ไป๋เตี๋ย ผีเสื้อน้อยผจญภัย

ลำดับตอนที่ #2 : เกมนักสำรวจผจญภัย

เกมนักสำรวจผจญภัย

เฮือก!

ไป๋เตี๋ยสะดุ้งสุดตัวก่อนจะลืมตาขึ้นมาและพบว่าตอนนี้ตัวนางกำลังอยู่ที่กลางป่าดงดิบที่มืดทึบ ไป๋เตี๋ยไม่ได้ตื่นตระหนก คิดว่านี่อาจจะเป็นสถานที่ที่แท่นสำรวจพามา

และเมื่อตั้งสติได้ไป๋เตี๋ยก็ไม่ยืนนิ่งอยู่ที่กลางป่าเพื่อรอเป็นอาหารของสัตว์ป่าที่ดุร้ายหรือพวกกลายพันธุ์

ไม่แน่ใจว่าที่แห่งนี้มีพวกกลายพันธุ์หรือไม่ แต่ที่ดวงดาวของนางมีเพราะเหตุนี้นางจึงไม่คิดจะประมาท  มนุษย์กลายพันธุ์เป็นอมนุษย์ เป็นอสุรกายที่เลวร้าย พวกมันอันตรายและกินไม่เลือก เมื่อพบเจอต้องฆ่าทิ้งเท่านั้น 

พรึ่บ! ไป๋เตี๋ยปีนขึ้นมาบนต้นไม้ใหญ่และมองสำรวจไปรอบด้าน เมื่อแน่ใจแล้วว่าบนต้นไม้นี้มีเพียงนาง ไป๋เตี๋ยก็ยกมือขึ้นมาสัมผัสที่ดวงตาของตนเอง และไม่นานนักที่ด้านหน้าก็มีหน้าต่างโปร่งแสงปรากฏขึ้นมา

“เรียกใช้ระบบฉุกเฉิน”

[ระบบขัดข้อง อยู่นอกเขตสัญญาณ]

“เรียกใช้ระบบนำทาง”

“ติดต่อดาวแม่”

[ระบบนำทางขัดข้อง อยู่นอกเขตสัญญาณ]

[ได้โปรดอัปเดตเวอร์ชันใหม่ของระบบ]

[ดาวน์โหลดแผนที่ใหม่]

[กดยืนยัน ยกเลิก]

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ก่อนจะหลับตาลง ระบบนี้ดอกเตอร์จางเป็นผู้คิดค้น ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะผิดพลาดระหว่างการเดินทาง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าแท่นสำรวจจะสร้างปัญหาและส่งผลกระทบในวงกว้าง ไม่แน่ว่าระเบิดแสงนั่นอาจจะเป็นคลื่นรบกวนของแม่เหล็กไฟฟ้า ที่ทำให้ระบบขัดข้อง

ที่สำคัญ นางเป็นผู้ดึงระบบนำทางออกมาจากแท่นสำรวจเอง

ไป๋เตี๋ยภาวนาให้ที่ดาวไม่เกิดปัญหาในตอนที่นางไม่อยู่ แต่เมื่อคิดว่าตอนนี้ที่แห่งนั้นมีพี่ชายของนางคอยควบคุมดูแลอยู่คงไม่มีปัญหาอะไรมาก ที่ไป๋เตี๋ยต้องทำตอนนี้คือหาทางติดต่อกับดาวแม่ให้เร็วที่สุด

“ซ่อมแซมระบบ”

“อัปเดตเวอร์ชันใหม่”

(ยืนยัน)

[กำลังดาวน์โหลดกรุณารอสักครู่]

[กำลังดาวน์โหลดกรุณารอสักครู่]

[ดาวน์โหลดเสร็จสิ้น ปิดใช้งานระบบและลงชื่อเข้าใช้ใหม่]

พรึ่บ!

เมื่อหน้าจอดับลงไม่นานนักก็ปรากฏขึ้นมาใหม่ ไป๋เตี๋ยลงชื่อเข้าใช้ด้วยม่านตา รอสักพักหน้าจอจะกลับคืนสู่สภาพเดิม นี่ทำให้ไป๋เตี๋ยรู้สึกโล่งใจพอสมควร เพราะนี่แสดงว่าระบบนำทางน่าจะใช้การได้แล้ว 

[ยินดีต้อนรับ องค์หญิง]

“เปิดระบบนำทาง ส่งสัญญาณให้ดาวแม่”

[อยู่นอกเขตสัญญาณ ค้นหาดาวแม่ กรุณาเข้ารหัส]

ซวย…

ไป๋เตี๋ยใช้ม่านตาและลายนิ้วมือของตัวเองเข้าสู่ระบบอยู่เป็นประจำจนหลงลืมรหัสผ่านไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ลองใส่เลขวันเกิดของตัวเองลงไป แต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี

(ลืมรหัสผ่าน ยืนยัน)

[ทำภารกิจเพื่อรับรหัสผ่าน]

ภารกิจ? ภารกิจอะไร นี่ไม่ใช่เกม ทำไมต้องทำภารกิจ?

ในตอนนั้นไป๋เตี๋ยพลันนึกขึ้นมาได้ว่ามีครั้งหนึ่งที่เหล่านักสำรวจรู้สึกเบื่อหน่ายการสำรวจขึ้นมา จึงขอให้ดอกเตอร์จางช่วยสร้างเกมให้เล่นในระหว่างที่ออกไปสำรวจ

ไป๋เตี๋ยรับรู้และไม่ได้สนใจการละเล่นของเหล่านักวิทยาศาสตร์สติฟั่นเฟือนทั้งหลาย แต่ว่าตอนนี้…หรือนางจะเผลอกดติดตั้งเกมของเหล่านักสำรวจมากัน?

“กดรีเซ็ตระบบ กู้คืนการตั้งค่า”

พรึ่บ

ไป๋เตี๋ยไม่ลังเลที่จะรีเซ็ตระบบ นางหลับตาลงอีกครั้งและนั่งพิงต้นไม้ รอคอยอย่างสงบจนกระทั่งการรีเซ็ต…

[การรีเซ็ตผิดพลาด กดรีเซ็ตอีกครั้ง ยืนยัน/ยกเลิก]

ไป๋เตี๋ยเริ่มรู้สึกปวดหัว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน รีเซ็ตก็ไม่ได้ กู้คืนการตั้งค่าก็ไม่ได้ รหัสก็จำไม่ได้อีก!

[กดรับภารกิจ ยืนยัน]

(ยืนยัน)

[กระโดดกบหนึ่งร้อยครั้ง]

เดี๋ยวนะ?

กระโดดกบหรือ!

ไป๋เตี๋ยไม่เข้าใจว่าเกมเช่นนี้มันสนุกตรงไหน จู่ๆ ก็ให้กระโดดกบ กระโดดตบดีๆ ก็ไม่ได้ แต่กลับเป็นกระโดดกบ นี่มันบ้ายิ่งนัก ไป๋เตี๋ยนั่งนิ่งไม่ยอมทำตาม ด้วยพละกำลังของทหารหญิงอย่างนาง กระโดดกบแค่ร้อยครั้งไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นเลย

เพียงแต่ว่า…นี่มันดูไร้สาระเกินไป!

[กดยกเลิกภารกิจ ยืนยัน/ยกเลิก]

“….” บ้าจริง! ไป๋เตี๋ยไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองหมดหนทางเช่นนี้มาก่อน เพราะต้องการติดต่อดาวแม่ ที่ต้องทำคือใช้ระบบนำทาง ทำให้ตอนนี้นางไม่ได้มีทางเลือกมากนัก

สุดท้ายไป๋เตี๋ยก็ตัดสินใจกระโดดลงมาจากต้นไม้ใหญ่ และเริ่มกระโดดกบ หญิงงามกลางป่าใหญ่ มีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิงและดำรงตำแหน่งท่านนายพลผู้นำเหล่าทัพ…

บัดนี้กลับกำลังกระโดดกบไปมาเพียงลำพังกลางป่าที่มืดดำ

นี่เป็นภาพที่หาดูยาก ถ้ารู้ถึงไหน ก็อายไปถึงนั่น!

ติ้ง!

[ภารกิจสำเร็จ]

[ได้รับรหัสผ่าน]

[ได้รับมีดสั้นเลเวล 1]

หืม มีดก็มีเลเวลด้วย?…แล้วนางล่ะ มีเลเวลหรือไม่

ด้วยความสงสัยไป๋เตี๋ยก็มองไปจนทั่วหน้าต่างโปร่งแสง ก่อนจะมองเห็นปุ่มกดแสดงค่าสถานะ นางไม่ลังเลที่จะกดเข้าไปทันที

ค่าสถานะ

ชื่อ : ไป๋เตี๋ย (เชื้อพระวงศ์) เลเวล : 1

ค่าพลังโจมตี : 10

ค่าพลังเวท : 0

ค่าความว่องไว : 5

ค่าพลังป้องกัน : 5

ค่าสถานะอื่นๆ (เพิ่มเติม)

นี่มันอะไรกัน!

ไป๋เตี๋ยรู้สึกว่านี่มันไร้สาระยิ่งนัก ดอกเตอร์จางว่างมากเลยหรือถึงได้ทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้ได้ นางยกมือขึ้นมากุมศีรษะ คิดว่าถ้ากลับไปได้จะต้องเรียกดอกเตอร์จางมาตักเตือนอย่างจริงจังแล้ว

มาถึงตอนนี้ไป๋เตี๋ยก็ถอนหายใจออกมา ต้องกลับดาวให้ได้ก่อน เอาล่ะรหัสผ่าน… 

[0000]

ไป๋เตี๋ยนิ่งค้าง รหัสผ่านที่แสนเรียบง่ายราวกับว่าไม่ใช้อะไรคิดของนางก็คือเลขศูนย์สี่ตัว ให้ตายเถอะ แล้วกระโดดกบไปเพื่ออะไรกัน! คนงามกระฟัดกระเฟียดกับตัวเอง ก่อนจะเก็บงำความหงุดหงิดเอาไว้และกดเข้าระบบนำทางอีกครั้ง พร้อมใส่รหัสผ่าน

ลงชื่อเข้าใช้งาน ไป๋เตี๋ย รหัสผ่าน 0000

(ตกลง)

ติ้ดๆ

[ระบบนำทางขัดข้อง กำลังดำเนินการแก้ไข]

“….”

ไป๋เตี๋ยรู้สึกว่าชีวิตตอนนี้เป็นเรื่องเหลวไหลมากที่สุดที่นางเคยทำมา ที่สำคัญคือไม่รู้ว่าเมื่อใดระบบนำทางจะแก้ไขเสร็จสิ้น นี่นับเป็นการเฝ้ารอที่ดูคล้ายกับว่าจะไร้จุดหมายเป็นอย่างมาก ไป๋เตี๋ยนั่งนิ่งแต่ในตอนนั้นเองนางก็รับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติ

[แจ้งเตือน มนุษย์กลายพันธุ์เข้าใกล้]

ไม่ผิด! สัญชาตญาณของไป๋เตี๋ยไม่เคยผิดพลาด นางเคยเผชิญหน้ากับพวกกลายพันธุ์มาแล้วนับร้อยนับพัน แล้วเหตุใดจะจำความรู้สึกและกลิ่นอายสังหารของพวกมันไม่ได้

แต่ที่น่าแปลกคือที่แห่งนี้…ไม่น่าเชื่อว่าจะมีมนุษย์กลายพันธุ์อาศัยอยู่ด้วย

ถ้าจำไม่ผิด เสด็จพี่บอกว่าสถานที่ที่ระบุไว้ในระบบนำทางเป็นอารยธรรมของโลกหมื่นล้านปีก่อนจีนโบราณไม่ใช่หรือ?

น่าสงสัยมาก

[ภารกิจพิเศษ กำจัดมนุษย์กลายพันธุ์หนึ่งตัวรับ 10 เหรียญทอง]

?

ภารกิจพิเศษเช่นนั้นหรือ

ไป๋เตี๋ยนิ่งไป ถ้าต้องฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับนาง เพียงแต่ว่าสิบเหรียญทองนี่คืออันใดกัน สามารถใช้ได้จริงหรือไม่?

ตอนนี้ไป๋เตี๋ยไม่รีบร้อนลงไปเผชิญหน้ากับพวกกลายพันธุ์ เพราะอย่างไรพวกมันก็ยังไม่โผล่หน้ามาให้นางเห็น ด้วยเหตุนี้ไป๋เตี๋ยจึงตัดสินใจใช้ช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีศึกษาเกมของดอกเตอร์จางให้ละเอียด อย่างน้อยๆ เกมนี้ก็อาจจะมีประโยชน์สำหรับนางในภายภาคหน้า

รายละเอียดเกมนักสำรวจผจญภัย

นั่นชื่อเกม? ไร้ชั้นเชิงสมกับเป็นดอกเตอร์จาง

[ทำภารกิจเพื่อสะสมเหรียญทอง ใช้ซื้อของในร้านค้าเสมือนจริงได้]

กึก

ไป๋เตี๋ยชะงัก เพราะรายละเอียดเกมมีเพียงเท่านี้?

สุดท้ายเมื่อไม่ได้อะไรจากคำแนะนำของระบบเกม ไป๋เตี๋ยก็ต้องศึกษาเอง นางเข้าไปในร้านค้าเสมือนจริงและพบว่าตอนนี้เลเวลของนางอยู่ในระดับที่ต่ำเกินไป สิ่งที่ซื้อได้มีเพียงของใช้ธรรมดาๆ เท่านั้น ของใช้พวกนี้ไป๋เตี๋ยมีอยู่ในช่องว่างจัดเก็บ

ใช่แล้วในเวลานี้เทคโนโลยีของดอกเตอร์จู อย่างน้อยก็พึ่งพาได้มากกว่าดอกเตอร์จางจอมเพี้ยน

ช่องจัดเก็บนี้ชาวดาวนิรันดร์กาลได้ติดตั้งเอาไว้ในกายตั้งแต่ถือกำเนิดขึ้นมาเช่นเดียวกับระบบนำทาง ช่องว่างนี้เป็นเหมือนกับกระเป๋าที่เอาไว้จัดเก็บสิ่งของ ไป๋เตี๋ยรีบเปิดดูช่องว่าง นางไม่รู้ว่าตัวเองจะเดินทางผ่านแท่นสำรวจมาอย่างกะทันหันเช่นนี้เลยไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ ไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในช่องว่างจะพอใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง

“น้ำเปล่าหนึ่งขวด ผ้าห่ม รองเท้า เสื้อคลุม มีดสั้นคู่…”

ช่องว่างเก็บของใหญ่โตแต่กลับมีของอยู่เพียงเท่านี้ ไป๋เตี๋ยถอนหายใจ เพราะอยู่บนดาว นางจึงรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องพกพาข้าวของให้มากมาย เดินไปที่จุดใดก็มีน้ำให้กินมีของให้ใช้

ยังดีที่อาวุธคู่ใจไม่เคยเอาออกไปจากช่องจัดเก็บ ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องใช้มีดสั้นธรรมดาที่ได้รับมาจากเกม กำจัดพวกกลายพันธุ์แทน

ว่าแต่…ของที่ได้จากเกม เอาออกมาใช้งานจริงได้หรือไม่

ไป๋เตี๋ยเปิดเข้าไปในกระเป๋าเกมและพบว่าในกระเป๋ามีมีดสั้นอยู่จริงๆ นางกวาดสายตามองไปจนทั่วหน้าต่างโปร่งแสง จนได้พบเจอคำว่า ‘ใช้งาน’ แน่นอนว่าไป๋เตี๋ยไม่รอช้า นางรีบกดเข้าใช้งานทันที

พรึ่บ!

และไม่นานมีดสั้นธรรมดา ก็มาปรากฏอยู่ในมือของไป๋เตี๋ย

ไม่น่าเชื่อว่าของในเกม จะสามารถใช้งานได้จริง!

กุกกักๆ

ไป๋เตี๋ยกำลังตื่นเต้นกับมีดสั้นที่ได้รับมา ในตอนนั้นนางก็รับรู้ได้ถึงเสียงของบางอย่างและกลิ่นอายเน่าเหม็นที่คุ้นเคย

[แจ้งเตือน มนุษย์กลายพันธุ์เข้าใกล้]

[ภารกิจพิเศษ กำจัดมนุษย์กลายพันธุ์หนึ่งตัวรับ 10 เหรียญทอง]

หนึ่งตัวรับสิบเหรียญทอง ด้านล่างมีแค่สองตัว…

พรึ่บ!

เมื่อจำนวนของมนุษย์กลายพันธุ์แน่ชัดแล้วว่ามีแค่สองตัว ไป๋เตี๋ยก็ตัดสินใจกระโดดลงมาจากต้นไม้ใหญ่พร้อมกับมีดสั้นคู่คู่ใจ 

กรรร!

เมื่อเห็นนาง มนุษย์กลายพันธุ์ก็ส่งเสียงร้องคำรามข่มขู่ ไป๋เตี๋ยมองดวงตาที่แดงก่ำของมันก่อนจะกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็วและไม่นึกเกรงกลัว

ฉัวะ!

นางฟันแขนของมนุษย์กลายพันธุ์จนขาดสะบั้น หากแต่ในเสี้ยวเวลาเดียวกัน แขนของมันก็ค่อยๆ งอกขึ้นมาใหม่ นี่ทำให้ไป๋เตี๋ยชะงัก ส่งผลให้นางถูกมนุษย์กลายพันธุ์อีกตัวกัดเข้ามาที่กลางลำตัว เป็นครั้งแรกที่ไป๋เตี๋ยถูกมนุษย์กลายพันธุ์กัด และเป็นครั้งแรกที่ไป๋เตี๋ยได้พบเจอกับมนุษย์กลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งมากถึงเพียงนี้

หากให้เทียบกับพวกที่อยู่บนดาวของนาง พวกนั้นเป็นเพียงแค่ลูกกระจ๊อกที่อ่อนแอเท่านั้น

พรึ่บ!

พลั่ก

ไป๋เตี๋ยจับหัวของมนุษย์กลายพันธุ์ ก่อนจะตัดสินใจใช้แรงที่มีตัดที่คอของตัวที่กำลังกัดนาง หัวของมันไม่ได้ขาดง่ายๆ แต่ไป๋เตี๋ยก็ทุ่มแรงที่มี นางไม่หยุดพักเมื่อเห็นศีรษะที่ขาดสะบั้นและรีบเร่งไปจัดการกับมนุษย์กลายพันธุ์อีกตัวที่อยู่ไม่ไกล

นางเหลือบมองไปที่มนุษย์กลายพันธุ์ที่หัวขาดและพบว่ามันไม่ได้ลุกขึ้นมาใหม่ หัวไม่ได้งอกอีกครั้ง นี่แสดงว่าการตัดศีรษะได้ผล และเมื่อไป๋เตี๋ยรู้แล้วว่าต้องจัดการเช่นไร นางก็เล็งมีดสั้นไปที่คอของมนุษย์กลายพันธุ์ หมายจะตัดให้ขาด

แต่พวกกลายพันธุ์ก็คล้ายกับว่ามีสมอง มันดูฉลาดกว่ามนุษย์กลายพันธุ์ที่ไป๋เตี๋ยเคยเผชิญหน้ามาทั้งหมด

ทั้งแข็งแกร่งและฉลาด หากว่ามีพวกแบบนี้อยู่บนดาวของนางจะทำเช่นไร 

ไป๋เตี๋ยนึกเครียด แต่นางก็ไม่เสียสมาธิและเร่งจัดการกับปัญหาตรงหน้าให้สิ้นซาก มือเรียวที่ขาวผ่องอาบย้อมไปด้วยโลหิตสีดำที่เหม็นคละคลุ้ง ร่างกายของไป๋เตี๋ยสปรกมากในตอนนี้ แต่ไป๋เตี๋ยก็ไม่มีเวลามาสนใจ 

จังหวะการขยับร่างกายของไป๋เตี๋ยรวดเร็วขึ้นและในตอนที่นางกำลังใช้มีดตัดผ่านไปที่คอของมนุษย์กลายพันธุ์ มีดสั้นคู่ใจของนางก็บังเกิดเป็นไฟและไฟลูกนั้นก็เผาไหม้ที่ศีรษะของมนุษย์กลายพันธุ์ทันที

ไป๋เตี๋ยนิ่งงัน พร้อมกับหน้าต่างโปร่งแสงที่ปรากฏขึ้นมาสู่สายตา

[พลังเวทเพิ่มขึ้น]

[บาดเจ็บ 50]

[ได้รับ 10 เหรียญทอง]

[ได้รับ 10 เหรียญทอง]

[ปลดล็อกทักษะ มีดไฟ]

###