออกจะงามหยุดทั้งยังร่ำรวย เงินทองท้วมหูท้วมหัว ใครไม่รักก็บ้าแล้วค่ะ // พับเพียบกอดเข่ามองคุณมาสตาปริบๆ