เมื่อผมเกิดใหม่การเป็นเพื่อนสนิทผู้นำหนวดสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ไม่มีตัวตนในประวัติศาสตร์

ลำดับตอนที่ #2 : บที่ 1 : สงครามโลกกับความพ่ายแพ้

วันที่ 12 เดือน 10 ปี 1918 แนวสนามเพลาะของเยอรมัน แนวรบฝรั่งเศส (แนวหน้า) ช่วงบ่าย

ผมกับอดอล์ฟได้เข้ามาเป็นทหารในสงครามโลกครั้ง 1 ชนวนมาจากคนนี้ราชวงศ์ของออสเตรีย-ฮังการีถูกลอบสังหารโดยนักศึกษาหัวโหดรุนแรงชาวเซอร์เบียและชนวนเหตุอื่นๆก่อนพาไปสู่สงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งผมกับอดอล์ได้มาเป็นทหาร 4 ปีแล้ว ซึ่งผมในฐานะคนในโลกปัจจุบันที่มาเกิดในโลกนี้สงครามกำลังจะจบลงในอีก 1 เดือนข้างนี้ ผมกับอดอล์ฟได้เป็นพลส่งศาลซึ่งก็ตามประวัติศาสตร์ที่อดอล์ฟได้เป็นพลส่งศาล 

แต่ครั้งนี้ผมมาเป็นพลส่งศาลด้วยซึ่งผมคอยทำแทนอดอล์ฟไปประจำจุดเหรอไปด้วยกัน ซึ่งหน้าที่ของพลส่งศาลคือคอยส่งคำสั่งยังแนวหน้ากับแนวหลัง ซึ่งสำหรับคนที่ไม่ศึกษาประวัติศาสตร์อะไรมากนัก คงจะมองว่าเป็นหน้าที่ที่สบายๆ แต่ที่จริงแล้วหน้าที่ของพลส่งศาลในสงครามโลกครั้งที่ 1 คือเป็นอะไรที่เสี่ยงมาก เพราะมันคือวิ่งไปวิ่งมาเพื่อส่งคำสั่งที่นู้นที่นี้ไหนยังต้องหลบกระสุนกับปืนใหญ่จากฝ่ายข้าศึกอีก ซึ่งตอนนี้ผมกับอดอล์ฟกำลังกินข้าวพร้อมเหล่าทหารคนอื่นๆ ซึ่งในปี 1918 ตอนนี้ผมก็อายุ 29 ส่วนอดอล์ฟก็อายุ 28

ทหารเยอรมัน#185: อาหารแบบเดิมๆ ชีวิตต้องคอยระวังปืนใหญ่กับแก็สพิษฉัน

ทหารเยอรมัน#184: ให้ตายสิ นายพูดคำนี้รอบที่เท่าไรแล้ว

ทหารเยอรมัน#185: อ้าว *ถอนหายใจ* ทำไมนับให้ฉันล่ะ

ทหารเยอรมัน#185: ฉันเบื่อที่จะนับให้นายแล้ว

ทหารเยอรมัน#179: จริงเหรอเปล่าครับ สงครามใกล้จะจบลงแล้ว

ทหารเยอรมัน#180: นายไปได้ยินมาจากไหน

ทหารเยอรมัน#179: ก็พวกระดับสูงนะครับ

เดนนิส: *ถอนหายใจ* นายเชื่อมากแค่ไหนว่ามันคือเรื่องจริง จากพวกระดับสูง

ทหารเยอรมัน#179: ก็หน่อยหนึ่งนะครับ

เดนนิส: ไงเหรอ ฉันแปลใจนะที่นายไม่สติแตกหรือวิตกกังวลอะไรทั้งสิ้น อายุเท่าไหร่แล้วนะปีนี้

ทหารเยอรมัน#179: ตอนนี้ก็อายุ 18 ปี แล้วครับคุณเดนนิส

เดนนิส: นายถือเป็นอีกคนนึงที่ที่เพิ่งมาไม่นานสติแตกหรือวิตกกังวลอะไรเนี่ย

ทหารเยอรมัน#179: มันคือยังไงครับที่คุณเดนนิสพูดมา

ทหารเยอรมัน#180: ก็ให้พูดง่ายๆแล้วกันนะนายเด็กอายุ 18 คนที่สาม ที่ไม่ฆ.ต.ต 

ทหารเยอรมัน#179: คุณหมายข่าวที่เพิ่งมีคนฆ.ต.ต เมื่อไม่กี่วันก่อนใช่มั้ยครับ

เดนนิส: ใช่นายคือคนที่สามของปีนี้

ทหารเยอรมัน#179: คือว่าก่อนหน้าสองคนแรก เกือบใช่ไหมครับ

เดนนิส: ใช่ แต่ 2 คนนั้นเสียชีวิตเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว

ทหารเยอรมัน#179: ทั้งสองตายจากอะไรครับ

เดนนิส: คนแรกตุยจากการพยายามจัดการพลซุ่มยิงฝ่ายข้าศึก ส่วนคนที่สองถูกปืนกลหนักตุยในตอนที่เราบุกไปยังที่สนามเพลาะของฝ่ายข้าศึก

ทหารเยอรมัน#179: Oh พระเจ้า

เดนนิส: ไม่ต้องห่วงนายแค่ต้องคอยตั้งสติเอาไว้ เวลานายอยู่ในสนามรบตั้งสติคือสิ่งสำคัญซึ่งรวมถึงจิตใจของนายด้วย ถ้าขาด 2 สิ่งนี้รับรองนายไม่รอดแน่

ทหารเยอรมัน#179: ครับ

เดนนิส: ฉันยังไม่ได้รู้ชื่อนายเลย นายชื่อะไร

แวร์เนอร์: ผมชื่อแวร์เนอร์ ไอเค (Werner Eike)

เดนนิส: นายมาจากไหน

แวร์เนอร์: ผมมาจากฮันโนเฟอร์ครับ

อดอล์ฟ: มาไกลอยู่นะเนี่ย

แวร์เนอร์: ครับแล้วคุณทั้งสองมาจากไหนครับ

อดอล์ฟ: ผมมาจากออสเตรีย-ฮังการี

แวร์เนอร์: คุณอดอล์ฟออสเตรีย-ฮังการี แล้สทำไมถึงไม่เข้ากองทัพออสเตรีย-ฮังการีหรือครับ

อดอล์ฟ: เคยแล้วแต่ผมไม่ผ่าน สุดท้ายผมก็เข้าสมัครกองทัพเยอรมัน สุดก็ได้มาเป็นเนี่ยละ

เดนนิส: ส่วนฉันมาจากมิวนิค แล้ว-

จ่าสิบเอกเยอรมัน: เดนนิส อาดัลฮาร์ด ผู้บัญชาการเรียก

เดนนิส: ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้เลยนะเนี่ย ช่างเถอะอาทิตย์นี้ฉันเป็นพลสงสาร

อดอล์ฟ: ระวังตัวด้วยล่ะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

กองบัญชาการแนวรบฝรั่งเศส (แนวหน้า)

ภายในห้องกองบัญชาการประกอบไปด้วยโต๊ะอยู่กลางห้องกับแผนที่แนวหน้ากับผู้บัญชาการที่อยู่แนวหน้าแห่งนี้ซึ่งเขาเป็นยศร้อยโท

เดนนิส://วันทยาหัตถ์\\ สิบโทเดนนิส อาดัลฮาร์ด รายงานตัวครับท่าน

ร้อยโทเยอรมัน: เป็นวันนี้สิบโทเดนนิส 

เดนนิส: ปกติครับท่าน

ร้อยโทเยอรมัน: วันนี้ฉันยังให้นายกองบัญชาการหลักที่อยู่แนวหลัง ข้อความเกี่ยวกับพวกสัมพันธมิตรไม่ได้บุกโจมตีมาหลายวันแล้ว //ยื่นกระดาษ\\

เดนนิส: รับทราบแล้วครับท่าน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แนวสนามเพลาะที่อดอล์ฟกับเพื่อนอยู่

ทหารเยอรมัน#175: ไงบ้าง

เดนนิส: ก็ส่งข้อความไปยังกองบัญชาการหลักที่อยู่แนวหลัง

อดอล์ฟ: ระวังตัวด้วย

เดนนิส: นายก็ด้วยและ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

6 ชั้วโมงต่อมาที่แนวรบฝรั่งเศสแนงหน้า (ช่วงเย็น)

ตู้ม!ๆๆๆๆๆ

Officer เยอรมัน: ปืนใหญ่ข้าศึก! หาที่หลบ!

ตู้ม!ๆๆๆๆๆ

ตู้ม!ๆๆๆๆๆ

เป็นเวลา 3 นาทีที่ปืนใหญ่ของพันธมิตร หลังจากนั้นไม่พันธมิตรก็ได้ส่งทหารราบมาบุกแนวสนามเพลาะของเยอรมัน 

ปัง!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เหล่าทหารจักรวรรดิเยอรมันระดมยิงใส่ทหารของพันธมิตรที่ประกอบไปด้วยฝรั่งเศสกับอังกฤษและสหรัฐอเมริกา แต่ทหารจักรวรรดิเยอรมันก็ยังปกป้องกันอยู่ แต่หลังจากนั้นไม่นานปืนใหญ่พันธมิตรก็ได้ยิงอีกครั้งแต่ว่าสิ่งที่พันธมิตรยิงออกมาจากปืนใหญ่ไม่ใช้กระสุนปืนใหญ่แต่เป็น

แนวสนามเพลาะของเยอรมัน แนวรบฝรั่งเศส (แนวหน้า) ช่วงเย็น 

ผมก็ได้กลับที่แนวหน้าหลังจากการไปส่งส่งศาลไปยังบัญชาการที่แนวหลัง เมื่ิอผมมาถึงผมก็เห็นทหารเยอรมันหลายคนกำลังพาทหารเยอรมันบาดเจ็บสาหัสจากแก๊สมัสตาร์ดซึ่งแก๊สที่ต่อให้ใส่หน้ากากกันแก๊สไม่คอยช่วยเท่าไรเนื่องจากแก๊สตัวนี้แค่ผิวหนังของมนุษย์โดนเข้าไปก็จะเกิดอาการน้ำมูกไหลเป็นหนองมากขึ้น เสียงแหบหรือเสียงไม่ชัด อาการคลื่นไส้ อาเจียน และอาการปวดท้องน้อยร่วมด้วย ผิวหนังคันและมีรอยแดงคล้ำบริเวณที่ถูกเปิดเผยของร่างกาย เกิดตุ่มน้ำพองที่เต็มไปด้วยของเหลวสีเหลือง ถ้ารักษาทันก็ยังรอดอยู่ แต่ถ้าไม่ทันก็จะเสียชีวิตในเวลาต่อมา

เดนนิส:(ในใจ: พระเจ้าเนี่ยเหรอแผลจากการโดนแก๊สมัสตาร์ดของอังกฤษ แค่ในภาพที่ฉันเห็นก็สยองแล้ว ของจริงสยองยิ่งกว่าในภาพเลย) 

แวร์เนอร์: คุณเดนนิส กลับแล้วเหรอครับ

เดนนิส: ใช่ ให้ตายสิ แล้วอดอล์ฟละ

แวร์เนอร์: คุณอดอล์ฟ โดนแก๊สไปด้วยครับเกิดแผลทั่วร่างกายครับ

เดนนิส: นายไม่โดนด้วยเหรอ

แวร์เนอร์: ผมหลบอยู่ที่คลังเก็บของ บวกกับวันนี้ลมไม่ค่อยมีด้วยครับ

เดนนิส: ดีแล้ว แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยไหม

แวร์เนอร์: ร้อยโทขอให้คนที่ไม่โดนแก๊สไปป้องกันแนวสนามเพลาะของเรา เผื่อว่าสัมพันธมิตรจะมาบุกอีก

เดนนิส: โอเคไปกัน

แวร์เนอร์: ครับ

.

.

.

.

.

ขอข้ามาปี 1919 นะครับ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

วันที่ 5 เดือน 3 ปี 1919 โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่เมืองเบรเมน (Bremen) ช่วงเช้า

นี้เป็นเวลาหนึ่งหลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 จบลง กับ สนธิสัญญาแวร์ซายเพิ่งเสร็จลงเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว นี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ความทุกข์ทรมานของเยอรมันกับความแค้นต่ออังกฤษกับฝรั่งเศส แล้วยังเป็นจุดกำเนิดของกลุ่ม >พรรค DAP< ก่อนภายหลังจะเปลี่ยนชื่อเป็น >พรรค NSDAP< พรรคการเมืองผู้ก่อสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่ตอนนี้ ยังไม่ได้เปลี่ยนชื่อและผมกับอดอล์ฟยังไม่ได้เข้า ในตอนนี้ผมต้องมาคอยเฝ้าดูอดอล์ฟกำลังพักรักษาตัวอยู่ (อดอล์ฟมีบาดแผลมียังถึงตาง่ายๆแล้วกันคืออดอล์ฟตาไม่ดีชั่วคราว) แต่อดอล์ฟก็ยังพอรู้สึกตัวอยู่ ก่อนที่ผมจะได้บอกเรื่องสำคัญกับเขาว่า

เดนนิส: นายคงอยากจะรู้ว่าประเทศของเราเป็นไงบ้าง

อดอล์ฟ: //พยักหน้าต่อ\\

เดนนิส: ประเทศของเราแพ้สงคราม แล้วก็ถูกให้ลงนามในสนธิสัญญาแวร์ซายส์ ถูกจำกัดหลายอย่างโดยเฉพาะทางการทหารโดยโดยในสัญญาระบุไว้ว่าเยอรมันจะมีทหารไม่เกิน 100,000 นาย กับเยอรมันมีเรือรบน้ำหนักไม่เกิน 10,000 ตัน และห้ามมีกองทัพอากาศ แล้วก็

อดอล์ฟก็ไม่ได้อะไรแต่ก็หายใจเฮือกใหญ่

เดนนิส: ฉันรู้ว่า แต่พวกอังกฤษกับฝรั่งเศสมันไม่ชอบขี้หน้าพวกเราอีกแล้ว โดยเฉพาะฝรั่งเศส เออจริงด้วยสินายคงอยากรู้ว่าบ้านของฉันเป็นไงบ้าง

อดอล์ฟ: //พยักหน้าต่อ\\ 

เดนนิส: พ่อฉันก็ยังคงอยู่ในอยู่บริษัทผลิตรถอยู่แต่ก็ต้องปลดพนักงานไปหลายคนเนื่องจากผลพวงจากการทำสงครามทำให้ทำให้เศรษฐกิจภายในประเทศของเราย่ำแย่จนเกือบขีดสุด ส่วนฉันก็กำลังขายขนม Süßigkeiten Munich (Sweets Munich) โดยแม่ฉันจะเป็นคนไปซื้อวัตถุดิบมาให้ *ถอนหายใจ* เอาละต้องฉันไปแล้วละ อีกประมาณ 2-3 เดือน นายคงหายดีแล้วแหละจากที่หมอบอกฉันมานะ

ผมบอกลาอดอล์ฟก็ออกจากห้องผู้ป่วยรวม ในตอนนี้ผมต้องเริ่มสร้างเครือข่ายในการจับตามองโดยเฉพาะพรรค DAP ก่อนที่จะกลายเป็นพรรค NSDAP ในเวลาต่อมาซึ่งเงินทุนของผมดีมากพอแล้วเนื่องจากผมได้แอบเก็บเงินในธุรกิจสายขาวกับสายมืด นี้คือจุดเริ่นต้นในการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์และช่วยเหลือคนมหาสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกในหลายปีข้างหน้านี้

ตัดจบแบบละครไทย

≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡

ข้อความจากแอดมิน(ไรท์)

ขอบคุณที่รอกันนะครับ ในตอนนี้ผมไม่ได้แม่นเรื่องทางการทหารสักเท่าไหร่นะครับฉะนั้นอย่าว่ากันนะครับโอเคเพราะอย่างที่ผมบอกเพราะผมจะใส่ตามที่ผมเข้าศึกษาหรือเข้าใจมา ขอบคุณครับ

——————

ของฝาก