ทิ้งทวนร้ายหวนคืนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของการจากลา 2(รีไรท์)

“คุณธีร์อยากทำอะไรก็ทำเถอะคะ เเค่ปล่อยเเพรก็พอ...เเพรจะทำกับข้าว”หญิงสาวเว้นช่องว่างนาน จนชายหนุ่มนึกหวั่นใจ ผ้าแพรตั้งใจจะบอกให้เขาปล่อยเธอแค่ตอนนี้ เพราะเธอจะไปทำกับข้าว หรือว่าเธอตั้งใจจะบอกให้เขาปล่อยเธอตลอดไปกันแน่ แต่ถ้าเป็นอย่างหลังเขาคงทนไม่ได้

          คุณธีร์ของบ้านวิวรรณวิวัฒน์แสร้งทำตัวเหมือนปกติ แม้ในใจเขาจะมีมากหลากหลายคำถาม ที่จะต้องการถามสาวน้อยหลานสาวแม่บ้าน แต่เพราะกลัวคำตอบ เขาจึงเลือกที่จะไม่ถาม 

          “ฟอด...เเพรทำเลยครับ ผมหิวข้าวม้าก...มาก”ธีร์หอมเเก้มผ้าแพรอีกฟอดใหญ่ ก่อนจะยอมไปนั่งรอที่โต๊ะรับประทานอาหารขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ห่างจากห้องครัวไม่ไกล สามารถมองเห็นมุมห้องครัวได้ชัดเจนเเละที่สำคัญสามารถมองเห็นอากัปกิริยาของเเม่ครัวเเสนสวยได้ชัดเจนยิ่งกว่าภาพฟูลHD

          “ตั้งเเต่ลงเครื่อง คุณยังไม่ได้เข้าบ้านเลยเหรอคะ”ผ้าเเพรอดไม่ได้ที่จะถามเขา เขาเป็นถึงคุณชายประจำบ้าน มีเหรอถ้าเขากลับบ้านเเล้วเอ่ยว่าหิว จะไม่มีใครหาอาหารชั้นเลิศให้เขาทาน 

          “กลับครับ ผมเอากระเป๋าไปไว้เเล้วก็รีบถามหาเเพรกับป้าเกล้า เลย เเพรรู้มั้ยครับว่าผมได้คำตอบจากป้าเกล้าว่าอะไร”ธีร์หันมาตอบด้วยน้ำเสียงติดจะงอนๆนิดๆ นานทีปีหนเธอถึงจะได้ยินเขาพูดเช่นนี้ และคราวนี้เขาก็พูดเหมือนกับว่าเธอเป็นคนผิด ที่เธอออกจากบ้านมาโดยไม่บอกเขา

          “แพรไม่อยากรู้หรอกค่ะ นี่ค่ะข้าวเชิญคุณธีร์รับประทานได้ตามสบาย”ผ้าเเพรนำอาหารวางบนโต๊ะ วางเสร็จก็รีบหมุนตัวกลับไปเก็บของในห้องครัวต่อ

          “ขอบคุณครับ เเล้วเเพรไม่ทานด้วยกันเหรอครับ”ธีร์มองตามผ้แผ่นหลังบางที่เดินจากไปอย่างไร้เรื่อใย เขาอยากให้หญิงสาวมาทานข้าวกับเขาด้วย เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

          “เเพรยังไม่หิวค่ะ คุณธีร์ทานก่อนเลยค่ะ”

          “เเต่ผมจะทานพร้อมเเพร”ธีร์ยังพูดไม่จบ ผ้าเเพรก็สวนขึ้นมาทันควัน

          “ถ้าคุณรอได้ ก็รอไปค่ะ แพรขอตัวก่อน”

          หญิงสาวที่มีใบหน้ามีสเน่ห์เย้ายวนใจเดินหนีออกไปทางประตูด้านหลังติดกับครัว เธอเดินไปเก็บผ้าที่ตากไว้ ด้านคนที่หิ้วท้องรอนั้น ไม่มีทางเลือกจึงต้องก้มหน้าก้มตาทานก่อน เพราะเขาหิ้วท้องรอตั้งแต่อยู่ต่างประเทศแล้ว เพราะเขากลั้นใจทานอาหารที่ไม่ใช่ฝีมือของผ้าแพรไม่ลง ถ้าเขาขืนเล่นตัว ไม่ยอมกินอีก เขาคงต้องแอดมิทนอนโรงพยาบาล เนื่องจากเป็นโรคกระเพาะเเน่ๆ 

       พอชายหนุ่มได้ลิ้มรสอาหาร รสมือที่คุ้นเคย ก็รู้สึกเจริญอาหารมากกว่าปกติ เขากินข้าวไปถึงสองชาม ไม่รู้ว่าหิวหรือเพราะมีเเม่ครัวคนสวยทำให้กินกันเเน่ ถึงได้เจริญอาหารขนาดนี้ เเต่เขาว่าเป็นเพราะอย่างหลังมากกว่า

           “ครืด...”เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของธีร์ดังขึ้น

          “ว่าไงไอ” 

          “คุณธีร์ไม่อยู่บ้านเหรอครับ พอดีผมมีเอกสารด่วนมาให้เซ็น” ไอศูรย์เลขาคนสนิทของท่านประธานใหญ่บริษัทวิวรรณวิวัฒน์กรุ๊ป มีเอกสารด่วนจำเป็นต้องให้เจ้านายเซ็น เเต่พอมาถึงบ้านเจ้านาย ซึ่งเขาคาดว่าท่านน่าจะอยู่ เพราะพึ่งลงเครื่องกลับมาจากต่างประเทศมาด้วยกัน เเต่พอมาถึงบ้านท่านกลับไม่อยู่เสียอย่างงั้น มันเเปลก...ยอดนักสืบ อย่างเขาจะต้องสืบให้ได้

          “ผมไม่อยู่ คุณมาตามโลเคชั่นที่ผมส่งให้เเล้วกัน”

          “คุณเจน...คุณธีร์ไม่อยู่บ้าน ตามผมมา”ไอศูรย์หันไปเรียกผู้ช่วยของเขาที่ยังยืนตะลึงงันกับความอลังการของคฤหาสน์