Love trouble❤'แกล้งร้ายไม่แกล้งรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ☁ ☂ Chapter 1 .Because Mr.taxi day1

Into. ♥

“และแล้วเจ้าหญิงและเจ้าชายก็แต่งงานกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥ ”

พรึ่บ! ฉันปิดหนังสือนิทานลงพร้อมหยิบหนังสือนิทานเล่มใหม่ขึ้นมาอ่าน (อ่านนิทาน? - -)

“และแล้วนางแม่มดใจร้ายก็สิ้นใจตาย ทั้งคู่ก็แต่งงานกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥”

พรึ่บ!ฉันปิดนิทานลงและหยิบนิทานอีกเล่มขึ้นมาอ่าน

“และแล้วเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ก็แต่งงานกับเจ้าชายก็และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥”

กรี้ด! นิทานที่ฉันนั่งอ่านมาทั้งหมดสามชั่วโมงครึ่ง มันมีเล่มไหนบ้างมั้ย ที่ไม่ต้องจบด้วยการ“แต่งงาน” TT 
ฉันเหนื่อยมากแล้วนะที่ต้องมานั่งหานิทานที่มัน จบแบบไม่แฮปปี้เพราะการแต่งงานเพราะฉันกำลังจะต้องแต่งงาน
แล้วถ้าฉันหานิทานเล่มนั้นเจอนะคอยดู ฉันจะเอาไปให้ป๊าอ่าน มันอาจทำให้ป๊าจะเปลี่ยนใจ ไม่ต้องให้ฉันแต่งงาน

.

.

.

.

แต่ว่ามันหาไม่เจอน่ะสิ tt’

ฉันชื่อเครปเปอร์ค่ะ ชื่อเค้าเพราะละสิ (?) อายุ17ปีแล้ว  สงสัยกันล่ะสิว่าฉันจะมานั่งบ้าหานิทาน ที่มันจบแบบไม่สวยทำไม
ฉันเพิ่งจะปิดเทอมไม่นาน ‘ ป๊า ’ บุคคลที่เป็นพ่ออันประเสริฐเลิศเลอเพอเฟ็กของฉัน ก็ลากข่าวร้ายมาให้ฉัน นั่นคือ
ฉันจะต้องแต่งงานภายในเดือนหน้านี้แล้ว T^Tมันอาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีปรีดาสำหรับบุคคลธรรมดาทั่วไป แต่มันไม่ใช่สำหรับ
เครปเปอร์คนนี้  คิดดูสิ ฉันเพิ่งเป็นนักเรียนมอห้าเองนะ ป๊าจะรีบให้ฉันแต่งงานไปทำไมลูกสาวก็ออกจะสวย!กลัวขายไม่ออกรึไง
แถมป๊ายังรีบจัดงานหมั้นให้ฉันอาทิตย์หน้านี้อีก TToTT และที่สำคัญที่ฉันมานั่งหานิทานบ้าบออะไรนั่น
ฉันจะเอาไปให้ป๊าอ่านป๊าจะได้เลิกคิดที่จะให้ฉันแต่งงานสักที คือคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ

ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ป๊ามาพรากความโสดที่สะสมมาสิบเจ็ดปีเต็ม!ไปจากฉัน

ไม่อยู่มันแล้วบ้านหลังนี้!

 






Chapter 1 Because taxi

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นและขยี้ตาช้าๆ ก่อนที่จะบิดขี้เกียดและหาวปากกว้าง เมื่อรถแท็กซี่จอดสนิท

ฉันก็เปิดประตูและค่อยก้าวลงจากแท็กซี่ หลังจากที่ฉันนั่งแท็กซี่มาได้ครึ่งวัน มันก็มาจอดที่พัทยา ที่นี่คือเป้าหมายของฉัน

ฉันพยายามล้วงและควานหากระเป๋าตังค์ในกระเป๋าสะพายของตัวเอง และหยิบมันขึ้นมาเพื่อ

‘จ่ายเงิน!!’

“เฮ้ย มะมะไม่มี !! เงิน? ”    ฉันอุทานด้วยความตกใจเมื่อกระเป๋าของฉัน ไม่มีเงิน =[]=

“ขอโทษครับผมขอค่าโดยสารด้วยครับ”

พี่คนขับรถแท็กซี่หน้าโหดเปิดประตูออกมายืนข้างๆฉัน และจ้องหน้าฉันโดยไม่ละสายตา

นี่ถ้ากินฉันได้ คงเขมือบไปแล้ว น่ากลัวชะมัด  หน้าพี่เขาโหดจริงๆนะ :(  

หอยหลอดแล้ว! รู้สึกว่าฉันจะไม่ได้เอาตังค์มาเอาไงดีเล่า นังเครปเปอร์ เอ้ย!

เอากระเป๋าตังค์มาแต่ไม่เอาตังค์มา ทำไมคนสวยซวยอย่างงี้ TT’

“อ่าคือ”  

“คืออะไรล่ะครับน้องรีบๆจ่ายสิคนต้องทำมาหากิน” 

คนขับแท็กซี่ จ้องมองมาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของฉัน ไม่ได้คิดไปเองนะเขามองแบบนั้นจริงๆ T_T

คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน สีหน้าของคนขับแท็กซี่เริ่มเปลี่ยนไป

ฉะฉันกลัวนะ YoY

“แปป นะคะพี่”

ฉันนึกถึงเฮียเพพี่ชายสุดที่รัก ที่ตอนนี้เป็นเหมือนความหวังเดียวและความหวังสุดท้ายของฉันได้ ก็รีบคว้าโทรศัพท์โทรหาทันที :)

“ฮัลโหล สวัสดี เฮียเคอร์เพ ~^^”   ฉันทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสมาก

[เฮ่ยหมวย!!!!แก แก แกหนีออกมาทำไมวะ!!]  เฮียตอบฉันด้วยน้ำเสียงตกใจ ตื่นเต้นและ ดีใจ โคตร

“เฮี่ย อย่าโวยวายสิ”

[เฮียเว่ย!!แล้วนี่แกจะโทรมาทำไมฮะ]

“โหย เฮียไม่อยากจะคุยใช่ม้ะ? TT”

[เออ ใช่ฉันขี้เกียจคุยกับแก มีไรก็รีบๆว่ามา]

“เฮียเพโอนตังค์ให้หมวยสักหมื่นนึงสิ”

[ไอ้บ้า!หมื่นนึง แกจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะตาแป๊ะไก่แกจะหนีออกนอกประเทศรึไง]

“น่านะนะเฮีย หมวยจะเอามาทำอะไรก็เรื่องของหมวยสิ  เอาหล่ะๆ รีบๆโอนมานะคะที่รัก♥ :)”

[เฮ่ยเดี๋ยว หมวย ]  เฮียตะโกนใส่โทรศัพท์ทะลุมายังแก้วฉัน หูแทบแตก - -

“ตู้ด!..ตู้ด!..”

“55555 เสียใจด้วยนะเฮีย ;ppp ยังไงเฮียก้อต้องโอนเงินมาให้ฉัน อุว้ะฮ่าฮ่า”

“น้องครับค่าแท็กซี่ - -”

“อ้อ พี่ค้ะ เดี๋ยวตามหนูไปตรงที่ตู้เอทีเอ็มตรงนู้นเลยค่ะ  >_</”

ฉันยิ้มระรื่นพร้อมชี้นิ้วไปที่ตู้เอทีเอ็ม และฉันมั่นใจว่าเฮียเพต้องโอนเงินมาให้ฉันแน่ :)  ฉันจึงเดินตรงไปทีเอทีเอ็มแต่  
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’ แต่ฉันก็ต้องยืนอึ้งค้างอยู่กับข้อความอัตโนมัติบนหน้าจอตู้เอทีเอ็ม อ่าไม่เป็นไรกดใหม่ๆ มันอาจจะมีอะไรผิดพลาด

‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’

ข้อความในตู้เอทีเอ็มก็ยังขึ้นเหมือนเดิม TT

‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’

‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’

‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’

โฮกก!ฉันกดเงินอยู่หลายรอบ แต่มันก็ไม่ได้มียอดเงินในบัญชีเพิ่มขึ้นเลย TT

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรไปหาเฮีย แต่ก็ชะงักเพราะมีข้อความเข้า

ครืด...ครืด..

‘เฮียไม่มีตังค์จะโอนให้แกหรอก :D อุว้ะห้าห้า from: เฮียเพ ’

ฉันเงยหน้าขึ้นหลังจากได้รับข้อความและมองหน้าคนขับแท็กซี่พร้อมส่งสายตาเป็นประกาย ปิ้ง ปิ้ง~*

(>.<) (*.*) (O.O) (>.<) (*.*) (O.O)

“ไหนล่ะน้องค่าโดยสารพี่ ?ถ้าน้องไม่จ่ายพี่คงต้องเรียกตำรวจนะ”

คนขับแท็กซี่ไม่รอช้ารีบควักโทรศัพท์ขึ้นมากด 191 แล้วโทรออกทันที   กรี้ดดด!!!อยากจะกรีดร้องแล้วชั้นจะทำยังไงดี T T
ฉันรีบปาโทรศัพท์ทิ้ง และฉันก็วิ่งหนีสุดแรง!! เสียดายอ่ะ(แล้วจะปาเพื่อ?) ฉันวิ่ง วิ่ง วิ่ง เพื่อหนีการจ่ายค่าแท็กซี่
ฮือ..! ถ้าชีวิตฉันจะลำเค็ญขนาดนี้ :(  

เอี้ยดดด!!  เสียงเบรกของรถสปอร์ตสีดำหรูคันหนึ่ง ดังขึ้น เหตุเพราะ ฉันวิ่งตัดหน้ารถ = =

“กรี้ดดดดดด!! ไอบ้าขับรถยังไงว้ะไม่เห็นคนรึไง”

ฉันพยายามมองผ่านกระจกรถสปอตหรูสีดำคันนั้นเพื่อดูหน้าคนขับชัดๆ แต่ยังไม่ทันจะมอง

“เฮ่ย!น้องจะหนีไปไหนมาจ่ายค่าแท็กซี่พี่ก่อน ” เฮือก!พี่คนขับแท็กซี่หน้าโหดตะโกนเรียกฉัน

เสียงคนขับแท็กซี่ ดังลั่นมาแต่ไกลและกำลังใกล้เข้ามา เฮ่ย!ทำยังไงดี ฉันคิดได้แค่ สลบ ฉันต้องสลบ !!
คร่อก >< (ฉันคิดได้ยังไงเนี่ย- -)

“เฮ้ยคุณ เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงผู้ชายที่ขับรถ(เกือบ)ชนชั้นตะโกนถามขึ้น

“ตายรึเปล่าว้ะ” “.........”

“อ้ากก ฉันขับรถชนคนตาย oOo” ตาซื่อบื้อนั่นโวยวาย

ฉันยังไม่ตายนะโว้ย - - สลบ สลบน่ะ รู้จักมั้ย เอ้ะ!ถ้ามันชนแล้วหนีหล่ะ   เอ่อ คงไม่หรอกมั้ง

“ไม่อยู่แล้วเว่ย!”   เขาพูดขึ้น

“แค่ก แค่ก โอ้ย ปวดหัว ปวดหัว ปวดหัวมาก”  

“ยังไม่ตายหรอคุณ”   เขาเข้ามาเขย่าตัวฉันและถามฉัน

“ยังค่ะ แค่กๆ คร่อก”  

“เฮ่ยสลบอีกแล้ว :(”

นายหน้าวอกยืนกระวนกระวายกุมขมับอยู่นานก่อนที่จะอุ้มฉันขึ้นรถ *บร้ะเจ้านอกจากป๊ากับเฮียเกิดมาฉันยังไม่เคย
โดนผู้ชายอุ้มเลย เขินอ้ะ>//< ตุ้บ!  เขาฉันโยนลงที่เบาะหลังรถอย่างไม่ใยดี เขาขับรถไปสักครู่ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“ฮัลโหล พ่อทำไงดีผมขับรถชนคนไม่รู้ว่าตายรึเปล่า ฮือ ผมไม่อยากติดคุกนะพ่อTT”

ฉันแอบจ้องแอบมองนายหน้าลิงอยู่ที่เบาะหลัง ‘หล่อ’ คำคำนี้ปรากฏขึ้นมาในหัวฉันหลังจากที่ฉันได้มองหน้าเขาชัดๆ

นายมันหล่อขั้นเทพเลยจริงๆนะ

เพราะเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนแท้ๆ ที่ทำให้ฉันต้องมาโชคดี เอ้ะ หรือ มาซวย แบบนี้

“ฮะ? ตะกี้ป๊าว่าอะไรน้ะ” <<ฉัน

“อีกอาทิตย์นึงคู่หมั้นของแกจะกลับมาจากเมืองนอกมาหมั้นกับแก”  <<ป๊า

“เอ่อ คู่หมั้น? อะไรหมายความว่าไง?”

“555 เครปเปอร์จำเสี่ยทศเพื่อนรักป๊าได้มั้ย?”

“อ่าห้ะ จำได้ค่ะ”

“เขามีลูกชายอยู่คนนึง”

ป๊าแสะยิ้มและส่งสายตาเป็นประกาย ประมาณว่าชื่นชมเขามากก

“แล้ว?”     “เขาหล่อด้วยนะ :D”

“ป๊าเห็นหนูเป็นคนบ้าผู้ชายเร้อะ”

“ไม่ใช่ สินังหมวย แกฟังฉันให้จบก่อนสิ....เฮอะเฮอะเฮอะ!ในฐานะที่พ่อกับเสี่ยทศเป็นเพื่อนกัน เราอยากให้ลูกทั้งสอง แต่งงานกัน ♥”

“อะอะอะไรน้ะ แต่งงาน เฮ่ยป๊าป๊าว่าจะให้หมวยแต่งงานหรอ?  ”  ฉันแทบช็อคเมื่อได้ยินสิ่งที่ป๊าพูด เฮือกก

“ก็เออสิว้ะ พูดขนาดนี้ยังไม่เข้าใจ?”     “ขะเข้าใจ!!” 

“งั้น ก้อดีแล้ว”

“แต่ป๊า!! หมวยไม่รู้จักเค้า ป๊าถามหมวยสักคำยังว่าหมวยอยากแต่งมั้ย? อีกอย่างหมวยยังเด็กนะ!”

“ป๊าจะถามแกรึไม่ถาม แกก็ต้องแต่งอยู่ดี :)”

“ไม่เอาหมวยไม่แต่ง!!”

“แกต้องแต่ง”

“หมวยบอกแล้วไง ว่าหมวยไม่แต่ง หัวเด็ดตีนขาดยังไง หมวยก็ไม่แต่ง :(”

“เอ้ะ ก้อบอกว่าแกต้องแต่งไง แกพูดไม่เข้าใจเรอะ! เขาหล่อนะเว่ย”

“ให้เอานิชคุณมาแต่งกับหมวยหมวยก็ไม่แต่ง ถ้าป๊ายังบังคับหมวยน้ะ ”  


ถ้าป๊าเอานิชคุณมาแต่งงานกับฉันได้จริงๆ ฉันแต่งนะ ><

“หยุดเลยไม่ต้องมาขู่ป๊าแล้วในวันอาทิตย์นี้แกก็ต้องหมั้น!!”

“หมวยไม่อยากเถียงป๊าแล้วน้ะ TT หมวยไม่หมั้นไม่แต่งอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าป๊ายังยืนยันจะให้หมวยแต่งหมวยจะ..”

“แกจะทำไม”

“หมวยจะหนีออกจากบ้านคอยดู ฮือๆ ฮือกระซิก กระซิก ”

แล้วฉันก็วิ่งหนีขึ้นห้องไป และแล้ว 5 วันก่อนงานหมั้น ฉันก้อตัดสินใจหนีออกมา!! ฉันนั่งแท็กซี่จากกรุงเทพมาถึงพัทยา
แน่นอนค่าแท็กซี่บานเบอะแล้วฉันก็ไม่มีเงินจ่าย  ใช่แล้วป๊าคงรู้แน่นอนว่าฉันจะหนี ป๊าเลยเอาเงินออกมาจากกระเป๋าตังค์ฉัน!!
ฉันจึงต้องมาลำบากแบบนี้

กลับสู่ปัจจุบัน

“พ่อถ้ามันตายผมจะทำยังไงกับศพดี เอาไปหมกส้วมดีมั้ย?”

สิ่งที่ได้ยินออกมาจากปากนายนั่น ทำให้รีบสะดุ้งลุกเด้งขึ้นมานั่งทันที

“นี่นายฉันยังไม่ตายนะ”  ฉันพูดพร้อมเอานิ้วจิ้มเขา

“ยังไม่ตาย?เฮ่ยย ยังไม่ตายฉันเธอยังไม่ตายจริงๆใช่มั้ย?งั้น ฉะฉันคงไม่ต้องติดคุกแล้ว :D”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นโอเว่อร์

“พ่อเขายังไม่ตาย ! เขายังไม่ตายงั้นแค่นี้ก่อนนะพ่อ”

เขาหันไปคุยโทรศัพท์ต่อ

[เฮ่ยเดี๋ยวแกต้องกลับมาให้ทันงานนะเว่ย!]

เสียงของชายที่คงจะเป็นพ่อหมอนี่ดังทะลุโทรศัพท์ออกมา

“นี่ถ้าเธอไม่เป็นไรแล้วก็ลงไปจากรถฉันได้แล้วไป” 

โหยไล่เลยเหรอะ!ขับรถชนคนก็ยังไม่รับผิดชอบ เลวมาก! ชั่วร้าย!เอ่อ รู้สึกว่าฉันกระโดดตัดหน้ารถเขาเองไม่ใช่เรอะ =w=

“ไม่ลง :p”   ถ้าฉันแล้วฉันจะไปไหนยังไงเล่า เงินฉันก็ไม่มี นายนี่รับเคราะห์ซะแล้วยังไงนายก็ต้องรับผิดชอบ ฮี่..ฮี่ :D

“ลงไปซ้ะ!!งั้นเธอจะเอาเงินเท่าไหร่”

หนอย! ชิชะบังอาจคิดว่าให้เงินฉันแล้วฉันจะยอมเร้อะ รู้มั้ยว่าฉันเป็นใครเอาเงินมาฟาดหัวฉันไม่ได้หรอก :ppp

แต่ทำไงดีนะ นายนี่คงไม่มีวันรับผิดชอบแน่

“ไม่เอา!! โอ้ยฉันปวดหัว ที่นี่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นแล้วฉันเป็นใคร ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ ตรงนี้”

“จะบ้าเรอะ - - นี่โดนรถชนทีแล้วจะความจำเสื่อมเลยรึไงเนี่ย?”

“ใช่นั่นแหละ ใช่เลย โอ้ยปวดหัว ปวดหัว ปวดหัวว ปวดหัวว ปวดหัววว!!”

“เฮ่ยย หยุดตะโกนได้แล้วรำคาญ” 

ใช่แล้ว ความจำเสื่อมค่ะ :D ฉันดูหนังมาเยอะนะยะ นางฟ้าสายชล♥สายชลนางฟ้า พอสมองนางเอก

ได้รับความกระทบกระเทือนปุ้ป ก็ความจำเสื่อมก็ปัญญาอ่อนไปเลย ฉันใส่แอคติ้งเข้าไป เป็นไงล้ะ 55
ซึ่งนายนั่นก็เชื่อ (?) อุว้ะห้าห้า

“เวร!โอ้ยแล้วจะทำยังไงดีวะเนี่ย”

นายนั่นสบถและทุบพวงมาลัยด้วยความโมโห ก่อนจะสูดหายใจลึกเพื่อควบคุมสติ

“ชื่ออะไรเธอน่ะ” เขาหันมาถามฉัน

“ชื่อฉัน? ฉันชื่ออะไร”

“บ้านอยู่ไหนอายุเท่าไหร่?พอจะจำได้มั้ย?”

“บ้านหรอ?.... บ้านอยู่ที่ไหน? อายุ ฉันอายุเท่าไหร่

“โว้ยย ทำไมมันซวยอย่างงี้ว้ะ”

ฉันชื่อเครปเปอร์ บ้านฉันอยู่กรุงเทพ บ้านอัครมหากุลเดชาบพิตรชยานนท์ อายุสิบเจ็ดปีค่ะ :Dฉันจำได้ทุกอย่างนะ

“นาย แล้วนายเป็นใคร? ”

“จะถามทำไมว้ะ”

“ฮือใจร้ายย โป้งง ฮื้อออออออ ><d”

“เฮ่ยๆ อย่าร้อง!! ชู่ว ชู่ว โอ่เอ๋ แตะช้าแตะ นี่ไม่ใช่แค่ความจำเสื่อมแล้วต้องบ้าด้วยแน่ๆ...เวรเอ้ย!! T T”

กรี้ด!นายนั่นแหละบ้า ฉันแค่แกล้งความจำเสื่อมย่ะไม่ได้บ้า - - แต่เป็นบ้าด้วยก็ดีนะ 555 สะใจวุ้ยแกล้งนายนี่

“เอากระเป๋าเธอมาซิ”

นายลิงหน้าวอกพูดพร้อมกระชากกระเป๋าของฉันไป ช่างไร้มารยาท

“เอากระเป๋าฉันมานะ!”

ฉันพยายามแย่งกระเป๋าของฉันคืนแต่ไม่สำเร็จนายนั่นค้นกระเป๋าฉันแล้วยังรื้อของฉันกระจุยกระจายหมด T_T

หลังจากที่เขาเอาหัวซุกลงไปในกระเป๋าฉันเขาก็โผล่ขึ้นมา และทำหน้าเครียด

“ไม่มี!!!!” 

“อะไรไม่มีอะไร?”

“บัตรประชาชน เอกสาร เงิน ไม่มีอะไรเลย T3T ”

อุว้ะห้าห้าห้าห้าห้า แน่นอนย่ะ ป๊าฉันยึดไปหมดนายจะไปเจออะไร

เขาทำหน้าเบะเหมือนเด็กจะร้องไห้ ก่อนจะชี้หน้าฉัน และพูดขึ้นว่า

“เธอต้องเป็นต่างด้าวแน่ๆเลย”    หน้าฉันเหมือนต่างด้าวเหรอ? ใช้คำว่า ‘ชาวต่างชาติ’ จะดีกว่าม้ายย

“อะไรคือต่างด้าว”

“เฮ้ออ. . .งั้น งั้นฉันคงต้องพาเธอไปส่งโรงพยาบาล”    

“กรี้ดดดดดดด ไม่ไป”

ขืนไปนายนี่ก้อรู้สิว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรไม่ไปอ่ะไม่ไปเด็ดขาด

“ต้องไปสิ ”     “ไม่ไป!!”

“เธอต้องไป”     “ฉันไม่ไปไง ไม่ไป ไม่ไป ไม่ไปไม่ปายยยยยยย” ฉันเถียงหัวชนฝา

“โว้ยยยย” นายลิงเอามือมาปิดปากฉันไว้

“เธอจะแหกปากอีกนานมั้ยย”

“อั๋นไอ่ไอ ไอ่ไออ้ะ อ้าก” (ฉันไม่ไป ไม่ไปน้ะ อ้ากก)

“ถ้าเธอไม่ไปจะให้ฉันทำยังไง :(”

“ก็ ไปกับนายไง ฮี่ฮี่^[+++]^”     “ไม่ได้นะ -X-”

“ต้องได้สิ  แล้วนายจะไปไหน?”     “เรื่องของฉัน”

“นายจะไปไหน?”

“เอ้ะ!ก็บอกว่าเรื่องของฉันไง”

“นายจะไปหนายยย ไปไหน ไปไหน” ฉันตะโกนใส่หูนายลิง

“โว้ย!!"

"ไปไหน!!!?"

"ฉันจะไปเกาะล้านเธอจะตามไปด้วยรึไงว้ะ?”

นายลิงเอามือปิดหูแล้วหันมาตะโกนใส่ฉันบ้าง

“ต้องไปสิ ไปแน่ๆนายขับรถชนฉัน นายต้องรับผิดชอบ :D”

“อ่าวเธอ เธอ จำได้ด้วยเหรอ? สะแสดงว่าเธอไม่ได้ความจำเสื่อมใช่มั้ย! เธอจำได้ใช่มั้ยว่าฉันขับรถชน?”

นายลิงรัวคำถามใส่ฉันพร้อมเลิกคิ้วสูง -0-

“ฉะ ฉะ ฉันจำได้แค่นิดเดียว จำได้ว่านายขับรถชนฉัน แต่ แต่ถ้านายไม่รับผิดชอบฉันจะแจ้งตำรวจ”

“ไม่ได้นะจะแจ้งตำรวจไม่ได้นะ” เขาเงียบไปและทำหน้าหมดอะไรตายอยาก

“ให้ฉันไปด้วยนะ *0* ”

“อ่ะ ไปก็ไปเว่ย - -; ”

“เย่เย้ XD”

และแล้วนายลิงก็ต้องขับรถพาฉันไปจนได้ :)

“นี่นาย”    “ห้ะ?”

“นายหน้าลิง ชื่ออะไรอ้ะ?”

“อย่าเรียกว่านายหน้าลิงฉันไม่ชอบ”

“ก็หน้านายเหมือน”

“เหมือนตรงไหนเนี่ยฉันออกจะหล่อที่สุดในสามโลก”

“อื้มไอลิงหล่อ ♥”  เย้ย ฉันพูดอะไรออกไป -//-

นายนี่หล่อจริงๆนะ ตัวสูงปรี้ด (หรือว่าฉันตัวเตี้ยเนี่ย- -?) ผิวขาวอมชมพู  ทรงผมไม่ได้เช็ตเข้ากับใบหน้า
และจมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาคมคาย  คิ้วเข้ม ตาหยีน่ารัก นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มและ
เฮ่ย ฉันเพ้ออะไรของฉันเนี่ย หยุดพอเลิกคิดเรื่องไร้สาระสักที

“บอกว่าอย่าเรียกลิงไง”

“ถ้าไม่อยากให้เรียกก็บอกสิว่าชื่ออะไร”

เขาถอนหายใจก่อนจะหันมาตอบฉัน

“นับหนึ่ง”

“อื้ม อ๋อ แล้วทำไมต้องนับหนึ่ง ทำไมไม่ชื่อหนึ่ง?  ”

“จะรู้มั้ยเล่า อยากรู้ก็ไปถามพ่อฉันสิ- -”     “เช้อะ -3-”

 บรรยากาศในรถค่อยๆเงียบลง แอร์เริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ฉันรู้สึกง่วงและเผลอหลับไป..

☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
 ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '  ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂

เฮลโหล้วเอฟเวอรี่บอดี้! สวัสดีค่ะ

(มาเป็นภาษาอังกฤษเพื่อ? 55)

ในที่สุด'หอยหลอดหอยดอง'คนนี้ก็กลับมาอัพตอนแรกให้ทุกท่านเชยชมกันอีกรอบแล้ว
ที่บอกว่าอีกรอบก็เพราะ อัพเรื่อนี้มาหลายรอบมาก - -' บทบรรยายก็น้อย บทสนธนาก็เยอะ
แก้แล้วแก้อีก นี่ขนาดแก้แล้วนะยังได้แค่นี้ เฮ้อ (นังไรท์บ่น- -)แต่ก็ช่างเหอะ ยังไงไรท์ก็พยายาม
 จนมันสำเร็จมาเป็น


"แคปเตอร์วัน บีคลอสมิสเตอร์แท็กซี่"

เย่เย่ :D   ตอนแรกก็พบว่า เจ้เครปหนีออกจากบ้าน =0= แล้วเจ้เครป ไม่มีตังจ่ายค่าแท็กซี่
จนบังเอิญไปเจอกับ นับหนึ่ง ที่รักเค้าา♥ เห็นมั้ยว่าที่รักเค้าน่ารักจะตาย เจ้เครปเห็นแล้วรักเลย >< 
ตอนแรก เด็กน้อยยังไม่ออกรอหน่อยนะ :D


เอาหล่ะไม่รู้จะพล่ามอะไรมากมายเน้อะ อ่านแล้วเป็นยังไงก็ด่าเอ้ย ติชมกันมาได้เลยนะ

สัญญว่าจะตอบทุกคอมเม้น ในตอนถัดไป :D





1คอมเม้น= เป็นหนึ่งกำลังใจให้ไรท์
 ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ

จ้วบบ ♥
 

© Tenpoints !