ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คืนวันเพ็ญ
คืนวันเพ็ญ จันทร์เด่น เป็นสง่า
คุราปิก้า จับช้อนส้อมมองแขไข
กอร์นคิรัวร์แข่งกินอยู่เรื่อยไป
เลฯนั้นไซร้ ชม้ายตา มองนารี
ในที่สุดกอร์นก็เอ่ยออกมาว่า
\"คืนนี้น่าลอยกระทงในตอนนี้
เฮ้พวกเรา ทุกคน ลุกขึ้นซี\"
พูดพลางชี้ที่ทะเลอันรำไร
คุราจัง ไม่ได้ฟังเพราะนั่งเหม่อ
มองเสมอที่ดวงจันทร์ไม่ไปไหน
กอร์นตะโกน คุราปิก้า ต๊กกะใจ
แล้วจึงได้ เดินตาม ทั้งสามมา
แต่แล้วในไม่ช้าก็ถูกแยก
ก็ไม่แปลกเพราะเลโอฯคอยมองหา
แค่เพียงสาวสาวที่เดินผ่านมา
ไม่ถึงนาทีก็แยกแตกออกไป
คิรัวร์,กอร์นนั้นก็แยกไปลำพัง
เป็นอีกครั้งที่คุราไม่เหลือไผ
เป็นอีกครั้งที่คุราไม่มีใคร
ภายในใจคุราร้าวระบม
น่าสงสารคุราจังผู้โดดเดี่ยว
\"อยู่คนเดียวมั่นช่างน่าขื่นขม
อยู่คนเดียวมันไม่น่ารื่นรมณ์
ดังส่ายลมที่เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
ขอเพียงใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้าง สุขสม ดังใจหมาย
ขอเพียงคนที่รักเราไม่เสื่อมคลาย
ก่อนจะตายเพียงสักครั้งขอได้ยล\"
คุราปิก้ากล่าวออกไปอย่างมีหวัง
\"เพียงสักครั้ง ให้พร ปรากฏผล
ในคืนนี้ขอแค่มีใครสักคน
มาช่วยดลบันดาลสุขให้แก่กัน\"
อันดวงจันทร์นั้นคิดว่าผิดพลาด
ที่มาคาดหวังว่าจะให้ฉัน
ดลบันดาลให้เกิดพรสมใจพลัน
ที่ขอนั้นมันงี่เง่า เหลือบรรยาย
คุราจังนิ้วประนมแล้วก็ปล่อย
กระทงน้อย ลงทะเลไปตามสาย
แต่ทันใด ก็มีเสียงของผู้ชาย
\"ให้ชั้นคลาย ความเศร้า ให้นายไง\"
คุราปิก้า จับช้อนส้อมมองแขไข
กอร์นคิรัวร์แข่งกินอยู่เรื่อยไป
เลฯนั้นไซร้ ชม้ายตา มองนารี
ในที่สุดกอร์นก็เอ่ยออกมาว่า
\"คืนนี้น่าลอยกระทงในตอนนี้
เฮ้พวกเรา ทุกคน ลุกขึ้นซี\"
พูดพลางชี้ที่ทะเลอันรำไร
คุราจัง ไม่ได้ฟังเพราะนั่งเหม่อ
มองเสมอที่ดวงจันทร์ไม่ไปไหน
กอร์นตะโกน คุราปิก้า ต๊กกะใจ
แล้วจึงได้ เดินตาม ทั้งสามมา
แต่แล้วในไม่ช้าก็ถูกแยก
ก็ไม่แปลกเพราะเลโอฯคอยมองหา
แค่เพียงสาวสาวที่เดินผ่านมา
ไม่ถึงนาทีก็แยกแตกออกไป
คิรัวร์,กอร์นนั้นก็แยกไปลำพัง
เป็นอีกครั้งที่คุราไม่เหลือไผ
เป็นอีกครั้งที่คุราไม่มีใคร
ภายในใจคุราร้าวระบม
น่าสงสารคุราจังผู้โดดเดี่ยว
\"อยู่คนเดียวมั่นช่างน่าขื่นขม
อยู่คนเดียวมันไม่น่ารื่นรมณ์
ดังส่ายลมที่เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
ขอเพียงใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้าง สุขสม ดังใจหมาย
ขอเพียงคนที่รักเราไม่เสื่อมคลาย
ก่อนจะตายเพียงสักครั้งขอได้ยล\"
คุราปิก้ากล่าวออกไปอย่างมีหวัง
\"เพียงสักครั้ง ให้พร ปรากฏผล
ในคืนนี้ขอแค่มีใครสักคน
มาช่วยดลบันดาลสุขให้แก่กัน\"
อันดวงจันทร์นั้นคิดว่าผิดพลาด
ที่มาคาดหวังว่าจะให้ฉัน
ดลบันดาลให้เกิดพรสมใจพลัน
ที่ขอนั้นมันงี่เง่า เหลือบรรยาย
คุราจังนิ้วประนมแล้วก็ปล่อย
กระทงน้อย ลงทะเลไปตามสาย
แต่ทันใด ก็มีเสียงของผู้ชาย
\"ให้ชั้นคลาย ความเศร้า ให้นายไง\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น