HunTerXHunTer

ลำดับตอนที่ #2 : ((( K2: เปิดเผยความหลัง ))

ตอนที่ 2

น้า มิโตะพูดทำหน้าเครียด ‘’ฮะ’’กอร์นตอบสั้นๆแต่ในใจกลับรู้สึกเป็นห่วงเด็กหญิงคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก ////บอบช้ำ? เกิดไรขึ้นกะเด็กคนนั้น?//กอร์นคิดในใจ

หลังจากที่คุยกะน้ามิโตะเสร็จกอร์นก็เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างเงียบเชียบ

เพราะกลัวคนที่นอนหลับไปแล้วตื่น และเมื่อกอร์นเปิดประตูไปปรากฎว่าเอแคลร์ยังไม่ได้นอนแต่นั่งอ่านหนังสืออยู่ ‘’อ้าว ยังไม่นอนเหรอ? ’’กอร์นถามทั้งๆที่น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว เอแคลร์ไม่พูดแต่ให้ยิ้มให้ กอร์นคิดว่ายิ้มนั้นเป็นยิ้มที่อ่อนโยนมากกว่าทุกครั้งที่เอแคลร์เคยยิ้มมา คงเพราะว่าชอบอ่านหนังสือมาก ‘’ชอบอ่านหนังสือเหมือนเพื่อนชั้นที่ชื่อ คุราปิก้าเลย’’กอร์นบอก ‘’จริงเหรอ? ผู้หญิงเหรอ?’’เอแคลร์ถามสีหน้าดีใจ ‘’ปล่าว ผู้ชาย’’กอร์นตอบในใจไม่อยากทำให้หน้าที่แสดงความดีใจเป็นครั้งแรกออกมาต้องผิดหวังแต่ก็ไม่มีเหตุที่อะไรให้โกหกอยู่ดี

‘’จะอ่านด้วยมั๊ยชั้นมีหลายเล่มเลยนะ’’เอแคลร์พูดแล้วยิ้ม

/// เปิดใจรับแล้วเหรอ? // กอร์นคิดในใจ ‘’ไม่ล่ะขอบใจนะชั้นยิ่งสมาธิสั้นอยู่’’กอร์นพูดกลั้วหัวเราะ เอแคลร์ได้แต่ยิ้มให้ /// ตั้งแต่มาเจอเอแคลร์ยังไม่เคยเห็นเค้าหัวเราะเลยแฮะ //กอร์นคิด ‘’งั้นชั้นนอนก่อนนะ เธอคงไม่ถือนะ’’กอร์นพูดแล้วปูฟูกนอนข้างๆร่างบาง(รึปล่าว?) ‘’ไม่หรอก’’เอแคลร์พูดแล้วหันกลับไปอ่านหนังสือในมือต่อ ‘’พรุ่งนี้ถ้าเธอไม่ว่าอะไรชั้นจะพาเธอไปเที่ยวน้ำตก ’’กอร์นพูดแล้วยิ้ม ‘’จริงนะๆ’’เอแคลร์ถามสีหน้าดีใจ ‘’ชอบเล่นน้ำเหรอ?’’กอร์นพูดไปยิ้มไปเพราะดีใจที่ทำให้คนตรงหน้าสนใจเค้าขึ้นมาบ้าง ‘’อืม มากมากเลยแหล่ะ ขอบใจนะ’’เอแคลร์พูดแล้วยิ้มให้ กอร์นเห็นเช่นนั้นก็สบายใจแล้วคิดอะไรนิดหน่อยแล้วก็หลับไป เอแคลร์ละสายตาจากหนังสือมามองคนข้างๆแว๊บนึงแล้วหันไปอ่านหนังสือจนเริ่มง่วงดวงตาเริ่มปิดเธอจึงเริ่มวางมือแล้วล้มตัวลงนอน