ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1.2 : มิญชยา
“พระเ้า…” มิยาอุทานเมื่อปราธรันเธอิประู
ปราธรไม่พูพร่ำทำเพล ล็อประู้านโย ผลัเธอเบียิประู่อนามมาบเบียนร่าแทบหลอมรวมเป็นเนื้อเียวันและบยี้ริมฝีปาอย่าเร่าร้อนุัน ูบะละะลามราวับนายอายอยาับเรื่ออย่าว่า ทั้ที่แท้ริแล้ว้าายเามีผู้หินับไม่ถ้วน เพน์เฮาส์หรูือโรเือสาวีๆ นี่เอ เาพาสาวและไม่สาวสลับหมุนเวียนไป้า ที่ผ่านมาเธอพยายามไม่หึหว ปลอบใัวเอว่าไม่ใ่เ้าอเา แ่เายอมให้เธอไป้า้วยบ่อยๆ ็พิเศษมาแล้ว
เาเป็นเพลย์บอย ุสมบัิเพียบพร้อม ะที่เธอเป็นแ่นาแบบหาแถว ไม่มีุสมบัิเลิศเลอะไป่อรับสาวนไหน แ่เาเลือเธอ เธอึวรภูมิใ ยามออานสัมหรือประุมสัมมนา่าประเทศ เาโทร.วนเธอไปเป็นเพื่อน เธอเาว่าเพราะผู้หินอื่นใไม่ถึ ็อย่าว่าพวผู้ีมัเหนียมอาย ะที่ปราธรเป็นผู้ายเร่าร้อน วาม้อารสู มีเสน่ห์วนหลใหล รูปร่าหน้าาัว่าเพอร์เฟ์แล้ว เรื่อบนเียไร้ที่ิยิ่ว่า เาสมับายาาาโนวา บทรัเาร้อนแรถึใ อึและใส่ใู่นอน เาทำให้เธอถึุสุยอหลาย่อหลายรั้ในืนเียว ทั้หมล้วนเป็นเหุผลให้เธอบ่วเสน่ห์เาอย่าถอนัวไม่ึ้น
มิยาราระเส่าอย่าถูใับุมพิร้อนแร เธอูบอบเาอย่าเร่าร้อนปานัน ลมหายใหอบระั้นเมื่อเายื่นมือมายำอผ่านเสื้อลูไม้ราาแพ เาบีบเล้นหนัหน่ว อารม์ิบเถื่อนร้อนแรว่าทุรั้ เาไม่เยมีเ็์ในที่ทำานทั้ที่ลอเวลาที่ผ่านมาเธอยั่วเามาลอแ่เาไม่เยเออออ แ่รั้นี้่าออไป ปราธรสอมือในระโปร ล้วีสริเพื่อบยี้นวลเนื้อที่แสวามเป็นหิ เารัวปลายนิ้วราวับนัเปียโนที่่ำอเพลรั เธอราอย่าสุสมแมรัวน เาเร่ปลายนิ้วเร็วึ้นและหนัหน่วึ้น
“ปรา ุทำให้ันร้อนยัับไฟ ันิอะไรไม่ออ” มิยารา
ปราธรไม่อบ เาับาเรียว้าหนึ่พาแน รูิปาเสแล็่อนใ้หลัมือันอบีสริ ับายแร่ที่แ็ปานหินสอายนุ่ม ้วแททีเียวมิ้าม่อนยับโยอย่ารุนแรหนัหน่ว มิยาสะุ้เฮือเพราะนาเาให่โมโหฬารแถมพรวเ้ามาทีเียว เธอยมือยันอเา สีหน้าเหยเ แ่ปราธรยั้วแทอย่าบ้าลั่ ไม่บันยะบันยั เาบีบระับสะโพเธอให้บเบียับายแร่พลา้มศีรษะลมาบยี้ริมฝีปา เาเร่าร้อน ร้อนแรและิบเถื่อนราวับสัว์ป่าที่ำลัิสัึ่เธอไม่เยพานพบับอารม์เานินี้มา่อน ปิเานุ่มนวลอ่อนหวาน ให้วามสุเธอ่อนและรอนเธอเสร็แล้วถึัววามสุาร่าายเธอ แ่นี่นอาะไม่เล้าโลมแล้วเายัเร่ัหวะราวับวบุมัวเอไม่ไ้ ปราธรโยสะโพ้วยัหวะระแทระทั้นหนัหน่ว ไม่นานร่าาย็ระุเร็ เาถอนายออ นี่ือปราธร่อให้เาลัมันแ่ไหนแ่ถ้าเาเอาส เาไม่ปล่อยน้ำเื้อในายหินไหนเ็า เาระมัระวััวเอที่ะไม่ปล่อยให้ผู้หินไหนใ้้ออ้าเรื่อท้อมาับเาไ้
มิยานั่ยอๆ ว้าายแร่ที่ยัแ็ึใส่ปาอย่ารู้าน เธอรอบรออย่าหิวระหาย ูลืนสลับับบเม้มะที่มือรูแ่นายไปพลา มิยาทำออรัลเ็์ให้เาอย่าล่อแล่วำนิำนาอย่านที่หลรัและหลใหลในเนื้อัวเาอย่าแท้ริ ปราธรมีรูปร่าามสมบูร์แบบ โยเพาะแ่นายึ่ำลัพอัวยัับระบอ เป็นส่วนที่ถูใเธอที่สุ ้วยว่าทั้ยาวให่ อึและทน แถมลีลาเานะาผู้ายทุนที่เธอเยึ้นเีย้วยนเธอยอมหยุที่เานเียว ใบหน้าหล่อเหลามายยิ่ว่าเทพบุรำลัหรี่ามอเธอ้วยแววาระหาย ปราธรเป็นผู้ายเย็นา ยิ้มยา ไม่เยอ่อนไหวหรือหวั่นไหวับสิ่ใ่ายๆ นอาเรื่อเ็์ที่ทำให้เาอ่อนโยนึ่ัับบุลิ
มิยามอู้รั้วยแววาื่นม ปราธรมีรูปร่าสูให่ยัับฝรั่ นาเธอเป็นนาแบบที่ัว่าสูว่าเพื่อนนาแบบ้วยันแล้ว ็ยัเี้ยว่าเาเือบสอืบ เาเป็นนายแบบไ้สบายๆ มิยายัูลืนอย่าหนัหน่วหิวระหาย แล้วเธอ็รู้สึราวับำัยนะเมื่อปราธรหอบหายใรุนแรสลับับรา เาโน้มัวและสอมือเ้ามาในอเสื้อ บีบเล้นอเธออย่าหนัหน่ว ไม่นานายแร่ระุเร็อย่ารุนแร น้ำ้นๆ ีพุ่ในปาเธอ มิยาวัเลียสลับับูลืน เธอทำวามสะอาให้เาทุหยาหยนไม่เหลือ เธออบรสาิเา ปราธรให้วามรู้สึ่าาผู้ายทุนที่เธอเยื่มิน มิยาอยาโรมรันับเาอีย เธอ้อารเานเนื้อัวรัเร่และร้อนรุ่มไปหม
“สวรร์” ปราธรอุทานแล้วระุร่ามิยาึ้นมาอูบ มิยาให้วามรู้สึยอเยี่ยม ถึเธอะแทนลลิษาไม่ไ้ แ่อย่าน้อย็่วยผ่อนลายอาารร้อนรุ่มที่เิาแม่ัวแสบนนั้นให้เบาบาลไ้ นถึอนนี้เายั้อารลลิษา แม้เธอะสะบั้นาเาไปหลายนาทีแล้วแ่เา็ยั้อารเธอนเนื้อัวรัเร่ ารมีเ็์รวเร็วและถึใับมิยาึ่วยแ้ัไปไ้บ้า
“เิอะไรึ้น ปิุไม่ไ้ลัมันนานี้”
ปราธรรู้สึผิ เาไม่อาให้ำอบมิยาไ้ เลยเสโอบระับรอบาย ุหน้าับออหอมรุ่นเพื่อ่อนวามรู้สึทาสีหน้า เาำลัละอายใที่ใ้ร่าายมิยามาระบายวามใร่แทนลลิษา
ภาพที่อยู่ในหัวลอเวลาที่เา้วแทือเรือนร่าาวโพลนที่ำลันั่อ้า่าอลลิษา เาไม่อาสลัภาพที่เธอับมือเาลูบไล้ไปามเนื้อัวนอนนี้ภาพที่เาบีบเล้นไปามเรือนร่าอบอุ่น ไล่ั้แ่อเปลือย หน้าท้อแบนราบ นวลเนื้อที่แสวามเป็นหิยัให้วามรู้สึหวานาบ่านและแ่มัในวามทรำ โยเพาะิ่เสียว เายัำไ้ีว่าให้วามรู้สึเร่าร้อนและวนวาบหวามแ่ไหน
ภาพเหล่านั้นยัิารึใ เาอยาฝัใบหน้าับนวลเนื้อลาลำัว อยาลิ้มรสาิและอยารู้ว่านวลเนื้อนุ่มเนียนมือะให้วามรู้สึ่ำหวานาบ่านั่ภาพที่เห็นหรือไม่ เาอยาลืนินลีบเนื้อสีมพู อยาฝัแ่นายลึๆ ในัวเธอระทั่เธอสั่นระริและร้อรวรา้วยวามสุสมไปับเา เา้อารระทั่เนื้อัวร้อนรุ่มและรวร้าวไปหม ะนั้นลอเวลาที่เาระแทระทั้นมิยา เาินนาารว่าือลลิษาลอ
ความคิดเห็น