สายสัมพันธ์ มิตรภาพ ( Hunter x hunteR )

ลำดับตอนที่ #2 : จิน ลูกนายมันเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ ตาบ้า .

เรื่องโดย  

แก๊ง  hunter : cilluo ( ตอน 2 )

---------------------------------------------------------------------------------------------



. . .



“ กอร์น…. นี่ที่บ้านนายเป็นอย่างนี้ตลอดเลยหรอ “ ฮันเตอร์ผมเงินกล่าวขณะที่กำลังนอนแช่น้ำอุ่น



“ อืม ตื่นเต้นดีใช่ไหมล่ะ “ อีกหนึ่งที่นั่งขัดหลังกล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นใจ



“ เด็กๆ ลงมากินข้าวได้แล้วภายในสิบนาทีนะ ! “ ผู้ที่เป็นเหมือนแม่กล่าว



“ คร้าบๆ คุณมิโตะ “



ยามราตรีแสงจันทร์ฉายส่องประกายในความมืดมิด ที่อาจระยิบระยับไปด้วยดวงดารา แม้ในความมืดมิดก็ยังมีแสงสว่าง ซึ่งถ้ายิ่งมืดเท่าไรแสงก็จะยิ่งสว่างมากขึ้นเท่านั้น



“ กอร์น…. นายนี่ช่างเหมือนแสงสว่างจริงๆ ตัวฉันที่เป็นเหมือนความมืดอย่างนี้ จะอยู่กับนายดีหรือ…. “



คิลัวร์คิดในใจด้วยความลังเล ในใจที่กำลังตัดสินว่าจะเลือกมิตรภาพ หรือความคิดของตัวเอง



กอร์น… ที่ฉันได้มาเจอกับนายเพราะอะไรกันแน่

การที่ฉันมาเจอนายก็เพื่ออะไรกัน



การพบเจอ…. มีไว้เพื่อจากลางั้นหรือ



หรือว่าการพบเจอ…. มีไว้ทดแทนสิ่งที่เหือดหาย



ถ้าการพบเจอทำให้ดีใจ…. การจากลาทำให้ต้องเสียใจใช่ไหม



ถ้าอย่างนั้น ฉันจะมาเจอนายดีหรือ



“ คิลัวร์ “



บางทีฉันอาจ



“ คิลัวร์ “



  ….



“ คิลัวร์ “



“ หา! อะไรกอร์น “  หนุ่มที่ยังตัดสินใจไม่ตกหันมาฟังเพื่อนคู่หู



“ นายเชื่อใจฉันหรือปล่าว…. คิลัวร์ “ กอร์นกล่าว



“ อื้ม…. เชื่อสิฉันเชื่อ “ คิลัวร์ตอบด้วยความเต็มใจ



“ ถ้าอย่างนั้นไม่ว่านายหรือฉันจะเป็นอย่างไร นายจะเปลี่ยนไปแค่ไหนหรือจะต้องจากกัน เราก็จะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ “ กอร์นกล่าวประโยคนี้ซึ่งเปรียบเสมือนกับดวงจันทร์ที่ทอดแสงให้แก่ดวงดารา ในยามราตรีอันมืดมิดของทุกๆ คืน….

“ อืม…. ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นากอร์น “ หนุ่มน้อยผมเงินกล่าวพร้อมกับตัดสินใจเด็ดขาด



ใช่สิกอร์น นายคือแสงสว่าง….

ถึงแม้บางครั้งจะสว่างจนแทบมองไม่เห็นก็ตาม….



ยามเช้าสามเดือนต่อมา ตะวันทอแสงสีทองอร่าม ทอดประกายไปยังบ้านหลังหนึ่ง ที่ที่มีสองมิตรภาพเด่นสว่างไม่แพ้แสงของดวงตะวัน….



“ จะไปอีกแล้วหรือกอร์น “ ผู้ที่เปรียบเหมือนแม่กล่าวขณะที่ตนกำลังนั่งมองรูปสหายเก่า ผู้ที่เคยร่วมทุกข์ และ สุขกับเธอในอดีต



“ ครับคุณมิโตะ “ กอร์นกล่าวในขณะที่เพิ่งเตรียมของเสร็จ



“ กอร์น…. ฉันน่ะคิดแล้วว่าซักวันเธอต้องไปเหมือนกับพ่อของเธอ “ ผู้ที่ต้องโดนจากลากล่าวอย่างปลงตก



“ ยังไงก็ระวังตัวด้วยล่ะ กอร์น “



“ ไม่ต้องห่วงหรอกครับคุณมิโตะ ผมไม่ได้ไปแค่คนเดียวผมยังมีคิลัวร์ไปเป็นเพื่อนด้วยนี่ครับ “ กอร์นกล่าว



“ คุณมิโตะ คุณช่างดีกับพวกผมจริงๆ บางทีคุณอาจจะดีกว่าแม่ผมก็ได้ ก…. ก็แม่ผมน่ะไม่เคยรักผม…. “



  ผัวะ… !?



ผู้ที่เป็นเหมือนแม่เขาตอนนี้ตบหน้าเขาเข้าอย่างจัง โดยที่เขายังไม่ทันพูดจบ !



“ คิลัวร์…. ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองหรอกนะ อาจจะเลี้ยงดูต่างกัน แต่ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูก ขอโทษนะคิลัวร์…. “ ผู้พูดกล่าวในขณะที่กอดคิลัวร์ไว้เหมือนกับเป็นลูกตัวเอง



“ ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน…. เจ็บ ไม่สิ เรียกว่าความอบอุ่นหรอ…. “



“ ใช่สิก่อนหน้านี้ ก่อนที่แม่จะเลือกทางเดินให้เราเป็นนักฆ่า…. ตอนที่แม่ช่วยเราจาก…. พ่อ…. “



“ คุณมิโตะ… ผมขอโทษครับ… “ คิลัวร์กล่าวพร้อมกับร้องไห้ด้วยสีหน้าที่เข้มแข็ง ในอ้อมกอดของผู้ที่สั่งสอนเขา….



ฉันรู้เสมอในใจว่า ซักวันเขาต้องจากไป…. แบบเดียวกับจิน ลูกนายมันเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ ตาบ้า….



แม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้มาพบเจอคุณ….. มีความสุขจริงๆ ที่ได้มาเจอคุณ



ดีใจจริงๆ ที่ได้…. มาพบเจอ…..



“ ลาก่อนครับคุณมิโตะ ผมจะไม่ลืมช่วงวันเวลานี้เลย “



คิลัวร์กล่าวก่อนที่จะจากไปกับกอร์น



+++++++++++++++++++++++++++++



จบตอน 2