[Fic SJ&AS&SNSD]Funny Cooking หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

ลำดับตอนที่ #2 : Funny Cooking :: ตอนที่ 1

หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

ตอนที่ 1

                โรงเรียนมัธยมชายล้วน(นึกชื่อไม่ออกง่ะ T^T)

                ห้องคณะกรรมการนักเรียน

                “อ๊ากกกกกกกกก ใครเห็น ใครเห็น ใครเห็นบ้างงงงงงงงงงง” ชินดงรีบร้อนรีบวิ่งเข้ามาในห้องคณะกรรมการจากนั้นก็ตะโกนออกมาจนทุกคนตกใจ

                “เห็นอะไรแก ไอ้ชินดง” คังอินพูดขึ้นพลางยกแก้วนมจากโต๊ะใกล้ๆ ขึ้นมาดื่ม

                “เฮ้ คังอิน นั่นมันนมของฉันนะ” เยซองพูดขึ้นพลางจับแก้วนมไว้ แต่สายไปซะแล้ว เพราะบัดนี้นมได้เข้าไปอยู่ในท้องของคังอินเรียบร้อยแล้ว

                “อ้าวหรอ โทษทีไม่เห็นมีชื่อฉันเลยหยิบมาดื่มน่ะ แฮะๆ” คังอินว่าขึ้นพลางเอามือลูบหัวแล้วยิ้มอย่างเก้อๆ

                “หนอยยยยยย เอานมฉันคืนมานะ ไอ้บ้า!!!!!!!!”

“แอ๊ก ไอ้อ้าเอออง อ่อยอั๊นอะเอ้ย(ไอ้บ้าเยซอง ปล่อยฉันนะเฟ้ย : แปล โดยผู้แต่ง)”

                “เฮ้ เอาอีกแล้วแฮะคู่นี้ งับ!” ซองมินพูดขึ้นหลังจากที่นั่งดูเหตุการณ์มานานพลางกัดพายฟักทองอย่างเอร็ดอร่อย

                “หนอยแก งับหูแล้วปิดปากฉันทำไมเนี่ย ตายซะเถอะ” คังอินพูดขึ้นหลังจากที่สลัดเยซองได้

                “นั่นสินะ ไม่ได้เห็นคู่นี้มันทะเลาะกันนานแค่ไหนแล้วนะเนี่ย ^^” ดงแฮพูด

                “อ๊ากกกกกกก ไอ้บ้าแกเตะก้นฉันทำมายยยยยยยย T^T” เยซองร้องด้วยความเจ็บปวด

                “ก็ตั้งแต่ที่คังอินไปแข่งรับน้ำไง ตั้งแต่อาทิตย์แล้วที่น่ะ” ฮันคยองพูดอย่างผิดๆ ถูกๆ

                “ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้าแค่นี้น้อยไปเฟ้ย ตายซะเถอะ!!!!!!” คังอินเตรียมตัวทุ่มตัวเองลงบนตัวเยซองเต็มที่

                “ฮันคยองแข่งว่ายน้ำไม่ใช่หรอ แล้วก็ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ไม่ใช่แล้วที่ = =” ดงแฮพูดแก้คำผิดให้ฮันคยอง

                “นี่พวกนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สนใจฉันหน่อยเซ่!!!!!!!!!!!!!” ชินดงที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นส่งผลให้ทุกคนหันไปมองเค้าอย่างสมใจ

                “อะแฮ่ม พวกนายเห็นกันบ้างมั๊ยเนี่ย!!!!” ชินดงเมื่อได้โอกาสก็พูดต่อทันที

                “เห็นอะไรอะชินดง งับ!” ซองมินพูด

                “เห็นคุกกี้ของฉันมั๊ยอะเนี่ย เมื่อวานใครขโมยของฉันไป!!!!!!!!!”

                เงียบ~

                ..............

                ............................

                ....................................................

                “อ๊ากกกกกก คังอิน นายตายซะเถอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

                “เอ้อดงแฮนายทำการบ้านมารึยังอะ”

                “!@#$%^&*()_+”

                ทุกเสียงพูดขึ้นต่อหลังจากที่เงียบไปสองวิ.

                และดูเหมือน จะไม่มีใครสนใจชินดงเลย

                ปี 3 ห้อง 1 หัวหน้าห้อง ปาร์ค จองซูหรืออีทึก(แล้วตูจะรายงานทำไมฟระ!!!)

                “นักเรียนเคารพ!”

                “สวัสดีครับ/ค่ะ”

                ชั่วโมงคณิตอันแสนหน้าเบื่อที่ทุกคนเอาแต่หาวกันนั้น ใครจะรู้ว่ามีอีกหนึ่งคนนั่งกินขนมอยู่โดยที่เอาหนังสือบังหน้าเพื่อให้เหมือนกับกำลังอ่านหนังสืออยู่ ถึงแม้ว่าจะทำแบบนี้ทุกวิชาเพื่อขจัดความเบื่อในการเรียนแต่ก็ไม่เคยถูกจับได้ซักครั้งยกเว้นแต่วิชาคณิตศาสตร์เนี่ยแหละ

                ฟิ้ว~~~ว ว

                โป๊ก!!

                “โอ๊ย!!!!” เสียงร้องของชายคนหนึ่งดังขึ้น เมื่อถูกอาจารย์ปาชอร์กใส่อย่างจัง

                “ลี ฮยอกแจ ถ้าจะกินก็ช่วยเงียบๆ หน่อยได้มั๊ย!!!! มันเสียสมาธิในการสอนของฉันนะเฟ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” อาจารย์ยุนโฮพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียและเหตุผลที่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่า ถึงห้ามไป ก็ไร้ผล - -‘

                “คร้าบบบบบบบบ ^__^”

                ห้องผู้อำนวยการ

                “จะเอายังนั้นหรอครับคุณอึนเฮ ผมว่ารออีกซักหน่อยดีกว่านะครับ อีกอย่างอีกแค่สองอาทิตย์โรงเรียนก็จะปิดเทอมแล้วนะครับ ผมว่าไว้ให้ถึงตอนนั้นดีกว่านะครับ”

                “ก็เอาอย่างนั้นก็ดีนะ จัดขึ้นตอนช่วงปิดเทอมผมว่าก็คงดีเหมือนกันเพราะยังไงซะทางโรงเรียนเราทั้งสองก็ปิดพร้อมกันอยู่แล้วนะคะ”

                “ครับ ปิดเทอมเป็นเวลา 1 เดือน ผมว่าถ้าให้คณะกรรมการมาอยู่ร่วมกันในช่วงนั้น ผมว่าจะดีกว่านะ”

                ‡********************************************************************************************************************

Special

หอพักอลวน...คณะกรรมการอลเวง

สัมภาษณ์คณะกรรมการนักเรียน

โดย...ยูอี

                ยูอี – อะแฮ่ม...สวัสดีค่ะ ท่านผู้ที่อ่านฟิคเรื่องนี้ทุกท่าน คงสงสัยแล้วใช่มั๊ยคะว่าวันนี้ยูอีมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ใช่แล้วค่ะ นี้คือช่วงสเปเชียลของหอพักอลวนคณะกรรมการอลเวงนะคะ แล้วที่สำคัญยูอีได้รับความไว้ใจจากผู้แต่งที่น่ารัก(?)ให้มาเป็นพิธีกรในช่วงนี้ด้วยเจ้าค่ะ >.< (ดีใจออกหน้า) เข้าเรื่องค่ะ(ทำหน้านิ่ง)วันนี้คนที่จะมาสัมภาษณ์เป็นรายแรกของเราไม่ใช่ใครที่ไหนค่ะ แต่เป็นคุณปาร์ค จองซู หรือ อีทึก ที่ทุกคนรู้จักกันทีนะคะ

                ลอยลงมาด้วยสลิง พลางอ่านหนังสือเล่มหนาเตอะ

                ยูอี – เอ่อคุณอีทึกคะ (เหงื่อตกเล็กน้อย - -‘) ช่วยสนใจบทสัมภาษณ์ด้วยค่ะ

                อีทึก – (เหมือนเพิ่งได้สติ) เอ๋...ผมอยู่ที่ไหนเนี่ย

                ยูอี – คือว่าตอนนี้อยู่ในช่วงสัมภาษณ์ของคณะกรรมการน่ะค่ะ เพราะงั้นกรุณาให้ความสนใจด้วยนะคะ(ยิ้มเจื่อนๆ)

                อีทึก – งั้นหรอ(ดันแว่น) หึหึ จบตอนที่หนึ่งแล้วหรอเนี่ย (=..=)

                ยูอี – กึ๋ย! =[]=!!!!

                อีทึก – อะไรกัน ทั้งที่ผมเป็นประธานแท้ๆ กับไม่ได้ออกเลยในตอนแรกหรอเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมกัน พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้าเอ๋ย ทำไม ทำไม๊!!!!! (คุกเข่าทำท่าสลด T.T) รู้สึกหดหู่ยังไงก็ไม่รู้ ไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านหนังสือเลย TT.TT ทำไมกันนะ สอบครั้งนี้ ผมคงไม่ได้ที่หนึ่งแน่เลย...

                ยูอี – เอ่อ ยูอีว่าปล่อยให้เค้านั่งเศร้าเพ้อ(เจ้อ)ต่อไปเถอะนะคะ ขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้นะคะ ^^!

PS.ทุกอย่างอยู่เหนือและเหนือกว่าจินตนาการ จิ้นให้ออกกันนะคะ ท่านผู้อ่าน ^o^!

 
nu eng