คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อุบัติเหตุ
บทที่ 1 อุบัิเหุ
“เอี๊ย.....โรม.....” เสียเบรัแสบแ้วหูาม้วยเสียรถที่เสียหลัพุ่เ้านับ้นไม้ให่ริมทา ระรถแระายออไปทั่วเป็นบริเวว้า เสียโลหะบิเบี้ยวั้อใน่ำืนที่เียบสัราวับเสียแห่วามหายนะที่มาเยือน
หลัาเสียัสนั่นที่เิึ้นไม่นาน วามเียบ็พลันบัเิลอีรั้ หิมะโปรยปรายลมาอย่าไม่าสาย เล็หิมะาวสะอาร่วหล่นาฟ้าลมาแะผิวิน เสียระทบันอเล็หิมะเล็ๆ ัล้ายเสียระิบ เสียลมที่หวีหวิวไปมายิ่ทำให้่ำืนนีู้เยือเย็นนเหน็บหนาว
เนราวรู้สึถึวามเ็บปวที่ระแทเ้ามาที่ร่าาย “่วย...้วย...” เนราวพยายามที่ะส่เสียออมาเพื่ออวาม่วยเหลือ แ่ทั้หมลับูไร้ผล เสียแหบพร่าที่ถูลบ้วยเลือำนวนมาที่ไหลออมาาปาและมูัแผ่วลอออมาอย่าไร้ึ่วามหวั วามมืมน่อย ๆ ลืนินสิสัมปัะอหิสาวนหมสิ้น
ภาพสุท้ายที่เนราวำไ้ืออนที่หิสาวึ้นรับราวัลนัแสนำหิยอเยี่ยมแห่ปีาานประาศราวัลประำปี เนราวไ้รับราวัลนัแสหิยอเยี่ยมแห่ปีาบทบาทล่าสุในีรีส์ที่เธอเล่น ภาพอเนราวที่ึ้นรับราวัลพร้อมใบหน้าที่อาบ้วยรอยยิ้มสใสและแววาเปล่ประายอเธอ น้ำาที่ไหลรินออมาอย่าไม่ทำให้ใบหน้านั้นูน่าเลีย พร้อมำอบุที่เปล่ออมาั่ถูั้อมเอาไว้เป็นอย่าี สร้าวามิรึในใอผู้นที่ไ้พบเห็นยิ่นั วามสำเร็ในอาีพนัแสอเนราวำลัอยู่ใน่วีสุ็ว่าไ้ทีเียว
เนราวเป็นนัแสสาวที่ไ้รับารยย่อว่าเ้าถึบทบาทอย่าไม่น่าเื่อ ารแสอเธอทั้ในบทบาทนาเอผู้แสนีที่ถูรุมทำร้าย นใร ๆ ่าพาันสสารและเห็นใ ทำเอานาร้ายอเรื่อโย่น่านเป็นระแสไปทั่ว หรือแม้ระทั่บทบาทนาเออมร้ายาที่ใร ๆ ่าพาันเ็ยา ทำเอาเิระแสหิยุใหม่้อร้ายไ้ใเ่นเธอ บทบาทหลาหลายที่เนราวเล่น็ล้วนแล้วแ่แสไ้อย่าสมบทบาทเป็นอย่ามา ส่ผลให้อันับวามนิยมในัวเธอเพิ่มสูึ้นเรื่อย ๆ นไ้ื่อว่าเป็นนัแสหน้าใหม่ระับแถวหน้าอวารเลยทีเียว
เลือยัไหลรินออมาามร่าายที่มีแผลเหวอะหวะ วามรู้สึเหมือนำลัะาใ เสียหายใเฮือสุท้ายอเธอหอบเบาออมา่อนะ่อย ๆ ลืนหายไปพร้อมับวามเียบสัใน่ำืนที่หิมะโปรยปราย
เนราว าราสาวสวยผู้ที่อนนี้ำลัไ้รับวามนิยมสูสุในวารบันเทิ หิสาวำลัเินทาลับ
ทว่าอุบัิเหุัล่าวลับพราเอาีวิอันรุ่โรน์อเนราวไปอย่าไม่มีวันหวนลับอีแล้ว
ในะเียวัน ยาม่ำืนที่หิมะหนั ร่าบาำลันอนหนาวสั่นพร้อมไ้ที่ึ้นสู ใบหน้าแ่ำ้วยวามหนาวและพิษไ้ที่สะสมมาเป็นเวลาหลายวัน “น้ำ...้าหิวน้ำ” เสียแหบพร่าัแผ่วออมาอย่าวนเียนะาใ เสี่ยวม่านรีบประอร่าฮวาอิหลพร้อม่อย ๆ บรรหยน้ำลบนริมฝีปาที่แห้ผา้วยวามร้อนรน
“ุหนู ทำใี ๆ ไว้นะเ้าะ ้าให้นไปามหมอแล้ว ุหนูอทนหน่อยเถิเ้าะ” เสี่ยวม่านพยายามพูปลอบโยนนายหิอนา้วยวามสสาร
ฮวาอิหลเิมทีเป็นบุรสาวนเียวอใ้เท้าฮวาอี้เียน ุนนาให่อแว้น ้วยรูปโมที่ามสะรา และานะอนาที่มี ทำให้ฮวาอิหล่าเป็นที่หมายปออายหนุ่มทั้หลายในแว้นแทบทั้สิ้น
แ่แล้วในภายหลัรอบรัวอฮวาอิหลลับ้อโทษ ใ้เท้าฮวาถูสั่ประหารีวิ ฮูหยินฮวาทนรับวามผิหวัไม่ไ้ึใ้ผ้าาวปลิีพามสามีอนาไป ในะที่ฮวาอิหลและเสี่ยวม่านสาวใ้ถูายให้เป็นทาส นับแ่นั้นมาะาีวิอฮวาอิหล็พลิผันาหน้ามือเป็นหลัมือเลยทีเียว
ฟาินเย่ แม่ทัพให่แห่แว้นไ้ื้อัวฮวาอิหลและเสี่ยวม่านเ้ามาเป็นสาวใ้ภายในวนแม่ทัพ ฮวาอิหลที่ไม่เย้อลำบาแม้แ่น้อยลับ้อทำานแทบหามรุ่หาม่ำ ยัีที่มีเสี่ยวม่านอย่วยเหลือูแลนาเป็นอย่าี เสี่ยวม่านพยายามทำานแทบทุอย่าเพื่อไม่ให้นายหิอน้อลำบาไปมาว่านี้ แ่เพราะนในวนแม่ทัพล้วนแ่พยายามลั่นแล้พวนาทั้สอ ทำให้ฮวาอิหล้อไ้รับวามลำบาอย่าถึที่สุ
้วยร่าายที่อ่อนแอบอบบา เมื่อ้อทำานหนัอยู่ลอเวลาส่ผลให้ฮวาอิหลถึับล้มป่วยล นาับไ้สู ร่าายหนาวสั่นอยู่ลอเวลา เสี่ยวม่านพยายามอร้อนในวนให้ามหมอมารัษานายหิอนแ่ลับไ้รับำปิเสธอยู่ร่ำไป เสี่ยวม่านึทำไ้เพียหายาภายในวน้มให้นาินามมีามเิ
“เสี่ยวม่าน...้าไม่ไหวแล้ว ้า้อทิ้เ้าเสียแล้ว” ฮวาอิหลพยายามพู้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา
“ุหนูท่านอย่าทิ้้าไปนะเ้าะ ท่านอทนอีสันิ ้าะลอไปามหมออีรั้” เสี่ยวม่านรีบปาน้ำาที่ไหลอาบสอแ้ม พร้อมพยุัวึ้นเพื่อไปามนมา่วยเหลือ
ทว่าฮวาอิหลลับยื้อมือที่หยาบร้านอเสี่ยวม่านเอาไว้ “เสี่ยวม่าน...เ้าอยู่เป็นเพื่อน้าเถอะ หา้าาไปแล้ว เ้า้อูแลัวเอให้ี าินี้้าอบุเ้ามาทีู่แล้าในวันที่้าหมสิ้นทุอย่า เอาไว้้าะอบแทนเ้าในาิหน้าแล้วันนะ” ฮวาอิหลสั่เสียับเสี่ยวม่านเป็นรั้สุท้าย ร่าายนาหอบถี่มาึ้นเรื่อย ๆ พร้อมลมหายใที่่อย ๆ แผ่วลามลำับ ่อนที่ร่าบาะ่อย ๆ สบลไปในที่สุ
“ุหนู....ุหนูอย่าทิ้้าไป ุหนูื่นเถอะเ้า่ะ” เสี่ยวม่านร่ำรวออมาอย่าเศร้าโศ นาอร่านายหิอนเอาไว้แน่น
เสียสะอื้นัึ้นอย่า่อเนื่อ สะท้อนออไปทั่วเรือนหลัทรุโทรม หิมะ้านอยัลมาอย่าไม่สิ้นสุ หัวใอเสี่ยวม่านเ็บปวราวับถูบีบเล้นนแสลาย นายหิที่นาภัีายล่อหน้าอย่าน่าเวทนาโยที่เธอไม่อา่วยเหลือสิ่ใไ้เลย
ความคิดเห็น