คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
แล้วเธอะปิเรื่อท้อไปไ้นานสัแ่ไหนันนะ?
อิเป็นสุภาพบุรุษในวามิอเธอ เมื่อบอเาไปว่าท้อ เา็รับผิอบ ถ้าเป็นผู้ายอื่นพาเธอไปรวว่าลูเาริไหม หรือรอให้ลอ่อน่อยรวีเอ็นเอ แ่เาไม่ไ้ทำ ยิ่อยู่ันไปเธอยิ่ไม่อยาให้เารู้ว่าเธอโหทุอย่า
“ือแพรว...” เธออึอัอ้ำอึ้ ไม่รู้ะพูอย่าไรีว่าเธอพร้อมเสมอสำหรับเา แ่ยามนี้เธอนึลัว
“ัวลเรื่อท้อเหรอ ไม่เป็นไรหรอ ทำเบา ๆ ไ้ พี่ปรึษาหมอมาแล้ว” เาพูเป็นุเป็นะเรื่อลู ในะที่เธอไ้แ่สำนึผิ อยาะบอเาออไปว่าเธอโห แ่ทำไม่ไ้ เหมือนอะไรมาปิปาเอาไว้ ารโหมันทำให้เราอัอั้นันใแบบนี้นี่เอ
“นอนเถอะรับ” เาพูเบา ๆ ในะที่เธอเอาแ่นอนลืมาโพลอยู่ในแสสลัวอโมไฟ
“พี่อิะ”
“รับ” เายัไม่นอนริ ๆ ้วย เธอไม่ล้าพลิหน้าไปหาเา ไ้แ่นอนะแหันหลัให้เา
“พี่อิเยรัแพรวบ้าไหมะ” ำถามอเธอูเหมือนะไม่มีำอบ มันเียบมานเธอแทบรอไม่ไหว
“ไม่้ออบหรอ่ะ แพรว็ถามไปแบบนั้นเอ” นที่อ้าปาทำท่าะอบะั แพรวพรรับทแล้วเธอ็ยับไปอี้าน หลับาล ไม่อยารับฟัอะไรอี
อิปล่อยให้ภรรยาหลับ แ่เาึเธอมาอแนบอ นที่แล้หลับใเ้นไม่เป็นส่ำ เธอนอนเร็อยู่สัรู่่อนะหลับไป
แพรวพรรื่นเพราะรู้สึว่าร่าายอเธอโนอะไรร้อน ๆ มาสัมผัสลูบโลมไปทั่วเรือนร่า
“อื้อ...” เธอราเสียสะท้านเมื่อเ้าสวยถููึาปาร้อน ๆ เธอลืมาื่นอย่าใ อิำลั้มศีรษะลูุนปทุมถันอเธออยู่
“พี่อิอย่า่ะ” แสสว่าที่เล็ลอเ้ามาในห้อผ่านม่านหน้า่าทำให้เธอรับรู้ว่าอนนี้เ้าแล้ว
เธอเปลือยเปล่าไ้อย่าไรันนะ โนลอราบไปอนไหนไม่เห็นรู้สึัวเลย
“พี่อิ อ่า...” เา้มลไปสัมผัสับหน้าท้อแบนราบอเธอ แพรวพรรร้อรา้วยวามสยิว ท้อไส้อเธอปั่นป่วนไปหม ยิ่อนที่เายับปาลไปูปอยไหมที่ปลุมเนินสาวอเธอ นั่นยิ่ทำให้เธอ้อบิายเร่า ๆ ้วยวามเสียว่าน
“พี่อิ แพรว...” เธอันศีรษะอเาออห่า แ่มันแทบไม่ยับ ไม่รู้เป็นเพราะเธอไม่มีแร หรือเป็นเพราะอะไรันแน่ แ่ยามนี้ลิ้นอเาำลัสอแทรเ้าไปในลีบายสาว ลามเลียนเปียุ่มร้อนผ่าว ใหนึ่อยาะยอม แ่อีใเธอยัไม่พร้อมให้เารู้วามริ
“พี่อิะ แพรวยัไม่พร้อม” เธอพลิร่านอนะแอัวเอเอาไว้ อิะั เาผ่อนลมหายใออมาอย่ารุนแรเพื่อหัห้ามใ
“ไม่พร้อม็ไม่บัับ” เสียอเาแหบพร่าาเป็นห้ว ยามนอนะแ้า้อนทา้านหลัอเธอ มือหนาอเาเลื่อนมาเล้นลึปทุมถันสีสวย เาสะิยอถันนแ็เป็นไ เธอราแผ่ว ๆ ยามเาปลุเร้าอารม์
เาหอมแ้มเธอแร ๆ อเธอเอาไว้หลวม ๆ ่อนะผละออห่า เหมือนัใ ยามนี้เธอหายใไม่ทั่วท้อ ไม่ล้ามอสบาเสีย้วย้ำ
“พี่ออไปทำานแล้วนะรับ” เาบอเธออี
“่ะ” เธอนอนัวแ็ แ่ปา็านรับเาออไป
“่ว็นอน่อนะ พี่ไม่วนแล้ว” เาระิบบอเธออี แพรวพรรนอนนิ่หลับาล ไม่ล้าพูอะไร เธอรู้สึปวท้อี๊ ๆ รับรู้ไ้ถึวามผิปิอร่าาย เธอำลัะมีวันนั้นอเือน
วยแล้ว! แพรวพรรเอ๊ย!
หิสาวีัวึ้นาที่นอนในทันทีเมื่อสามีออไปาห้อนอนเรียบร้อยแล้ว และ็เป็นริ เธอมีประำเือน ที่เลวร้ายไปว่านั้น มันเปื้อนิที่นอน
แพรวพรรหน้าีหวนนึถึ่อนหน้านี้ นี่ถ้าอิำลัเลีย เอ๊ย! ไม่อยาะิ ถ้าเาทำออรัลเ็์ให้เธออยู่แล้วเลือิปาไปะทำอย่าไร
บ้าเอ๊ย! ารโหมันทำให้ทุ์ทรมานเ่นนี้นี่เอ อึอัแทบอแาย
ราวนี้ะทำยัไี เธอไม่มีผ้าอนามัย และถ้าให้ใรออไปื้อให้ วาม้อแแน่ ๆ เลย
“ะทำยัไีนะ” เธอลุาเียเินวนเวียนไปมาพลาบิ มอผ้าปูที่นอนสลับับมอเรียวาอัวเอที่เลือเปรอะ
“เอาวิธีนี้็ไ้” แพรวพรรเ้าไปอาบน้ำนสะอา แล้วใ้ผ้าผืนเล็ ๆ เป็นผ้านหนูสอเ้าไปในาเใน และสวมมันเหมือนเป็นผ้าอนามัย ไม่เยิว่าะ้อมาทำอะไรทุเรศทุรัแบบนี้เลย
“ผ้าอนามัยรุ่นใหม่ มีเพาะแพรวพรรเท่านั้นที่ผลิ” เธอพูับัวเอ่อนะหัวเราะฝื ๆ หิสาวัารึผ้าปูที่นอนออมาใส่ะร้าผ้า ลับมาา้านอ ่อยัารนำไปั
ที่บ้านออิมีนรับใ้และนับรถที่อยให้บริารไม่า เธอบอนับรถว่าะออไปื้ออในเมือ นายปลั่็ัารนำรถออไปส่เมียอเ้านายในทันที
เธอเ้าเมือไป็เอับนุา สีหน้าออีฝ่ายแื่นนั่นทำให้เธอ้อปรี่เ้าไปหา
“นุามีอะไร๊ะ”
“ไม่มีอะไร่ะพี่แพรว” นอบผ่อนลมหายใออาปา มอใบหน้าอนถามนิ่ล้ายั่ใว่าะบอเล่าเรื่อราวที่ไ้ประสบีหรือไม่ี
ความคิดเห็น