ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปริศนาในเงาหิมะ
ปริศนาในเาหิมะ
หิมะที่โปรยปรายร่วหล่นุั่ลีบเมบาเบา แสันทร์เ็มวทอประายามเหนือเมือเียหยา ทำให้่ำืนนี้เป็น่ำืนที่ามเินบรรยาย ทว่าในหอนาโลมฟูุ่้ยฮวา ลับมีเหุาร์ที่ห่าไลาวามสบามนั้น อู๋เหวินในราบยานั่อยู่บนเียนอนที่โปรย้วยลีบอไม้ เารอเสวียนหลที่เ้าไปอาบน้ำ
เสียน้ำไหลในห้อน้ำัแผ่ว ๆ ประอบับเสียหิมะที่ระทบหน้า่า อู๋เหวินมอไปรอบห้อ พลาิำนึถึายิาผู้ลึลับนนี้ เสียฝีเท้าเบาๆัึ้น เสวียนหลปราายออมาาห้อน้ำ้วยเสื้อลุมสีแที่ปลายแนประับ้วยลวลายอโบั๋น วาามแฝ้วยวามอบอุ่น แ่ลับสะท้อนเาวามเศร้าและวามลึลับที่ทำให้หัวใออู๋เหวินสั่นสะท้าน
"เิเ้ามาเถอะ" เสียนุ่มนวลัออมาาริมฝีปาที่อ่อนหวาน เสวียนหลนั่ล้า ๆ อู๋เหวินบนเีย แสันทร์ที่ส่อผ่านหน้า่าทอเป็นเาสลัวบนพื้นไม้
อู๋เหวิน้อมอเสวียนหลอย่าหลใหล วาอเาส่อประายราวับเพรที่ทอแสในืนมื แม้ว่าเาะเป็นแม่ทัพผู้มีิใเ้มแ็ แ่่อหน้าายิาหน้าาามเ่นนี้ เาลับรู้สึว่านเออ่อนแอเหมือนใบไม้ที่พริ้วไหวามสายลม
"้าไม่เยเห็นใรามเ่นเ้าเลย" อู๋เหวินระิบ ะที่มือหยาบร้านาารับาบสัมผัสับมืออเสวียนหล แรบีบที่นุ่มนวลทำให้หัวใอเสวียนหลเ้นเร็วึ้น เายิ้มเบา ๆ แ่ในใลับเ็มไป้วยวามหวาหวั่นและวามสสัย
อู๋เหวินยื่นมือไปหอมที่มืออเสวียนหล วามอบอุ่นที่ส่ผ่านทำให้เารู้สึถึวามหวัและวามหวานในราวเียวัน านั้นเา่อย ๆ เอียใบหน้าไปหอมแ้มเสวียนหล ลิ่นหอมอ่อน ๆ ออไม้ที่แฝอยู่ในผิวเนื้ออเสวียนหลทำให้หัวใออู๋เหวินเ้นระรัว
"เ้า่าหอมเหลือเิน" อู๋เหวินพึมพำ ะที่เา่อย ๆ เอียหน้าลหอมหน้าผาอเสวียนหล วามอ่อนหวานและอบอุ่นที่เาสัมผัสไ้าายิาผู้นี้ทำให้เารู้สึว่านเอำลัอยู่ในห้วแห่วามฝัน
เสวียนหลยิ้มเบา ๆ แ่ในใลับเ็มไป้วยำถามและวามัวล "เหุใท่านถึไ้มาหา้าในืนนี้" เาถาม้วยน้ำเสียที่แฝ้วยวามสสัย
"้ารู้สึว่ามีบาสิ่บาอย่าที่้า้อารรู้าเ้า" อู๋เหวินอบ วาอเาส่อประาย้วยวามลึลับและวามสสัย
วามเียบันยามึถูทำลาย้วยเสียหิมะที่โปรยปรายลบนหลัา อู๋เหวิน้อมอเสวียนหล ราวับพยายามะ้นหาำอบในวาอเา
ทันในั้นเอ อู๋เหวิน็ยื่นมือออไปบีบอเสวียนหล วามแรที่แสออในทันทีทำให้เสวียนหลหายใไม่ออ วามเ็บปวและวามหวาลัวสะท้อนอยู่ในวาอเา แ่่อนที่เาะสามารถอร้อหรืออบโ้อะไรไ้ อู๋เหวิน็ปล่อยมือออ
วาอเสวียนหลายแววสับสน ะที่อู๋เหวิน่อย ๆ เอียหน้าลมาูบริมฝีปาอเา วามอบอุ่นและวามหวานที่สัมผัสไ้าริมฝีปาออู๋เหวินทำให้เสวียนหลรู้สึว่านเอำลัลอยล่อในห้วแห่วามฝัน
"้ารู้ว่าเ้ามีวามลับ" อู๋เหวินระิบเมื่อถอนริมฝีปาออ "แ่้าะไม่ทำอะไรเ้าในืนนี้"
เสวียนหลนิ่ัน วามสสัยและวามัวลในใเาไม่ไ้ลลแม้แ่น้อย แ่ในืนที่หิมะโปรยปรายและแสันทร์ทอประายาม เาลับรู้สึว่าอู๋เหวินนั้นเป็นผู้ายที่ลึลับและน่า้นหามายิ่ึ้น
---
ใน่ำืนนี้ เมือเียหยายัเียบสบภายใ้หิมะที่โปรยปราย แสันทร์ที่ส่อสว่าเหนือฟ้าเป็นพยานถึวามลับและวามหวานที่เิึ้นในหอนาโลมฟูุ่้ยฮวา เรื่อราวที่ยั้อำเนิน่อไป พร้อมับปริศนาที่รอารเปิเผยในอนา
ความคิดเห็น