เบเกอรี่ ที่รัก [Bumhyuk]

ลำดับตอนที่ #2 : เบเกอรี่ ที่รัก II

มาอีกตอนแล้วจ้า

แบบว่าช่วงนี้กำลังเห่อเรื่องนี้อยู่อ่ะ

อ่านเรื่องนี้กันไปก่อนนะ

ส่วนเรื่องอื่นจะตามมาทีหลัง

******************************************************************************************

'กูมาอยุ่อะไรที่นี่ว่ะ บาร์เกย์ชัดๆ' ร่างสูงได้แต่บ่นอยู่ในใจ

"นี่คุณมาที่นี่กับฮยอกแจเหรอ" ชายร่างใหญ่ที่ทำหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ถามพร้อมส่งเหล้าสีอำพันให้

"ครับ  ...เค้ามาที่นี่บ่อยเหรอครับ" ถามกลับออกไปด้วนความอยากรู้

"ฮยอกแจน่ะ เป็นดาวของที่นี่เลยนะ ไม่ว่าใครมาเที่ยวที่นี่แล้วเห็นฮยอกแจ ก็ติดหนึบทุกคนแหละ

แต่เค้าไม่เคยจริงจังกับใครหรอก" ร่ายยาวให้ร่างสูงฟัง

ร่างบางเดินมานั่งข้างๆกับคิบอม แสดงอาการเหนื่อยหอบเล็กน้อยหลังจากการวาดลวดลายบนเวที่เต้น

"จะมีก็แต่ผู้ชายน่าโง่คนนั้นแหละ ที่ไม่สนใจฮยอกแจน่ะ" ชายร่างใหญ่ยังคงเล่าต่อไป

"ใช่ ตอนที่ผมยังเรียนอยู่น่ะ ผมไปสารภาพรักกับเค้า แต่เค้าปฎิเสธผม เค้าเป็นรักแรกของผม

และผมคิดว่าคงรักใครเท่าเค้าไม่ได้อีกแล้วล่ะ" ว่าไปทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไป

กำลังจะกระดกเหล้าสีสวยเข้าปาก ก็ถูกร่างสูงแย่งมากระดกใส่ปากตัวเองแทน

"อ้าว...จะกลับแล้วเหรอ" ร้องทักเมื่อเห็นร่างสูงเตรียมตัวจะเดินออกไป

"นี่ขับรถดีๆนะ " บอกออกไปด้วยความจริงใจ

"ร้านเริ่มเปิดวันจันทร์บ่ายโมงถึงสามทุ่ม นายอย่ามาสายล่ะ แล้วก็ไปฉลองวันสุดท้ายของนายได้แล้ว" ว่าจบก็เดินตรงไปที่ลานจอดรถ

"กลับด้วยคนนะ ชั้นไม่อยากอยู่ต่อไปแล้วน่ะ" ส่งยิ้มน่ารักให้อีกรอบที่ร้อย

"ความจริงแล้วชั้นเริ่มติดใจนายแล้วล่ะ ขอจูบทีนึงนะ" ว่าแล้วก็โน้มตัวไปใกล้คนตัวสูงกว่า

"จะไปช่วยตังเองที่ไหนก็ไปเลยไป  อีตุ๊ด  นั่นเป็นคำพูชั้นเองนายจำไได้หรือไง" ตะโกนขึ้นพร้อมกับผลักร่างบางให้ออกจากตัวด้วยความตกใจ

"คิม คิบอม  นายเองเหรอ  ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นนายน่ะ ฮ่า  ฮ่า" ร่างบางหัวเราะออกมาอย่างพอใจ

"นายดูหล่อขึ้นเยอะเลยอ่ะ ชั้นจำไม่ได้เลย ดีใจจัง" เอียงคอพูดอย่างน่ารัก

"นายไม่โกธรเหรอที่ชั้นว่านายว่า เอ่อ  ตุ๊ดน่ะ" เอ่ยเสียงแผ่วเบา ด้วยอาการเกรงใจคนฟัง

"ไม่โกธรหรอก  ชั้นรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจว่าชั้นแบบนั้น" เงียบด้วยกันทั้งคู่

"ความจริงแล้วชั้นต้องขอบใจนายนะ ถ้านายไม่ปฎิเสธชั้นในวันนั้น ชั้นก็คงไม่มีชีวิตที่อิสระแบบนี้น่ะ"

"ขอบใจจริงๆนะ" หน้าบ๊องแบ๊วนั้นยื่นมาใกล้ๆ ร่างสูง หัวใจเต้นรัวจนรู้สึกว่ามันจะหลุดออกมาข้างนอกให้ได้

"กลับบ้านกันเถอะ  เฮ้อ...คราวนี้ชั้นก็ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนไล่ออกแล้วจริงมั้ย เพราะว่านายไม่รู้สึกอะไรกับชั้นน่ะ"

'แต่นายคงไม่รู้ว่าชั้นยังรักนายอยู่เลย ไม่ว่ามันจะมานานแค่ไหนแล้วก็ตาม' ได้แค่คิดเพราะไม่อาจเปิดเผยออกไปได้
.
.
.

"โอ๊ยยยย....ชั้นเป็นเจ้าของร้านนะ ทำไมต้องมานั่งทำความสะอาดร้านเนี่ย" บ่นออกมาอย่างไม่พอใจ

"เพราะนายคนเดียวเลย จะต้องไล่ออกไปอีกกี่คน ห๊ะ" ร่างสูงของคิบอมยังคงบ่นไม่เลิก

"แล้วมันเป็นความผิดของชั้นเหรอ ที่พวกเค้ามาชอบชั้นเนี่ย" ฮยอกแจเถียงกลับออกไป พร้อมใช้แป้งที่อยู่ในมือปาไปใส่ตัวคิบอม

"ชั้นกวาดแล้วนะ" ร่างบางส่งหน้าไม่รู้ไม่ชี้มาให้

"นายหว่านเสน่ห์ไปทั่วนั่นแหละ นี่มันตั้ง 4 เดือนแล้วนะที่ชั้นต้องมาทำความสะอาดร้านเองเนี่ย ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหลงนายกันหมด

ตกลงว่านายเป็นเกย์แน่รึเปล่าเนี่ย เหนื่อยชะมัด" ยังคงบ่นไม่เลิก

"อย่าบ่นเลยนะ กินนี่ดีกว่าชั้นทำให้นายโดยเฉพาะเลยน้าาาาาาาาาา" ยิ้มน่ารักที่สุดส่งมาให้ร่างสูง

"หึ.." ทำเสียงในลำคอ แล้วก็หยิบเอาเค้กชิ้นเล็กใส่ปากในครั้งเดียว

"ค่อยๆ กินก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก" ตีไปทีไหล่ของร่างสูงทีนึง

"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวไม่อร่อย" พูดทั้งที่เค้กยังคงอยู่ในปาก

กรุ๊ง กริ๊ง (พยายามคิดว่ามัเป็นเสียงกระดิ่งหน่อยนะ / ไรเตอร์) เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่ที่มุมของประตูร้านดังขึ้น

คนในร้านที่นั่งยิ้มให้กัยอยู่มองไปตามเสียงที่เกิด

"ผมมาสมัครงานครับ"

*****************************************************************************************

อ้าว.......ใครมาสมัครงานล่ะเนี่ย

โปรดติดตามตอนต่อไป