ปรมาจารย์จิตวิญญาณสะท้านภพ3

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 ภาค3 แปดเต๋าแท้จริง

เมฆาเคราะห์อัสนีทัณฑ์สวรรค์ดำเนินไปกว่าสามชั่วยาม จำนวนสายฟ้าที่ผ่าลงมาไม่สามารถจินตนาการได้

ถึงแม้ว่าจำนวนของสายฟ้าจะมากมายเพียงใดบรรดาศิษย์ของสำนักเจ็ดนิรันดร์ล้วนปลอดภัยมิได้รับอันตรายแม้แต่น้อย พลังฟ้าดินที่หนาแน่นเข้มข้นขนาดนี้หลายต่อหลายคนต่างทะลวงขั้นไปสามถึงสี่ขั้น บางคนโชคดีทะลวงไปถึงห้าขั้น

ไม่ต้องพูดถึงพวกจางเต๋าและเหล่าพี่น้องคนอื่นๆของฉินหนานที่ติดอยู่คอขวดขั้นสุดท้ายของระดับราชันจักรพรรดิ ต่างก็สะสมพลังปราณดูดซับพลังฟ้าสวรรค์ไว้ในตันเถียนมากมาย แต่ติดตรงที่ถูกกฎเกณฑ์ฟ้าดินแห่งทวีปหลงซานกดทับระดับการบ่มเพาะเอาไว้ทำให้ไม่อาจทะลวงระดับต่อไปได้

ในเวลานี้ทั้งหกคนได้แก่ จางเต๋า ต้วนเทียนฮ่าว จงหลิงเอ๋อ เมิ่งชวน เมิ่งตี้และหมิงอี้ ต่างก็ทะลวงขึ้นสู่ระดับเต๋าแท้จริงขั้นกลางเป็นที่เรียบร้อย

แม้ว่าคนจากสำนักเจ็ดนิรันด์หลายพันคนจะทะลวงด่านเรียบร้อยแล้วแต่ทว่าเหล่าเมฆมหาคณาเคราะห์บนเวิ้งฟ้ายังไม่จางหายไปไหน

ด้วยพลังฟ้าดินที่เข้มข้นหนาแน่จากการที่คนนับพันทะลวงด่านพร้อมกัน ทำให้แม้กระทั่งสหายทั้งสามของฉินหนานอย่างอิเตา ต้วนอี้และต้วนเทาที่มีเคล็ดวิชาดูดซับพลังฟ้าดินอย่างรวดเร็วเป็นทุนเดิม ต่างก็รู้สึกตัวว่ากำลังจะฝ่าด่านทะลวงพลัง ทั้งสามพลันทรุดตัวนั่งขัดสมาธิบนพื้น

ครืน…!!

เปรี้ยง..!!

สายฟ้าสีเงินยวงกระจ่างตาผ่าลงมา พลังทำลายล้างและแรงกดดันที่ทำเอาหายใจไม่ออก ทำเอาเหล่าศิษย์สาวกของสำนักเจ็ดนิรันดร์รู้สึกว่าอันตรายถึงชีวิตพากันหาที่หลบกันให้จ้าละหวั่น

แต่ผ่าลงมาไม่ทันลงมาถึงตัวของสหายฉินหนานทั้งสาม กลับกลายเป็นว่าสายฟ้านั้นพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“หืม เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“สายฟ้าที่รุนแรงขนาดนั้นอยู่ดีๆเหตุใดถึงหายไปเฉยๆ?”

สายตาหลายสิบคู่พากันแหงนมองบนฟ้า

“นั่นดูบนฟ้านั่น..!!”

เสียงตะโกนของไม่กี่คนทำให้ผู้ที่อยู่ในป่ามรณะต่างพากันมองตามเสียงเหล่านั้น

เมื่อทุกคนเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าใครต่างก็อุทานออกมาอย่างลืมตัว

นั่นคือเห็นฉินหนานที่ไม่รู้ว่าไปอยู่บนนั้นตั้งแต่เมื่อใด กำลังล่องลอยอยู่ใจกลางดวงตาเมฆามหาคณาเคราะห์ที่กำลังหมุนวนเป็นรูปกงจักร สองมือกำลังบีบอัดสายฟ้าสีเงินยวงนั้นอย่างสุดกำลังแต่สายฟ้านั้นก็ยังพยศมิได้ยอมสยบแต่อย่างใด กำลังดิ้นรนหลบหนีออกจากการควบคุมของฉินหนานให้ได้

“ข้าต้องสร้างมันขึ้นมาให้สำเร็จให้ได้ หากว่าทฤษฎีที่ข้าคำนวนไว้ถูกต้องละก็ สิ่งที่ข้าจะสร้างขึ้นมานี้จะสามารถสังหารผู้ที่อยู่ในระดับจักรพรรดิจอมฟ้าได้อย่างไม่ยากเย็นนักและยังมีอานุภาพในการติดตามสังหารอีกด้วย”

ในขณะที่ฉินหนานกำลังใช้ความพยายามอยู่นั้น ก็ได้เหลือบตาไปมองผู้คนที่อยู่ด้านล่างพร้อมโคจรเคล็ดวิชามังกรคำรามตะโกนให้สติออกไป

“เอาอีกแล้วเหม่ออีกแล้ว นี่เป็นโอกาสสำคัญในการดูดซับพลังฟ้าดินที่เข้มข้นและบริสุทธิ์กว่าใช้ค่ายกลวิญญาณรวบรวมหลายเท่ายังไม่รีบกอบโกยอีก..?”

“เฮือก..!”

คนทั้งหมดพากันสะดุ้งได้สติ รีบทรุดตัวนั่งลงเริ่มบ่มเพาะกันต่อในทันที จะมีก็แต่พวกอิเตาที่ในเวลานี้ไม่เพียงทะลวงด่านมาถึงขั้นเต๋าแท้จริงขั้นปลายสำเร็จมิหนำซ้ำยังสะสมกำลังเพื่อใช้ในอนาคตหากมีโอกาสที่เหมาะสมก็จะใช้ในการทะลวงขั้นถัดไปได้โดยง่าย

ฟืม..!!

ผ่านไปว่าสี่ชั่วยามในที่สุดฉินหนานก็กำราบสายฟ้านั้นสำเร็จ จึงอดมิได้ที่จะพึมพำออกมา

“นึกไว้แล้วเชียวว่าการที่ผู้บ่มเพาะมากมายต้องมาเจอกับทัณฑ์สวรรค์ทุกครั้งที่จะทะลวงด่าน ข้าก็สงสัยอยู่นานแล้วว่าทัณฑ์สวรรค์เหล่านี้จะต้องมีจิตวิญญาณ”

พูดจบฉินหนานพลันชูมือขวาขึ้นพร้อมทั้งตั้งท่าเอี้ยวตัวไปด้านหลัง

พริบตานั้นความว่างเปล่าในมือของฉินหนานนั้นปรากฏทวนยาวเล่มหนึ่งที่ทั่วทั้งเล่มทวนนั้นเป็นสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์สีเงินยวงที่ฉินหนานกำราบเมื่อครู่

ทันทีที่ทวนนั้นปรากฏก็แผ่พุ่งพลังน่าสะท้านขวัญ กลิ่นอายสังหารยากบรรยายกระจาย ออกมาจากคมทวน

ซิ้ง!

ชั่วพริบตานั้นราวกับมีเทพเทวาองค์หนึ่งฟื้นคืนจากคมทวน พลังสูงส่งที่ถักทอระหว่างมรรคและวิชาทิ่มแทงลงมาอย่างครึกโครม ปลายทวนชี้ไปยังห้วงอากาศที่ว่างเปล่า

เหล่าพี่น้อง สหายและสาวกสำนักเจ็ดนิรันดร์ต่างก็รู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกจากแรงกดดันของทวนเล่มนั้น

ฟุบ!

ฉินหนานขว้างทวนนั้นออกไปยังเวิ้งฟ้าที่ว่างเปล่า

ฟูม.!!

ฟูม.!!

ฟูม.!!

ทวนเล่มนั้นพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วจนสายตาไม่อาจมองเห็นแม้กระทั่งปราณจิตสัมผัสไม่อาจติดตามได้ทัน ทิ้งเพียงร่องรอยภาพติดตาเป็นลำแสงสีเงินยวงงามสง่ากระจ่างตาแต่กลับให้ความรู้สึกกดดันแทบจะถึงชีวิตออกมาด้วย

เส้นทางลำแสงสี้งินยวงนี้เหล่าผู้คนธรรมดาและผู้บ่มเพาะในทวีปจิงโจวต่างก็เห็นกันทั้งหมดพากันเล่าลือคาดการณ์กันไปต่างๆนานา

ตูม..!!!

ครืน..!!!

บึ้ม..!!

ตูม..!!ตูม..!!ตูม..!!

ทันใดนั้นเกิดเสียงของดวงดาวที่อยู่นอกทวีปจิงโจวเกิดระเบิดขึ้นอย่างกระทัน ทุกสายตาต่างเห็นได้ชัดถนัดตาว่าที่ดวงดาวระเบิดนั้นเป็นเพราะลำแสงสีเงินยวงพุ่งชน

“อึก..!”

“เอื๊อก.!!”

เหล่าผู้คนที่อยู่นอกป่ามรณะที่ได้เห็นทวนสีเงินเล่มนั้นต่างพากันลอบกลืนน้ำลาย

“ข้าล่ะไม่อยากจะคิดเลยว่าผู้ที่เป็นเจ้าของลำแสงสีเงินยวงนั่นจะแข็งแกร่งขนาดไหน”

“แล้วเจ้าว่าจะเป็นระดับเต๋าแท้จริงคนไหนที่ปลดปล่อยออกมา สำนักอีกาทอง สำนักสุริยันจันทรา หรือสำนักเบญจมาศสวรรค์?”

“เจ้านี่ไม่รู้อะไรเลยหรือไง สำนักอีกาทอง สำนักสุริยันจันทราและสำนักเบญจมาศสวรรค์ เมื่อตอนที่ป่ามรณะเปิดต่างก็สูญเสียครั้งใหญ่เหล่าผู้อาวุโสในสำนักไปล่วงเกินชายหนุ่มนิรนามผู้หนึ่งเข้าจึงถูกสังหารเกือบหมด”

“ใช่ๆ ข้าก็ยินมาเช่นนั้นเหมือนกัน”

“ถ้าหากไม่ใช่สามสำนักนั้นหรือจะเป็นสำนักอักษรโม่เซินไม่ก็สำนักอักษรเทียนจง?”

“ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะว่า ผู้อาวุโสม่อเทียนและม่อชิงต่างก็เก็บตัวมาหลายเดือนแล้ว ส่วนเจ้าสำนักอักษรเทียนจงบาดเจ็บรักษาตัวอยู่หลายปีแล้วส่วนเหล่าผู้อาวุโสได้ยินมาว่าคืนหนึ่งมีชายหนุ่มนิรนามผู้หนึ่งบุกเดี่ยวเข้าไปถล่มสำนักจนราบคาบบาดเจ็บนับไม่ถ้วนป่านนี้ก็ยังคงรักษาตัวกันอยู่เช่นกัน”

ในขณะที่เหล่าผู้บ่มเพาะพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ทางด้านในป่ามรณะฉินหนานที่กลับลงมาจากบนอากาศกล่าวกับเหล่าสาวก

“เอาหล่ะพวกเราจะปักหลักบ่มเพาะอยู่ในป่าแห่งนี้สักพักก่อนจะเดินทางไปยังฐานที่มั่นที่ข้าได้สร้างเอาไว้ ระหว่างนี้ทรัพยากรสำหรับการบ่มเพาะสามารถมาขอรับได้ที่ผู้อาวุโสในสำนักได้เต็มที่ขอเพียงพวกเจ้ามีความก้าวหน้าในการบ่มเพาะ”พูดจบฉินหนานพลางยื่นแหวนมิติให้กับเฟิงเย่ให้เป็นตัวแทนในการจัดการก่อนจะหันมาพูดกับเหล่าพี่น้องของตน

“พี่ใหญ่พวกท่านเพิ่งทะลวงระดับใหญ่หลายขั้นช่วงนี้เราบ่มเพาะให้รากฐานมั่นคงกันเสียก่อนค่อยออกเดินทางต่อจะดีกว่าขอรับ”

จางเต๋าพยักหน้าเห็นด้วย “อืมก็ดีเหมือนกัน ข้าไม่นึกเลยว่าจะสามารถทะลวงมาสู่ระดับเต๋าแท้จริงได้เพียงแค่ก้าวข้ามออกมาจากทวีปหลงซาน”

“นั่นสิพวกเราต่างก็ติดอยู่ในขั้นราชาจักรพรรดิมาถึงห้าปีเต็ม เมื่อมายังสถานที่ใหม่ควรจะทำความเข้าใจเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ฟ้าดินของที่นี่ให้ดีก่อนออกเดินทางไปยังที่อื่น”ต้วนเทียนฮ่าวกล่าวเสริม

ฉินหนานนิ่งเงียบอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยปาก

“เมื่อพวกท่านบ่มเพาะถึงขั้นเต๋าแท้จริงแล้วข้าจะชี้แนะว่า นอกจากจะแปลงพลังเป็นปราณต้นกำเนิดแล้ว ส่วนสำคัญที่สุดสำหรับระดับการบ่มเพาะคือมรรคา มรรคาคือเส้นทางที่จะพาให้การบ่มเพาะเดินหน้าต่อไป การที่ข้าใช้พลังกฎเกณฑ์แห่งฟ้าดินได้ก็เป็นมรรคอย่างหนึ่ง การที่ข้ากลืนกินสายฟ้าได้ก็มรรคอย่างหนึ่ง ขอเพียงค้นหามรรคที่เหมาะกับตนการบ่มเพาะก็จะก้าวหน้าต่อไป”

การชี้แนะของฉินหนานแม้จะฟังดูสั้นๆแต่กลับลึกซึ้ง ไม่เพียงเหล่าพี่น้องของตนจะได้ยินแม้แต่เหล่าสหายและสาวกทั้งสองพันก็ได้ยินกันทั้งหมดต่างได้รับประโยชน์กันไปไม่น้อย

วันเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งสัปดาห์ ด้วยโอสถวิเศษมากมายที่มีให้ใช้อย่างไม่จำกัดก็ทำให้ทุกคนที่เพิ่งทะลวงระดับมาสามารถทำระดับพลังให้เสถียรได้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งเป็นการรักษาระดับพลังที่รวดเร็วกว่าผู้บ่มเพาะภายนอกที่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามเดือนซึ่งใกล้เวลาที่จะต้องออกเดินทางต่อแล้ว

“พี่ใหญ่พวกท่านรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวข้าจะพาเหล่าสหายไปจัดการธุระสักหน่อยก่อนออกเดินทาง หากได้สัญญาณจากข้าให้ทำตามแผนได้เลยนะขอรับ” ฉินหนานกล่าวกับจางเต๋า

“อืม รักษาตัวอย่าไปให้ใครทุบตีมาล่ะ”

“โถ่พี่ใหญ่ ท่านหน่ะควรจะห่วงฉินหนานจะไปทุบตีคนอื่นต่างหาก” จงหลิงเอ๋อกล่าวแทรกการสนทนาของทั้งสองคน

เหล่าพี่น้องทุกคนที่ได้ยินคำพูดของจงหลิงเอ๋อ ต่างก็หัวเราะ ฮ่า ฮ่า ออกมาอย่างสนุกสนาน

แปะ

ต้วนเทียนฮ่าวบางมือบนบ่าฉินหนานพร้อมกับกล่าว

“ไปเถอะน้องพี่รีบไปรีบกลับ ข้าอยากจะชมทวีปจิงโจวเต็มแก่แล้ว”

“ขอรับ”

“พวกเราไปกันเถอะ”

พูดจบฉินหนานพยักหน้าเรียกสหายทั้งสามคนเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง ทั้งสี่ไม่รอช้าพลันสาวเท้าก้าวทะยานเหาะขึ้นฟ้ามุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกราวกับดาวตก