คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 7 ( 100 )
โชคดีที่หน้าห้องไม่มีคนอยู่
อาจเพราะนี่เป็นเวลาเที่ยงทุกคนจึงแยกย้ายไปจัดการกับอาหารกลางวันของตนเอง
สาวน้อยโล่งอกที่ทางสะดวกจึงรีบกดลิฟต์เพื่อลงไปข้างล่างทันที
แต่ดูเหมือนว่าทางโล่งสะดวกของครองขวัญจะไม่เป็นอย่างที่คิดเสียแล้ว
เมื่ออัลเฟรโด้เดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับคริสเตียน
เที่ยงนี้ชายหนุ่มมีนัดสำคัญกับลูกค้าคนสนิทที่ห้องอาหารไทยของโรงแรม
"ครองขวัญ"
อัลเฟรโด้แปลกใจที่เห็นสาวน้อยยืนอยู่ที่หน้าลิฟต์
คริสเตียนรีบเดินเข้าไปหาพร้อมกับมองหาบอร์ดี้การ์ดที่ทำหน้าที่เฝ้าหญิงสาวตามคำสั่งว่าหายไปไหนกันหมด
"คุณครองขวัญจะไปไหนครับ"
เสียงคริสเตียนดังมาก่อนตัว จอมขวัญสะดุ้งหันมามองด้วยความตกใจ และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของอัลเฟรโด้ที่กำลังเดินเข้ามา
"ฉะ ฉันจะลงไปเดินเล่นค่ะ"
ครองขวัญบอกแล้วรีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดมาพอดี
คริสเตียนก้าวเข้าจะวิ่งตามไปแต่ประตูปิดเสียก่อน
"ครองขวัญไปไหน"
ท่านประธานหนุ่มเดินตามมาถามอีกคน
"เธอบอกว่าจะลงไปเดินเล่นครับ"
ผู้ช่วยคนเก่งรีบบอก
"เดินเล่น เวลานี้เนี่ยนะ"
คิ้วหนาขมวดเล็กน้อย
อัลเฟรโด้รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างในท่าทีของครองขวัญตั้งแต่เช้า
จึงสั่งให้รีบตามลงไปทันที
"บอกคนของเราให้รีบตามครองขวัญไป
แล้วนายไปกับฉัน" อัลเฟรโด้ก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดรออยู่ก่อนแล้ว
คริสเตียนรับคำสั่งและรีบสั่งการให้คนที่อยู่ด้านล่างหาตัวครองขวัญให้เจอ
และสะกดรอยตามไปดูอย่างเงียบๆ เขาสงสัยกับคำสั่งของเจ้านายหนุ่มเหลือเกิน
อัลเฟรโด้ทำเหมือนว่าสาวน้อยคนสวยมีอะไรสำคัญที่ปิดบังอยู่อย่างนั้น
ครองขวัญออกจากลิฟต์แล้วรีบตรงไปตามสถานที่นัดทันที
โดยไม่สังเกตว่ามีคนของอัลเฟรโด้เดินตามเธออยู่
ร้านกาแฟที่โซเฟียนัดอยู่เยื้องกับโรงแรมที่พัก
ถนนสองเลนที่คั่นสองฝั่งมีรถวิ่งผ่านไปมาเป็นระยะ
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปถึงโซเฟียว่า
'อยู่ที่นัดหรือยังจ้ะ'
ครองขวัญยืนหลบมุมด้านข้างของโรงแรมเพื่อรอข้อความตอบกลับของโซเฟีย
สักพักเสียงสัญญาณข้อความก็ดังขึ้น
'อยู่ในร้านด้านในสุด รออยู่นะ'
เมื่อรู้ว่าโซเฟียอยู่ที่ร้านกาแฟแล้ว
ครองขวัญจึงเริ่มเดินไปซึ่งในจังหวะนั้นอัลเฟรโด้และคริสเตียนออกมาจากลิฟต์และเดินตามมาถึงหน้าโรงแรมพอดี
"ครองขวัญ"
อัลเฟรโด้ร้องตะโกนเรียกเธอ
"คุณอัลเฟรโด้"
สาวน้อยตกใจที่หันไปเห็นเขาเดินตามเธอมา
จึงรีบเร่งฝีเท้าเดินหนีและพยายามจะหาทางข้ามถนนไปให้เร็วที่สุด
"จะไปไหน"
ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าตามมา
"ฉันมีธุระ
ขอตัวไปจัดการก่อนค่ะ" ครองขวัญกำลังจะหาจังหวะข้ามถนน
"ธุระอะไร"
อัลเฟรโด้ก้าวเข้ามาเกือบจะถึงตัวเธอแล้ว
"ธุระสำคัญ ฉันจัดการเองได้"
หญิงสาวรีบก้าวข้ามถนนเพื่อจะหาทางไปพบโซเฟียให้จงได้
อัลเฟรโด้ฉวยแขนเธอไว้แล้วพยายามจะดึงรั้งกลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน
"มานี่"
เขาพยายามจะดึงตัวเธอกลับ ในขณะที่ครองขวัญพยายามจะข้ามไปอีกฝั่งให้ได้
"ปล่อยนะ"
ครองขวัญสะบัดแขนและก้าวเดินต่อ
ช่วงเวลาที่ทั้งคู่ยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น
มอร์เตอร์ไซค์ที่ขับมาด้วยความเร็วสูงคันหนึ่งแล่นเข้ามาใกล้ครองขวัญในระยะประชิด
สาวน้อยกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อรู้ว่ากำลังจะรถชน อัลเฟรโด้รีบคว้าตัวเธอดึงกลับมาอย่างรวดเร็ว
และทำให้ทั้งคู่ล้มลงลนพื้นถนนโดยที่หญิงสาวล้มทับไปบนร่างของท่านประธานหนุ่ม
"คุณอัลเฟรโด้"
ครองขวัญตกใจรีบลุกขึ้นมาดูว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
คริสเตียนและพวกรีบเข้ามาดูแลเจ้านายที่ล้มลงต่อหน้าท่ามกลางความตกใจของทุกคน
ครองขวัญมองตามชายหนุ่มไปด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เขาบาดเจ็บ
หญิงสาวหันมามองร้านกาแฟที่โซเฟียรออยู่ด้วยความผิดหวัง
และตัดสินใจหันหลังเดินตามกลับเข้าไปในโรงแรม
เพื่อดูว่าอาการบาดเจ็บของอัลเฟรโด้เป็นอย่างไรบ้าง
โชคดีที่อัลเฟรโด้ไม่ได้เป็นอะไรมาก
อาการบาดเจ็บของเขาแค่มีแผลถลอกและรอยฟกช้ำตามข้อศอกเล็กน้อย
แต่นัดสำคัญกับลูกค้าจำต้องเลื่อนออกไปก่อนอย่างน่าเสียดาย
"ผมเลื่อนนัดลูกค้าและขอโทษแทนเรียบร้อยแล้วครับ"
คริสเตียนรายงาน
"ส่งของขวัญขอโทษไปให้อีกที
แล้วนัดใหม่ให้เร็วที่สุด" อัลเฟรโด้สั่งการแล้วขยับตัวเบาๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้า
"คุณอัลเฟรโด้เจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่าครับ
จะให้ผมตามหมอไหม" ผู้ช่วยหนุ่มถามด้วยความห่วงใย
"ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก
นิดหน่อยเท่านั้น ว่าแต่ครองขวัญล่ะ"
เขามีข้อสงสัยหลายอย่างในตัวเธอและที่สงสัยมากที่สุดก็คือ
ครองขวัญจะไปไหน เพราะวันนี้หญิงสาวมีพิรุธหลายอย่างที่ทำให้สังเกตเห็น
โดยเฉพาะกับเจ้าโทรศัพท์เครื่องนั้น
ที่แม่เจ้าประคุณดูจะสนใจมันเป็นพิเศษกว่าวันไหนๆ
"ผมให้คนพาไปอยู่ที่ห้องแล้วครับ"
คริสเตียนเหลือบมองหน้าเจ้านายหนุ่มแล้วชั่งใจว่าจะพูดต่อในสิ่งที่คิดดีหรือไม่
"คุณอัลเฟรโด้ครับ"
"ว่าไง"
ท่านประธานหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามอง
สายตาของคริสเตียนที่จับจ้องมองเขาทำให้อัลเฟรโด้รู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่อีกฝ่ายมีต่อตน
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก
แค่มอร์เตอร์ไซค์เฉี่ยวเท่านั้นพักสักหน่อยก็ดีขึ้น นายกินข้าวกลางวันหรือยัง
ไปกินก่อนก็ได้นะ ขอฉันพักสักแป๊ป"
ความอารีที่เจ้านายมีต่อลูกน้องเป็นที่ประจักษ์ชัดกับคนที่ร่วมงานกับอัลเฟรโด้
แม้เขาจะเนี๊ยบไปทุกเรื่องและเจ้าระเบียบมากไปในบางครั้ง
รวมถึงสั่งการด้วยกฎเกณฑ์ที่มากมายต่างๆ นานา
แต่นั่นเป็นเพราะต้องการไม่ให้เกิดความผิดพลาดในการทำงานสำคัญ นอกเหนือจากนั้นอัลเฟรโด้คือเพื่อน
คือเจ้านายที่รักและห่วงใยต่อลูกน้องทุกคนจริงๆ
"คุณอัลเฟรโด้ครับ ผม เอ่อ
ผมคิดว่า" คริสเตียนอึกอัก ไม่รู้ว่าจะพูดในสิ่งที่คิดดีหรือไม่
"มีอะไร" เจ้านายหนุ่มย้อนถาม
ท่าทีเช่นนี้คริสเตียนไม่เคยเป็นมาก่อน หรือว่าจะมีเรื่องอื่นใดที่เขาไม่รู้อีก
"จะพูดอะไรก็พูดมา"
"คำทำนายที่นายหญิง เอ่อ
นายหญิงบอกว่า... ผมคิดว่าคุณครองขวัญน่าจะเป็น เป็น เป็น เอ่อ"
คนสนิทใกล้ชิดก้มหน้าไม่กล้าพูดต่อ
"เป็นอะไร ครองขวัญเป็นอะไร"
อัลเฟรโด้ถามด้วยความร้อนรน เธอได้รับบาดเจ็บที่ตรงไหนหรือเปล่า
หรือว่าเกิดอะไรขึ้นอีก
"ผมคิดว่าผู้หญิงที่จะมาช่วยคุณอัลเฟรโด้ตามคำทำนาย
น่าจะใช่คุณครองขวัญมากกว่าคุณโซเฟีย เพราะเธอ เอ่อ เธอ"
"นายคิดบ้าอะไรอยู่ คริสเตียน"
ท่านประธานหนุ่มย้อนถามด้วยท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อย
คำทำนายบ้าบออะไรกัน นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ จู่ๆ
เขาต้องมาเจ็บตัวเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง
แล้วอย่างนี้จะบอกว่าครองขวัญคือผู้หญิงที่มาช่วยงั้นเหรอ ตลกสิ้นดี
"ถ้าคุณครองขวัญไม่อยู่กับคุณในวันนี้
คนที่ถูกมอร์เตอร์ไซค์ชนก็อาจจะเป็นคุณก็ได้ ผมแค่อยากบอกว่า
ผมคิดว่าคุณครองขวัญน่าจะเป็น..."
"เหลวไหลน่ะ คริสเตียน
นายเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ" อัลเฟรโด้เบรกคำพูดของคนสนิทแล้วเอ่ยต่อไปว่า
"ฉันช่วยครองขวัญจนตัวเองบาดเจ็บนะ
ไม่ใช่ครองขวัญช่วยฉันเสียหน่อย"
"ก็นั่นล่ะครับ
คนไทยมีคำพูดว่าจากหนักเป็นเบา
ถ้าคุณครองขวัญไม่อยู่คุณอัลเฟรโด้อาจจะเจ็บหนักกว่านี้ก็ได้"
นี่แหล่ะที่คริสเตียนอยากจะพูด
"ใครช่วยใครก็ช่าง
แต่สรุปว่าฉันเจ็บตัวแล้วก็เสียนัดสำคัญ
นี่ต่างหากที่มองว่าใครได้หรือเสียหายมากกว่ากัน"
คริสเตียนเงียบไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
รู้เพียงแต่ว่าถึงเจ้านายสุดที่รักจะบาดเจ็บ
แต่ก็ไม่เห็นจะต่อว่าต้นเรื่องที่ทำให้เจ็บตัวเลยสักคำ
"นายไปหาอะไรกินซะ
เดี๋ยวบ่ายต้องเข้าไปประชุมกับฉัน อ้อ
ให้คนดูกล้องวงจรปิดหน่อยว่าครองขวัญไปทำอะไรที่หน้าโรงแรม และดูว่ารอบๆ
มีอะไรผิดปกติ อ้อ เช็กมอร์เตอร์ไซค์คันนั้นด้วยว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า
แล้วก็..." อัลเฟรโด้เว้นวรรคไว้ เรื่องนี้เขาต้องจัดการเองกับตัวต้นเรื่องที่ทำให้บาดเจ็บ
รับรองเลยว่าพ่อจะเรียกค่าเสียหาย ค่าทำขวัญ
สารพัดค่าที่จะชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แน่
"ไปจัดการให้เรียบร้อยตามที่ฉันสั่ง
อย่างช้าบ่ายนี้ต้องรู้เรื่องนะ อ้อ แล้วไม่ต้องพูดเรื่องคำนายบ้าบออะไรนั่นอีก
โดยเฉพาะกับครองขวัญยิ่งไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากให้ใครหัวเราะเยาะทีหลังได้ว่า
เชื่อเรื่องงมงายแบบนี้ เข้าใจไหม"
คริสเตียนยิ้มรับด้วยความยินดี เอาเถอะ
ถึงวันนี้อัลเฟรโด้อาจจะไม่ฟังในสิ่งที่เขาพูดและหาว่างมงายก็ตามที
แต่คริสเตียนเชื่อในสิ่งที่เห็นด้วยสายตาตัวเองว่า
ตั้งแต่มีครองขวัญเข้ามาในชีวิตของอัลเฟรโด้
ความเปลี่ยนไปที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่พิสูจน์ว่า
ใครคือผู้หญิงที่เป็นไปตามคำทายคนนั้น
ฝากเพจนักเขียนค่ะ ยิปซี อิ่มอุ่น
ทักทายพูดคุยกันนะคะ
เป็นกำลังใจให้กันค่ะ
ฝากลิงค์อีบุ๊คนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น