นาย Bad GUY ตัวร้าย ป่วนหัวใจยัยตัวแสบ !!

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

M U S I C CAFE : LUN LA
                                                               


                   

                                                                       

บทนำ

บทนำ

บทนำ

 กรี๊งงงงงงงงงงงงง ~~~~

 กร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~

 กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~

ปิ๊บ!

"ขออีกห้านาทีน่าาาาาา (_ _")zzZZ "

 5 นาทีผ่านไป ~

...

10 นาทีผ่านไป ~

...

15 นาทีผ่านไป ~

ปร๊องแปร๊ง ๆๆๆๆ ~ ~ ~ ~ ~ ~

 อ๊อยย~~ (-O-)" เสียงไรเนี้ยเสียงดังว่ะคนจะหลับจะนอนโว้ยยยยยย (-[]- )zz ในยามที่ท้องฟ้าเปิดกว้างแสงแดดส่องส่องผ่านรูม่านเข้ามายังห้องนอน...บางทีมันก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายไปอีกแบบ เวลาที่แสงแดดอ่อนๆ ส่องมายังข้างแก้มใสๆนี่มันทำให้รู้สึกผ่อนคลายจนไม่อยากขยับขยื้นเลยแม้แต่นิดเดียว คนกำลังฟิน อ่า...-O-

เว้นเสียแต่ว่า...

"ยัยลูกบ้าตื่นได้แล้ว อยากไปโรงเรียนสายอีกแล้วใช่มั้ยห๊ะ!!"

อู๊ย!! ใครมาเอะอะโวยวายอะไรแต่เช้าเนี้ยคนจะนอน(- -*) ไม่ตื่นหรอก เช๊อะ! จ้างให้ก็ไม่ตื่น ไม่ตื่นๆๆ เพราะว่าตอนนี้แก้มใสๆของฉันกำลังรองรับแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าและมันก็กำลังซึมซับวิตามินดีอยู่ด้วยรู้บ้างมั้ยเนี้ยยยย

"..."

"ยังไม่ยอมตื่นอีกหรอ จะให้ใช้วิธีปลุกเหมือนครั้งที่แล้วมั้ยจ๊ะ (^_^)++"

แต่รางสังหรณ์มันบอกให้ต้องตื่นนะ

“ตื่นแล้วจ้า มายมาเธอร์~(^ ^;;)"

ฉันรีบเปิดประตูห้องนอนออกมาเผชิญหน้ากับคนที่ยืนถือตะหลิวกับกระทะอยู่หน้าห้องเพราะกลัวโดนตีกลองสะบัดชัยใส่กระบานอีก นึกแล้วยังเจ็บอยู่เลย

"ไปอาบน้ำแล้วรีบลงไปทานข้าว" แม่บอกเสร็จแล้วก็เดินลงไปข้างล่าง

     พออาบน้ำเสร็จ ฉันไม่รอช้ารีบใส่ชุดนักเรียนให้เร็วที่สุด พรางมองดูตัวเองในกระจกแล้วก็หมุนไปหมุนไปหมุนมาเหมือนคนบ้า เช้านี้ฉันทำผมทรงสบายๆ เพราะว่าอากาศช่างร้อนแสนร้อนประดุจดั่งประเทศไทยตั้งอยู่ใจกลางทะเลทรายซาฮาร่า(เวอร์) ฉันมัดผมรวบไปข้างหลังเหมือนหางม้ารวบหลวมๆ เพราะถ้าตึงมากไปมันจะทำให้หัวเถิกและพื้นที่บนหน้าผากสามารถจอดเครื่องบินได้ ตบท้ายด้วยการทาลิปกอสเบาๆ

 น่ารักเหมือนกันนะเนี้ยเรา (ชมตัวเอง -_-^) พอเช็คความเรียบร้อยเสร็จแล้วฉันก็เดินลงมาจากห้องของตัวเองเพื่อจะได้ไปทานข้าวตามคำบัญชาของท่านแม่

"พี่สาวใครอ่ะทำไมน่ารักงี๊ สนใจให้น้องชายสุดหล่อไปส่งที่โรงเรียนมั้ยJ"

จริงๆ ก็เห็นกันอยู่ทุกวัน และมันก็แซวอย่างงี๊ทุกวัน น้องชายฉันมันประสาทป่ะ -*-

"ฉันกับแกก็ต้องไปโรงเรียนพร้อมกันอยู่ดีมั้ย -_-^ "

"ทำคิ้วติดกันทำไม เล่นด้วยแค่นี้ไม่ได้หรอ "

"..."

ฉันไม่ตอบ ขี้เกียจเถียงกับมันน่ารำคาญเป็นที่สุด! การมีน้องชายมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าถ้ามีน้องแล้วจะเป็นแบบนี้ ถึงหน้าตามันจะดีเหมือนพี่มันก็เถอะ(หืมม?)และที่สำคัญโรคหวงพี่สาวนี่เข้าขั้นร้ายแรงสุดๆ ฉันควรจะดีใจใช่มั้ยที่มีน้องชายที่ขี้หวงพี่มันขนาดนี้ แต่ไม่ล่ะ มันน่ารำคาญไง -*-

-โรงเรียน-

              "นี่พี่... ให้กัสไปส่งที่ห้องเรียนมั้ยอ่ะ บอกตามตรงกัสไม่ชอบไอ้พวกผู้ชายที่มันมองพี่เลยอ่ะ"

"แกเลิกบ้าสักทีเหอะไอ้กัส ผู้ชายที่ไหนเข้าจะมามองพี่แก ไม่มีหรอก ไปเรียนเหอะ"

ฉันทำมือไล่น้องชายบอกให้มันไปห้องเรียนตัวเองได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะหันหลังเดินไปที่ห้องเรียนของตัวเองบ้าง

 "ก็ได้… แต่จะไม่ให้กัสเดินไปส่งจริงดิ (‘ ‘)”

ออกัสทำปากคว่ำพร้อมกับสายตาลูกแมวมาให้ มันจะฟินมากถ้าฉันเป็นพวกคลั่งหนุ่มน้อยน่ารักอ่ะนะ แต่คือไม่ใช่ไง -*- มันคือน้องชายแท้ๆ ฉัน การที่ออกัสทำแบบนี้มันไม่ทำให้ฉันอยากจะเดินไปกุมมือมันหลวมๆ แล้วส่งยิ้มให้ แต่อยากจะเดินไปตบกะโหลกมันมากกว่า

“เออ รีบๆ ไปห้องแกเหอะ” ฉันพูดเสียงเรียบ เหมือนพยายามจะบอกน้องชายกลายๆ ว่าถ้ายังอยู่อีกฉันจะรำคาญ และถ้าฉันเกิดอาการรำคาญขึ้นเมื่อไหร่ ความหายนะเกิดขึ้นแน่นอน น้องชายรู้ดีว่าถ้าใครทำให้ฉันปรี๊ดแตกคนนั้นคือไม่รอด แต่ตอนนี้ไอ้น้องชายกำลังทำให้พี่สาวสุดที่รักของมันหัวอุ่นหน่อยๆ ละ -*-

“งั้นกัสไปแล้วนะ ตั้งใจเรียนนะพี่”

ประโยคนั้นฉันต้องเป็นคนบอกแกรึเปล่าล่ะ กล้าดียังไงมาบอกให้ฉันคนนี้ตั้งใจเรียน คนอย่างน้ำแข็งน่ะ ถึงไม่ตั้งใจเวลาสอบก็ได้อยู่แล้ว…

ได้ ‘ซ่อม’ น่ะนะ

"แกนั่นแหละที่ต้องตั้งใจเรียนไม่ใช่ฉัน แล้วจะไปได้ยัง -*-”

"ครับผม^^” ออกัสรับคำอย่างเริงร่าท้าลมมาก พลังเยอะแต่เช้า นี่มันไม่รู้สึกง่วงหรืออะไรบ้างเลยหรอวะ  “ไม่ให้ไปส่งแน่นะ?”

“ออกัส น่ารำคาญ”

“ขอโทษครับ (_ _)”

             -ห้องเรียน-

           "นี่! ๆ ยัยน้ำแข็ง !! (OoO)"

แก้วใสเพื่อนสาวที่แสนน่ารักของฉันเรียกตั้งแต่วินาทีแรกที่ก้าวเท้าเข้าห้องเรียน เจอคนพลังเยอะแต่เช้าอีกคนนึงละ

"อะไรของแกยัยแก้ว เสียงแกดังจนได้ยินไปถึงชายแดนไทยเขมรแล้วมั้ง"

"เวอร์ไปแล้ว ฉันมีเรื่องจะบอกแกต่างหาก"

"ไปรู้เรื่องไม่เป็นเรื่องมาอีกล่ะสิ" ฉันพูดเสียงหน่าย เพราะเวลามันมีเรื่องมาบอกทีไรแต่ละเรื่องไม่เคยมีสาระเลย เวลาฟังยัยแก้วใสเม้าส์ทีไรเหมือนสูญเสียเวลาและพลังงานโดยใช่เหตุ

"อะไรยะ! เรื่องนี่นะฮอตสุดๆ เลยแก ไม่รู้ไม่ได้แล้ว แต่ก่อนอื่น แกรู้จักกลุ่ม Butterfly Night  รึป่าว ? "

"ก็คุ้นๆ นะ ได้ยินพวกนักเรียนหญิงชอบพูดกัน ว่าแต่มันมีไรอ่ะ? "

"แหม ตอนแรกทำเหมือนไม่อยากรู้ แล้วตอนนี้ทำมาเป็นอยากรู้ใหญ่เลยนะยะ"

ก็นะ... แกอุตส่าห์เปิดเรื่องมาซะขนาดนี้ ถ้าฉันทำเป็นไม่อยากรู้ก็เห็นจะใจร้ายเกินไป

"โอเคๆ เอาเป็นว่าฉันอยากรู้มากๆ เลย จะบอกได้รึยัง"

"ถ้าแกขอร้องมาแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้เดี๋ยวฉันจะบอกให้ละกันนะจ๊ะ โฮ๊ะๆ ”

"-_-"

"อย่าเพิ่งทำหน้าแบบนั้นสิเพื่อน เรื่องที่ฉันจะบอกกแกก็คือ เมื่อวานนี้ตอนที่ฉันเอาสมุดไปส่งที่ห้องพักครูอะ ฉันได้ยินพวกครูเค้าคุยกันว่าจะจับแก็ง Butterfly Night ทั้งแก็งเลยนะเว้ย(-O-) "

"แล้วไงต่อ"

"ย้ายมาอยู่ห้องเราน่ะสิ พอพวกผู้หญิงในห้องเรารู้ข่าวนะ กระดี๊กระด๊ากันใหญ่"

แกก็ไม่ต่างอะไรกับยัยพวกแม้แต่น้อย

"แล้วยังไงอ่ะ ไอ้แก๊งค์นั่นมันทำไม ก็แค่หล่อป่ะ" ฉันพูดอย่างไม่ได้สนใจ ก็จริงๆ ฉันไม่เคยคิดจะเอาสมองของตัวเองไปจำเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอก ไอ้ความหล่อมันก็ดีตรงที่มองแล้วชื่นใจ สบายตา แค่นั้นแหละ พอตายแล้วทุกคนก็หน้าตาเหมือนกันหมด -_-‘

"จ้าๆ แต่ก็หล่อไม่เท่าพี่โรมเมอร์ปริ๊นซ์แห่งชมรมเทนนิสคนเดิมเพิ่มเติมคือพี่ชายข้างบ้านด้วยของแกใช่มั้ยล่ะ"

"อะไรของแกวะ ฉันไปบอกตอนไหนว่าพี่เขาเป็นของฉัน ก็แค่พี่น้องไง จะจิ้นอะไรก็ให้มันเมกเซ้นส์หน่อยก็ดีนะยัยแก้ว -_-;"

"ไม่เห็นต้องพูดยาวขนาดนั้นก็ได้นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ" ยัยแก้วหรี่ตาลงทำเจ้าเล่ห์เหมือนรู้ไปซะทุกเรื่อง แล้วรู้ไรของมันฟร่ะ

"รู้อะไรของแกยัยแก้ว แล้วพูดเรื่องไอ้แก๊งค์จตุรเทพอะไรของแกเสร็จละหรอ ไม่ต่ออ่ะ”

ฉันรีบดึงยัยแก้วกลับมาบทสนทนาเดิม เพราะว่าถ้ายังต่อความยาวสาวความยืดเรื่องพี่โรมต่อมันต้องไม่จบง่ายๆ แน่

"เออใช่! จะบอกให้ก็ได้พวกเขานะ ทั้งหล่อ รวย เกิดในตระกูลที่มีชื่อเสียงเหมือนเจ้าชายเลยอ่ะ แล้วยิ่งอีสเตอร์นะฉันชอบเขาที่สุดเลยอ่ะแก\(*0*;;)/"

ยัยแก้วพูดตาเป็นประกายวิวับเหมือนมีใครไปโรยกากเพชรไว้ที่ตามัน จะอะไรขนาดน้านนนน แล้วนายอีสเตอร์นั่นมันดีงามเวอร์วังอะไรปานนั้นเลยหรอ เพื่อนฉันถึงได้หลงนักหลงหนา ทำเหมือนทั้งโลกมีผู้ชายคนนี้แค่คนเดียวงั้นแหละ -_-^

หลังจากฟังเรื่องไร้สาระของยัยเพื่อนรักจบแล้วครูก็เดินเข้าห้องมาพอดีเลย เอาล่ะจะได้เรียนสักทีฉัน =O="

"ทุกคนอย่าลืมเอารายงานมาส่งครูด้วยล่ะ"

"ค่ะ/ครับ -O-/"

            อ่า ~ =o=ในที่สุดคาบสามก็จบลงพร้อมกับรายงานและการบ้านกองโตสักที! (อ้างอิงมาจากชีวิตของคนแต่งล้วนๆ=_=')

"น้ำแข็งเก็บของเสร็จยัง"

ยัยแก้วเดินมาถามฉันที่โต๊ะเพราะว่าโต๊ะของฉันกับยัยแก้วอยู่ห่างไกลกันมาก ฉันนั่งหลังห้องติดหน้าต่างส่วนยัยแก้วนั่งหน้าห้องติดประตู แต่ก็ยังมาสนิทกันได้ทั้งๆ ที่ตอนเข้าเรียนมาไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ที่โคจรมาเจอกันได้เพราะเคยโดนให้จับคู่ให้เต้นลีลาศด้วยกัน(เผอิญว่าผู้ชายขาดน่ะ) หลังจากนั้นก็สนิทกันเฉย

"แป๊ปนึง จะเสร็จแล้ว แกไปรอหน้าห้องก่อน"

"เร็วๆ หน่อยดิ ฉันหิวอ่ะ ข้าวเช้าก็ไม่ได้กินมา เพราะฉันรีบจะมาเม้าส์กับแกเลยนะ=O='"

"ตื่นสายก็บอกเหอะ”

ฉันรีบเก็บของลงกระเป๋าและหยิบกระเป๋าเงินออกมาเดินไปหาแก้วใสที่ยืนรออยู่

 “ไปๆ หิวก็รีบๆ เดิน"

  "นี่แกเก็บของหรือเจรจาขอ8Gยะ นานโคตรรรร" ยัยแก้วบ่นใหญ่ ความหิวคงทำให้เพื่อนฉันเป็นแบบนี้สินะ -_-^

"ก็มาแล้วนี่ไง เลิกบ่นสักทีเหอะน่า หิวข้าวมากไม่ใช่หรอรีบเดินดิ"

ฉันดันหลังยัยแก้วให้เดินตรงไปข้างหน้าจนขามันแทบขวิด ยัยแก้วพอขาจะพันกันก็พยายามเบรกจนหัวจะทิ่มพื้น (แกล้งเพื่อน)

 "วันนี้แกกินไร ?" ฉันหันไปถามยัยแก้วที่ตอนนี้กำลังยืนดูรายการอาหารอยู่

"ก๋วยเตี๋ยว แล้วแกอ่ะกินไร ? " ยัยแก้วหันมาถามฉันบ้าง

"ฉันอยากกินแกงเขียวหวานไก่อ่ะ ไม่ได้กินมานานแล้วแกรีบไปซื้อก๋วยเตี๋ยวแกของแกเหอะ แล้วเจอกันโต๊ะเดิม"

"โอเคจ้ะ"

             "ป้าคะแกงเขียวหวานไก่ถ้วยนึงค่ะ ข้าวเปล่าด้วยนะคะ"

"รอแป๊ปนึงนะหนู"

จึก ๆ !

โอ๊ะ! ใครมาสะกิดไหล่เนี้ย

ควับ ( -_-)

ไม่มี ผีหรอวะ (-*-)

จึก ๆ !

ควับ (-_- )

ไม่มี มันต้องผีแน่เลย

จึก ๆ !

โอ๊ย! ไอ้ผีบ้านี่สะกิดอยู่ได้(- -*)

"น้ำแข็ง"  ในที่สุดผีตนนี้ก็เปร่งเสียงออกมา

"อ้าว พี่โรมเองหรอน้ำแข็งก็นึกว่าผี"

 "หน้าพี่โทรมขนาดนั้นเลยหรอ” พูดจบพี่โรมก็จบหน้าตัวเอง “น้ำแข็ง”

“คะ?”

“เราสั่งอะไรไปน่ะ กลิ่นหอมจัง”

"แกงเขียวหวานไก่ค่ะ พี่โรมจะลองดูมั้ยคะ ขอบอกว่าทีเด็ดเลยนะ”

“ขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าพี่ไม่ลองก็ถือว่าพลาดมากเลยสินะ” พี่โรมพูดยิ้มๆ ก่อนจะเอามือมายีหัวฉันเบาๆ

อะไรกัน... นี่โรมอยากให้ฉันโดนแก๊งค์ชะนีกับอีแอบที่มองพี่เขาตาเป็นน้ำมันตามรกตรุมยำตีนไก่หรอ ถึงทำอะไรมุ้งมิ้งแบบนี้ ยีผมบวกกับทำหน้าหมันเขี้ยวเนี่ยนะ =[]=

"อีหนูได้แล้ว30บาทจะ"

"อะป้านี่เงิน วางไว้ตรงนี้นะ /(- - )" ฉันวางเงินไว้หน้าร้านป้าแกแล้วรีบหยิบถาดอาหารเดินออกจากร้านทันทีก่อนที่จะโดนจิตสังหารของบรรดาแฟนด้อมพี่โรมทิ่มแทงไปมากกว่านี้

ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวอ่ะ (ตัวเองก็เป็นผู้หญิง)

"น้ำแข็ง!”

สักพักฉันก็ได้ยินเสียงพี่โรมเรียกจากด้านหลัง พอหันไปมองก็เห็นเขากำลังวิ่งเหยาะๆ มาทางฉันก่อนที่จะถือวิสาสะจับมือของฉันขึ้นมาแล้วก็ยัดบางอย่างเข้าไป

เดี๋ยว!

พี่เขาทำอะไรเนี่ย =[]=

“ทำหน้าตกใจทำไม เราลืมตังค์ทอน พี่เลยเอามาคืนให้”

“อ๋อ ขอบคุณนะคะ”

“ไม่เป็นไร ทีหลังก็อย่าลืมอีกนะคะ”

คนตัวสูงตรงหน้าระบายยิ้มอ่อนโยนที่ถ้าใครได้เห็นจะต้องรู้สึกได้เลยว่าเหมือนมีหมู่มวลดอกไม้นานาพันธุออกดอกชูช่อเบ่งบานอยู่ด้านหลังของเขา

ดีนะ จิตฉันแข็งพอ ไม่งั้นเป็นลมไปแล้ว

พอพี่โรมพูดจบก็เดินกลับไปที่ร้านข้าว เอ่อ...คุณผู้อ่านคงจะสงสัยล่ะสิว่าฉันกับพี่โรมมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง ขอไปกินก่อน (-O-")

พอเดินออกจากร้านป้ามาได้สามเก้าก็นึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อน้ำนี่หว่า นึกได้ดังนั้นฉันจึงรีบหันลงกลับไปเพื่อที่จะไปซื้อน้ำ แต่ทว่า...

ปึก !

"โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ O_O"

เวรแล้ว!

แกงหก =[]=

ใส่ใครก็ไม่รู้ OoO

"นี่เธอ!"

               
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

  อ่าาา~ ~-O- ในที่สุด บทนำ เสร็จสักทีเหนื่อยโฮกกกกกกกTOT แต่อาจจะสั้นไปหน่อยไม่ว่ากันนะ*0* สัญญาว่าตอนต่อๆไปจะแต่งให้ยาวกว่านี้ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรมาก รักคนอ่านทุกคนนะคะขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ เม้นมากๆ งามๆเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะค้าาาาาาาา!!~~~~~~~~ จุ๊บ!~ 

จะคอมเม้น จะติ จะชม ไม่ว่ากันจัดเต็ม!! 


                                                                         

 

THE★ FARRY