คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไหวอ๋องกลับมาแล้ว
หลายวันผ่านไปไม่มีผู้ใย่ารายเ้ามาในเรือนอายารออีเลย หลิวเหมียนพลันีใยิ่นั นาะไ้มีเวลาเลี้ยเ้าแฝอีทั้ปรุยาาย
นาั้ใว่าะเปิโรหมอ่อนอื่น้อมีเินทุนเสีย่อน สินเิมอนา็ไม่มีแล้ว หาเปิไม่ไ้็ทำไ้แ่ปรุยาแล้วนำไปาย
ปรุยาแล้วนำไปายีว่า เป็นวามิที่ีเ่นัน นาะไ้มีเินมาเลี้ยลู เพราะายาเอไม่ส่เบี้ยให้นา
สารเลวสิ้นี !!!
วัน ๆ หลิวเหมียนเอาแ่ััวเออยู่ในห้อปรุยาหน้าเ้าย ยาัวนี้มาาโลอนา นาึิ้นที่ะายในยุนี้ โีที่อวิเศษเวลาที่นาอยู่นเียวนาสามารถเ้าไปในระเป๋าใบนั้นไ้ มีทั้อิน ยา วามสวยวามาม นาเอาออมาหมมิไ้
หลิวเหมียนพลันมอลับยาหน้าเ้นับร้อยเอาล่ะเสร็เหลือแ่นำไปาย ในแว้น้าโวมีร้านหมอหลายร้าน นาะ้อออไปสืบวามูเสีย่อน ออ่อหมารอามเิม
อี้านหนึ่
เรือนพระายาเอ ลีเฟยพลันนั่บนั่ยาว สายาลอลิ้ไปมา นาำลัิว่าเหุใายารอถึไ้เปลี่ยนไป าที่เียบ ๆ ลายเป็นนร้าย ๆ ล้าบีผู้น หรือผีะสินาแล้ว มิไ้นาะ้อบอไหวอ๋อัารายารอ
ไหวอ๋อไปประำที่ายแนใ้มิลับมา หลัาที่แ่านันเมื่อหปี่อน ในอนนั้นไหวอ๋อแ่ทั้ายาเอับายารอพร้อมัน ลีเฟยเป็นายาเอ เพราะนาเป็นู่เล่นม้าไผ่เหมยเียวับเา เาในอนนั้นที่ลไปในสระบัว เาลืมาึ้นมาพบว่านาเป็นน่วยีวิเา ยิ่ทำให้เารันามาว่าเิม แ่ที่ริแล้วหาใ่ลีเฟย แ่เป็นนอื่น่าหา
ลีเฟยไม่ิว่าู่หมั้นอนาไปานเลี้ยท่านแม่ทัพหลิวา ในวันนั้นรู้เพียว่าหลิวเหมียนทำเรื่อั่วปีนเียไหวอ๋อ ทั้ที่อีหนึ่เือนนาับเา็ะแ่ันอยู่แล้ว
แ่ทว่าฮ่อเ้วนเหิพระราทานานแ่รั้นี้ให้หลิวเหมียนเป็นายารอ เนื่อาเห็นแ่หน้าอแม่ทัพหลิวา
ลีเฟยไม่ไ้เ้าหอับเาวันแ่านเนื่อาทาายแนมีสราม ึ่ไหวอ๋อเป็นเทพสรามำเป็น้อประำารอยู่ที่นั้น นาเลยอทนรอเาหปีเ็ม ในระหว่าหปีนั้น นัแพศยาไ้ลอลูแฝผู้หิเ็นรสอน
ส่วนนาเป็นายาเอไม่มีแม้แ่เ็ในท้อเฝ้ามอพวมันสามน ลีเฟยให้นไปลั่นแล้ายารอสารพั
นาเลียหลิวเหมียนที่สุ หลิวเหมียนือนที่่วยีวิไหวอ๋อไว้เมื่อห้าปี่อน ไหวอ๋อะไม่มีวันไ้รู้วามริเรื่อนี้
ลีเฟยยิ้มเหี้ยม
"พระายาเ้าะ ท่านอ๋อลับมาแล้วเ้า่ะ อนนี้ำลัเ้ามาในเมือเ้า่ะ" เสี่ยวฮวาสาวใ้นสนิทรายาน วาอายาเอมีวามหวัอย่ามา
"เปลี่ยนุให้้า ้าะออไป้อนรับท่านอ๋อ" ลีเฟยพลันีในั
อี้านหนึ่บนถนนที่แออั เหล่าทหารม้าพลันเ้ามาในเมือแล้ว าวเมือ้าโว่าสรรเสริไหวอ๋อที่เป็นเทพสราม ทำให้ายแนใ้ที่ิับแว้นินพลันสบสุลไ้ หปีมานี้ไ้ทำารลนามไว้แล้ว ินะไม่รุราน้าโว ้าโวะไม่รุรานินเ่นัน
หลิวเหมียนในุผ้าฝ้ายธรรมาับหมวสีาวปหน้า นาเพิ่ออมาาโรหมอสุลา หมอาหยไ้รับปาทำาร้าับนาแล้ว เาไ้ำรับยาหน้าเ้อนาพอใมา ระนั้นึให้นานำมาให้เาในวันพรุ่
"ไหวอ๋อลับมาแล้ว" เสียาวบ้านพลันะโนึ้นมา
หลิวเหมียนพลันมอไปที่บุรุษุสีน้ำเินนั่บนหลัอาาสวมหน้าาผีเสื้อ ทำให้นาไม่เห็นหน้าที่แท้ริอเา
นี่สินะไหวอ๋อ หลิวเหมียนพลันเบ้ปา อย่านึั เ้าอร่าเิมาบอแล้วที่ไปอบนเ่นนี้
ไหวอ๋อหันไปที่มุมเสารนั้น ลับว่าเปล่า หลิวเหมียนหลบทัน
ไหวอ๋อสั่อทัพทหารม้าให้ลับไปที่่าย่อน ส่วนัวเาะลับไปที่วนอ๋อ่อนแล้ว่อยไปเ้าเฝ้าเส็พ่อ
วนไหวอ๋อ
สรีร่าบาในอาภร์สีแลายบุปผาามล้ำ พลันยืนรอสามีหน้าวนพร้อมบ่าวรับใ้
ไหวอ๋อวนเทียนพลันมอลีเฟยายาเออเาออมา้อนรับ
"ำนับท่านอ๋อเ้า่ะ" ลีเฟยพลันยอบัวล ไหวอ๋อพลันมอนา ใบหน้านาูบผอมลยิ่นั
"เ้าวนันเถอะ" ายาเอล้อแนไหวอ๋อเินเ้าไปในวน รั้ท้าย้วยสาวใ้ามเ้าไป ภายในเรือนอายาเอเ็มไป้วยลิ่นำยานหอม นาพลันมอไหวอ๋อนั่ื่มน้ำา
"ท่านอ๋อ ้าะให้นเรียมอาหารเย็นเ้า่ะ"
"ไม่้อประเี๋ยว้า้อเ้าวัแล้ว" มาถึ็ะเ้าวัแล้ว ไม่ิถึนาบ้าเลยริ ๆ
"เ้า่ะ"
"้าไป่อนแล้วัน"
ไหวอ๋อสาวเท้าออไปอย่าับไว ายาพลันมออย่าน้อยใ
ไหวอ๋อเินผ่านภูเาำลอพลันไ้ยินเสียเ็หัวเราะ ลูใรมาเล่นในวนอเา
"อาหนิรีบลับเถอะ" วนหยูเอ่ยับแฝพี่ ทั้สอำลัออาภูเาำลอ้อใบุรุษใบหน้าที่เ็ม้วยหนวเรา เาถอหน้าาผีเสื้อออแล้ว
ความคิดเห็น