【Wanna be?】 ฉันเป็นของนาย [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : #D a m n G a m e !!!

Damn game !

หลังจากจบปฐมนิเทศ

รุ่นพี่สั่งให้เอาสัมภาระไปไว้ที่ห้องพักได้เลย เฟียสอาสาไปเอาของๆพวกเราทุกคน ให้เราเข้าไปก่อนได้เลย

“เด็กปี1กลุ่มนั้นน่ะ!” มีเสียงรุ่นพี่คนหนึ่งเรียก ผมมองหน้าเบลงงๆ

“พวกผม ??” ไดท์เอามือชี้หน้าตัวเอง

“เออ! เด็กทุนของ Tiara’club ป่ะ”

“อ่า..ครับ” ไดท์ว่า พี่เค้ามีปัญหาอะไรกะเรา ??

“พี่ชื่อแจ็คนะ เป็นคณะกรรมการ เด็กทุนได้อยู่ห้องพักโซนเดียวกะรุ่นพี่นะน้อง เพราะงั้นตามพี่มา เดี๋ยวจะมีกิจกรรมกระชับมิตรด้วย .. หึ หึ”

คิดไปเองรึเปล่าไม่รู้ แต่เสียงหัวเราะไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ..

เวลา 18.00 น.

เด็กหออื่น เสร็จกิจกรรมกระชับมิตรตั้งแต่บ่าย กลับกันหมด ทำให้ทั้งรร.เหลือแค่หอเรา ปีหนึ่งมี 3ร้อยคน

ปีสองมากัน ร้อยกว่าคน ทุกๆคนอยู่ในชุดพละของรร. แต่ละคนไม่เหมือนกันนะ เพราะเขาส่งชุดมาตามความสามารถทางกีฬา

ของผมเป็นเสื้อแขนสั้นหลวมๆหน่อย กางเกงขาสั้น ส่วนเบล เป็น เสื้อของนักว่ายน้ำอ่ะ ที่แขนยาวมีซิปข้างหน้า กางเกงขาสั้น

ส่วนไอ้สองตัวที่เหลือมันเก่งบาส ไม่ต้องพูดให้เสียเวลา 

ผมก็เคยอยากเล่นบาสนะ แต่ผมสูงแค่ไหล่เฟียสอ่ะ T^T

ส่วนไดท์ผมสูงเท่าคางมัน เบลเตี้ยเท่าผม T^T

เด็กปีหนึ่งนั่งคุย นั่งเล่นกันเฮฮา เต็มโถงไปหมด รอมาหลายชั่วโมงแล้ว ตอนนี้ก็สนิทกะหลายคนแล้วนะ

“ปีหนึ่ง ฟังทางนี้!!”

รุ่นพี่ซิก้าร์ถือไมค์ประกาศให้นักเรียนฟัง

ทุกๆคนหยุดกิจกรรมของตัวเอง แล้วฟังอย่างใจจดใจจ่อ = =

“เป็นธรรมเนียมมานานล่ะนะ

เกมที่เราจะเล่นคือเกมไล่จับ

กติกามีง่ายๆ ทำยังไงก็ได้ ให้ตัวเองไม่ถูกปีสองจับ..

อ่อ หรือจะเป็นฝ่ายจับปีสองก็ได้นะ ;))

อาจจะเป็นกับดัก ใช้กำลัง อาวุธ ทุกสิ่งในหอนี้ ได้หมดครับ

ยกเว้น ของมีคม อันนั้นถูกพักการเรียนกันทั้งหอแน่!

เอ.. หรือจะเป็นการคุกคามทางเพศก็ได้น้า !”

ผมไม่แปลกใจเรื่องใช้กำลัง เพราะนี่ก็เป็นหอชายอยู่แล้ว

..

.....

แต่ไอ้คุกคามทางเพศเนี่ย !!! ใครจะยอมว่ะ!

ปี1 ส่งเสียงโห่ดังไม่หยุด ก็ใครจะไปเล่นว่ะแบบนี้!!

“จะโห่กันหาพระแสงเหรอว่ะ!! เงียบๆไปสัส”

พี่ซิก้าร์ว้ากใส่ไมค์อีกครั้ง พี่แกสลัดมาดเคร่งขรึมตอนพิธีปฐมนิเทศไปไม่เหลือเลยแหะ

เด็กเก็บกด??

 “มีใครจะถามมั๊ย?”

เงียบกริบ

ฟึ่บ!

เบลยกมือ

พี่มองมาทางเราแล้วหัวเรา “สุดสวยมีอะไรจะถามครับ?” ทุกคนในโถงขำยกเว้นพวกผม

“รางวัลล่ะ?”เบลพูดเบาๆ

“ฮ๊ะ ครับ?”

“ผมถามว่า รางวัลล่ะครับ? หรือว่าไม่มี? เกมโหดอย่างนี้ไม่มีรางวัลก็ไม่น่าสนใจสิ! ชั้นไม่ลง!” เบลน้ำเสียงเปลี่ยน

แล้วฉีกยิ้มสยดสยอง .. หรือว่า ...
....

อาการบ้าเกมจะกำเริบ !! ไม่นะ ! (พอเกิดอาการบุคลิกจะเปลี่ยน จะโหดกว่าเดิม จะซาดิสก์ จะแข็งแรงกว่าเดิม T^T นะ น่ากลัววววว)

“มีสิครับ” รุ่นพี่พูด

“ฝ่ายไหนชนะอยากได้อะไรก็เอาเลย” พี่ซิการ์ยักไหล่ไม่แยแส

“อ้อ! สุดสวยระวังไว้ก็ดีนะ ระวังโดน ..” ปีสองฮาครืน

*ปีสองอยู่ในชุดนร.

“จะเริ่มเมื่อปิดไฟนะครับ ให้เวลาเตรียมตัวกัน 10 นาที”

แล้วพวกปีสองก็ไปยืนเตรียมลุยกันอยู่ข้างนอก

เสียงของปีหนึ่งโหวกเหวกโวยวายกันระงม

“หึหึ อย่างงี้สิถึงสนุก” เบลพึมพำเบาๆ

“ลิซ เบลเป็นเชี่ยไรว่ะ” ไดท์ว่า(กระซิบ)

“ลิซ เบลน่ากลัวอ่า T^T ” เฟียสทำท่ากลัว

“ก็ดีแล้วนิ เบลจะได้รอด T T” ผมพูด

จู่ๆเบลก็ขึ้นไปยืนบนโต๊ะแล้วตะโกนเสียงดัง !

ขัดกะหน้าตา และ รูปร่างสุดๆ T T

“ทุกคนฟัง!!”

เงียบกริบ

“ถึงใครจะไม่อยากเล่น แต่คงออกไปตอนนี้ไม่ทันแล้ว

ถึงไม่ได้อยากใช้กำลัง แต่ระหว่างถูกจับ กับ เป็นคนจับ

จะเลือกอย่างไหน”

“ไอ้ตัวเล็ก แกเงียบไปเลยไป อย่างแกจะทำอะไรได้” เสียงนึงว่า แล้วเสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์ก็ดังไปหมด

“เบล ลงมาเถอะ” เฟียสทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ทุเรศว่ะ! คนแมนๆมาแอ๊บแบ๋วอ่ะ หยึยย

เบลกำหมัดแน่น แล้วหยิบแจกันบนโต๊ะเขวี้ยงออกไป ...

...

...

ไปทางคนที่พูดเมื่อกี้เป๊ะเลย !!!

“เบลจัง! ลงมาเถ้อออ T^T” เฟียสคร่ำครวญ

ไดท์ช็อกเป็นหินไปแล้ว!!!

“ว่าคนอื่นมันไม่ดีเลยนะ หึ หึ”

“เราต้องเริ่มจากยึดห้องครัว อาวุธส่วนใหญ่จะอยู่ในนั้นเยอะ และชั้นคิดว่ารุ่นพี่คงคิดอย่างงั้น”

เบลพูดแววตาลุกโชน นะ..น่ากลัวชิบเป๋ง!

“น่าสนุกเนอะ เหอเหอ” ไดท์สติแตกไปอีกคน

“เราน่าจะสร้างกับดักไว้ในห้องน้ำด้วย ให้พี่เปิดหาแล้ว ปิดประตูตีแมว” เสียงนึงว่า

“ไม่เลว” เบลยิ้มกว้างที่หาเพื่อนร่วมขบวนการได้

“ซุ่มใต้บันได แล้วจับขาดึง!”อีกเสียงต่อ

“โชกเลือดนะน่ะ ฮ่าฮ่า”

“เราน่าจะแบ่งบู๊ บุ๋นนะ”

“เอาสิ” แล้วเบลก็เดินลงมาให้พวกนั้นจัดการต่อ

“ชั้นขอฉายเดี่ยว ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานเท่าไหรแล้วน้า” เบลบอกพวกเรา

ปีหนึ่งแบ่งออกเป็นสามกลุ่มครับ

หน่วยบู๊ คอยล่าพวกพี่ตามทางเดิน โถง ห้อง เป็นการส่งซิกให้ฝ่ายบุ๋นด้วย

หน่วยบุ๋น หมาหมู่ขอรับ อยู่ตามจุดตันต่างๆ รอปิดประตูตีแมว

หน่วยล่อ วิ่งสิครับ วิ่งให้พี่ตามไปเจอกับดัก ควรมีอาวุธกันตายไว้คนล่ะหนึ่งชิ้น

พรึบ!!

สักพักไฟก็ดับ หน่วยบุ๋นเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย รอยำอย่างเดียว หนักตรง บู๊ กะ ตัวล่อนี่สิ รู้สึกว่าผมจะอยู่ตัวล่อนะ

วิ่งสิคร้าบบบ!

“เห้ย! ดักไอ้เตี้ยนั่นไว้ !”

พี่ที่กรูกันเข้ามาเล็งผมไว้แล้ว!! ชิบหาย!!

ผมวิ่งผ่านห้องครัวใหญ่ เจอปีหนึ่งรอซุ่มอยู่ข้างใน อาวุธก็เรียบร้อย

ผมเลยเลี้ยวเข้าไป หึหึ เสร็จล่ะ

ปีสองวิ่งกรูเข้ามากัน1กลุ่ม โว้ยยย ตามกูคนเดียวไมมันเยอะจังว่ะ!!

ปีหนึ่งปิดประตูแล้วตีวงกระทืบครับ!!

ผมเองก็รับกระทะจากเพื่อน(??) มายำมันเหมือนกัน

“เสร็จกู!!”

หมับ!

ผมที่อยู่นอกวงโดนพี่ที่ออกมาจากวงได้รวบตัวไว้

มันจิกหัวผม แล้วหอมแก้ม!!

สัสเอ๊ย!!

“เชี่ย กูโดน!!”

ผมตะโกนเรียนเพื่อน แต่ไม่มีใครได้ยิน(ทุกคนยำตรีนกันอย่างเมามันส์)

ผมโดนต่อยที่อก เจ็บเอามากๆ จุก ไม่มีแรงเลย ..

มันลากผมไปมุมห้องครัวแล้วเอาไทด์มัดปากไว้ เพราะความมืด ทำให้ผมไม่เห็นหน้ามัน

เห้ย!!มัดทำไม อัดกูให้สลบไปก็สิ้นเรื่อง!! ไอ้ห่ารากนี่เล็งจะเอากูเหรอว่ะ!!

“หึๆ”เสียงหัวเราะของมันคุ้นๆ

มันคว่ำผมแล้วกดหัวให้ติดพื้น มือสองข้างถูกรวบไว้เหนือหัว

“น่ารักจังน้า แต่สู้สุดสวยคนนั้นไม่ได้หรอก หึหึ” ทันทีที่มันพูดจบผมรู้แล้วว่ามันเป็นใคร

รุ่นพี่ซิก้าร์ !!

ผมพยายามตะโกน “อ่อยอู!!!”

“อุตส่าห์ตามมา จะปล่อยได้ไงล่ะ ว้า”

เชี้ยเอ๊ย! ผมดิ้นไม่หยุดมือแขนขา ดิ้นสะเปะสะปะ แต่มันก็กดผมไว้

พี่ซิก้าร์จับผมนั่งคุกเข่า หันหน้าเข้ากำแพง มือทั้งสองยังถูกรวบไว้

พี่ซิก้าร์ผมดิ้นไปมากๆ เริ่มหมดแรงแล้ว พยายามตะโกน พวกที่ฟัดกันอยู่ก็ไม่ได้ยิน

ปัง!!

เสียงคนพังประตูเข้ามา คิดว่าทั้งปี1ปี2คงชุลมุนกันน่าดู

แล้วใครจะช่วยผม!!

ผมดิ้นไปอยู่ประมาณ 20 นาทีซิการ์ก็คอยล็อกตัวผมไว้ ตลอด

เสียงในห้องเริ่มเงียบลง ทั้งปี1ปี2 ออกจากห้องไปหมดแล้ว

ผมเองตอนนี้ หมดแรง เข่าอ่อนแล้วครับ T^T

ผมทรุดฮวบ พี่ซิก้าร์ปล่อยมือออก ผมพยายามลุก แต่หอบหนักแล้วก็ลุกไม่ขึ้น

“หมดแรงแล้วเหรอ??” มันเยาะเย้ย

ผมเอามือยันกำแพง พยายามลุก แต่ลุกไม่ขึ้นจริงๆ

ไทค์ทีมัดปากผมไว้หลุดออกไปแล้ว ผมหอบหนัก พยายามพูด

“รุ่นพี่..ป.ล่อย..ผม..ไป...เถอะนะ” ผมขอร้องสุดๆ

ตอนนี้กลัวมากๆ ผมกำลังจะโดนขืนใจ T^T

“นี่..ยั่วกันรึไง”

แล้วรุ่นพี่ก็ก้มลงมาจูบ!!

ผมตกใจจะตะโกน ก็กลายเป็นว่าเปิดปากให้มันซะนี่ !

‘ขยะแขยง’สิ่งเดียวที่มีอยู่ในหัว

 ผมพยายามผลักพี่ออก ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด

“เห? มีอารมณ์ร่วมหน่อยสิ..”

“ปล่อยผมเถอะนะ” ผมขอสุดๆ ถึงตัวเองจะชอบทั้งผู้หญิง-ผู้ชายก็เหอะ

แต่ขืนใจกันแบบนี้ ผมกลัว

น้ำตาผมไหลแล้ว กลัว กลัว กลัว ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวมากๆ

หลังผมแนบอยู่กับรุ่นพี่

มือทั้งสองถูกรวบติดกำแพง มือพี่ซิก้าร์ล้วงเข้ามาในเสื้อ

โดนลูบที่จุดนั้นแล้วเริ่มรู้สึก O//O

ชิบหายแล้ว

พี่ซิก้ารเลื่อนมือต่ำลงมา ..

..

ผมถูกจับตรงนั้นผ่านกางเกง

พี่ซิก้าร์เริ่มลูบ 

ให้ตายเถอะ ! ผมมีอารมณ์ร่วมแล้ว!

“หึ” พี่ซิก้าร์หัวเราะ

พี่เค้ารู้แล้วว่าผมอยาก T^T

โดนเร้าอารมณ์เข้าทั้งบน ทั้งล่าง

ถึงตอนนี้พี่ซิก้าร์จะปล่อยมือผมแล้ว ผมก็ไม่ได้หนี หรือ ปฏิเสธ

ผมเคลิ้มไปแล้วครับ..

เคร้ง!!!

จู่ๆ พี่ซิก้าร์ก็ผละออก (รอดแล้วโว้ย T^T)

ผมหันไป เจอผู้ชายตัวสูงคนนึงถือกระทะที่เพิ่งฟาดหัวพี่ซิก้าร์จนสลบเหมือดไปเมื่อกี้

“นายเป็นอะไรรึเปล่า?”

เขาก้มตัวเข้ามาดูอาการผม

เจ้ยยย อย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ T^T สภาพน่าอับอายอย่างงี้เลย

ผมเอามือปิดหน้า

“นาย โดนรุกไปแล้วเหรอ?”

“บ้า!” -//-

ผมตะโกนออกไป

“มีอารมณ์?”

เถียงไม่ออกแฮะ แต่จะตรงไปไหน!!

“เอาเหอะ เดี๋ยวพาไปซ่อน นายชื่ออะไร?”

“อลิซ” ผมตอบไปทั้งที่เอามือปิดหน้าอยู่

“มานี่สิ” ว่าแล้วเขาก็ดึงไหล่ผมให้ลุกขึ้น พอผมลุกขึ้นได้ ก็ขอเอากระทะตีหัวไอ้พี่ซิก้าร์ไปอีกหนึ่งที

เขาพยุงผมออกไปนอกหอพัก

“ขอบคุณนะ” ผมพูดแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา

ผมตะลึงกับหน้าตาของเขาไป 2 วิ = =

ผมชอบตาของเขา

ผมชอบปากด้วย

ผมชอบจมูก

ผมชอบรอยยิ้มขี้เล่นแบบนั้น

ผม ‘ชอบ’ ใบหน้าของเขาจริงๆ

ตึกตัก ตึกตัก

ผมรีบก้มหน้าลงเมื่อรู้ว่าตัวเองหัวใจเต้นแรง 0//0

หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆให้ตายเถอะ!

“อื้อ ไม่เป็นไร”

สุดท้ายผมก็โดนหิ้วปีกมาไว้หลังพุ่มไม้

“ไอ้ไลท์ ไปเอาเด็กที่ไหนมาอีกว่ะ แค่นี้ก็เยอะจะตายห่าแล้ว”

ผมหันไปตามเสียง ผู้ชายหัวแดงน่าตาดีเป็นคนพูด ชื่อไลท์เหรอ ผมพยายามหุบยิ้ม แค่รู้ชื่อผมก็หน้าบานแล้วสิ

แล้วนอกจากคนนั้นแล้วยังมี

ผู้ชายอีกสองคน คนนึงตัวเล็กหน้าตาขรึมๆ

อีกคนสวมฮู้ดสีดำพิงกำแพงหลับไปแล้ว

“ไปหาอาวุธเจอถูกรุมอยู่เลยช่วยมา อ๊ะนี่ ” ไลท์โยน กระทะ เขียงไม้ อีกหลายอย่างให้ไอ้หัวแดง - -

“เอ้อ อลิซ ไอ้หัวแดงชื่อครอส คนที่หลับไปน่ะ ริปเปอร์ ”

“ส่วนฉันโฮล” โฮลพูดแล้วยิ้มให้ผม ยิ้มตามมารยาทอ่ะนะ = = เสแสร้งสุดๆ สู้ไม่ยิ้มให้ผมเลยจะดีกว่า

ผมยิ้มเจื่อนๆกลับไป

“ผมไลท์นะ อลิซ” ในที่สุดก็แนะนำตัวกับผมเสียที เย้!!

“เอ่อ ไลท์เรียกเราลิซเฉยๆก็ได้” ไลท์ยิ้มให้

“โอเค ลิซ”

“ส่วนเราขอเรียกว่าอลิซได้มั๊ย” ครอสพูด เขายื่นหน้ามาใกล้ๆผม

“ทำไมล่ะ??”

“น่ารักเข้ากับหน้าตา” ครอสว่า

หวา อย่าชมกันนักสิ

“มันไม่หวานไปหน่อยเหรอ” ผมเกาจมูกแก้เขิน หันหน้าไปทางอื่น -/////-

“น่ารักจังน้า” ครอสยื่นมือมาจะจับแก้มผม .....

ผลัวะ!

ไลท์เตะท้องครอส !

“ช่วยอยู่เงียบๆจะได้ไหม??”

ไลท์แสดงท่าทีรำคาญ ครอสหัวเราะแล้วพูดว่า

“หวง?”

..

.....

......ไม่รู้ทำไมแต่ผมลุ้นกับคำตอบจริงๆ

.............

“เออ!” ไลท์ผลักครอสออกไปห่างผม แล้วนั่งคั่นแทน

“เฮ้ออออออ..” โฮลถอนหายใจยาวๆ

ส่วนครอสยักไหล่ แล้วก็พูดเรื่องอื่นไปเรื่อย

ถึงจะไลท์จะไม่ได้หวงผมจริงๆ

แต่รู้มั๊ย??

ผมโคตรฟิน!

-////////-

“หูแดงหมดแล้วนะ” ไลท์พูดเบาๆ

เฮ้ยย พูดงี้ฆ่ากันเลยเซ่ T///T

เวลา 0.00 น.

ไฟเปิดแล้วสภาพหอเละสะบักสะบอมมาก

พี่ซิก้าร์ที่ไม่รู้ว่าฟื้นตอนไหน? ประกาศรวมพล แล้วนับจำนวน

ปี1ที่ไม่ถูกจับก็มารวมกันที่โถง(ส่วนใหญ่เป็นหน่วยบุ๋น)

ปี2ก็หร่อยหรอ แต่ล่ะคนดูไม่จืด = =

นับตามจำนวนคนแล้ว ปี 1 ชนะไป 32 คน

พี่ซิก้าร์เดินมาใกล้ๆผม ผมกลัว เอาแต่ก้มหน้าไว้

ฟึ่บ!!

ไลท์ดึงผมเข้ามาใกล้ๆ แล้วโอบผมไว้ !

พระเจ้ากล้วยช่วยตำลึง?? คนมองกันทั้งชั้นปี

ฉ่า -//////////-

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหน้าผมแดงมากแค่ไหน

พี่ซิก้าร์ประกาศออกไมค์

“สรุปแล้วปี1ชนะปี2 อยากได้อะไรว่ามา ”

เสียงปี2โห่

ส่วนปี1เอาแต่พูดถึงรางวัลที่ตัวเองอยากได้..

“ให้พี่ปี2รับใช้ปี1ตลอดเทอม”

มีคนตะโกน เรียกเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างดี น่าสนเนอะ

“ไอ้บ้า ทำอย่างงั้น หมดเทอม พี่เขาก็ไล่ฆ่าเราน่ะสิ”

เออก็จริง

“ให้ A+ ทุกวิชา”

“ไม่ใช่มาสเตอร์นะโว้ย จะทำให้พวกเอ็งได้ไงล่า!!” เสียงรุ่นพี่ตอบกลับมา

แล้วก็เถียงกันเรื่องนี้ไปอีกสักพัก

“ไลท์” ผมเรียกคนข้างๆ

“ห๊ะ?”

“รางวัลเอาเป็น.......” ไลท์ฟังแล้วยิ้มพร้อมพยักหน้า

 แสดงว่าน่าจะใช้ได้สินะ !!

ผ่านไป 10 นาที

พี่ซิก้าร์ว้ากใส่ไมค์อีกครั้ง

“ถ้าจะเถียงกัน ก็ไม่ต้องเอา!!!”

“ผมมีครับ” ผมยกมือขึ้น

“อะไร” เมื่อเห็นว่าเป็นผม พี่ซิก้าร์เลย ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนใช้เสียงที่นุ่มนวลขึ้น

“ยกเลิกธรรมเนียมไล่จับ ออกจากหอTiara’club ตลอดไป” ทันทีที่พูดจบ เสียงพูดคุยก็ดังขึ้นมาอีก

แต่แปลกที่คราวนี้ปี2ไม่เถียงแฮะ ?

“เหตุผล?”

“ผมคิดว่า ตอนที่ปี1โดนล่า คงไม่ชอบมากแน่ๆ พอขึ้นปี2ก็คิดจะระบาย โดยการไปล่าเด็กปี1รุ่นต่อมา

กลายเป็นวัฎธจักรลูกโซ่ไปเรื่อยๆ ทั้งที่ไม่อยากทำให้คนอื่นเจ็บ หรือ เสียใจ”

“ก็จริงของนาย” ปี2คนนึงว่า

“เอาล่ะ! มีใครคัดค้านมั๊ย” พี่ซิก้าร์ว้ากใส่ไมค์

เงียบกริบ

“สรุปเอาอันนี้ใช่มั๊ย??”พี่ซิก้าร์ถามอีกครั้ง

“งั้นนายมารับใบคำขอไปยื่นมาสเตอร์แอนโธนี่เอง”

พี่ผู้ชายอีกคนพูด  พร้อมยื่นกระดาษให้พี่ซิก้าร์เซ็นต์ ก่อนจะเดินเอามาให้ผม

“ไลท์ ขอบคุณนะ >//<”

“เห้ย! ทำไมต้องขอบคุณเราล่ะ ลิซ”

“เอ่อ.. ไม่รู้เหมือนกัน แฮะๆ”ผมเกาจมูกแก้เขิน

“อยู่ห้องไหนไปส่งมั๊ย?”

“เราอยู่ s012 น่ะ”

“หือ? เราอยู่ SS02 ลิซก็เด็กทุนเหรอ?”

“อือ ไลท์ก็ด้วยเหรอ?”

“เราเด็กเส้น” ไลท์ว่าแล้วขยิบตาให้

“อาลิซซซซซซซซซ!!!!!” เสียงไดท์ดังมาแต่ไกล

ไดท์วิ่งมาแล้วกอดผมจากด้านหลัง

“เป็นไงมั้งลูก ชิ้นส่วนไหนหายไปมั้ง”

“ไอ้บ้า!”

“นึกว่าจะโดนรุ่นพี่...เอ่อ ซะอีก” -//-

คิดถูกแล้วเพื่อนเอ้ย !

“มีคนช่วยน่ะ” ผมชี้ไปทางไลท์

ไดท์เงยหน้าขึ้นมามองไลท์ แล้วชะงัก

“ไงพี่ สบายดีนินา ที่บ้านเป็นห่วงแทบแย่ว่าจะอยู่ยังไง”

“ไม่ใช่เรื่องของแก พี่อยู่ได้ล่ะกัน”

“เข้าชิงทุนมาเหรอ”

“...”

“มิน่า วันนั้นพ่อถึงอยากกลับมาทำแทนมาสเตอร์แอนโธนี่ ที่แท้เพราะพี่เข้าชิงทุนสินะ”

“กลับมาเถอะนะพี่ ทุกๆคนเขาเป็นห่วงนะ”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วสองคนนี้ เป็นพี่น้องกันเหรอ” ผมสงสัย ดูท่าทางจะเรื่องใหญ่อยู่เหมือนกัน

“เรื่องมันยาว เดี๋ยวไว้คราวหน้าจะเล่าให้ฟังนะ ลิซ” ไลท์บอกผม

“แกรู้จักลิซได้ไง” ไดท์ถามเสียงแข็งกร้าว แทบจะงับหัวผมอยู่แล้วไดท์ตอนนี้

“เค้าช่วยลิซไว้” ผมตอบแทน

“ลิซกลับห้องเถอะนะ?  ป่ะ” ไดท์จับมือผมลาก

“แล้วไลท์..” ผมชี้ไปทางไลท์

“ไม่เป็นไร บาย ฝันดีนะ” ไลท์โบกมือ ผมยิ้มแล้วโบกมือตอบ

ในห้องนอน

“มึงจะเล่าไม่เล่า”

“..”

“เอาเหอะ ถ้ามึงอยากเล่าก็เล่าให้กูฟังล่ะกัน”

“อืม ขอบคุณที่ให้เวลา”

“ปิดไฟนอนเหอะ โอยาสุมิ :D ”

“อืม ราตรีสวัสดิ์”

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

ตอนนี้มีไลท์ ครอส ริปเปอร์ และ โฮลแล้วนะ

(ถึงจะไม่ค่อยมีบทก็เหอะ)

ตอนนี้ ลิซ เหมือนเคะใจง่ายเลยแฮะ T^T

ม่ายยยยยย

พล็อตคือไลท์จีบก่อน อันนี้มัน ลิซเคะรุก ซะงั้น TT^TT

ตอนต่อไปจะพยายามหักล้าง ที่เคะรุกสงสัย ตัวเองจะนี้ดมากไป = =

:'D